ამ მიწას ადმინისტრაციული დანიშნულებისთვის იყენებდნენ

(ეზეკ. 48:8).

მიწის ეს ნაწილი გამოყოფილი იყო მღვდლების, ლევიანებისა და ქალაქისთვის. გარდა ამისა, ხალხი 12-ვე ტომიდან მიდიოდა იქ, რათა თაყვანი ეცათ იეჰოვასთვის და მხარი დაეჭირათ ქალაქში მდებარე ადმინისტრაციული ორგანოსთვის

(ეზეკ. 48:20).

ეს მიწა თავკაცის საკუთრებად ითვლებოდა

(ეზეკ. 45:7, 8; 48:21, 22).

შეწირული მიწის ეს ნაწილი, რომელსაც „წმინდა წილიც“ ეწოდებოდა, ორ ნაწილად იყოფოდა: ზემო, რომელიც ლევიანებისთვის იყო განკუთვნილი და შუა, რომელიც მღვდლებისთვის იყო განკუთვნილი. ბიბლიაში მას ეწოდება „ადგილი [მღვდლების] სახლებისთვის და წმინდა ადგილი ტაძრისთვის“

(ეზეკ. 45:1—5; 48:9—14).

მიწის ეს ნაწილი განკუთვნილი იყო მთელი ისრაელისთვის. ის გამოყოფილი იყო ქალაქისთვის — დასასახლებლად და საძოვრებად

(ეზეკ. 45:6; 48:15—19).