Skip to content

mannippu kētpadhu samarasamaavadharku thiravukōl

mannippu kētpadhu samarasamaavadharku thiravukōl

mannippu kētpadhu samarasamaavadharku thiravukōl

“mannippu kētpadhu valimaimikkadhu. vanmuraiyindri sacharavugalai thīrkkiradhu, dhēsangalukkidaiyē ērpadum pirivinaigalai sariseigiradhu, kudimakkal padum kashtangalai arasaangangal otthukkolla vaikkiradhu, uravugalai mīndum sthirappadutthugiradhu.” virpanaiyil mudhalidatthil nirkum oru nūlin aasiriyarum samuga kalaachaara adippadaiyilaana moli aaraaichiyaalarumaana debraa taanan ippaditthaan eludhinaar, ivar vaashingtan, d.c.-yilulla jiyaarjdavun yunivarsittiyai sērndhavar.

ullappūrvamaaga mannippu kōruvadhu itruppōna uravugalai sarippadutthuvadharku perumbaalum sirandha vali enbadhai baibil urudhippadutthugiradhu. udhaaranamaaga, ketta kumaaranai patri yēsu sonna nīdhi kadhaiyil, andha magan vīdu thirumbi irudhayappūrvamaaga mannippu kōriyapōdhu, andha thagappan avanai paasatthōdu vīttil sērtthukkolla thayaaraayirundhaar. (lūkkaa 15:17-24) aam, garvatthai mūttaikatti erindhuvittu, thavarai oppukkondu, mannippai naada vēndum; idhai seiya mudiyaadhalavukku garvam piditthavargalaaga orupōdhum irukkakkūdaadhu. ullappūrvamaana manatthaalmaiyai kaattugiravargalukku mannippu kōruvadhu migavum kashtamaana vishayamalla.

mannippu kētpadhu evvalavu valimai vaaindhadhu

mannippu kētpadhu evvalavu valimai vaaindhadhu enbadharku pūrva isravēlil vaalndha nyaanamulla pennaagiya abigaayil sirandha udhaaranamaaga thigalgiraal; aanaal aval mannippu kēttadhu thannudaiya kanavan seidha thavarukkaaga. pinnar isravēlin arasaraaga aana dhaavīdhum avarudaiya aatkalum vanaandharatthil irundhapōdhu abigaayilin kanavan naabaaludaiya mandhaiyai kaatthu vandhanar. endrapōdhilum, dhaavīdhin aatkal naabaalidam appamum thannīrum kēttapōdhu avargalai miga ilivaaga pēsi verungaiyōdu anuppivittaan. kōbatthil kodhitthelundha dhaavīdhu, naabaalukkum avanudaiya vīttaarukkum virōdhamaaga sumaar 400 aatkalōdu padai thirandu vandhukondirundhaar. idhai kēlvippatta abigaayil dhaavīdhai sandhikka kilambinaal. aval dhaavīdhai paartthapōdhu, avarudaiya paadhatthil muganguppura vilundhu panindhaal. piragu ivvaaru kūrinaal: “en aandavanē, indha paadhagam enmēl sumarattum; ummudaiya adiyaaludaiya vaartthaigalai nīr kētkum poruttaaga ummudaiya adiyaal umadhu sevikētka pēsa vēndum.” pinbu abigaayil andha sūlnilaiyai dhaavīdhukku vivaritthu unavaiyum baanatthaiyum avarukku anbalippaaga kodutthaal. adharku avar, “nī samaadhaanatthōdē un vīttukku pō; idhō, naan un sollai kēttu, un mugatthai paartthu, ippadi seidhēn” endru sonnaar.​—⁠1 saamuvēl 25:2-35.

abigaayil manatthaalmaiyai kaattiyadhaalum than kanavanin kaattutthanamaana nadatthaikkaaga mannippu kēttadhaalum avaludaiya kudumbatthaarin uyir thappiyadhu. thaan rattham sindha varaadhapadikku thadai panninadharkaaga dhaavīdhu avalukku nandriyum therivitthaar. dhaavīdhaiyum avarudaiya aatkalaiyum tharakkuraivaaga nadatthiyadhu abigaayil alla, irundhaalum aval than kudumbatthirkaaga andha kutratthai oppukkondu dhaavīdhudan samaadhaanam panninaal.

eppoludhu mannippu kētpadhu enbadhai arindhirundhadharku matroru udhaaranam appōsthalan pavul. orusamayam yūdha nyaaya sangatthil avar than saarbaaga vaadhaada vēndiyirundhadhu. pavulin olivumaraivatra pēchai kēttu migundha kōbamadaindha pradhaana aasaariyanaagiya ananiyaa, pavulukku arugil nindrukondirundhavargalidam avarai vaayil adikkumpadi kattalaiyittaar. adharku pavul, “vellaiyadikkappatta suvarē, dhēvan ummai adippaar; nyaayappramaanatthinpadi ennai nyaayam visaarikkiravaraai utkaarndhirukkira nīr nyaayappramaanatthirku virōdhamaai ennai adikka sollalaamaa” endraar. pradhaana aasaariyanai thittiyadhaaga paarvaiyaalargal pavulmīdhu kutram saattiyapōdhu, avar udanadiyaaga thannudaiya thavarai oppukkondu, “sagōdhararē, ivar pradhaana aasaariyarendru enakku theriyaadhu; un janatthin adhibadhiyai thīdhu sollaayaaga endru eludhiyirukkiradhē” endru kūrinaar.​—⁠appōsthalar 23:1-5.

pavul sonnadhu​—⁠adhaavadhu nyaayam visaarippadharku niyamikkappattavarē vanmuraiyai prayōgikka naadiyadhai kanditthadhu​—⁠saridhaan. irundhaalum, matravargal avamariyaadhaiyaaga karudhakkūdiya oru muraiyil pradhaana aasaariyarai paartthu ariyaamal pēsiyadharkaaga avar mannippu kēttukkondaar. a pavul ippadi mannippu kēttukkondadhu avar thodarndhu sollavirundhadhai nyaaya sangam sevikodutthu kētpadharku valivagutthadhu. nīdhimandra angatthinargalin matthiyil nilaviya karutthuvērupaattai patri pavul arindhirundhadhaal, uyirttheludhal nambikkaiyin nimittham thaan nyaayam visaarikkappaduvadhaaga avargalidam kūrinaar. adhanaal perum pirivinai ērpattadhu, parisēyargal pavulin pakkam sērndhukondanar.​—⁠appōsthalar 23:6-10.

indha irandu baibil udhaaranangalilirundhu naam enna katrukkollalaam. irandu edutthukkaattugalilum, nadandha thavarukkaaga manam varundhuvadhai thayangaamal velippadutthiyadhu kūdudhalaana pēchu thodarbirku valiyai thirandhadhu. aagavē mannippu kētpadhu samarasamaavadharku namakku udhavugiradhu. aam, nammudaiya thavarugalai oppukkondu ērpatta baadhippirkaaga mannippu kētpadhu aakkapūrvamaana pēchuvaartthaigalukku vaaippugalai thirakkalaam.

‘aanaal naan endha thappum seiyavillaiyē’

naam ēdhaavadhu sonnadhō seidhadhō yaaraiyaavadhu punpadutthiyiruppadhai ariyumpōdhu, andha nabar nyaayamatravaraaga alladhu adhiga unarchivayappadugiravaraaga iruppadhaaga naam ninaikkalaam. endrapōdhilum, yēsu kristhu thamadhu sīshargalukku ivvaaru arivurai kūrinaar: “aagaiyaal, nī balipīdatthinidatthil un kaanikkaiyai seluttha vandhu, unpēril un sagōdharanukku kurai undendru angē ninaivukūruvaayaagil, angēdhaanē balipīdatthin mun un kaanikkaiyai vaitthuvittu pōi, munbu un sagōdharanōdē oppuravaagi, pinbu vandhu un kaanikkaiyai selutthu.”​—⁠matthēyu 5:23, 24.

udhaaranamaaga, nīngal avarukku virōdhamaaga paavam seidhuvittadhaaga oru sagōdharar unaralaam. appadippatta sūlnilaiyil, avarukku virōdhamaaga nīngal thīngu seidhuvittadhaaga ninaitthaalum sari ninaikkaavittaalum sari, nīngal pōi ‘ungal sagōdharanōdē oppuravaaga’ vēndum ena yēsu kūrugiraar. grēkka vaartthaiyinpadi, ingē yēsu payanpadutthiya vaartthai ‘paraspara pagaimaikku piragu velikkaattappadum paraspara vittukkodutthalai kurikkiradhu.’ (vains ekspaasittari aaf ōldu and niyū testament uvards) sollappōnaal, iruvarukku idaiyē karutthu vērupaadu nilavumpōdhu iruvar pakkatthilum ōralavu thavaru irukkalaam, ēnendraal iruvarumē abūranar, thavaru seiyum iyalbudaiyavargal. podhuvaaga idharku paraspara vittukkodutthal thēvai.

yaar sari yaar thavaru enbadhalla, aanaal samarasamaavadharku yaar mudharpadiyeduppaar enbadhē kēlvi. pana vivagaarangal pōndravatril thanippatta karutthu vērupaadugal nilaviya samayangalil korindhuvilirundha kristhavargal kadavuludaiya saga ūliyargalai ulagappragaaramaana nīdhimandrangal varai ilutthu sendradhai gavanittha appōsthalan pavul ivvaaru thirutthinaar: “nīngal ēn aniyaayatthai sagitthu kollugiradhillai, ēn nashtatthai porutthu kollugiradhillai?” (1 korindhiyar 6:7) thangaludaiya thanippatta karutthu vērupaadugalai ulagappragaaramaana nīdhimandrangalil muraiyiduvadhai thaduppadharkaaga pavul idhai sonnaalum, adhilulla niyamam thelivaaga irukkiradhu: yaar seidhadhu sari yaar seidhadhu thavaru ena nirūbippadhaivida saga visuvaasigal matthiyil samaadhaanatthai ērpadutthikkolvadhē miga mukkiyam. indha niyamatthai manadhil vaitthiruppadhu yaarukkaavadhu virōdhamaaga naam thavaru seidhuvittadhaaga avar ninaikkaiyil avaridam pōi mannippu kētpadhai sulabamaakkugiradhu.

manappūrvamaaga mannippu kētpadhu avasiyam

aanaal silar mannippu kētpadharkuriya vaartthaigalai midhamīri payanpadutthugindranar. udhaaranamaaga, jappaanil mannippu kētpadharku payanpadutthappadum sūmimaasen endra vaartthai aayirakkanakkaana dhadavai kaadhil vandhu vilugiradhu. nandri therivippadharkumkūda idhai payanpadutthalaam; yaaraavadhu ēdhaavadhu dhayavu kaanbikkaiyil adharku badhil seiya mudiyaadhapōdhu ērpadum dharmasangadamaana nilaimaiyai adhu maraimugamaaga kurippittu kaattum. indha vaartthai palvēru sūlnilaigalukku porundhuvadhaal thottadharkellaam payanpadutthappaduvadhaaga silar ninaikkalaam; unmaiyilēyē manappūrvamaagatthaan sollappadugiradhaa endrumkūda silar yōsikkalaam. palvēru vagaiyil mannippu kētpadhu pira kalaachaarangalilum alavukku adhigamaaga payanpadutthappaduvadhaaga thōndralaam.

endha moliyilum, mannippu kētgaiyil manappūrvamaaga kētpadhu mukkiyam. vaartthaigalum dhoniyum ullappūrvamaaga manam varundhuvadhai velippaduttha vēndum. ‘ulladhai ulladhendrum, illadhai illadhendrum sollungal; idharku minjinadhu thīmaiyinaal undaayirukkum’ ena yēsu kristhu malaipprasangatthil thamadhu sīshargalukku karpitthaar. (matthēyu 5:37) nīngal mannippu kēttaal, unmaiyilēyē mannippu kēlungal! idhai ivvaaru vilakkalaam: oruvar ērpōrt kavunttaril nindrukondirundha samayatthil pakkatthilulla oru pennin mīdhu petti iditthuvittapōdhu mannippu kēttaar. sila nimidam kalitthu, ‘kyū’ nagarndhapōdhu, andha petti marubadiyum andha pennin mīdhu iditthuvittadhu. mīndum andha nabar mariyaadhaiyōdu mannippu kēttaar. idhē maadhiri innoru dhadavaiyum ērpattapōdhu, avar unmaiyilēyē mannippu kēttirundhaal, andha petti marubadiyum andha pennin mīdhu idikkaadhavaaru gavanamaai irundhirukka vēndum ena andha pennudan payanittha oruvar pettiyai vaitthirundhavaridam sonnaar. aam, manappūrvamaaga mannippu kētpadhōdu andha thavaru mīndum ērpadaadhavaaru paartthukkolvadhil urudhiyaaga irukka vēndum.

naam seidha endha thavaraiyum otthukkondu, mannippu kēttu, ērpatta nashtatthai mudindhavarai īduseiya muyalumpōdhudhaan manappūrvamaaga varundhugirōmena arttham. baadhikkappattavar than pangil, thavaru seidhavarai mannikka thayaaraaga irukka vēndum. (matthēyu 18:21, 22; maarku 11:25; ebēsiyar 4:32; kolōseyar 3:13) iru tharappinarumē abūranaraaga iruppadhaal, samarasam eppoludhumē sulabamaaga irukkaadhu. irundhaalum, mannippu kētpadhu samarasamaavadharku valivagukkum valimai padaitthadhu.

mannippu kētpadhu eppoludhu porutthamatradhu

mana varutthatthai therivippadhu aarudhalaana unarchigalai ērpadutthi samaadhaanatthirku pangalikkirapōdhilum, nyaanamulla oruvar porutthamatra samayatthil adhai seivadhai thavirkkiraar. udhaaranamaaga, prachinai kadavulukku utthamatthai kaatthukkolvadhai patriyadhu ena vaitthukkollungal. yēsu būmiyil vaalndhapōdhu, “maranabariyandham, adhaavadhu siluvaiyin maranabariyandhamum kīlppadindhavaraagi, thammaitthaamē thaaltthinaar.” (pilippiyar 2:8) aanaal thaam padum vēdhanaiyai thanippadharku thamadhu nambikkaigalukkaaga mannippu kētkavillai. “nī dhēvanudaiya kumaaranaagiya kristhudhaanaa? adhai engalukku sollumpadi jīvanulla dhēvanpēril unnai aanaiyittu kētkirēn” endru pradhaana aasaariyan kattalaiyittapōdhu, yēsu mannippu kētkavillai. kōlaiyaaga nadungikkondu mannippu kētpadharku badhilaaga, yēsu dhairiyatthōdu ivvaaru badhilalitthaar: “nīr sonnapadidhaan; andriyum, manushakumaaran sarvavallavarudaiya valadhupaarisatthil vītriruppadhaiyum vaanatthin mēgangal mēl varuvadhaiyum idhumudhal kaanbīrgalendru, ungalukku sollugirēn.” (matthēyu 26:63, 64) pidhaavaagiya yegōvaa dhēvanukkuriya tham utthamatthai vittukkodutthu pradhaana aasaariyarōdu samaadhaanatthai kaatthukkollum ennam yēsuvukku orupōdhum elavillai.

adhigaaratthil iruppavargalukku kristhavargal madhippum mariyaadhaiyum kaattugiraargal. aanaal kadavulukku kīlppadivadharkaagavum thangaludaiya sagōdharargal mīdhu vaitthirukkum anbirkaagavum avargal mannippu kētka vēndiya avasiyamillai.​—⁠matthēyu 28:19, 20; rōmar 13:5-7.

samaadhaanatthirku thadaiyē illai

nammudaiya murpidhaavaagiya aadhaamidamirundhu abūranatthaiyum paavatthaiyum sudhandharitthiruppadhaal indru naam thavaru seigirōm. (rōmar 5:12; 1 yōvaan 1:10) aadhaam paavatthirkullaanadhu padaippaalarukku virōdhamaaga seidha kalagatthin vilaivaagum. aanaal aadhiyil aadhaamum ēvaalum paribūranaraayum paavamatravargalaayum irundhaargal, idhē paribūrana nilaimaikku manidhargalai mīndum kondu vara pōvadhaaga kadavul vaakkurudhi alitthirukkiraar. paavatthaiyum adhan anaitthu baadhippugalaiyum avar adiyōdu alitthu viduvaar.​—⁠1 korindhiyar 15:56, 57.

appoludhu eppadiyirukkum enbadhai satru karpanai seidhu paarungal! naavai payanpadutthuvadhu sambandhamaaga yēsuvin ondruvitta sagōdharanaagiya yaakkōbu arivurai kodutthapōdhu ivvaaru kūrinaar: “oruvan sol thavaraadhavanaanaal avan pūrana purushanum, than sarīramuluvadhaiyum kadivaalatthinaalē adakki kollakkūdiyavanumaayirukkiraan.” (yaakkōbu 3:2) paribūrana manidhan than naavai kattuppaduttha mudiyumaadhalaal adhai thavaraaga payanpadutthuvadharkaaga mannippu kētka vēndiyadhillai. avan ‘than sarīramuluvadhaiyum kadivaalatthinaalē adikki kollakkūdiyavanaayirukkiraan.’ naam paribūranaraagumpōdhu evvalavu arumaiyaayirukkum! thani nabargalukkidaiyē samaadhaanamaayiruppadharku endha muttukkattaigalum irukkaadhu. aanaal adhuvarai, seidha thavarukkaaga manappūrvamaaga thagundha vidhatthil mannippu kētpadhu samarasamaavadharku thiravukōlaai amaiyum.

[adikkurippu]

a pavulin kan paarvai mangiyirundhadhaal andha pradhaana aasaariyarai avaraal adaiyaalam kandukolla mudiyaamal irundhirukkalaam.

[padakkurippu]

pavulin udhaaranatthilirundhu naam enna katrukkollalaam?

[padakkurippu]

ellaarum paribūranaraaga irukkumpōdhu, samaadhaanatthirku thadaigalē irukkaadhu