Баландии овозатонро тағйир диҳед. Вақте ки ягон фикри муҳимро қайд карданиед ё мехоҳед шунавандагонро ба чизе барангезед, овозатонро баландтар кунед. Ҳукму довариҳоро низ бо овози баланд хонед. Лекин, вақте мехоҳед, ки тарсу ошуфтагиро нишон диҳед ё дили шунавандагонро ба шунидани ягон фикр тайёр кунед, овозатонро пасттар намоед.

Оҳанги овозатонро тағйир диҳед. Бо оҳанги овозатон шодиву хурсандӣ ё ғамгинию хавотириро нишон диҳед. Ҳамчунин барои нишон додани масофа ё ҳаҷми чизе баъзе садонокҳои калимаро кашида талаффуз кардан мумкин аст.

Суръати гапзаниатонро тағйир диҳед. Барои нишон додани хурсандӣ ва ҳаяҷон тезтар гап занед. Лекин, вақте ки ягон фикри муҳимро қайд кардан мехоҳед, оҳистатар гап занед.