“Μας Δίδαξε να Σεβόμαστε τη Θρησκεία Της”

ΚΑΠΟΙΑ Μάρτυρας του Ιεχωβά από την επαρχία Ροβίγκο της Ιταλίας έμαθε ότι είχε κάποιον όγκο και ότι η κατάστασή της ήταν σοβαρή. Αφού πρώτα νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο αρκετές φορές, κατά τις οποίες ζήτησε να της εφαρμοστεί αναίμακτη θεραπεία, άρχισε να δέχεται στο σπίτι τη βοήθεια νοσοκόμων από την τοπική νοσηλευτική υπηρεσία για καρκινοπαθείς.

Η ισχυρή πίστη και συνεργατικότητα που επέδειξε αυτή η 36χρονη ασθενής εντυπωσίασε βαθιά το ιατρικό προσωπικό που τη φρόντιζε. Λίγο προτού ο καρκίνος επιφέρει το θάνατό της, ένας από τους νοσηλευτές που τη βοηθούσαν περιέγραψε σε κάποιο περιοδικό νοσηλευτικής την εμπειρία του με την ασθενή την οποία αποκαλούσε Άντζελα.

«Η Άντζελα σφύζει από ζωή και έχει μεγάλη θέληση να ζήσει. Γνωρίζει την κατάστασή της και τη σοβαρή της αρρώστια και, όπως θα έκανε ο καθένας μας, αναζητάει μια λύση, μια θεραπεία ή κάποιο φάρμακο. . . . Εμείς οι νοσηλευτές μπήκαμε στη ζωή της σταδιακά. Δεν βρήκαμε αντίσταση. Αντίθετα, η ευθύτητά της διευκόλυνε τα πράγματα. Ήταν ευχαρίστησή μας να την επισκεπτόμαστε, εφόσον γνωρίζαμε ότι θα είχαμε γνήσια ανθρώπινη επαφή και ότι θα αποκομίζαμε αμοιβαίο όφελος. . . . Καταλάβαμε αμέσως ότι η θρησκεία της θα αποτελούσε εμπόδιο στην αντιμετώπιση της αρρώστιας της». Αυτή ήταν η δική του άποψη επειδή πίστευε ότι η Άντζελα θα έπρεπε να δεχτεί μεταγγίσεις αίματος, τις οποίες εκείνη αρνούνταν.—Πράξεις 15:28, 29.

«Ως επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου, είπαμε στην Άντζελα ότι δεν συμφωνούσαμε με την απόφασή της, αλλά με τη δική της βοήθεια, αντιληφθήκαμε πόση σημασία είχε η ζωή για αυτήν. Αντιληφθήκαμε επίσης πόσο σπουδαία ήταν η θρησκεία της τόσο για την ίδια όσο και για την οικογένειά της. Η Άντζελα δεν το έχει βάλει κάτω. Δεν έχει παραδοθεί στην αρρώστια. Είναι δυνατή. Θέλει να ζήσει, να παλέψει και να συνεχίσει να ζει. Έχει εκφράσει την αποφασιστικότητά της, την πεποίθησή της. Έχει αποφασιστικότητα που εμείς συνήθως δεν έχουμε, πίστη που στη δική μας περίπτωση δεν είναι τόσο σταθερή. . . . Η Άντζελα μας δίδαξε τη σπουδαιότητα του να σεβόμαστε τη θρησκεία της, κάτι που διαφέρει πολύ από την επαγγελματική μας δεοντολογία. . . . Πιστεύουμε πως αυτά που μας δίδαξε η Άντζελα είναι πολύ σημαντικά, επειδή αντιμετωπίζουμε όλα τα είδη των ανθρώπων, όλων των ειδών τις καταστάσεις και όλων των ειδών τις θρησκείες, και μπορούμε να μάθουμε από όλους όσους συναντούμε αλλά και να τους προσφέρουμε κάτι».

Το άρθρο του περιοδικού έστρεφε κατόπιν την προσοχή στον Κώδικα Επαγγελματικής Δεοντολογίας για τους Ιταλούς Νοσηλευτές, ο οποίος επικυρώθηκε το 1999 και αναφέρει: «Ο νοσηλευτής ενεργεί, λαβαίνοντας υπόψη του τη θρησκεία, τις ηθικές και τις πολιτισμικές αξίες, καθώς και τη φυλή και το φύλο του κάθε ατόμου». Κάποιες φορές, ίσως είναι δύσκολο για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές να σεβαστούν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του ασθενούς, και οπωσδήποτε εκτιμώνται όσοι είναι διατεθειμένοι να το κάνουν αυτό.

Οι αποφάσεις που παίρνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σχετικά με την υγεία και την ιατρική τους περίθαλψη είναι μελετημένες προσεκτικά. Οι ίδιοι εξετάζουν σοβαρά αυτά που λένε οι Γραφές και, όπως φάνηκε από την περίπτωση της Άντζελα, δεν είναι φανατικοί. (Φιλιππησίους 4:5) Παγκόσμια, όλο και περισσότεροι επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου είναι διατεθειμένοι να σεβαστούν τη συνείδηση των ασθενών τους που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά.