ბიბლიური მაგალითები:

• 1მფ. 19:1—18 — როცა დევნას შეხვდა, წინასწარმეტყველმა ელიამ იეჰოვას გადმოუღვარა გული და მანაც გაამხნევა და ანუგეშა ის.

• სქ. 7:9—15 — მიუხედავად იმისა, რომ იოსებს საკუთარი ძმები ავიწროებდნენ, იეჰოვას არასდროს მიუტოვებია ის. მან იოსები გასაჭირისგან იხსნა და იმის პატივიც არგუნა, რომ თავისი ოჯახი გადაერჩინა.

ბიბლიური მაგალითები:

• 2მფ. 18:17—35 — ასურეთის მეფის მოხელემ, რაბშაკემ, შეურაცხყოფა მიაყენა იეჰოვას და დასცინა იერუსალიმელებს.

• ლკ. 22:63—65; 23:35—37 — მას შემდეგ, რაც იესო შეიპყრეს და ძელზე გააკრეს, მდევნელები შეურაცხყოფდნენ მას და მასხრად იგდებდნენ.

ბიბლიური მაგალითები:

• სქ. 7:57—8:1 — როცა მოწაფე სტეფანეს ქოლავდნენ, ის ღმერთს შეევედრა, რომ შეეწყალებინა მისი მდევნელები, რომელთა შორის იყო ტარსოსელი სავლეც.

• სქ. 16:22—34 — ნაცემი და ბორკილდადებული მოციქული პავლეს კარგმა საქციელმა იმდენად დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა საპყრობილის ზედამხედველზე, რომ ისიც და მთელი მისი სახლეულობაც ქრისტიანები გახდნენ.

 ბიბლიური მაგალითები:

• 2მტ. 32:1—22 — როცა იერუსალიმს ასურეთის მეფე სინახერიბის დიდძალი ლაშქარი უნდა დასხმოდა თავს, ერთგული მეფე ხიზკია იეჰოვას მიენდო და ხალხიც განამტკიცა. ამის გამო იეჰოვამ სასწაულებრივად იხსნა ის.

• ებ. 12:1—3 — მდევნელები ცდილობდნენ შეერცხვინათ იესო, მაგრამ მან სირცხვილი არაფრად ჩააგდო და გული არ გაიტეხა.

ბიბლიური მაგალითები:

• იობ. 1:6—22; 2:1—10 — მართალია, იობმა არ იცოდა, რომ მისი განსაცდელების მიღმა სატანა იდგა, მაგრამ მან ზურგი არ აქცია იეჰოვას. მისმა საქციელმა იეჰოვა განადიდა, სატანა კი სიცრუეში ამხილა.

• დნ. 1:6, 7; 3:8—30 — ღვთისმოშიში ხანანია, მიშაელი და აზარია (შადრაქი, მეშაქი და აბედნეგო) იეჰოვას მორჩილების გამო სიკვდილსაც არ შეუშინდნენ. მათი საქციელის შემხედვარე წარმართმა მეფე ნაბუქოდონოსორმა სახალხოდ განადიდა იეჰოვა.

ბიბლიური მაგალითები:

• სქ. 11:19—21 — დევნის გამო ქრისტიანები სხვადასხვა ტერიტორიაზე მიმოიფანტნენ და სასიხარულო ცნობის გავრცელებას შეუწყვეს ხელი.

• ფლ. 1:12, 13 — პავლე მოციქული გახარებული იყო, რომ მისი პატიმრობა სასიხარულო ცნობის გავრცელებას მოემსახურა.

ბიბლიური მაგალითები:

• სქ. 19:24—29 — ეფესოელი მჭედლები, რომლებიც არტემიდას პატარა ტაძრებს აკეთებდნენ, შეშინდნენ, რომ ქრისტიანობის გავრცელება მათ შემოსავლის წყაროს გარეშე დატოვებდა, ამიტომ ქრისტიანების დევნა დაიწყეს.

• გლ. 1:13, 14 — გაქრისტიანებამდე პავლე იუდაიზმის თავდადებული მიმდევარი იყო, რის გამოც იესოს მოწაფეებს დევნიდა.