Skip to content

vaasagaridamirundhu varum kēlvigal

vaasagaridamirundhu varum kēlvigal

vaasagaridamirundhu varum kēlvigal

2 korindhiyar 6:14-il, ‘avisuvaasigal’ ena pavul yaarai kurippidugiraar?

“anniya nugatthilē avisuvaasigalōdu pinaikkappadaadhiruppīrgalaaga” ena 2 korindhiyar 6:14-il vaasikkirōm. indha vasanatthin sūlalai gavanikkaiyil, kristhava sabaiyin paagamallaadhavargalai patriyē pavul pēsugiraar ena thelivaaga therindhukollalaam. ‘avisuvaasi’ alladhu ‘avisuvaasigal’ ena pavul kurippittirukkum matra baibil vasanangalum indha artthatthaiyē aadharikkindrana.

udhaaranamaaga, “avisuvaasigalukku munbaaga” nīdhimandrangalukku selvadhai patri kristhavargalai pavul vanmaiyaaga kandikkiraar. (1 korindhiyar 6:6) ingē, korindhu nīdhi thuraiyil nīdhibadhigalaaga sēvitthavargalē avisuvaasigal. thanadhu irandaavadhu kadidhatthil, saatthaan ‘avisuvaasigalin manadhai kurudaakkiyirukkiraan’ ena pavul kūrugiraar. appadippatta avisuvaasigalin kangal narcheidhiyai kaanaadhapadi ‘mukkaadidappattullana.’ yegōvaavukku sēvai seiya evvidha aarvatthaiyum indha avisuvaasigal kaattavillai. ēnenil ‘karttharidatthil thirumbumpōdhu, mukkaadu edupattuppōm’ ena pavul munnar vilakkugiraar.​—2 korindhiyar 3:16; 4:4.

avisuvaasigalil silar akkiramakkaararaagavō vikkiraga valipaattinaraagavō irukkalaam. (2 korindhiyar 6:15, 16) endraalum, ellaarumē yegōvaavin ūliyargalai edhirppadhillai. avargalilum silar satthiyatthirku aarvam kaattugindranar. kristhavargalaaga maariya thangal mana thunaigalōdu anēgar sandhōshamaaga kudumbam nadatthugindranar. (1 korindhiyar 7:12-14; 10:27; 14:22-25; 1 pēdhuru 3:1, 2) endraalum, mēlē kurippittapadi, ‘avisuvaasigal’ endra padhatthai kristhava sabaiyil illaadhavargalukkē pavul eppōdhum payanpadutthugiraar; ēnendraal ‘karttharidatthil visuvaasamullavargalaal’ aanadhē kristhava sabai.​—appōsthalar 2:41; 5:14; 8:12, 13.

2 korindhiyar 6:14-il ulla niyamam vaalkkaiyin ellaa amsangalilum kristhavargalukku sirandha valikaattiyaaga vilangugiradhu. mukkiyamaaga thirumanatthirku thayaaraagi kondirukkum kristhavargalukku nyaanamaana aalōsanai valangugiradhu. (matthēyu 19:4-6) mulukkaattappatta kristhavar avisuvaasiyai thunaiyaaga nichayam thērndhedukka maattaar; ēnendraal nambikkaigal, nerimuraigal, vaalkkaiyin latchiyangal anaitthilum mei kristhavargalukkum avisuvaasigalukkum miga periya vētrumai irukkiradhu.

kristhava sabai kūttangalukku varum baibil maanaakkargalai patriyenna? mulukkaattappadaadha prasthaabigalai patri enna sollalaam? avargalum avisuvaasigalaa? illai. satthiyatthai ētrukkondu, mulukkaattudhal pera munnērum nabargalai avisuvaasigal ena alaikka kūdaadhu. (rōmar 10:10; 2 korindhiyar 4:13) ‘dhēva bakthiyullavan, dhēvanukku bayandhavan’ ena kornēliyu mulukkaattudhalukku munnarē alaikkappattaar.​—appōsthalar 10:2.

appadiyenil, mulukkaattappadaadha prasthaabiyaaga arivikkappatta oruvarudan mulukkaattappatta kristhavar thirumana nōkkudan palagalaamaa? 2 korindhiyar 6:14-il padhivu seiyappattulla pavulin arivurai indha sandharppatthil porundhaadhu enbadhaal adhu sariyaagumaa? illai, adhu nyaanamaanadhalla. ēn? kristhava vidhavaigalukku pavul koduttha nēradiyaana butthimadhiyai satru gavaniyungal. ‘thanakku ishtamaanavanaayum karttharukkutpattavanaayumirukkira evanaiyaagilum vivaagam pannikkolla vidudhalaiyaayirukkiraal’ ena pavul eludhinaar. (1 korindhiyar 7:39) indha aalōsanaippadi, oppukkoduttha kristhavargal ‘karttharukkutpatta’ oruvaraiyē thirumanam seidhukollumpadi arivurutthappadugindranar.

“karttharukkul” endra padhatthin arttham enna? adhanudan sambandhappatta padhamaagiya “kristhuvukkul” enbadhan porul enna? rōmar 16:8-10 matrum kolōseyar 4:7-il, “karttharukkul” alladhu “kristhuvukkul” utpattavargalai patri pavul pēsugiraar. avargal ‘udan vēlaiyaatkal,’ ‘angīgarikkappattavargal’ (NW), ‘piriyamaana sagōdharargal,’ ‘unmaiyulla ūliyakkaarargal,’ ‘udan adimaigal’ (NW) enbadhai indha vasanangalai padikkaiyil nīngal arindhukolvīrgal.

eppōdhu oruvar ‘karttharukkul adimai’ (NW) aagiraar? thannalam thurandhu ōr adimai edhai seiya vēndumō adhai manamuvandhu seiyumpōdhu avar karttharukkul adimai aagiraar. ‘ennai pinpatra virumbum evarum thannalam thurandhu tham siluvaiyai thūkkikkondu ennai pinpatrattum’ ena yēsu vilakkugiraar. (matthēyu 16:24, podhu molipeyarppu) oruvar thannai kadavulukku oppukkodukkaiyil, kristhuvai pinpatri kadavuludaiya sitthatthirku thannai mulumaiyaaga kīlppaduttha aarambikkiraar. adhan pinnar mulukkaattudhal petru niyamikkappatta ūliyaraagiraar; yegōvaa dhēvanukku munbu ōr angīgarikkappatta nilaiyai adaigiraar. a enavē, ‘karttharukkutpattavarai vivaagam pannudhal’ enbadhu thannai unmaiyilēyē oru meiyaana visuvaasiyaaga nirūbitthavarai vivaagam seivadhai artthappadutthugiradhu; adhaavadhu, ‘dhēvanukkum karttharaagiya yēsu kristhuvukkum ūliyakkaaranaaga’ oppukkodutthavarai kurikkiradhu.​—yaakkōbu 1:1.

yegōvaavin saatchigalōdu baibilai paditthu aanmīga rīdhiyil nangu munnēri varum oruvar paaraattukkuriyavarē. endraalum, avar innum thannai yegōvaavukku oppukkodukkavillai; thyaagatthirkuriya ūliya vaalkkaikku innum thannai arppanikkavillai. thēvaiyaana sila maatrangalai innum seidhu kondē irukkiraar. vaalkkaiyin matroru miga periya thīrmaanamaagiya thirumanatthai patri yōsippadharku mun avar seiya vēndiya periya maatrangal sila innum ullana. adhaavadhu, oppukkodutthu mulukkaattappatta kristhavaraaga aavadharku munbu andha periya maatrangalai avar seidhaaga vēndum.

baibil padippil nandraaga munnēri varum oruvar mulukkaattudhal edukkumvarai kaatthirundhu avarai thirumanam seiyum nōkkōdu oru kristhavar avarudan palagalaamaa? kūdaadhu. ēnenil oppukkoduttha kristhavar oruvar thannai manakka virumbugiraar endrum, thaan mulukkaattudhal perumvarai manamudikka maattaar endrum andha maanaakkarukku theriya varumpōdhu, avar enna nōkkatthōdu kristhavaraagiraar enbadhē sandhēgatthirkuriyadhaaga aagividalaam.

podhuvaaga, munnētram seidhu mulukkaattudhal peruvadharku munbu kurugiya kaalappagudhidhaan oruvar mulukkaattappadaadha prasthaabiyaaga irukkiraar. aagavē, karttharukkul vivaagam pannungal ena mēlē sollappatta aalōsanai nyaayamaanadhē. appadiyaanaal, kristhava kudumbatthil valarkkappattu, sila varudangal sabaiyōdu kūtturavu kondu, ippōdhu thirumana vayadhaagum mulukkaattappadaadha prasthaabiyaaga irukkum oruvarai kaadhalippadhai patriyadhenna? indha sandharppatthilum sindhikka vēndiya sila kēlvigal ullana. idhuvarai yegōvaavukku than jīvanai oppukkodukkaamal irukka avarai edhu thadukkiradhu? ēn thayangugiraar? sandhēgatthinaalaa? avarai avisuvaasi ena solla mudiyaadhu; aanaal adhēsamayam ‘karttharukku utpattavar’ endrum ētrukkolla mudiyaadhu.

thirumanatthai patriya pavulin arivurai nam nanmaikkē. (ēsaayaa 48:17) thirumanam seiyappōgum iruvarumē yegōvaavukku oppukkodutthavargalaaga irundhaal, avargaladhu thirumana bandham sthiramaagavum aanmīga asthivaaram pōdappattadhaagavum irukkum. vaalkkaiyil iruvarudaiya nerimuraigalum latchiyangalum orēvidhamaaga irukkum. magilchiyaana mana vaalkkaikku idhu miga miga mukkiyam. adhumattumalla, ‘karttharukku utpattavarai’ manappadhaal, avviruvarum yegōvaavukku thangaludaiya utthamatthai nirūbikkindranar; idhanaal nirandharamaana aasīrvaadhangalaiyum anubavippar. ēnenil yegōvaa “utthamanukku . . . utthamaraaga” irukkiraar.​—sangīdham 18:25.

[adikkurippu]

a abishēgam pannappatta kristhavargalukkē pavul idhai eludhinaar; aagavē, avargalai porutthavarai ‘karttharukkul adimai’ enbadhu kadavuludaiya kumaararaagavum kristhuvin sagōdhararaagavum abishēgam pannappaduvadhaiyum artthappadutthiyadhu.

[padam]

yegōvaa “utthamanukku . . . utthamaraaga” irukkiraara