Sa Ezequiel kapitulo 23, atong mabasa ang sakit kaayo nga paghukom sa katawhan sa Diyos tungod sa ilang pagkadili-matinumanon. Sa daghang paagi, kini nga kapitulo susama sa kapitulo 16 ug naggamit sab ug ilustrasyon bahin sa prostitusyon. Ang Jerusalem mao ang giingon nga manghod ug ang Samaria ang magulang. Gipakita sa maong duha ka kapitulo nga ang manghod misunod sa magulang sa pagkahimong pampam pero milabaw pa niya sa pagkadaotan ug imoralidad. Sa kapitulo 23, gisulti ni Jehova ang ngalan sa duha ka magsoon: Si Ohola ang magulang, nga mao ang Samaria, ang kaulohan sa 10 ka tribo nga gingharian sa Israel; si Oholiba ang manghod, nga mao ang Jerusalem, ang kaulohan sa Juda. *​—Ezeq. 23:1-4.

Ang duha ka kapitulo duna pay laing parehas nga impormasyon. Lagmit ang pinakadaling mamatikdan mao kini: Ang mga pampam maoy samag asawa ni Jehova sa sinugdan ug unya nagluib kaniya. Dugang pa, kini dunay saad sa paglaom. Dili kaayo direkta ang pagkahisgot sa paglaom sa pagpasig-uli diha sa kapitulo 23, pero susama kinig mensahe sa kapitulo 16 dihang si Jehova miingon: “Taposon nako ang imong law-ayng mga buhat ug ang imong pagpamampam.”​—Ezeq. 16:16, 20, 21, 37, 38, 41, 42; 23:4, 11, 22, 23, 27, 37.

Kaniadto, ang atong mga publikasyon nag-ingon nga ang duha ka magsoon, si Ohola ug Oholiba, nagsimbolo sa Kakristiyanohan, ilabina sa duha ka pangunang dibisyon niini nga mao ang Katoliko ug Protestante. Pero ang dugang nga mainampoong pagpamalandong ug pagtuon nakapatunghag pipila ka pangutana. Ang Kakristiyanohan ba nahimong asawa ni Jehova sukad? Duna ba siyay pakigsaad sukad uban kaniya? Klaro nga wala. Ang Kakristiyanohan wala pa gani maglungtad dihang si Jesus nagpataliwala sa “bag-ong pakigsaad” uban sa espirituwal nga Israel; wala sab kini mahimong bahin sukad sa espirituwal nga nasod sa dinihogang mga Kristohanon. (Jer. 31:31; Luc. 22:20) Mitungha lang ang Kakristiyanohan human mamatay ang mga apostoles. Nagsugod kini paglungtad sa ikaupat nga siglo C.E. ingong apostata ug hugaw nga organisasyon nga gilangkoban sa “mga bunglayon”​—impostor nga mga Kristohanon—​sa tagna ni Jesus bahin sa mga trigo ug mga bunglayon.​—Mat. 13:24-30.

Ang laing importanteng kalainan mao kini: Si Jehova naghatag ug paglaom sa pagpasig-uli para sa dili matinumanong Jerusalem ug Samaria. (Ezeq. 16:41, 42, 53-55) Ang Bibliya ba naghatag sab niana nga paglaom para sa Kakristiyanohan? Wala! Wala siyay paglaom sama sa ubang bahin sa Bantogang Babilonya.

Busa si Ohola ug Oholiba wala magsimbolo sa Kakristiyanohan. Pero ang paghisgot sa Bibliya bahin kanila nagtabang nato nga masabtan kining mas importanteng punto: kon unsay gibati ni Jehova niadtong nangangkong iyang katawhan pero nagpasipala sa iyang balaang ngalan ug nagsupak sa iyang mga sukdanan sa putling pagsimba. Ang Kakristiyanohan ilabinang sad-an niini kay ang daghan niyang simbahan nangangkong nagsimba sa Diyos nga gihisgotan sa Bibliya. Nangangkon pa gyod sila nga ang hinigugmang Anak ni Jehova, si Jesu-Kristo, mao ang ilang lider. Pero ang ilang ginahimo sukwahi sa maong pangangkon kay nagtudlo sila nga si Jesus maoy bahin sa tulo ka persona nga diyos ug gisupak nila ang iyang klarong sugo nga magpabiling ‘dili bahin sa kalibotan.’ (Juan 15:19) Kay ang Kakristiyanohan pirmeng makigbahin sa idolatriya ug sa politikal nga mga isyu, gipamatud-an niya nga bahin gyod siya sa “bantogang pampam.” (Pin. 17:1) Walay duhaduha nga angay siyang maapil sa dangatan unya sa tibuok kalibotang imperyo sa bakak nga relihiyon!