Муносибати бад
Вақте ба мо муносибати бад мекунанд, чӣ ҳис мекунем?
Зб 69:20; Пнм 18:14; Пг 4:1–3; Мл 2:13–16; Қл 3:21
Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас
2Пш 10:1–5. Шоҳ Довуд ба он сарбозонаш, ки душманон беҳад шарманда карда буданд, меҳрубонӣ намуд.
2Пш 13:6–19. Вақте Амнӯн ба номуси Томор таҷовуз кард, ӯ куртаашро чок карда, доду фарёд зад.
Чӣ нишон медиҳад, ки Яҳува ҳолати онҳоеро, ки муносибати бад дидаанд, хуб мефаҳмад? Ӯ барои ин гуна шахсон чӣ кор мекунад?
Аб 34:21, 22; Зб 37:8, 9; Иш 29:15, 19–21; Рм 12:17–21
Ҳамчунин нигаред ба Зб 63:6, 7
Мисол(ҳо) аз Китоби Муқаддас
1Пш 25:3, 14–17, 21, 32–38. Нобол ба шоҳ Довуд дағалӣ карду ҳаёти аҳли хонаводаашро зери хатар монд. Баъдтар Яҳува Ноболро ҷазо дод ва ӯ мурд.
Ир 20:1–6, 9, 11–13. Вақте Фашҳури коҳин Ирмиёро латукӯб карда, ба дасту пояш кунда зад, пайғамбар дар аввал ғамгин шуд, лекин баъдтар Яҳува ӯро рӯҳбаланд карду озод намуд.
Шояд маълумоти зерин низ ба шумо маъқул шавад
ДАР БОРАИ МО
Дархост кунед, ки бо шумо тамос гиранд
Ба саволе, ки бо Китоби Муқаддас алоқаманд аст, ҷавоб ёбед ё дар бораи Шоҳидони Яҳува бештар фаҳмед.
