សាសនាពិតធ្វើឲ្យមនុស្សមានសាមគ្គីភាព
សាសនាពិតធ្វើឲ្យមនុស្សមានសាមគ្គីភាព
ទោះបីសាសនាជាទូទៅធ្វើឲ្យមនុស្សបែកបាក់គ្នាក៏ដោយ ការថ្វាយបង្គំព្រះតែមួយអង្គដ៏ពិត អាចធ្វើឲ្យមនុស្សមានសាមគ្គីភាព។ ពេលអ៊ីស្រាអែលជាសាសន៍ដែលព្រះបានជ្រើសរើសឲ្យធ្វើជារាស្ត្រទ្រង់ នោះមានមនុស្សចិត្តស្មោះជាច្រើននាក់ពីសាសន៍ដទៃ ដែលមានចិត្តចង់ចូលសាសនាពិតនោះដែរ។ តួយ៉ាងដូចជា នាងរស់បានលះចោលព្រះទាំងប៉ុន្មាននៅស្រុកកំណើតរបស់នាងគឺស្រុកម៉ូអាប់ ហើយនាងបានប្រាប់ន៉ាអូមីថា៖ «សាសន៍របស់អ្នកម្ដាយនឹងបានជា សាសន៍របស់ខ្ញុំ ហើយព្រះរបស់អ្នកម្ដាយនឹងបានជាព្រះរបស់ខ្ញុំដែរ»។ (នាងរស់ ១:១៦) នៅសតវត្សទីមួយស.យ. មនុស្សជាច្រើនពីសាសន៍ដទៃបានទៅជាអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះដ៏ពិតវិញ។ (កិច្ចការ ១៣:៤៨; ១៧:៤) ក្រោយមក ពេលសាវ័ករបស់ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្ដើមនាំសារពីដំណឹងល្អទៅកន្លែងឆ្ងាយៗ នោះមានអ្នកឯទៀតដែលមានចិត្តស្មោះរួបរួមក្នុងការថ្វាយបង្គំព្រះដ៏ពិតដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ «[អ្នកបាន]បែរចេញពីរូបព្រះ មកឯព្រះដ៏ពិត ឲ្យបានគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ ដ៏មានព្រះជន្មរស់នៅនោះវិញ»។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ១:៩) តើការថ្វាយបង្គំព្រះពិតអាចបង្កើតឲ្យមានសាមគ្គីភាពនៅសព្វថ្ងៃនេះទេ?
អ្នកដែលសង្ស័យទទូចថា ការនិយាយអំពី«អ្នកថ្វាយបង្គំពិតឬក៏«ព្រះដ៏ពិត»គឺមិនត្រឹមត្រូវទេ។ ពួកគេប្រហែលជាគិតយ៉ាងនេះ ពីព្រោះគេមិនដឹងថា មានប្រភពមួយដែលបង្រៀនសេចក្ដីពិតទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សជាច្រើននាក់ដែលមានប្រវត្ដិខុសៗគ្នានិងដែលកំពុងតែស្វែងរកសេចក្ដីពិត ទទួលស្គាល់ថារឿងសាសនា មិនមែនជាអ្វីដែលស្រេចតែនឹងចិត្តមនុស្សម្នាក់ៗឡើយ។ ព្រះតែមួយគត់ដែលសមនឹងទទួលការថ្វាយបង្គំពីយើង ទ្រង់ជាព្រះដែលបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ គឺព្រះយេហូវ៉ា។ (វិវរណៈ ៤:១១) ទ្រង់ជាព្រះដ៏ពិត និងទ្រង់មានសិទ្ធិសម្រេចថាយើងត្រូវថ្វាយបង្គំទ្រង់យ៉ាងណា។
ដើម្បីជួយយើងយល់ដឹងពីតម្រូវការរបស់ទ្រង់ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានពន្យល់យើងតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ពោលគឺជាព្រះគម្ពីរ។ មនុស្សស្ទើរតែទាំងអស់នៅលើផែនដីនេះអាចទទួលព្រះគម្ពីរទាំងមូលបាន ឬក៏ផ្នែកផ្សេងៗនៃព្រះគម្ពីរ។ ម្យ៉ាងទៀត រាជបុត្រារបស់ព្រះបានមានបន្ទូលថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នា នៅជាប់ក្នុងពាក្យខ្ញុំ . . . អ្នករាល់គ្នានឹងស្គាល់សេចក្ដីពិត»។ (យ៉ូហាន ៨:៣១, ៣២) ដូច្នេះ មនុស្សអាចស្គាល់សេចក្ដីពិតបាន។ ហើយមានមនុស្សរាប់លាននាក់ដែលធ្លាប់មានសាសនាខុសៗគ្នា គឺកំពុងតែទទួលយកសេចក្ដីពិតដោយចិត្តក្លាហាន និងក៏ត្រូវបង្រួបបង្រួមឲ្យមានសាមគ្គីភាពក្នុងការថ្វាយបង្គំពិតវិញ។—ម៉ាថាយ ២៨:១៩, ២០; វិវរណៈ ៧:៩, ១០
សាមគ្គីភាពទូទាំងពិភពលោកក្នុងសម័យយើងនេះ!
ទំនាយមួយនៅសៀវភៅសេផានាក្នុងព្រះគម្ពីរ ចែងអំពីការរួបរួមគ្នារវាងមនុស្សដែលមានប្រវត្ដិខុសប្លែកពីគ្នា។ ទំនាយនោះចែងថា៖ «នៅគ្រានោះ អញ[ព្រះយេហូវ៉ា]នឹងឲ្យជនជាតិទាំងឡាយ មានបបូរមាត់ស្អាត[ភាសាបរិសុទ្ធ ព.ថ.] ដើម្បីឲ្យគេបានអំពាវនាវដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាទាំងអស់គ្នា ហើយព្រមចិត្តគ្នានឹងគោរពដល់ទ្រង់»។ (សេផានា ៣:៩) នេះគឺជាការពណ៌នាដ៏ប្រសើរណាស់ហ្ន៎! អំពីមនុស្សដែលប្រែចិត្តមកបំរើព្រះដោយសាមគ្គីភាព!
តើនេះត្រូវកើតឡើងនៅពេលណាទៅ? សេផានា ៣:៨ ចែងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានបន្ទូលថា ចូរឯងរាល់គ្នារង់ចាំ ដរាបដល់ថ្ងៃដែលអញក្រោកឡើងសង្គ្រុបលើគេ ពីព្រោះអញបានគិតសំរេចនឹងប្រមូលអស់ទាំងសាសន៍ដើម្បីនឹងភ្ជុំនគរទាំងប៉ុន្មាន ប្រយោជន៍នឹងចាក់សេចក្ដីគ្នាន់ក្នាញ់របស់អញ គឺជាសេចក្ដីក្រេវក្រោធដ៏សហ័សរបស់អញទៅលើគេ ដ្បិតផែនដីទាំងមូលនឹងត្រូវឆេះ ដោយភ្លើងនៃសេចក្ដីប្រចណ្ឌរបស់អញ»។ ត្រូវហើយ ក្នុងកំឡុងពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាកំពុងប្រមូលអស់ទាំងសាសន៍ តែមុននឹងទ្រង់ចាក់សេចក្ដីក្រេវក្រោធដ៏សហ័សរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់ពិតមែនចង់ឲ្យមនុស្សរាបសាមានភាសាបរិសុទ្ធ។ គ្រានោះគឺជាគ្រាឥឡូវនេះ ដ្បិតការប្រមូលសាសន៍ទាំងឡាយមកក្នុងសង្គ្រាមនៃថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុតបានចាប់ផ្ដើមហើយ។—វិវរណៈ ១៦:១៤, ១៦
ដើម្បីឲ្យរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានសាមគ្គីភាពនោះ ទ្រង់ប្រទានឲ្យគេមានភាសាបរិសុទ្ធមួយ។ ភាសាថ្មីនេះរួមបញ្ចូលការយល់ដឹងដ៏ត្រឹមត្រូវពីសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ ស្តីពីព្រះនិងគោលបំណងរបស់ទ្រង់។ ការនិយាយភាសាបរិសុទ្ធនេះរួមបញ្ចូលការជឿទៅលើសេចក្ដីពិតនេះ ការបង្រៀនភាសាបរិសុទ្ធនេះដល់អ្នកឯទៀត និងការរស់នៅសមស្របតាមក្រិត្យវិន័យនិងគោលការណ៍របស់ព្រះ។ នោះតម្រូវឲ្យបដិសេធរឿងនយោបាយដែលនាំឲ្យបែកខ្ញែកគ្នានោះ និងកំចាត់ចោលគំនិតសួនតួដែលនៅក្នុងចិត្តខ្លួន ដូចជាការប្រកាន់ពូជសាសន៍ និងជាតិនិយមដែលជាលក្ខណៈនាំឲ្យបែកបាក់គ្នាក្នុងលោកីយ៍នេះ។ (យ៉ូហាន ១៧:១៤; កិច្ចការ ១០:៣៤, ៣៥) អស់អ្នកដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់និងស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតអាចរៀនភាសានេះបាន។ សូមពិចារណានូវរបៀបមនុស្សប្រាំនាក់ក្នុងអត្ថបទមុន ដែលធ្លាប់មានសាសនាខុសគ្នាឆ្ងាយ តែឥឡូវមានសាមគ្គីភាពក្នុងការថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា ដែលជាព្រះដ៏ពិតតែមួយអង្គ។
ពួកគេមានសាមគ្គីភាពក្នុងសាសនាពិត
ពេលហ្វីដេលយ៉ា ដែលជាអ្នកកាន់យ៉ាងស្មោះតាមសាសនាកាតូលិករ៉ូម៉ាំង បានទិញព្រះគម្ពីរមួយសំរាប់លំហាត់សាលារៀនរបស់កូនស្រីគាត់ នោះគាត់សុំបព្វជិតម្នាក់ឲ្យពន្យល់ពីព្រះគម្ពីរនូវអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះកូនប្រាំនាក់របស់គាត់ដែលបានស្លាប់នោះ។ ហ្វីដេលយ៉ាស្រដីថា៖ «ខ្ញុំបានខកចិត្តខ្លាំងមែនទែន!»។ ដូច្នេះ ពេលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទៅលេងគាត់ នោះគាត់ក៏សួរគេសំនួរមួយស្រដៀងនេះដែរ។ លុះដល់គាត់អានក្នុងព្រះគម្ពីររបស់ខ្លួននូវសេចក្ដីពិតអំពីស្ថានភាពមនុស្សស្លាប់ នោះគាត់បានដឹងថាសាសនារបស់គាត់បានបោកបញ្ឆោតគាត់មែន។ គាត់រៀនដឹងថា មនុស្សស្លាប់មិនដឹងអ្វីទេ និងហេតុនោះហើយមិនអាចរងទុក្ខវេទនានៅទីឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ឬកន្លែងណាផ្សេងទៀតឡើយ។ (ទំនុកដំកើង ១៤៦:៤; សាស្ដា ៩:៥) ហ្វីដេលយ៉ាបោះចោលរូបបដិមាករទាំងអស់របស់គាត់ និងដកខ្លួនចេញពីព្រះវិហារនោះ ហើយចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ (យ៉ូហានទី១ ៥:២១) អស់ដប់ឆ្នាំហើយ គាត់បានអរសប្បាយដោយបង្រៀនអ្នកឯទៀតអំពីសេចក្ដីពិត។
លោកស្រីតារាពីទីក្រុងកាត់ត្មាន់ឌូ បានផ្លាស់ទៅនៅប្រទេសដែលមិនសូវមានវិហារសាសនាហិណ្ឌូ។ ដូច្នេះ គាត់បានទៅវិហារសាសនាមិតូដិសមួយ ដោយសង្ឃឹមថាគាត់អាចនឹងបំពេញសេចក្ដីត្រូវការខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់។ ក៏ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានរកឃើញចម្លើយចំពោះសំនួររបស់គាត់អំពីការរងទុក្ខវេទនារបស់មនុស្សជាតិទេ។ ក្រោយមក ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានជួបគាត់និងស្នើសិក្សាជាមួយគាត់អំពីព្រះគម្ពីរ។ តារាប្រាប់ថា៖ «ក្រោយមកខ្ញុំទទួលស្គាល់ថា ព្រះមួយអង្គដែលប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់មិនអាចជាអ្នកដែលបណ្ដាលឲ្យមានការរងទុក្ខវេទនាសព្វបែបយ៉ាងដែលមានក្នុងលោកីយ៍នេះទេ . . . ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់ពេលរៀនអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមចំពោះពិភពលោកថ្មី ដែលមានសុទ្ធតែសេចក្ដីសុខសាន្តនិងសាមគ្គីភាព»។ (វិវរណៈ ២១:៣, ៤) តារាបោះចោលរូបចម្លាក់សាសនាហិណ្ឌូរបស់គាត់ ឈប់ធ្វើតាមទំនៀមទំលាប់សាសនារបស់ស្រុកកំណើតគាត់ ហើយជាស្មរបន្ទាល់ម្នាក់របស់ព្រះយេហូវ៉ា គាត់មានសុភមង្គលពិតក្នុងការជួយបំពេញសេចក្ដីត្រូវការខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នកឯទៀត។
បញ្ញាដែលកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា គឺជាគ្រូទាយ ពេលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទៅជួបគាត់នៅទីក្រុងបាងកក។ ដូច្នេះ គាត់បានចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងទៅលើបទទំនាយទាំងប៉ុន្មានក្នុងព្រះគម្ពីរ។ បញ្ញាបានប្រាប់ថា៖ «គឺដូចជារបាំងមួយបានត្រូវដកចេញពីខាងមុខភ្នែកខ្ញុំ ពេលខ្ញុំរៀនថា ស្ថានភាពសព្វថ្ងៃនេះគឺខុសគ្នាពីគោលបំណងដើមរបស់អ្នកបង្កើត ហើយខ្ញុំរៀនអំពីរបៀបទ្រង់រៀបចំដើម្បីបំបាត់នូវបញ្ហាដែលបង្កឡើងដោយអ្នកដែលបដិសេធទ្រង់និងព្រះធិបតេយ្យរបស់ទ្រង់។ អ្វីទាំងអស់ក្នុងសារព្រះគម្ពីរស្របហេតុផលគ្នាមែនទែន។ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលមួយអង្គ និងនេះបានជំរុញចិត្តខ្ញុំឲ្យប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលខ្ញុំយល់ដឹងថាគឺត្រឹមត្រូវនោះ។ ខ្ញុំមានចំណង់ខ្លាំងចង់ជួយអ្នកឯទៀតយល់ឃើញភាពខុសគ្នារវាងប្រាជ្ញាមនុស្ស និងប្រាជ្ញារបស់ព្រះ។ ប្រាជ្ញាពិតបានកែប្រែជីវិតរបស់ខ្ញុំមែន!»។
ក្រោយមក វើជីលចាប់មានការសង្ស័យយ៉ាងខ្លាំងអំពីជំនឿសាសនារបស់ខ្លួន។ គាត់មិនបានអធិស្ឋានទូលព្រះឲ្យរកវិធីជួយមនុស្សស្បែកខ្មៅ និងដើម្បីជួយអង្គការមួយដែលគាត់ចាត់ទុកជាអ្នកប្រកាន់ពូជសាសន៍និងបណ្ដាលឲ្យមនុស្សស្អប់មនុស្សស្បែកសទេ តែគាត់បានអធិស្ឋានឲ្យរកឃើញសេចក្ដីពិត ទោះជាសេចក្ដីពិតនោះជាអ្វីឬនៅឯណាក៏ដោយ។ វើជីលប្រាប់ថា៖ «ថ្ងៃបន្ទាប់ក្រោយខ្ញុំបានអធិស្ឋានអស់ពីដួងចិត្ត ខ្ញុំភ្ញាក់ឡើងឃើញទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមមួយក្នុងផ្ទះរបស់ខ្ញុំ . . . គេបានញាត់វាចូលក្រោមទ្វារ»។ មិនយូរក្រោយមក គាត់បានសិក្សាព្រះគម្ពីរយ៉ាងខ្នះខ្នែងជាមួយនឹងស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់និយាយបន្ថែមថា៖ «ជាលើកទីមួយក្នុងជីវិតខ្ញុំដែលខ្ញុំបានស្កប់ចិត្ត . . . ពន្លឺនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមបានចាប់ផ្ដើមរះក្នុងចិត្តខ្ញុំ»។ មិនយូរក្រោយមក វើជីលបានចូលរួបរួមនឹងអ្នកដែលប្រាប់មនុស្សអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមពិតតែមួយសំរាប់មនុស្ស តាមអ្វីដែលត្រូវចែងក្នុងព្រះគម្ពីរជាព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។
ឆារ៉ូពីអាមេរិកឡាទីន បានកោតស្ងើចពេលស្មរបន្ទាល់ស្រីម្នាក់ឈ្មោះ ក្លាដិសបានឃើញគាត់ពិបាកមើលកូនតូចៗរបស់គាត់ និងសុំជួយគាត់ដោយដឹកគាត់ទៅផ្សារ។ ក្រោយមក ឆារ៉ូបានព្រមនឹងសំនើរមួយរបស់ក្លាដិស គឺដើម្បីសិក្សាព្រះគម្ពីរនៅផ្ទះដោយឥតគិតថ្លៃ។ ឆារ៉ូបាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តពេលគាត់រៀនពីព្រះគម្ពីររបស់ខ្លួនថា មិនមែនមនុស្សល្អទាំងអស់ឡើងទៅស្ថានសួគ៌នោះទេ តែព្រះយេហូវ៉ាក៏នឹងប្រទានពរដល់មនុស្សជាតិនៅលើផែនដី ដោយប្រោសឲ្យមានជីវិតជារៀងរហូត។ (ទំនុកដំកើង ៣៧:១១, ២៩) ឆារ៉ូបានប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមនេះដោយខ្លួនផ្ទាល់ អស់១៥ឆ្នាំហើយ។
សូមនឹកគិតក្នុងចិត្តអំពីផែនដីមួយដែលមានសុទ្ធតែមនុស្សស្មោះត្រង់សាមគ្គីគ្នាក្នុងការថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះពិតតែមួយ! នេះមិនមែនជារឿងព្រេងនិទានទេ។ នេះគឺជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យា។ តាមរយៈសេផានាដែលជាព្យាការីរបស់ព្រះ ទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រកាសថា៖ «អញនឹងទុកជនមួយពួកដែលវេទនា ហើយកំសត់ទុគ៌តនៅកណ្ដាលឯង។ ឯពួកនោះ គេនឹងពឹងដល់ព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ា។ . . . [គេ]នឹងមិនប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិត ឬពោលកុហកទៀតឡើយ ក៏នឹងឥតឃើញមានអណ្ដាតឆបោកនៅក្នុងមាត់គេដែរ . . . ហើយដេកចុះឥតមានអ្នកណាបំភ័យគេឡើយ»។ (សេផានា ៣:១២, ១៣) បើសិនជាអ្នកចាប់អារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីសន្យានេះ សូមធ្វើតាមសេចក្ដីដាស់តឿននេះក្នុងព្រះគម្ពីរចុះ ដែលចែងថា៖ «អស់អ្នករាបសានៅផែនដីដែលរក្សាអស់ទាំងបញ្ញត្តច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ចូរស្វែងរកទ្រង់ ចូរស្វែងរកសេចក្ដីសុចរិត ចូរស្វែងរកសេចក្ដីសុភាពចុះ! ប្រហែលជាអ្នករាល់គ្នានឹងបានបាំងទុក នៅក្នុងថ្ងៃនៃសេចក្ដីខ្ញាល់របស់ព្រះយេហូវ៉ាទេដឹង!»។—សេផានា ២:៣