Skip to content

yegōvaa—ariya vēndiya kadavul

yegōvaa—ariya vēndiya kadavul

yegōvaa—ariya vēndiya kadavul

vaalkkaiyil mukkiyamaana ēdhōvondrai nīngal ilandhuvittirukkirīrgalaa? kadavulai patri ungalukku adhigam theriyaadhirundhaal, nichayamaagavē ilandhuvittirukkirīrgal endrudhaan arttham. ēn? baibilin kadavulai arindhukolvadhu vaalkkaiyil perum nanmaigalai tharugiradhu enbadhai latchōba latchampēr kandirukkindranar. indha nanmaigal udanadiyaagavē perukkedukka aarambikkindrana, avai thodarndhu varungaalatthilum perukkedukkum.

baibilin aasiriyaraagiya yegōvaa dhēvan, naam avarai nandraaga arindhukollumpadi virumbugiraar. ‘yegōvaa ennum naamatthaiyudaiya dhēvarīr oruvarē būmiyanaitthinmēlum unnadhamaanavar endru manushar unara’ vēndumena sangīdhakkaaran eludhinaar. avarai arindhukolvadhu nammudaiya sondha nanmaikkaaga ena kadavul solgiraar. ‘prayōjanamaayirukkiradhai unakku pōdhikkira un dhēvanaagiya kartthar [“yegōvaa,” NW] naanē.’ unnadhamaanavaraagiya yegōvaa dhēvanai arindhukolvadhaal naam evvaaru palanadaigirōm?​—sangīdham 83:17; ēsaayaa 48:17.

yegōvaavudan nangu parichayamaagumpōdhu varum oru nanmai ennavendraal, andraada vaalkkaiyil edhirppadum prachinaigalai thīrkka valinadatthudhal kidaikkiradhu, adhōdu edhirkaalatthai patriya urudhiyaana nambikkaiyum malargiradhu, mana nimmadhiyum thavalgiradhu. ivatrai thavira, indru ulagam pūraavum makkal edhirppadum miga mukkiyamaana kēlvigalin pēril vitthiyaasamaana mananilaiyai valartthukkollavum nammai thūndugiradhu. enna kēlvigal?

ungal vaalkkaikku oru nōkkamundaa?

tholilnutpatthil manidhanudaiya valarchi malaikka vaitthaalum, ‘naan ēn pirandhēn? engē pōikkondirukkirēn? vaalkkaiyin nōkkam enna?’ endra adippadai kēlvigalaitthaan indrum aatkal kētkiraargal. oruvarukku thirupthiyaana badhilgal kidaikkavillaiyendraal, avarudaiya vaalkkaikku unmaiyaana arttham irukkaadhu. indha kuraiyai anēgar unarugiraargalaa? 1990-galin pirpagudhiyil jermaniyil ōr aaivu nadatthappattadhu, badhilalitthavargalil paadhippēr vaalkkai nōkkamatradhaai iruppadhaaga pala samayangalil alladhu sila samayangalil unarndhadhai andha aaivu velippadutthiyadhu. nīngal vaalum idatthilum oruvēlai idhupōndra nilaimai irukkalaam.

vaalkkaiyil nōkkamillaavittaal, oruvar than latchiyangalai kattuvadharku endhavoru asthivaaramum irukkaadhu. vaalkkaiyil vetrigaramaana oru tholilaiyō sotthu sērppadhaiyō thēduvadhan mūlam indha kuraiyai pōkka anēgar muyalugiraargal. irundhaalum, vaalkkai verum sūniyamaaga iruppadhu avargaludaiya manadhai alaikkalikkalaam. vaalkkaiyil endha nōkkamum illaadhadhaal silar virakthi adaindhu vaalkkaiyaiyē thurakkum alavukku sendruvidugiraargal. ōr alagiya ilam pennin anubavam idhudhaan. “aachariyatthil vaaipilakkum alavukku selvam kuvindhirundhadhu, vasadhi vaaippugalukku ellaiyē illai, ippadippatta oru sūlalildhaan” aval valarkkappattaal ena intarnēshanal herald tribyūn kūrugiradhu. sugabōga vaalkkai vaalndhapōdhilum, thanimai avalai vaattiyadhu, vaalkkai endha thikkumindri pōikkondiruppadhaaga unarndhaal. adhanaal thūkka maatthiraigalai pōttukkondu orēyadiyaaga thūngivittaal. thanimaiyilirundhu vidupada avala maranatthai thaluviya vērusilarai patriyum ungalukku therindhirukkalaam.

vaalkkaiyai patriya anaitthaiyum vinyaanam namakku karpikka mudiyum ena makkal urimai paaraattuvadhai kēlvippattirukkirīrgalaa? dī vōkkē endra jermani vaaraandhari ivvaaru suttikkaattugiradhu: “vinyaanam unmaiyaaga irundhaalum, aanmīga vishayatthil adhu balavīnamaaga irukkiradhu. parinaamam innum valarchiyadaiyaamalēyē irukkiradhu, maarikkondē irukkum kuvaandam iyarbiyalkūda aarudhalaiyum paadhugaappaiyum alippadhillai.” palvēru vadivangalil kaanappadum uyirai patriyum uyirai kaappadharku nigalum iyarkai sularchigalai patriyum seyalmuraigalai patriyum ariviyal kandupidippugal niraiya velippadutthiyirukkindrana. aanaal naam ēn pirandhōm, engē pōi kondirukkirōm enbadharku vinyaanam badhilalikka mudiyaadhu. naam mulukka mulukka vinyaanatthaiyē nambiyirundhaal, vaalkkaiyin nōkkatthai patriya kēlvigalukku badhil kidaikkaamalēyē pōividum. adhan vilaivu, sūyetōicha tsaitung endra patthirikai arivitthapadi, “valikaattudhal avasara thēvai” enbadhē.

padaippaalaraivida vēru yaaraal itthagaiya valikaattudhalai kodukka mudiyum? avarē aadhiyil manidharai indha būmiyil vaitthavar, aagavē avargal ēn ingē vaalgiraargal enbadhu avarukkutthaan therindhirukkum. indha būmiyai manidha sandhadhiyaal nirappi, adhai panpadutthi kaappadharku avargalai yegōvaa padaitthaar ena baibil vilakkugiradhu. manidhar thangaludaiya ellaa nadavadikkaigalilum nīdhi, nyaanam, anbu pōndra avarudaiya panbugalai velikkaatta vēndiyirundhadhu. nammai yegōvaa ēn padaitthaar enbadharkuriya kaaranatthai ariyumpōdhu, naam ēn ingē vaalgirōm enbadhai therindhu kolgirōm.​—aadhiyaagamam 1:26-28.

nīngal enna seiyalaam?

‘naan ēn pirandhēn? engē pōi kondirukkirēn? vaalkkaiyin nōkkamdhaan enna?’ pōndra kēlvigalukku thirupthigaramaana endha badhilum idhuvarai ungalukku kidaitthiraavittaal enna seivadhu? yegōvaavai patri nerukkamaaga arindhukollumpadi baibil sibaarisu seigiradhu. sollappōnaal, “ondraana mei dhēvanaagiya ummaiyum nīr anuppinavaraagiya yēsu kristhuvaiyum arivadhē nitthiya jīvan” endru yēsu kūrinaar. dhēva bakthikkētra panbugalai mukkiyamaaga anbai valarkkumpadiyum, varavirukkum kadavuludaiya mēsiyaaniya raajyatthil vaalvadhai ilakkaaga vaikkumpadiyum ungalukku urchaagam alikkappadugiradhu. appoludhu vaalkkaikku oru nōkkam irukkum, arpudhamaana edhirkaala nambikkaiyum pirakkum. idhuvarai ungalai alaikkalittha adippadai kēlvigalukku badhilgalum perumbaalum kidaitthuvidum.​—yōvaan 17:3; prasangi 12:13.

adhu ungal mīdhu eppērppatta thaakkatthai ērpadutthum? haans enbavar adhai anubavatthil kandaar. * sila varudangalukku munbu kadavul mīdhu avarudaiya nambikkai thelivatradhaagavē irundhadhu, adhu avarudaiya vaalkkaiyil evvidha maatratthaiyum ērpadutthavillai. bōdhai porutkalai utkolvadhilum olukkanketta pengaludan ullaasamaai uravaaduvadhilum sirusiru kutracheyalgalilum mōttaar baikkugalil savaari seivadhilumē thilaitthirundhaar. “aanaal vaalkkai sūnyamaagavē irundhadhu, endha thirupthiyum illai” ena avar kūrugiraar. sumaar 25 vayadhaanapōdhu, baibilai gavanamaaga vaasippadhan mūlam kadavulai patri haans nerukkamaaga arindhukolla thīrmaanitthaar. yegōvaavai patri nerukkamaaga arindhu vaalkkaiyin artthatthai purindhukondadhum, haans thanadhu vaalkkai paaniyai maatri yegōvaavin saatchigalil oruvaraaga mulukkaattudhal petraar. kadandha patthu varudangalaaga mulunēra ūliyam seidhu varugiraar. “yegōvaavai sēvippadhē vaalkkaiyil miga sirandha vali. vēredhuvum idharku īdaagaadhu. yegōvaavai patri arindhukondadhaal vaalkkaiyin nōkkatthai kandupiditthēn” ena velippadaiyaaga solgiraar.

vaalkkaiyin nōkkatthai patri arindhukolvadhu mattumē palarudaiya manadhil irukkum orē kēlvi alla. ulaga nilaimaigal mōsamaagi varuvadhaal, matroru mukkiyamaana kēlviyum anēgarai alaikkalikkiradhu.

ēn thunbam vandhadhu?

vaalkkaiyil thunbam puyalaaga thaakkumpōdhu, adhu ēn vandhadhu? endra kēlviyin mīdhē baadhikkappattavarudaiya manam perumbaalum ūndriyirukkiradhu. indha kēlvikku thagundha badhilai kandupiditthaaldhaan thunbatthai unarchi rīdhiyil thaangikkollum sakthi undaagum. thirupthigaramaana endha badhilum kidaikkavillaiyendraal, vēdhanaidhaan thodarum, manamum sōrndhuvidum. udhaaranamaaga, brūni endra thaayin anubavatthai edutthukkollungal.

“sila varushangalukku munbu, enakku pirandha pen kulandhai irandhuvittadhu” ena nadutthara vayadhudaiya brūni vilakkugiraar. “naan kadavulai nambinēn, enavē aarudhal thēdi angirundha paadhiriyaarai anuginēn. sūsaanaavai kadavul paralōgatthirku edutthukkondaar, ippoludhu angē aval oru ēnjalaaga irukkiraal endru kūrinaar. aval ennaivittu orēyadiyaaga pirindhuvittadhaal en ulagamē sukku nūraanadhu pōla unarndhēn; adhu mattumalla, avalai ēn kadavul edutthukkondaar ena ninaitthu avarai verukka aarambitthēn.” brūniyin vēdhanaiyum thunbamum pala varudangalukku nīditthadhu. “pinbu yegōvaavin saatchigalil oruvar, kadavulai pagaippadharku endha kaaranamum illai enbadhai enakku baibililirundhu kaanbitthaar. sūsaanaavai yegōvaa paralōgatthirku edutthukkollavillai, aval oru ēnjalaagavum illai. avalukku ērpatta vyaadhi manidha abūranatthin vilaivudhaan. sūsaanaa maranatthil thūngugiraal, yegōvaa avalukku uyir thandhu eluppuvadharkaaga kaatthu kondirukkiraal. adhōdu, paradhīsiya būmiyil endrendrum vaalavē manidharai kadavul padaitthaar enbadhaiyum idhu vegu sīkkiratthil niraivēra pōgiradhu enbadhaiyum katrukkondēn. unmaiyil kadavul eppadippattavar enbadhai purindhukolla thodangiyadhum, naan avaridam nerungivara aarambitthēn, adhanaal ennudaiya vēdhanaiyum thaniya aarambitthadhu.”​—sangīdham 37:29; appōsthalar 24:15; rōmar 5:12.

vaalkkaiyil ērpadum sōgam, pōr, panjam alladhu iyarkai pēralivu pōndra ēdhōvoru thunbatthaal indru latchakkanakkaanōr baadhikkappadugiraargal. thunbatthirku yegōvaavai kutramsaatta mudiyaadhu enbadhaiyum, manidhar thunbappada vēndumenbadhu orupōdhum avarudaiya nōkkamalla enbadhaiyum, thunbatthirku viraivil avar mudivukattuvaar enbadhaiyum baibililirundhu brūni katrukkondadhaal avalukku nimmadhi kidaitthadhu. akkiramam adhigaritthu varuvadhudhaanē indha olungumuraiyin “kadaisi naatkalil” naam vaalgirōm enbadharku adaiyaalamaaga irukkiradhu. naam anaivarum ēngikkondirukkum mēmpatta vaalkkaikkaana miga periya maatram vegu viraivil nadakkappōgiradhu.​—2 thīmōtthēyu 3:1-5; matthēyu 24:7, 8.

kadavulai arindhukolludhal

haansukkum brūnikkum kadavulai patri thelivatra karutthudhaan mudhalil irundhadhu. avarai patri adhigam theriyaamalēyē avar mīdhu nambikkai vaitthirundhanar. aanaal yegōvaavai patri thirutthamaaga therindhukolvadharku nēram selavalitthapōdhu, avargaludaiya muyarchi palanalitthadhu. indru podhuvaaga kētkappadum mukkiya kēlvigalukku thagundha badhilgalai petraargal. idhu avargalukku manasamaadhaanatthaiyum edhirkaalatthai patriya nambikkaiyaiyum thandhadhu. latchakkanakkaana yegōvaavin ūliyargal idhupōndra anubavatthai petrirukkiraargal.

yegōvaavai patriyum avar nammidam edhai edhirpaarkkiraar enbadhai patriyum baibil solgiradhu, aagavē adhai gavanamaaga padippadhan mūlam avarai patri arindhukolla aarambikkirōm. mudhal nūtraandil idhaitthaan silar seidhaargal. perōyaa endra grēkka naattil vaalndha yūdha sabai angatthinargal “manō vaanjaiyaai vasanatthai ētrukkondu, kaariyangal ippadiyirukkiradhaa endru dhinandhōrum vēdhavaakkiyangalai aaraaindhu paartthadhinaal, thesalōnikkēyil ullavargalai paarkkilum nargunasaaligalaayirundhaargal.”​—appōsthalar 17:10, 11.

mudhal nūtraandu kristhavargalum sabaigalaaga kūdivandhaargal. (appōsthalar 2:41, 42, 46; 1 korindhiyar 1:1, 2; galaatthiyar 1:1, 2; 2 thesalōnikkēyar 1:1) idhuvē indraikkum unmaiyaaga irukkiradhu. yegōvaavin saatchigalum sabaiyaaga ondrukūdi varugindranar; aatkal yegōvaavidam nerungi varuvadharkum avarai sēvippadhil magilchi kaanbadharkum udhavum vidhatthil visēshamaaga andha sabai kūttangal vadivamaikkappattullana. ullūr yegōvaavin saatchigaludan kūtturavu kolvadhu ungalukku kūdudhalaana nanmaiyai tharum. podhuvaaga manidhargal thaangal vanangivarum kadavulai pradhibalippadhu pōlavē yegōvaavin saatchigalum yegōvaa velippadutthugira nargunangalai ōralavukku pradhibalikkiraargal. aagavē saatchigaludan ondrukūdi varuvadhu yegōvaavai innum nandraaga arindhukolla namakku udhavugiradhu.​—ebireyar 10:24, 25.

thaninabaraaga kadavulai arindhukolvadharku adhiga muyarchi thēvaippaduvadhu pōla thōndrugiradhaa? nichayamaagavē muyarchi thēvai. vaalkkaiyil nīngal saadhikka virumbum anēga vishayangalilum idhu unmai allavaa? prabala vilaiyaattu vīrar oruvar payirchi pera edukkum muyarchiyai satru sindhitthu paarungal. udhaaranamaaga, shaan klōd killi enbavar praansu olimbikkil nadaipetra panicharukku vilaiyaattil thanga medal thatti sendravar. sarvadhēsa alavil oru vetrigaramaana vīraraaga pōttiyida vēndumendraal enna seiya vēndum enbadhai avar kūrugiraar: “nīngal 10 varudangalukku munbē payirchiyai thodanga vēndum, varushakkanakkaaga thittamida vēndum, ovvoru naalum adhai patriyē sindhitthu kondirukka vēndum . . . manō rīdhiyilum sarīra rīdhiyilum varusham 365 naalum adharkaaga ulaikka vēndum.” verum 10 nimidangalē nadaiperum oru pandhayatthirkaagatthaan itthanai nēramum muyarchiyum! appadiyendraal, yegōvaavai nangu arindhukolvadhan mūlam naam innum etthanai etthanai kaariyangalai saadhikka mudiyum!

adhigamadhigamaai nerungivarum ōr uravu

vaalkkaiyil mukkiyamaana ondrai yaaraavadhu ilandhuvida virumbuvaargalaa? yaarumē virumba maattaargal. aagavē, ungaludaiya vaalkkaikku unmaiyaana nōkkam illai ena unarndhaal alladhu ēn thunbam varugiradhu enbadharku vilakkatthai pera ēnginaal, baibil sollum kadavulaagiya yegōvaavai patri arindhukolla urudhiyaana thīrmaanam edungal. avarai patri arindhukolvadhu ungaludaiya vaalkkaiyai mēmpadutthum, nitthiyatthirkumaaga.

yegōvaavai patri katrukkolvadhai naam endraavadhu nirutthividuvōmaa? pala aandugalaaga avarukku sēvai seidhu varugiravargal avarai patri katrukkondavatrai enni indrum malaikkiraargal, avarai patri pudhu pudhu vishayangalai thodarndhu katrukkondu varuvadhai enniyum bramikkiraargal. itthagaiya kaariyangalai katrukkolvadhu nammai magilchiyil aaltthugiradhu, nammai avaridam innum nerukkamaaga konduvarugiradhu. “aa! dhēvanudaiya aisuvariyam, nyaanam, arivu enbavaigalin aalam evvalavaayirukkiradhu! avarudaiya nyaayatthīrppugal alavidappadaadhavaigal, avarudaiya valigal aaraayappadaadhavaigal! kartharudaiya sindhaiyai arindhavan yaar? avarukku aalōsanaikkaaranaayirundhavan yaar?” endru kūriya appōsthalan pavulin karutthukkalaiyē naamum edhirolippōmaaga.​—rōmar 11:33, 34.

[adikkurippu]

^ peyargal maatrappattullana.

[pakkam 5-in siru kurippu]

‘naan ēn pirandhēn? engē pōikkondirukkirēn? vaalkkaiyin nōkkamdhaan enna?’ endra adippadai kēlvigalaitthaan indrum aatkal kētkiraargal

[pakkam 6-in siru kurippu]

“unmaiyil kadavul eppadippattavar enbadhai purindhukolla thodangiyadhum, naan avaridam nerungivara aarambitthēn”

[pakkam 7-in siru kurippu]

“yegōvaavai sēvippadhē vaalkkaiyil miga sirandha vali. vēredhuvum idharku īdaagaadhu. yegōvaavai patri arindhukondadhaal vaalkkaiyin nōkkatthai kandupiditthēn”