„Postanowienie Jehowy” jest niezawodne

„Powołam się na postanowienie Jehowy; rzekł do mnie: ‚Ty jesteś moim synem; (...) Proś mnie, bym ci dał narody w dziedzictwo’” (PSALM 2:7, 8).

1. Jaki kontrast jest widoczny między zamierzeniem Jehowy a planami narodów?

JEHOWA BÓG powziął względem ziemi i ludzkości pewne zamierzenie. Narody także snują swoje plany. Ale jakże różnią się one od zamierzenia Bożego! Nie powinno nas to dziwić, gdyż Bóg mówi: „Jak niebiosa przewyższają ziemię, tak moje drogi przewyższają wasze drogi, a moje myśli — wasze myśli”. Jehowa niezawodnie spełni to, co zamierzył, oświadczył bowiem: „Jak ulewny deszcz oraz śnieg spada z niebios i tam nie wraca, dopóki nie nasyci ziemi i nie sprawi, że ona rodzi i porasta, i daje siewcy nasienie, a jedzącemu chleb, tak też będzie z moim słowem, które wychodzi z moich ust. Nie wróci do mnie bezowocne, lecz uczyni to, w czym mam upodobanie, i pomyślnie  spełni to, z czym je posłałem” (Izajasza 55:9-11).

2, 3. O czym upewnia nas Psalm 2, ale jakie pytania wymagają jeszcze odpowiedzi?

² Psalm 2 upewnia nas o tym, że zamierzenie Boga dotyczące ustanowionego przezeń mesjańskiego Króla niezawodnie się spełni. Pisarz tego psalmu, Dawid, panujący nad starożytnym Izraelem, zapowiedział pod natchnieniem okres tumultu wszczętego przez narody. Ich władcy mieli wystąpić przeciwko Jehowie Bogu i Jego Pomazańcowi. Ale psalmista śpiewał także: „Powołam się na postanowienie Jehowy; rzekł do mnie: ‚Ty jesteś moim synem; (...) Proś mnie, bym ci dał narody w dziedzictwo i krańce ziemi w posiadanie’” (Psalm 2:7, 8).

³ Co zwiastuje narodom „postanowienie Jehowy”? Jak wpłynie na całą ludzkość? Co przyniesie wszystkim bogobojnym czytelnikom Psalmu 2?

Narody wszczynają tumult

4. Jak byś streścił główne myśli Psalmu 2:1, 2?

⁴ Nawiązując do postępowania narodów i ich władców, psalmista rozpoczyna swój utwór słowami: „Dlaczego narody wszczęły tumult, a grupy narodowościowe pomrukiwały o rzeczy daremnej? Królowie ziemi się ustawili i wysocy urzędnicy jak jeden mąż zgromadzili się przeciw Jehowie i przeciw jego pomazańcowi” (Psalm 2:1, 2). *

5, 6. O jakiej ‛rzeczy daremnej pomrukują grupy narodowościowe’?

⁵ O jakiej „rzeczy daremnej” w naszych czasach ‛pomrukują grupy narodowościowe’? Zamiast uznać Bożego Pomazańca — to znaczy Mesjasza, Chrystusa — narody „pomrukują”, zastanawiając się, jak przedłużyć własne panowanie. Słowa Psalmu 2 spełniły się także w I wieku n.e., gdy władze rzymskie i przywódcy żydowscy uśmiercili wyznaczonego przez Boga Króla, Jezusa Chrystusa. Ale w jeszcze większej mierze proroctwo to zaczęło się urzeczywistniać od roku 1914, kiedy Jezus objął tron w niebie. Jak dotąd żaden ziemski rząd nie uznał Króla panującego z woli Boga.

⁶ Co ma na myśli psalmista, gdy pyta: ‛Dlaczego grupy narodowościowe pomrukiwały o rzeczy daremnej’? Otóż „daremne” są ich dążenia — zupełnie bezowocne i skazane na niepowodzenie. Narody nie potrafią zaprowadzić na świecie pokoju i porządku. Mimo to uparcie dążą do własnych celów, na przekór władzy Bożej. Wspólnie zajmują wrogie stanowisko i gromadzą się przeciwko Najwyższemu i Jego Pomazańcowi. Co za głupota!

 Zwycięski Król Jehowy

7. Do kogo naśladowcy Jezusa żyjący w I wieku odnieśli w swej modlitwie słowa Psalmu 2:1, 2?

⁷ Słowa Psalmu 2:1, 2 odnieśli do Jezusa jego uczniowie. Prześladowani za wiarę, modlili się: „Wszechwładny Panie [Jehowo], ty uczyniłeś niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest, i ty przez ducha świętego powiedziałeś ustami naszego praojca Dawida, twego sługi: ‚Dlaczego narody wszczęły tumult, a ludy rozmyślały nad rzeczami daremnymi? Królowie ziemi się ustawili i władcy jak jeden mąż zgromadzili się przeciw Jehowie i przeciw jego pomazańcowi’. Tak też zarówno Herod [Antypas], jak i Poncjusz Piłat wraz z ludźmi z narodów i z ludami Izraela istotnie zebrali się w tym mieście przeciw twemu świętemu słudze Jezusowi, którego namaściłeś” (Dzieje 4:24-27; Łukasza 23:1-12). * W I wieku faktycznie zawiązano spisek przeciw Jezusowi, namaszczonemu słudze Bożemu. Jednak proroctwo z tego psalmu miało się spełnić również wiele stuleci później.

8. Jak na dzisiejszych narodach spełnia się Psalm 2:3?

⁸ Kiedy w starożytnym Izraelu panował człowieczy król namaszczony przez Jehowę, na przykład Dawid, pogańskie narody ze swymi władcami na czele jednoczyły się przeciwko niemu i przeciw Bogu. A jak to wygląda w naszych czasach? Obecnie narody nie chcą się stosować do wymagań Jehowy i Mesjasza. Niejako mówią: „Rozerwijmy ich więzy i odrzućmy od siebie ich powrozy!” (Psalm 2:3). Władcy narodów i ich poddani są gotowi sprzeciwić się każdemu ograniczeniu nałożonemu przez Boga i Jego Pomazańca. Oczywiście wszelkie próby rozerwania tych więzów oraz odrzucenia tych powrozów spełzną na niczym.

Jehowa się z nich naigrawa

9, 10. Dlaczego Jehowa naigrawa się z narodów?

⁹ Jehowa nic sobie nie robi z wysiłków przywódców, starających się rządzić niezależnie od Niego. W Psalmie 2 czytamy: „Ten, który zasiada w niebiosach, będzie się śmiał; Jehowa będzie się z nich naigrawał” (Psalm 2:4). Bóg realizuje swe zamierzenie i ma tych władców za nic. Śmieje się z ich zuchwałości i naigrawa z nich samych. Niechże się przechwalają swymi planami. W oczach Jehowy są pośmiewiskiem. Ich daremny sprzeciw pobudza Go do śmiechu.

¹⁰ W innym psalmie Dawid mówi o wrogo nastawionych ludziach i narodach: „Ty, Jehowo, Boże Zastępów, jesteś Bogiem Izraela. Racz się zbudzić, by zwrócić uwagę na wszystkie narody. Nie okaż łaski żadnemu  z nikczemnych zdrajców. Powracają wieczorem; ujadają jak pies i krążą po mieście. Oto usta ich kipią; miecze są na ich wargach — któż bowiem słucha? Ale ty, Jehowo, będziesz się z nich śmiać; będziesz się naigrawać ze wszystkich narodów” (Psalm 59:5-8). Jehowa wyśmiewa się z przechwałek wzburzonych narodów, które niemądrze Mu się sprzeciwiają.

11. Co się dzieje, gdy narody próbują przeciwstawiać się woli Bożej?

¹¹ Psalm 2 umacnia naszą wiarę w to, że Bóg potrafi sprostać każdemu wyzwaniu. Możemy być przekonani, iż zawsze spełnia swą wolę i nigdy nie opuszcza swych lojalnych sług (Psalm 94:14). Co zatem się dzieje, gdy narody próbują się przeciwstawiać woli Jehowy? Według tego psalmu Bóg „odezwie się do nich w swoim gniewie”, jakby odgłosem potężnego gromu. Ponadto „zatrwoży ich w żarze swego niezadowolenia”, przypominającym wielką błyskawicę (Psalm 2:5).

Bóg ustanawia Króla

12. O jakim wstąpieniu na tron mówi Psalm 2:6?

¹² Następne słowa Jehowy zanotowane przez psalmistę niewątpliwie wzbudzają w narodach niepokój. Bóg oznajmia: „Ja ustanowiłem mego króla na Syjonie, mojej świętej górze” (Psalm 2:6). Syjon to nazwa wzgórza na terenie Jerozolimy, gdzie sprawował rządy Dawid. Ale mesjański Król nie będzie zasiadał na tronie w tym mieście ani w żadnym innym miejscu na ziemi. Jehowa już wyniósł Jezusa Chrystusa na tron na niebiańskiej górze Syjon (Objawienie 14:1).

13. Jakie przymierze Jehowa zawarł ze swym Synem?

¹³ Teraz głos zabiera ów mesjański Król: „Powołam się na postanowienie Jehowy [który zawarł ze swym Synem przymierze co do Królestwa]; rzekł do mnie: ‚Ty jesteś moim synem; ja dzisiaj zostałem twoim ojcem’” (Psalm 2:7). Chrystus wspomniał o przymierzu dotyczącym Królestwa, gdy powiedział apostołom: „Wy zaś wytrwaliście przy mnie w moich doświadczeniach; a ja zawieram z wami przymierze — tak jak mój Ojciec zawarł przymierze ze mną — co do królestwa” (Łukasza 22:28, 29).

14. Dlaczego można powiedzieć, że Jezus ma niekwestionowane prawo do tronu?

¹⁴ Jak zapowiedziano w Psalmie 2:7, Jehowa uznał Jezusa za swego Syna i dał temu wyraz podczas jego chrztu, a także wtedy, gdy wskrzesił go do życia w postaci duchowej (Marka 1:9-11; Rzymian 1:4; Hebrajczyków 1:5; 5:5). Ten jednorodzony Syn Boży jest Władcą w niebiańskim Królestwie (Jana 3:16). Jako potomek z dynastii Dawida, ma niekwestionowane prawo do tronu (2 Samuela 7:4-17; Mateusza 1:6, 16). W myśl omawianego psalmu Bóg zachęca swego Syna: „Proś mnie, bym ci dał narody w dziedzictwo i krańce ziemi w posiadanie” (Psalm 2:8).

15. Dlaczego Jezus prosi, by dano mu narody jako jego dziedzictwo?

 ¹⁵ Król będący Synem samego Boga godnością ustępuje tylko Jehowie. Jezus jest wypróbowanym, lojalnym i godnym zaufania sługą Jehowy. Co więcej, jako Jego pierworodny Syn, ma prawo być dziedzicem. Jest przecież „obrazem niewidzialnego Boga, pierworodnym wszelkiego stworzenia” (Kolosan 1:15). Jeśli tylko poprosi, Bóg ‛da mu narody w dziedzictwo i krańce ziemi w posiadanie’. Jezus przedstawia tę prośbę, ponieważ ‛miłuje rzeczy, które są u synów ludzkich’, i gorąco pragnie spełnić wolę swego niebiańskiego Ojca co do ziemi i ludzkości (Przysłów 8:30, 31).

Postanowienie Jehowy przeciwko narodom

16, 17. Co zgodnie z Psalmem 2:9 czeka narody?

¹⁶ Co czeka narody, skoro słowa Psalmu 2 spełniają się na naszych oczach, podczas niewidzialnej obecności Jezusa Chrystusa? Już wkrótce Król wprowadzi w życie obwieszczenie Boga: „Potłuczesz je berłem żelaznym, niczym naczynie garncarskie je roztrzaskasz” (Psalm 2:9).

¹⁷ Berło stanowiło niegdyś symbol władzy królewskiej. Niektóre berła, podobnie jak wspomniane w tym psalmie, były wykonane z żelaza. Ten obraz słowny ukazuje, z jaką łatwością Chrystus Król unicestwi narody. Potężne uderzenie żelaznym berłem doszczętnie roztrzaskałoby każde naczynie garncarskie.

18, 19. Co musieliby uczynić królowie ziemi, by zaskarbić sobie uznanie Boże?

¹⁸ Czy władcy narodów muszą doznać takiego unicestwienia? Nie, gdyż psalmista kieruje do nich następujące wezwanie: „Teraz więc, królowie, wykażcie wnikliwość; dajcie się skorygować, sędziowie ziemi” (Psalm 2:10). Królowie mają zatem dać posłuch temu wezwaniu i wykazać się wnikliwością. Powinni sobie uświadomić, jak bezcelowe są ich działania w porównaniu z tym, co dla dobra ludzkości uczyni Królestwo Boże.

¹⁹ Aby zyskać uznanie w oczach Boga, królowie ziemi musieliby zmienić swe postępowanie. Wezwano ich, by ‛służyli Jehowie z bojaźnią i radowali się ze drżeniem’ (Psalm 2:11). Jakie by to przyniosło rezultaty? Nie wszczynaliby tumultu, lecz z radością skorzystali z tego, co im oferuje mesjański Król. Ale musieliby wyrzec się wszelkiej pychy i wyniosłości, którą dotychczas przejawiali. I musieliby uczynić to bezzwłocznie; koniecznie też powinni zacząć przejawiać wnikliwość i uświadomić sobie ogromną przewagę władzy oraz niekwestionowanej potęgi Jehowy Boga i Jego mesjańskiego Króla.

„Pocałujcie syna”

20, 21. Co oznacza ‛pocałowanie syna’?

²⁰ W Psalmie 2 skierowano teraz do władców narodów zaproszenie będące wyrazem miłosierdzia. Niech zaprzestaną gromadzenia się jako wrogowie i zamiast tego usłuchają rady: „Pocałujcie syna, żeby On [Jehowa Bóg] się nie rozsierdził i żebyście nie zginęli z drogi, bo jego gniew łatwo się zapala” (Psalm 2:12a). Gdy Wszechwładny Pan, Jehowa, obwieszcza swoje postanowienie, należy okazać Mu posłuszeństwo. Kiedy osadził na tronie swego Syna, władcy ziemi powinni byli zaprzestać ‛pomrukiwania o rzeczy daremnej’, natychmiast uznać tego Władcę i całkowicie mu się podporządkować.

²¹ Dlaczego wezwano ich, by ‛pocałowali syna’? W czasach, gdy komponowano ten psalm, pocałunek był wyrazem przyjaźni i w gościnnych domach witano nim przybyszów. Stanowił również oznakę wierności i lojalności (1 Samuela 10:1). W tym wersecie Bóg nakazuje narodom ucałować, czyli powitać Jego Syna, którego namaścił na Króla.

22. Jakiego ostrzeżenia powinni wysłuchać władcy narodów?

²² Ludzie, którzy nie uznają władzy Króla wyznaczonego przez Boga, obrażają samego  Jehowę. Tym samym odrzucają powszechne zwierzchnictwo Jehowy Boga i odmawiają Mu prawa wyboru najlepszego Króla dla ludzkości. Władcy narodów przekonają się, że gdy będą chcieli wprowadzić w życie swe własne plany, niespodziewanie spadnie na nich srogi gniew Jehowy. „Jego gniew łatwo się zapala” — wybucha szybko i nieuchronnie. Władcy narodów powinni z wdzięcznością wziąć sobie do serca to ostrzeżenie i się do niego zastosować. Od tego zależy ich życie.

23. Na co każdy ma jeszcze czas?

²³ Ten pasjonujący psalm kończy się słowami: „Szczęśliwi są wszyscy, którzy się u niego [Jehowy] chronią” (Psalm 2:12b). Poszczególni ludzie, nawet władcy polityczni, którzy realizują plany narodów, wciąż mają jeszcze czas na to, by się schronić. Mogą szukać pomocy u Jehowy, który zapewnia bezpieczeństwo pod rządami swego Królestwa. Ale muszą zacząć działać, zanim mesjańskie Królestwo przystąpi do niszczenia wrogich mu narodów.

24. Dzięki czemu możemy wieść satysfakcjonujące życie w świecie targanym niepokojami?

²⁴ Jeśli pilnie studiujemy Pismo Święte i wprowadzamy w czyn zawarte w nim wskazówki, to nawet w tym targanym niepokojami świecie możemy wieść satysfakcjonujące życie. Dzięki trzymaniu się rad biblijnych zacieśniamy więzy rodzinne oraz uwalniamy się od wielu tak powszechnych dziś trosk i obaw. Zyskujemy też przekonanie, że podobamy się Stwórcy. Tylko Władca Wszechświata może nam zapewnić „życie teraźniejsze oraz to, które ma nadejść” po oczyszczeniu ziemi z wrogów prawości, odrzucających Jego Królestwo (1 Tymoteusza 4:8).

25. Jakich wydarzeń możemy się spodziewać w naszych czasach, skoro „postanowienie Jehowy” jest niezawodne?

²⁵ „Postanowienie Jehowy” jest niezawodne. Jako nasz Stwórca, Bóg wie, co jest dla nas najlepsze, i spełni swe zamierzenie, zapewniając posłusznym ludziom pokój, zadowolenie i trwałe bezpieczeństwo pod panowaniem Królestwa swego umiłowanego Syna. Prorok Daniel napisał o naszych czasach: „Za dni tych królów Bóg nieba ustanowi królestwo, które nigdy nie zostanie obrócone wniwecz. (...) Zmiażdży ono wszystkie owe królestwa i położy im kres, lecz samo będzie trwać po czasy niezmierzone” (Daniela 2:44). Z pewnością więc najwyższy czas ‛pocałować syna’ i służyć Wszechwładnemu Panu, Jehowie!

[Przypisy]

Jak byś odpowiedział?

• O jakiej ‛rzeczy daremnej pomrukują grupy narodowościowe’?

• Dlaczego Jehowa naigrawa się z narodów?

• Jakie jest postanowienie Jehowy co do narodów?

• Co oznacza ‛pocałowanie syna’?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 16]

Dawid śpiewał o zwycięskim mesjańskim Królu

[Ilustracja na stronie 17]

Władcy i lud izraelski spiskowali przeciwko Jezusowi Chrystusowi

[Ilustracja na stronie 18]

Chrystus objął władzę jako Król na niebiańskiej górze Syjon