SANGUR NR. 154
Kærleikin svíkur ongantíð
1. Rundan um teg nú
sært tú andlit so blíð,
góðar vinir eiga vit her!
Stríða sama stríð,
elska kærleikans Gud
mitt í hesi gudleysu verð.
(BRÚGV)
Og kærleikin er sannur,
hann svíkur ongantíð.
(NIÐURLAG)
Gud, kærleikans Gud,
sær teg og gleðir seg,
hann elskar teg.
Gud, kærleikans Gud,
hvar vart tú uttan hann?
Goym tann kærleikan, tú
følir brenna beint nú,
í alla tíð.
2. Lívið broytist lætt,
og vit stúra viðhvørt,
missa kanska kreftir og mót.
Bert tú øðrum vón,
veksur gleðin so hvørt,
festir sær í hjartanum rót.
(BRÚGV)
Tí kærleikin er sannur,
hann svíkur ongantíð.
(NIÐURLAG)
Gud, kærleikans Gud,
sær teg og gleðir seg,
hann elskar teg.
Gud, kærleikans Gud,
hvar vart tú uttan hann?
Goym tann kærleikan, tú
følir brenna beint nú.
(NIÐURLAG)
Gud, kærleikans Gud,
sær teg og gleðir seg,
hann elskar teg.
Gud, kærleikans Gud,
hvar vart tú uttan hann?
Goym tann kærleikan, tú
følir brenna beint nú,
í alla tíð,
í alla tíð,
í alla tíð.
