ကျမ်းစာပညတ်ချက်တစ်ခု အမြဲလိုသလော
ကျမ်းစာပညတ်ချက်တစ်ခု အမြဲလိုသလော
ငယ်စဉ်အချိန်က သင်၏မိဘများသည် သင့်အတွက် စည်းမျဉ်းများစွာချပေးခဲ့ပေမည်။ သူတို့သည် သင်၏ကောင်းကျိုးကို လိုလားပြီး ထိုသို့ပြုခဲ့ကြောင်း သင်ကြီးပြင်းလာသည်နှင့်အမျှ သိနားလည်လာ၏။ လူကြီးတစ်ဦးအနေနှင့် သင်သည် သူတို့၏အုပ်ချုပ်မှုအောက် မရှိတော့သည့်တိုင် သူတို့သွတ်သွင်းထားသော မူအချို့နှင့်အညီ သင်နေထိုင်ဆဲဖြစ်ပေမည်။
ကျွန်ုပ်တို့၏ကောင်းကင်ခမည်းတော်၊ ယေဟောဝါသည် တိုက်ရိုက်ပညတ် အတော်များများကို ကိုယ်တော်၏နှုတ်မြွက်စကားတော်၊ သမ္မာကျမ်းစာမှတစ်ဆင့် ပေးထားပါသည်။ ဥပမာ၊ . . . ၊ မတရားသောမေထုန်ပြုခြင်း၊ သူ့သားအိမ်ရာပြစ်မှားခြင်းနှင့် ခိုးခြင်းတို့ကို ကိုယ်တော်တားမြစ်သည်။ (ထွက်မြောက်ရာ ၂၀:၁-၁၇; တမန်တော် ၁၅:၂၈၊ ၂၉) ဝိညာဉ်ရေးအရ “အရာရာတို့၌ကြီးပွားကြ” စဉ် ယေဟောဝါသည် ကျွန်ုပ်တို့၏အကောင်းဆုံးအကျိုးကို လိုလားကြောင်း၊ ကိုယ်တော်၏ပညတ်ချက်များသည် ချုပ်ချယ်လွန်းခြင်းမဟုတ်ကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့သိနားလည်လာကြသည်။—ဧဖက် ၄:၁၅; ဟေရှာယ ၄၈:၁၇၊ ၁၈; ၅၄:၁၃။
သို့သော် တိုက်ရိုက်ပညတ်ချက်များမရှိသော အခြေအနေများစွာရှိ၏။ ထို့ကြောင့် ကျမ်းစာတွင် တိုက်ရိုက်ပညတ်မရှိပါက မိမိတို့ကြိုက်သလိုပြုလုပ်နိုင်သည်ဟု ယူမှတ်သူအချို့ရှိသည်။ လိုအပ်သည်ဟု ဘုရားသခင်ယူဆပါက တိုက်ရိုက်ပညတ်အသွင်ဖြင့် အလိုတော်ကိုဖော်ပြထားလိမ့်မည်ဟု သူတို့ဆင်ခြေတက်ကြသည်။
ထိုသို့ယူမှတ်ကြသူတို့သည် နောက်ပိုင်းတွင် အကြီးအကျယ်နောင်တရစေလေ့ရှိသည့် ပညာမဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်များချတတ်ကြ၏။ သမ္မာကျမ်းစာတွင် ပညတ်ဥပဒေများသာမက ဘုရားသခင့်စဉ်းစားတွေးခေါ်ပုံကို ဖော်ပြသော အသိပေးချက်များပါကြောင်း သူတို့မသိမြင်ကြချေ။ သမ္မာကျမ်းစာကို လေ့လာ၍ ယေဟောဝါ၏ရှုမြင်ပုံကို သိနားလည်လာသည်နှင့်အမျှ ကျမ်းစာဖြင့်လေ့ကျင့်ထားသော သိစိတ်ဖြစ်ပေါ်လာပြီး ကျွန်ုပ်တို့သည် ကိုယ်တော်စဉ်းစားပြုမူသကဲ့သို့ ရွေးချယ်ပြုမူရန် တိုက်တွန်းခံရကြသည်။ ထိုသို့ပြုကြသောအခါ ကိုယ်တော်၏နှလုံးကို ရွှင်ပြုံးစေပြီး ပညာရှိဆုံးဖြတ်ချက်များချခြင်းကြောင့် အကျိုးကျေးဇူးများခံစားရသည်။—ဧဖက် ၅:၁။
ထင်ရှားသော ကျမ်းစာပုံနမူနာများ
ရှေးခေတ်မှ ဘုရားသခင့်ကျေးကျွန်များ၏အကြောင်းကို ကျမ်းစာတွင်ဖတ်ရှုကြည့်သောအခါ သူတို့သည် တိုက်ရိုက်မိန့်မှာချက်မရရှိသည့်တိုင် ယေဟောဝါ၏စဉ်းစားတွေးခေါ်ပုံကို ထည့်သွင်းစဉ်းစား ပြုမူခဲ့ကြောင်း တွေ့ရှိရသည်။ ယောသပ်၏ပုံနမူနာကို သုံးသပ်ကြည့်ပါ။ ပေါတိဖာမယားနှင့် အကျင့်ယိုယွင်းရန် သွေးဆောင်ခံနေရချိန်တွင် သူ့သားအိမ်ရာပြစ်မှားခြင်းကို တားမြစ်သည့် ဘုရားသခင့်ပညတ်ချက်မရှိသေးချေ။ ထိုသို့သောတိုက်ရိုက်ပညတ် မရှိသည့်တိုင် သူ့သားအိမ်ရာပြစ်မှားခြင်းသည် သူကိုယ်တိုင်၏သိစိတ်ကိုသာမက “ဘုရားသခင်ကို . . . ပြစ်မှား” သည့်အပြစ်ဖြစ်ကြောင်း ယောသပ်သိနားလည်ခဲ့သည်။ (ကမ္ဘာဦး ၃၉:၉) သူ့သားအိမ်ရာပြစ်မှားခြင်းသည် ဧဒင်အရပ်တွင်ဖော်ပြခဲ့သော ဘုရားသခင့်တွေးခေါ်ပုံနှင့် အလိုတော်ကို ဖောက်ဖျက်ခြင်းဖြစ်ကြောင်း ယောသပ်သိမြင်ခဲ့သည်။—ကမ္ဘာဦး ၂:၂၄။
အခြားပုံနမူနာတစ်ခုကို သုံးသပ်ကြည့်ပါ။ တမန်တော် ၁၆:၃ အရ၊ ပေါလုသည် ခရစ်ယာန်ခရီးစဉ်တွင် သူနှင့်အတူ တိမောသေကိုခေါ်မသွားမီ အရေဖျားလှီးပေးခဲ့ကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့သိရသည်။ သို့တိုင် အခန်းငယ် ၄ တွင် ပေါလုနှင့် တိမောသေသည် ‘ယေရုရှလင်မြို့၌ရှိသောတမန်တော်တို့နှင့် သင်းအုပ်တို့စီရင်သော ပညတ်များကို’ ပေးအပ်ရန် မြို့ရွာများသို့ ခရီးထွက်ခဲ့ကြောင်း ဖတ်ရှုရသည်။ အဆိုပါပညတ်များတွင် ခရစ်ယာန်များသည် အရေဖျားလှီးခြင်းပညတ်အောက် မရှိတော့ဟူသော ဆုံးဖြတ်ချက်ပါဝင်သည်! (တမန်တော် ၁၅:၅၊ ၆၊ ၂၈၊ ၂၉) တိမောသေကို အရေဖျားလှီးပေးဖို့လိုသည်ဟု ပေါလု အဘယ်ကြောင့်ယူဆခဲ့ရသနည်း။ “[တိမောသေ] ၏အဘသည် ဟေလသလူဖြစ်သည်ကို ထိုအရပ်တို့၌ရှိသော ယုဒလူအပေါင်းတို့သည်သိသောကြောင့်” ဖြစ်၏။ ပေါလုသည် မလိုအပ်ဘဲ ထိမိ၍လဲစရာမဖြစ်စေလိုခဲ့ချေ။ ခရစ်ယာန်များသည် “ဘုရားသခင့်ရှေ့တော်၌ လူအပေါင်းတို့၏ ကိုယ်ကိုကိုယ်သိသောစိတ်အတိုင်း ချီးမွမ်း” စရာဖြစ်နေစေဖို့ သူအလေးထားခဲ့သည်။—၂ ကောရိန္သု ၄:၂; ၁ ကောရိန္သု ၉:၁၉-၂၃။
ဤသို့စဉ်းစားဆင်ခြင်ခြင်းသည် ပေါလုနှင့် တိမောသေတို့၏ဉာဉ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ရောမ ၁၄:၁၅၊ ၂၀၊ ၂၁ နှင့် ၁ ကောရိန္သု ၈:၉-၁၃; ၁၀:၂၃-၃၃ စသည့်ကျမ်းချက်များကိုဖတ်ကြည့်ပြီး အခြားသူများကို၊ အထူးသဖြင့် မှားသည်ဟု တပ်အပ်မပြောနိုင်သောအရာတစ်ခုနှင့်ပတ်သက်၍ ထိမိ၍လဲနိုင်သူများ၏ ဝိညာဉ်ရေးကောင်းကျိုးကို ပေါလုမည်မျှအလေးထားခဲ့ကြောင်း ကြည့်ပါ။ ထို့ပြင် တိမောသေနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ပေါလုဤသို့ရေးသားခဲ့သည်– “ထိုသူသည် သင်တို့အကျိုးကိုကြည့်ရှုချင်သော စေတနာစိတ်ရှိသကဲ့သို့ စိတ်သဘောတူသောသူတစ်ယောက်မျှ ငါတို့၌မရှိ။ လူခပ်သိမ်းတို့သည် ယေရှုခရစ်၏အကျိုးကိုမရှာ၊ ကိုယ်အကျိုးကိုသာရှာကြ၏။ သို့သော်လည်း သားသည် အဘနှင့်အတူဆောင်ရွက်သကဲ့သို့၊ သူသည် ငါနှင့်အတူ ဧဝံဂေလိတရားအမှုကို အမှန်ဆောင်ရွက်သည်ဟု သူပြသောသက်သေကို သင်တို့သိကြ၏။” (ဖိလိပ္ပိ ၂:၂၀-၂၂) ဤခရစ်ယာန်အမျိုးသားနှစ်ဦးသည် ယနေ့ ကျွန်ုပ်တို့အတွက် တကယ့်ပုံသက်သေကောင်းပါတကား! ဘုရားသခင်ထံမှ တိကျသောမိန့်မှာချက်မရှိသည့်အခါ သူတို့သည် မိမိအဆင်ပြေရေး သို့မဟုတ် မိမိအကြိုက်ကို ရွေးချယ်ပြုလုပ်မည့်အစား မိမိတို့၏ဆုံးဖြတ်ချက်များကြောင့် အခြားသူများ၏ ဝိညာဉ်ရေးကို ထိခိုက်စေနိုင်ကြောင်း စဉ်းစားသုံးသပ်ခြင်းဖြင့် ယေဟောဝါနှင့် ကိုယ်တော့်သားတော်၏မေတ္တာကို သူတို့တုပခဲ့ကြသည်။
ကျွန်ုပ်တို့၏အဓိကစံနမူနာရှင် ယေရှုခရစ်ကို သုံးသပ်ကြည့်ပါ။ ဘုရားသခင့်ပညတ်တော်များ၏ဆိုလိုရင်းကို သဘောပေါက်နားလည်သူတစ်ဦးသည် အတိအကျမိန့်မှာချက်၊ သို့မဟုတ် တားမြစ်ချက် မရှိသည့်တိုင် ၎င်းတို့ကို နာခံလိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း ကိုယ်တော်၏တောင်ပေါ်တရားတော်တွင် အတိအလင်းရှင်းပြခဲ့သည်။ (မဿဲ ၅:၂၁၊ ၂၂၊ ၂၇၊ ၂၈) ဘုရားသခင်အတိအကျ ပညတ်မထားသည့်အခါ မိမိစိတ်ကြိုက် ပြုမူနိုင်သည်ဟု ယေရှု၊ ပေါလု၊ တိမောသေသော်လည်းကောင်း ယောသပ်သော်လည်းကောင်း မယူဆခဲ့ကြပါ။ ဤအမျိုးသားများသည် ဘုရားသခင့်စဉ်းစားတွေးခေါ်ပုံနှင့် ကိုက်ညီစွာ ဘုရားသခင်နှင့် လူလူချင်းကိုချစ်ပါဟူသော ယေရှုပြဋ္ဌာန်းခဲ့သည့် အကြီးမြတ်ဆုံးပညတ်နှစ်ခုအတိုင်း အသက်ရှင်နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။—မဿဲ ၂၂:၃၆-၄၀။
မျက်မှောက်ခေတ်ခရစ်ယာန်များကော
တာဝန်ဝတ္တရားရပ်တိုင်းကို အတိအကျဖော်ပြထားဖို့ မျှော်လင့်ကာ သမ္မာကျမ်းစာကို တရားဝင်စာချုပ်တစ်ခုအဖြစ် ကျွန်ုပ်တို့ မယူမှတ်သင့်သည်မှာ ရှင်းနေပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့လိုက်လျှောက်ရမည့်လမ်းစဉ်ကို ညွှန်ကြားပေးသော သတ်သတ်မှတ်မှတ်ပညတ်ချက်မရှိသည့်တိုင် ယေဟောဝါစဉ်းစားပြုမူသကဲ့သို့ ရွေးချယ်ပြုမူသည့်အခါ ကိုယ်တော့်နှလုံးကို အကြီးအကျယ်ရွှင်ပြုံးစေပါသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့်ဆိုလျှင် ဘုရားသခင်ပြုလုပ်စေလိုရာကို အမြဲတစေ မိန့်မှာပေးစရာလိုမည့်အစား ကျွန်ုပ်တို့သည် ‘ယေဟောဝါအလိုတော်ကို ပိုင်းခြား၍သိမြင်’ နိုင်ပါသည်။ (ဧဖက် ၅:၁၇; ရောမ ၁၂:၂) ထိုသို့ပြုခြင်းက ယေဟောဝါကို အဘယ်ကြောင့်ပျော်ရွှင်စေသနည်း။ အကြောင်းမှာ ကျွန်ုပ်တို့သည် မိမိအဆင်ပြေရေးနှင့် မိမိရပိုင်ခွင့်များထက် ကိုယ်တော့်စိတ်တော်နှင့်တွေ့ဖို့ကို ပို၍အရေးပေးကြောင်း တင်ပြသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ထို့ပြင် ကိုယ်တော်၏မေတ္တာတော်ကို တုပလိုသည့်အထိ ထိုမေတ္တာတော်ကို တန်ဖိုးထားလေးမြတ်ကြောင်း၊ ကျွန်ုပ်တို့ကို လှုံ့ဆော်ပေးသည့်စွမ်းအားဖြစ်စေလိုကြောင်းလည်း ဖော်ပြသည်။ (သု. ၂၃:၁၅; ၂၇:၁၁) ထို့ပြင် ကျမ်းစာဖော်ပြချက်အပေါ် အခြေပြုသည့် လုပ်ရပ်များသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ဝိညာဉ်ရေးနှင့် ကာယရေးကျန်းမာမှုကိုပါ ဖြစ်ထွန်းစေလေ့ရှိသည်။
အဆိုပါမူကို ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စများတွင်လည်း မည်သို့အသုံးချနိုင်ကြောင်း ကြည့်ကြပါစို့။
အပန်းဖြေမှုရွေးချယ်ခြင်း
သီချင်းအယ်လဘမ်တစ်ခုကို ဝယ်ယူလိုသော လူငယ်တစ်ဦး၏အဖြစ်ကို သုံးသပ်ကြည့်ပါ။ ၎င်းကို သူနားထောင်ကြည့်လိုက်သောအခါ အလွန်ဆွဲဆောင်မှုရှိ၏၊ သို့သော် အယ်လဘမ်နောက်ကျောဖုံးက လိင်ကိုအသားပေးဖော်ကျူး၍ ညစ်ညမ်းသော သီချင်းစာသားများကို အရိပ်အမြွက်ဖော်ပြထားသောကြောင့် သူစိုးရိမ်မိသည်။ ထို့ပြင် ထိုအဆိုတော်၏တိပ်ခွေ၊ ဓာတ်ပြားအများစုမှာ ဒေါသူပုန်ထပြီး ရန်လိုသည့်သံစဉ် များကြောင်းကိုလည်း သူသိထားသည်။ ဤလူငယ်သည် ယေဟောဝါကို ချစ်မြတ်နိုးသူတစ်ဦးဖြစ်ရာ ဤကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ ကိုယ်တော်၏တွေးခေါ်ပုံ၊ ကိုယ်တော်၏သဘောထားကို သူစိတ်ဝင်စား၏။ ဤကိစ္စတွင် ဘုရားသခင့်အလိုတော်ကို သူမည်သို့ပိုင်းခြား၍ သိမြင်နိုင်မည်နည်း။
ဂလာတိအသင်းတော်ထံရေးသောစာတွင် တမန်တော်ပေါလုသည် ဇာတိအကျင့်များနှင့် ဘုရားသခင့်ဝိညာဉ်အသီးများကို စာရင်းတင်ပြသည်။ ဘုရားသခင့်ဝိညာဉ်အသီးများတွင် ချစ်ခြင်း၊ ဝမ်းမြောက်ခြင်း၊ ငြိမ်သက်ခြင်း၊ စိတ်ရှည်ခြင်း၊ ကျေးဇူးပြုခြင်း၊ ကောင်းမြတ်ခြင်း၊ သစ္စာစောင့်ခြင်း၊ နူးညံ့သိမ်မွေ့ခြင်း၊ ချုပ်တည်းခြင်းတို့ ပါဝင်ကြောင်း သင်သိပြီးသားဖြစ်ပေမည်။ သို့သော် ဇာတိအကျင့်များကား အဘယ်လုပ်ရပ်များဖြစ်သနည်း။ ပေါလုဤသို့ရေး၏– “ဇာတိပကတိအကျင့်တို့သည် ထင်ရှားကြ၏။ ထိုအကျင့်တို့မူကား၊ သူ့မယားကိုပြစ်မှားခြင်း၊ မတရားသောမေထုန်၌မှီဝဲခြင်း၊ ညစ်ညူးစွာကျင့်ခြင်း၊ ကိလေသာလွန်ကျူးခြင်း၊ . . . ကိုကိုးကွယ်ခြင်း၊ သူတစ်ပါးကိုပြုစားခြင်း၊ ရန်ငြိုးဖွဲ့ခြင်း၊ ရန်တွေ့ခြင်း၊ ဂုဏ်ပြိုင်ခြင်း၊ အမျက်ထွက်ခြင်း၊ ငြင်းခုံခြင်း၊ အချင်းချင်းကွဲပြားခြင်း၊ သင်းခွဲခြင်း၊ သူ့အကျိုးကိုငြူစူခြင်း၊ လူအသက်ကိုသတ်ခြင်း၊ ယဇ်မျိုးကိုသောက်ကြူးခြင်း၊ ပွဲလုပ်ခြင်းမှစ၍ ထိုသို့သောအကျင့် [“အမျိုးတူအကျင့်များ၊” သမ] ပေတည်း။ ထိုသို့သောအကျင့်ကိုကျင့်သောသူတို့သည် ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံတော်ကို အမွေမခံရကြဟု အထက်က ငါပြောနှင့်ခဲ့ပြီးသည်အတိုင်း ယခုပင်လည်း ငါပြောနှင့်၏။”—ဂလာတိ ၅:၁၉-၂၃။
ထိုစာရင်း၏နောက်ဆုံးဖော်ပြချက်ဖြစ်သော ‘အမျိုးတူအကျင့်များ’ ကိုသတိပြုပါ။ ပေါလုသည် ဇာတိအကျင့်ဟု သတ်မှတ်ခံရမည့်အရာအားလုံးကို အပြည့်အစုံ စာရင်းမပြုစုခဲ့ချေ။ ယင်းကြောင့် လူတစ်ဦးသည် ‘ဇာတိအကျင့်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ပေါလုရဲ့စာရင်းထဲမှာမပါတဲ့ လုပ်ရပ်တစ်ခုကိုပြုလုပ်ဖို့ ကျမ်းစာကခွင့်ပြုတယ်’ ဟု အကြောင်းမပြနိုင်ပါ။ ယင်းအစား စာရှုသူများသည် အဆိုပါစာရင်းတွင်မပါသော်လည်း ‘အမျိုးတူအကျင့်များ’ ကို ခွဲခြားသိမြင်ရန် မိမိတို့၏ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းကို အသုံးပြုဖို့လိုသည်။ စာရင်းတွင်ဖော်ပြမထားသော်လည်း ‘အမျိုးတူအကျင့်များ’ ကို နောင်တမယူဘဲ ပြုကျင့်သူများသည် ဘုရားသခင့်နိုင်ငံတော်ကောင်းချီးကို အမွေခံရမည်မဟုတ်ပါ။
ထို့ကြောင့် ယေဟောဝါမနှစ်သက်သောအရာသည် အဘယ်အရာဖြစ်ကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့ ပိုင်းခြားသိမြင်၊ သို့မဟုတ် ထိုးထွင်းသိမြင်ဖို့လိုသည်။ ထိုသို့ပြုရန် ခက်ခဲသလော။ ဆရာဝန်က အသီးအနှံနှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များများစားပါ၊ အစာသွတ်မုန့်၊ ရေခဲမုန့်နှင့် ထိုကဲ့သို့သောအစာမျိုးကိုရှောင်ပါဟု သင့်ကိုအကြံပြုသည်ဆိုပါစို့။ ကိတ်မုန့်သည် အဘယ်စာရင်းတွင်ပါကြောင်း သိမြင်ဖို့ခက်မည်လော။ ယခု ဘုရားသခင့်ဝိညာဉ်အသီးနှင့် ဇာတိအကျင့်များကို ပြန်ကြည့်ပါ။ အထက်တွင်ဖော်ပြထားသော သီချင်းအယ်လဘမ်သည် အဘယ်စာရင်းတွင်ပါမည်နည်း။ ယင်းသည် ချစ်ခြင်း၊ ကောင်းမြတ်ခြင်း၊ ချုပ်တည်းခြင်း သို့မဟုတ် ဘုရားသခင့်ဝိညာဉ်အသီးနှင့်ဆိုင်သော အခြားအရည်အသွေးများနှင့် ဆင်တူချက် လုံးဝမရှိပေ။ ဤသို့သောတေးသီချင်းသည် ဘုရားသခင့်စဉ်းစားတွေးခေါ်ပုံနှင့် မညီညွတ်ကြောင်း ပိုင်းခြားသိမြင်ဖို့ တိုက်ရိုက်ပညတ်လိုမည်မဟုတ်။ အဆိုပါမူများသည် စာပေများ၊ ရုပ်ရှင်များ၊ ရုပ်မြင်သံကြားအစီအစဉ်များ၊ ကွန်ပျူတာဂိမ်းများ၊ ဝက်ဘ်ဆိုက်များ အစရှိသည်တို့နှင့်လည်း သက်ဆိုင်ပေမည်။
လက်ခံဖွယ်ဖြစ်သော ကိုယ်အသွင်အပြင်
သမ္မာကျမ်းစာသည် ဝတ်စားဖြီးလိမ်းပုံနှင့်သက်ဆိုင်သော မူများကိုလည်း ပေးထားပါသည်။ ဤမူများက ခရစ်ယာန်ယောက်စီယောက်တိုင်းကို သင့်တော်လျောက်ပတ်၍ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းသော ကိုယ်အသွင်အပြင်ရှိနေစေဖို့ ထိန်းကြောင်းပေးသည်။ သို့တိုင် ဤကိစ္စတွင်လည်း ယေဟောဝါကိုချစ်မြတ်နိုးသူတစ်ဦးသည် မိမိစိတ်ကြိုက်ရွေးချယ်ပြုလုပ်မည့်အစား ကောင်းကင်ခမည်းတော်ကို ရွှင်ပြုံးစေနိုင်မည့် အခွင့်အလမ်းဟု ယူမှတ်ပါလိမ့်မည်။ ကျွန်ုပ်တို့သိပြီးဖြစ်သည့်အတိုင်း၊ ကိစ္စရပ်တစ်ခုတွင် သတ်သတ်မှတ်မှတ်ပညတ်ချက်များ ပေးမထားခြင်းက ယေဟောဝါသည် မိမိ၏လူမျိုးတော်လုပ်ဆောင်ရာကို ဂရုမစိုက်ဟု မဆိုလိုပါ။ ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံသည် တစ်နေရာနှင့် တစ်နေရာမတူချေ၊ တစ်နေရာတည်း၌ပင် အခါအားလျော်စွာ ပြောင်းလဲတတ်သည်။ သို့သော် ဘုရားသခင်သည် မည်သည့်အချိန်၊ မည်သည့်နေရာ၌မဆို မိမိ၏လူမျိုးတော်ကို ထိန်းကြောင်းပေးမည့် အခြေခံမူများကို ပေးသနားထားပါသည်။
ဥပမာ၊ ၁ တိမောသေ ၂:၉၊ ၁၀ ကဤသို့ဆို၏– “ထိုနည်းတူ မိန်းမတို့သည် ကျစ်သောဆံပင်၊ ရွှေတန်ဆာ၊ ကျောက်ပုလဲ အဖိုးထိုက်သောအဝတ်နှင့် ကိုယ်ကိုမဆင်ဘဲ၊ ရှက်ကြောက်ခြင်း၊ ဣန္ဒြေစောင့်ခြင်းအားဖြင့်၊ လျောက်ပတ်သောအဝတ်နှင့်လည်းကောင်း၊ ဘုရားသခင်အားရိုသေလေးမြတ်ခြင်းကို ဝန်ခံပြုစုသောမိန်းမ ဆင်သင့်သည်အတိုင်း ကောင်းသောအကျင့်နှင့်လည်းကောင်း ကိုယ်ကိုတန်ဆာဆင်စေခြင်းငှာ ငါအလိုရှိ၏။” သို့ဖြစ်၍ မိမိတို့ဒေသရှိလူများက “ဘုရားသခင်အားရိုသေလေးမြတ်” သူများသည် အဘယ်အသွင်အပြင်မျိုးရှိသင့်သည်ဟု ယူဆထားကြောင်းကို ခရစ်ယာန်အမျိုးသမီးများနှင့် အမျိုးသားများပါ အသေအချာစဉ်းစားသင့်သည်။ ခရစ်ယာန်တစ်ဦး၏အသွင်အပြင်က သူသယ်ဆောင်သွားသော ကျမ်းစာသတင်းတရားအပေါ် အခြားသူများ မည်သို့ယူမှတ်မည်ကို ထည့်တွက်စဉ်းစားဖို့ အထူးသင့်လျော်ပေ၏။ (၂ ကောရိန္သု ၆:၃) ပုံသက်သေကောင်းသော ခရစ်ယာန်တစ်ဦးသည် မိမိအကြိုက်၊ မိမိရသင့်သည်ဟုထင်သော အခွင့်အရေးများကို အရေးပေးလွန်းသူဖြစ်မည့်အစား အာရုံအနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေသူ သို့မဟုတ် အခြားသူများအား ထိမိ၍လဲစရာဖြစ်စေသူ ဖြစ်မလာဖို့ အလေးထားလိမ့်မည်။—မဿဲ ၁၈:၆; ဖိလိပ္ပိ ၁:၁၀၊ ၁၁။
ကိုယ်အသွင်အပြင်ပုံစံတစ်မျိုးသည် အခြားသူများကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေသည်၊ ထိမိ၍လဲစရာဖြစ်စေသည်ဟု ခရစ်ယာန်တစ်ဦးသိလာလျှင် မိမိကြိုက်နှစ်သက်ရာထက် သူတစ်ပါး၏ဝိညာဉ်ရေးကောင်းကျိုးကို အလေးထားခြင်းဖြင့် တမန်တော်ပေါလုကို တုပနိုင်ပါသည်။ ပေါလုက “ငါသည် ခရစ်တော်၏နည်းတူကျင့်သကဲ့သို့ သင်တို့လည်း ငါ့နည်းတူကျင့်ကြလော့” ဟုဆိုခဲ့သည်။ (၁ ကောရိန္သု ၁၁:၁) ထို့ပြင် ယေရှုနှင့်ပတ်သက်၍ ပေါလုက “ခရစ်တော်သည် ကိုယ်အလိုသို့မလိုက်” ဟုရေးသားခဲ့သည်။ ခရစ်ယာန်အားလုံးကို ပေါလုပေးခဲ့သော ဤညွှန်ကြားချက်သည် ရှင်းရှင်းလေးဖြစ်၏– “သို့ဖြစ်၍၊ အားရှိသောငါတို့သည် ကိုယ်အလိုသို့မလိုက်၊ အားနည်းသောသူတို့၏အားနည်းခြင်းကို သည်းခံရကြမည်။ ထိုသို့ ငါတို့ရှိသမျှသည် ကိုယ်နှင့်စပ်ဆိုင်သောသူ၏အကျိုးကိုထောက်၍၊ သူ့ကိုတည်ဆောက်စေခြင်းငှာ သူ၏အလိုသို့လိုက်ကြကုန်အံ့။”—ရောမ ၁၅:၁-၃။
ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းကို ထက်မြက်စေခြင်း
ကိစ္စရပ်တစ်ခုတွင် သတ်သတ်မှတ်မှတ်ညွှန်ကြားချက် ပေးမထားသည့်အခါ၌ပင် ယေဟောဝါ၏နှစ်သက်မှုရရှိနိုင်ပုံကိုသိနိုင်ဖို့ ကျွန်ုပ်တို့၏ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းများကို မည်သို့ဖွံ့ဖြိုးရင့်သန်စေနိုင်မည်နည်း။ သမ္မာကျမ်းစာကို နေ့စဉ်ဖတ်ရှုမည်၊ မှန်မှန်လေ့လာပြီး ဖတ်ရှုခဲ့ရာကို ဆင်ခြင်သုံးသပ်မည်ဆိုလျှင် ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်း ကြီးထွားဖွံ့ဖြိုးလာပေလိမ့်မည်။ ထိုသို့သောကြီးထွားမှုသည် ရုတ်တရက်ဖြစ်ပေါ်မလာပါ။ ကလေးငယ်တစ်ဦး၏ ကာယကြီးထွားမှုမှာကဲ့သို့ ဝိညာဉ်ရေးကြီးထွားမှုသည် အဆင့်ဆင့်ဖြစ်ပြီး ချက်ချင်းမသိသာချေ။ ထို့ကြောင့် စိတ်ရှည်ဖို့လိုသည်၊ တိုးတက်မှုကို ချက်ချင်းလက်ငင်း မသိမြင်ရလျှင် ကျွန်ုပ်တို့ စိတ်ပျက်မသွားသင့်ပါ။ တစ်ဖက်တွင်မူ အချိန်များစွာကုန်လွန်သွားရုံဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်စွမ်း အလိုအလျောက် ထက်မြက်လာမည်မဟုတ်။ အထက်တွင်ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း ကုန်လွန်သွားခဲ့သောအချိန်တွင် သမ္မာကျမ်းစာကို မှန်မှန်ဆင်ခြင်သုံးသပ်နေရမည်၊ ထို့ပြင် သမ္မာကျမ်းစာနှင့်အညီ အတတ်နိုင်ဆုံး အသက်ရှင်နေရမည်။—ဟေဗြဲ ၅:၁၄။
ဘုရားသခင်၏ပညတ်ချက်များက ကျွန်ုပ်တို့၏နာခံမှုကို စမ်းသပ်စဉ် ကိုယ်တော်၏မူများက ကျွန်ုပ်တို့၏ဝိညာဉ်ရေးနှင့် ကိုယ်တော့်စိတ်တော်နှင့်တွေ့လိုသောဆန္ဒ၏ အတိမ်အနက်ကို စမ်းသပ်သည်ဟု ဆိုနိုင်ပါသည်။ ဝိညာဉ်ရေးဘက်ကြီးထွားလာသည်နှင့်အမျှ ကျွန်ုပ်တို့သည် ယေဟောဝါနှင့် ကိုယ်တော့်သားတော်အား တုပခြင်းကို တိုး၍အလေးပေးလာပါလိမ့်မည်။ သမ္မာကျမ်းစာတွင် ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း ကိစ္စရပ်များအပေါ် ဘုရားသခင့်စဉ်းစားတွေးခေါ်ပုံနှင့်အညီ ဆုံးဖြတ်ချက်များချလိုစိတ် ပြင်းပြလာပါလိမ့်မည်။ ကျွန်ုပ်တို့ပြုလေရာရာ၌ ကောင်းကင်ခမည်းတော်ကို ရွှင်ပြုံးစေသည်နှင့်အမျှ ကျွန်ုပ်တို့ကိုယ်တိုင်လည်း တိုး၍ပျော်ရွှင်လာကြောင်း တွေ့ရပါလိမ့်မည်။
[စာမျက်နှာ ၂၃ ပါ ရုပ်ပုံ]
ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံများသည် တစ်နေရာနှင့် တစ်နေရာမတူချေ၊ သို့သော် ကျွန်ုပ်တို့၏ရွေးချယ်မှုများကို ကျမ်းစာမူများဖြင့် ထိန်းကြောင်းသင့်