Mga Pangutana Gikan sa mga Magbabasa

Nganong nag-ingon ang Bibliya nga ang usa ka tawo kinahanglang mosinggit kon siya mameligrong lugoson?

Si bisan kinsa nga wala makasinati mismo sa kalisang sa mapintasong pag-atake sa usa ka manglulugos dili gayod bug-os makasabot kon sa unsang paagi kini makadaot sa kinabuhi sa usa ka tawo. Ang eksperyensiya makalilisang kaayo para sa biktima nga tingali magsakit kini kaniya sa tibuok niyang kinabuhi. a Usa ka batan-on nga Kristohanong babaye nga giatake sa usa ka manglulugos pipila ka tuig kanhi miasoy: “Dili ikahubit ang grabeng kalisang nga akong gibati nianang gabhiona ni ang kadaot sa emosyon nga kinahanglang akong sagubangon sukad niadto.” Masabtan kon nganong daghan ang dili gusto bisan na lang sa paghunahuna bahin niining makahahadlok nga topiko. Apan, ang kapeligrohang lugoson maoy usa ka katinuoran niining daotang kalibotan.

Ang Bibliya wala maglikay sa paghisgot sa pipila ka kaso sa paglugos ug pagsulay sa paglugos nga nahitabo kanhi. (Genesis 19:4-11; 34:1-7; 2 Samuel 13:1-14) Apan naghatag usab kini ug tambag kon unsay angayng buhaton kon mameligrong lugoson. Ang gisulti sa Balaod bahin niini makaplagan diha sa Deuteronomio 22:23-27. Kini naglakip sa duha ka kahimtang. Sa unang kaso, ang usa ka lalaki nakakaplag ug batan-ong babaye diha sa siyudad ug nakigdulog kaniya. Bisan pa niana, ang babaye wala mosinggit o magpakitabang. Tungod niini, nahukman siya nga sad-an “tungod kay siya wala mosinggit diha sa siyudad.” Kon misiyagit siya, tingalig natabangan pa siya sa mga tawong anaa sa duol. Sa ikaduhang kahimtang, ang usa ka lalaki nakakaplag ug batan-ong babaye diha sa kabanikahan, diin iyang ‘gihawiran siya ug nakigdulog  kaniya.’ Agig depensa, ang babaye “misinggit, apan walay nakaluwas kaniya.” Dili sama sa babaye sa unang kahimtang, dayag nga kining babayhana supak sa gihimo sa tig-atake. Misukol siya, nagpakitabang, apan nadaog siya. Ang iyang pagsinggit nagpamatuod nga siya gipugos; siya dili sad-an.

Bisan tuod ang mga Kristohanon karon dili na ilalom sa Moisesnong Kasugoan, ang mga prinsipyo nga gihisgotan diha niana naghatag kanila ug giya. Ang asoy nga bag-o lang gihisgotan nagpasiugda sa kahinungdanon sa pagsukol ug pagpakitabang. Ang pagsinggit sa dihang mameligrong lugoson giisip gihapon ingong usa ka maalamong butang nga himoon. Usa ka eksperto sa pagsanta sa krimen miingon: “Kon ang usa ka babaye atakehon, ang iyang labing maayong hinagiban mao gihapon ang iyang kusog nga tingog.” Ang pagsinggit sa babaye tingalig makakuha sa atensiyon sa uban, kinsa makatabang dayon kaniya, o tingali makuratan ang iyang tig-atake ug mohawa. Usa ka batan-on nga Kristohanong babaye nga giatake sa manglulugos miingon: “Misiyagit ko taman sa ginhawa, ug miatras siya. Sa dihang miduol na usab siya nako, misinggit ako ug midagan. Kaniadto ako maghunahuna kanunay, ‘Sa unsang paagi kaha makatabang nako ang pagsinggit sa dihang birahon ko sa usa ka kusgang lalaki nga dunay usa ra ka tumong diha sa iyang hunahuna?’ Apan akong nasayran nga epektibo diay kini!”

Bisan sa makapasubo nga kahimtang diin ang babaye madaog ug malugos, dili kawang ang iyang pagpakigbisog ug pagpakitabang. Sa pagkatinuod, mapamatud-an niini nga iyang gihimo ang tanan niyang maarangan aron suklan ang iyang tig-atake. (Deuteronomio 22:26) Bisan ug gilugos, siya duna gihapoy hinlo nga tanlag, pagtahod sa kaugalingon, ug makaseguro siya nga hinlo siya sa mga mata sa Diyos. Ang makalilisang nga kasinatian basin ug makahatag kaniya ug emosyonal nga mga samad, apan tungod kay nahibalo nga iyang gihimo ang iyang bug-os nga maarangan aron suklan ang pag-atake makatabang gayod kaniya nga anam-anam nga maulian.

Sa pagsabot sa kapadapatan sa Deuteronomio 22:23-27, kinahanglang atong masabtan nga kining mubo nga asoy wala maglakip sa tanang posible nga mga kahimtang. Pananglitan, wala kini magkomento bahin sa kahimtang diin ang giatake nga babaye dili makasinggit tungod kay siya amang, nakuyapan, o dili makalihok tungod sa kahadlok o napugngan gayod sa pagsinggit tungod kay gisap-ongan ug kamot o gibaatan ug teyp ang iyang baba. Apan, sanglit si Jehova makatimbangtimbang sa tanang butang, lakip sa mga motibo, ang mga kaso nga sama niini iyang tagdon uban ang pagkamasinabtanon ug hustisya, tungod kay “ang tanan niyang dalan hustisya.” (Deuteronomio 32:4) Nahibalo siya kon unsa gayod ang nahitabo ug ang mga paningkamot nga gihimo sa biktima aron masuklan ang iyang tig-atake. Busa, ang biktima nga wala makasinggit apan naghimo sa tanan niyang maarangan ubos sa mga sirkumstansiya makatugyan sa mga butang ngadto sa mga kamot ni Jehova.—Salmo 55:22; 1 Pedro 5:7.

Bisan pa niana, ang pipila ka Kristohanong mga babaye nga giatake ug gipasipad-an way-hunong nga gisakit tungod sa pagbating sad-an. Sa paghunahuna sa nahitabo, ilang gibati nga angay unta nga duna silay dugang nga gihimo aron dili mahitabo ang maong insidente. Apan, imbes basolon ang ilang kaugalingon, ang maong mga biktima makaampo kang Jehova, mangayo sa iyang tabang, ug magbaton ug pagsalig sa iyang dagaya nga mahigugmaong kalulot.—Exodo 34:6; Salmo 86:5.

Busa, ang Kristohanong mga babaye nga sa pagkakaron nagsagubang ug emosyonal nga mga samad gumikan sa pagka-engkuwentro ug manglulugos makasalig nga si Jehova nakasabot gayod sa masakit nga pagbati nga ilang ginasagubang. Ang Pulong sa Diyos nagpasalig kanila: “Si Jehova haduol niadtong mga dugmok ug kasingkasing; ug siya magaluwas niadtong mga nahugno sa espiritu.” (Salmo 34:18) Mabatonan ang dugang nga tabang sa pagsagubang sa ilang mapait nga kasinatian kon ilang dawaton ang tim-os nga pagsabot ug malulotong pagpaluyo sa mga isigkamagtutuo diha sa Kristohanong kongregasyon. (Job 29:12; 1 Tesalonica 5:14) Dugang pa, ang mga paningkamot mismo sa mga biktima nga isentro ang ilang pagtagad diha sa makapadasig nga mga hunahuna magtabang kanila nga maeksperyensiyahan “ang kalinaw sa Diyos nga labaw sa tanang panghunahuna.”—Filipos 4:6-9.

[Footnote]