Исо чӣ кор кард?

Мо аз Исо чӣ дарс мегирем?

2. Вақте мо одӣ таълим медиҳем, суханонамон дилрасу хотирмон мегарданд.

 Мисли Исо амал кунед

3. Аз ҳад зиёд гап назанед. Ҳама чизеро, ки дар бораи мавзуъ медонед, нагӯед, беҳтараш диққатро ба чизе, ки дар дастурамали омӯзишӣ навишта шудааст, равона созед. Баъд аз додани савол пурсаброна ҷавоби омӯзандаро интизор шавед. Агар ӯ ҷавобро надонад ё фикреро гӯяд, ки бар зидди таълимоти Китоби Муқаддас аст, бо ёрии саволҳои иловагӣ ӯро сӯйи ҷавоби дуруст раҳнамоӣ кунед. Ҳамин ки омӯзанда фикри асосиро аз худ кард, дарсро давом диҳед.

4. Маълумоти навро бо маълумоте, ки омӯзанда медонад, пайваст кунед. Масалан, пеш аз сар кардани дарс, дар бораи зиндашавӣ, шумо метавонед он чизҳоеро, ки омӯзанда аллакай дар бораи ҳолати мурдагон медонад, кӯтоҳакак такрор кунед.

5. Мисолҳоро санҷида кор фармоед. Пеш аз ягон мисол овардан аз худ пурсед:

1.   а) Оё ин мисол сода аст?

2.  б) Оё омӯзандаам онро тез мефаҳмад?

3.  в) Оё он барои омӯзандаам фикри асосиро равшан месозад? Ё дар ёди вай фақат худи мисол мемонад?