Имон
Аз куҷо медонем, ки Яҳува шахсони боимонро қадр мекунад?
Юҳ 3:16, 18; Ғл 3:8, 9, 11; Эф 6:16; Ибр 11:6
Ҳамчунин нигаред ба 2Қр 5:7
Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас
Ибр 11:1–12:3. Вақте Павлуси расул дар бораи имон гап зад, ӯ хизматгорони боимони Худоро аз Ҳобил сар карда то Исои Масеҳ номбар кард.
Яқ 2:18–24. Яъқуб Иброҳимро намуна оварда нишон дод, ки имон аз рӯйи корҳо маълум мешавад.
Чӣ кумак мекунад, ки имонамонро қавӣ гардонем?
Рм 10:9, 10, 17; 1Қр 16:13; Яқ 2:17
Ҳамчунин нигаред ба Ибр 3:12–14
Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас
2Вқ 20:1–6, 12, 13, 20–23. Вақте душманон ба халқи Худо ҳамла карданд, Еҳушофот ба онҳо гуфт, ки ба Яҳува ва пайғамбаронаш имон оранд, он гоҳ муваффақ мешаванд.
3Пш 18:41–46. Яҳува ба Илёс ваъда дод, ки ба хушксолӣ хотима мебахшад ва пайғамбар ин рӯзро пурсаброна интизор шуда имонашро нишон дод.
Шояд маълумоти зерин низ ба шумо маъқул шавад
ДАР БОРАИ МО
Дархост кунед, ки бо шумо тамос гиранд
Ба саволе, ки бо Китоби Муқаддас алоқаманд аст, ҷавоб ёбед ё дар бораи Шоҳидони Яҳува бештар фаҳмед.
