Πώς Πρέπει να Θυμόμαστε τον Ιησού Χριστό;

Ο Ιησούς Χριστός «ήταν αναμφίβολα ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους που έζησαν ποτέ».​—«Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου» (“The World Book Encyclopedia”).

ΤΟΥΣ σπουδαίους ανθρώπους τούς θυμόμαστε συνήθως για όσα έκαναν. Γιατί, λοιπόν, πολλοί θυμούνται τον Ιησού για τη γέννησή του μάλλον παρά για τις πράξεις του; Σε όλο το Χριστιανικό κόσμο, οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να αφηγηθούν τα γεγονότα που αφορούν τη γέννησή του. Πόσοι θυμούνται και προσπαθούν να εφαρμόσουν την απαράμιλλη διδασκαλία του που περιέχεται στην Επί του Όρους Ομιλία;

Ομολογουμένως, η γέννηση του Ιησού ήταν σημαντική, αλλά οι πρώτοι μαθητές του προσέδιδαν πολύ μεγαλύτερη σπουδαιότητα στο τι  έκανε και στο τι δίδαξε. Ασφαλώς, ο Θεός δεν είχε ποτέ την πρόθεση να είναι η γέννηση του Ιησού πιο επιφανής από τη ζωή του ως ώριμου άντρα. Ωστόσο, τα Χριστούγεννα έχουν καταφέρει να επισκιάσουν τον Χριστό ως πρόσωπο με έναν κυκεώνα θρύλων και μυθευμάτων γύρω από τη γέννηση.

Ανακύπτει και ένα άλλο ανησυχητικό ερώτημα σχετικά με τη φύση των χριστουγεννιάτικων εορτασμών. Αν ο Ιησούς ερχόταν ξανά στη γη σήμερα, τι γνώμη θα είχε για τη σκανδαλώδη εμπορικοποίηση των Χριστουγέννων; Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, ο Ιησούς επισκέφτηκε το ναό στην Ιερουσαλήμ. Αγανάκτησε με τους αργυραμοιβούς και τους μικροπωλητές οι οποίοι εκμεταλλεύονταν μια Ιουδαϊκή θρησκευτική γιορτή για να βγάλουν χρήματα. «Πάρτε τα αυτά από εδώ!» είπε. «Μην κάνετε τον οίκο του Πατέρα μου οίκο εμπορίου!» (Ιωάννης 2:13-16) Σαφώς, ο Ιησούς δεν επιδοκίμαζε την ανάμειξη του εμπορίου με τη θρησκεία.

Πολλοί ειλικρινείς Καθολικοί στην Ισπανία εκφράζουν την ανησυχία τους για την όλο και πιο εμπορική φύση των Χριστουγέννων. Ωστόσο, αυτή η τάση για εμπορικοποίηση είναι πολύ πιθανώς αναπόφευκτη αν λάβουμε υπόψη τις ρίζες πολλών χριστουγεννιάτικων εθίμων. Ο δημοσιογράφος Χουάν Άριας τονίζει: «Εκείνοι που, εντός της Χριστιανοσύνης, επικρίνουν τον τρόπο με τον οποίο έχουν γίνει τα Χριστούγεννα “ειδωλολατρικά”, με μεγαλύτερη έμφαση στη διασκέδαση και στον καταναλωτισμό παρά στη θρησκεία, γενικά δεν γνωρίζουν ότι, από την έναρξή τους κιόλας, τα Χριστούγεννα . . . ενσωμάτωσαν πολλά από τα χαρακτηριστικά της ρωμαϊκής ειδωλολατρικής γιορτής [του ήλιου]».​—Ελ Παΐς (El País), 24 Δεκεμβρίου 2001.

Τα πρόσφατα χρόνια, πολλοί Ισπανοί δημοσιογράφοι και εγκυκλοπαίδειες έχουν σχολιάσει την ειδωλολατρική προέλευση των παραδοσιακών χριστουγεννιάτικων εορτασμών, καθώς και τις εμπορικές τους προεκτάσεις. Σχετικά με την ημερομηνία της γιορτής των Χριστουγέννων, η Εγκυκλοπαίδεια της Καθολικής Θρησκείας (Enciclopedia de la Religión Católica) δηλώνει με ειλικρίνεια: «Ο λόγος για τον οποίο η Ρωμαϊκή Εκκλησία αποφάσισε να θεσπίσει αυτή την ημερομηνία για τη γιορτή φαίνεται πως είναι η τάση της να αντικαθιστά ειδωλολατρικές γιορτές με Χριστιανικές. . . . Γνωρίζουμε ότι, εκείνη την εποχή στη Ρώμη, οι ειδωλολάτρες είχαν καθιερώσει την 25η Δεκεμβρίου ως τη γιορτή του νατάλις ινβίκτι, της γέννησης του “ακατανίκητου ήλιου”».

Παρόμοια, η Ισπανική Εγκυκλοπαίδεια (Enciclopedia Hispánica) παρατηρεί: «Η 25η Δεκεμβρίου, ως η ημερομηνία για τη γιορτή των Χριστουγέννων, δεν αποτελεί ακριβή χρονολογική επέτειο αλλά, αντίθετα, προκύπτει από τον εκχριστιανισμό των εορτασμών για το χειμερινό ηλιοστάσιο οι οποίοι τηρούνταν στη Ρώμη». Πώς γιόρταζαν οι Ρωμαίοι την ανατολή του ήλιου στο χειμωνιάτικο ουρανό; Με συμπόσια, γλέντια και ανταλλαγή δώρων. Εφόσον οι εκκλησιαστικές αρχές ήταν απρόθυμες να καταργήσουν μια τέτοια δημοφιλή γιορτή, την «εκχριστιάνισαν» αποκαλώντας την γέννηση του Ιησού αντί για γέννηση του ήλιου.

Στην αρχή, τον τέταρτο και τον πέμπτο αιώνα, η προσκόλληση στη λατρεία του ήλιου και στα έθιμά της δεν υποχωρούσε εύκολα. Ο Καθολικός «Άγιος» Αυγουστίνος (354-430 Κ.Χ.) ένιωσε υποχρεωμένος να προτρέψει τους ομοπίστους του να μη γιορτάζουν την 25η Δεκεμβρίου όπως έκαναν οι ειδωλολάτρες προς τιμήν του ήλιου. Ακόμα και σήμερα, οι αρχαίοι ρωμαϊκοί εορτασμοί φαίνεται ότι υπερισχύουν.

 Η Ιδανική Γιορτή για Ξεφάντωμα και Εμπόριο

Ανά τους αιώνες, αρκετοί παράγοντες έχουν συμβάλει αποφασιστικά στο να αναχθούν τα Χριστούγεννα στη δημοφιλέστερη διεθνή γιορτή για ξεφάντωμα και εμπόριο. Επίσης, τα έθιμα και άλλων χειμερινών γιορτών, ιδιαίτερα εκείνων που γιορτάζονταν στη βόρεια Ευρώπη, ενσωματώθηκαν σταδιακά στο ρωμαϊκό πρότυπο. a Τον 20ό αιώνα δε, οι πωλητές και οι ειδικοί του μάρκετινγκ προώθησαν με ενθουσιασμό κάθε έθιμο που θα μπορούσε να αποφέρει τεράστια κέρδη.

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Ο εορτασμός της γέννησης του Χριστού θεωρείται πολύ πιο σπουδαίος από ό,τι η σημασία αυτής της γέννησης. Σε πολλές περιπτώσεις, ακόμα και η μνεία του Χριστού έχει ουσιαστικά εξαφανιστεί από τα παραδοσιακά Χριστούγεννα. «[Τα Χριστούγεννα] είναι μια παγκόσμια γιορτή οικογενειακής φύσης, και ο καθένας τα γιορτάζει σύμφωνα με ό,τι θεωρεί ο ίδιος σπουδαίο», παρατηρεί η ισπανική εφημερίδα Ελ Παΐς.

Το σχόλιο αυτό αντικατοπτρίζει μια αυξανόμενη τάση στην Ισπανία και σε πολλές άλλες χώρες ανά τον κόσμο. Ενώ οι χριστουγεννιάτικοι εορτασμοί γίνονται ολοένα και πιο εξεζητημένοι, η γνώση για τον Χριστό περιορίζεται. Στην ουσία, οι εορτασμοί των Χριστουγέννων έχουν ως επί το πλείστον επανέλθει σε αυτό που ήταν αρχικά κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους​—γλέντια, συμπόσια και ανταλλαγή δώρων.

Παιδί Γεννήθηκε σε Εμάς

Αν τα παραδοσιακά Χριστούγεννα δεν έχουν καμία πραγματική σχέση με τον Χριστό, τότε πώς πρέπει να θυμούνται οι αληθινοί Χριστιανοί τη γέννηση και τη ζωή του Χριστού; Εφτά αιώνες πριν από τη γέννηση του Ιησού, ο Ησαΐας προφήτευσε για αυτόν: «Παιδί γεννήθηκε σε εμάς, γιος δόθηκε σε εμάς· και η αρχοντική διακυβέρνηση θα είναι στον ώμο του». (Ησαΐας 9:6) Γιατί υπέδειξε ο Ησαΐας ότι η γέννηση του Ιησού και ο μελλοντικός του ρόλος θα ήταν τόσο σημαντικά πράγματα; Επειδή ο Ιησούς θα γινόταν κραταιός ηγέτης. Θα αποκαλούνταν Άρχοντας Ειρήνης και δεν θα υπήρχε τέλος στην ειρήνη ή στην αρχοντική του  διακυβέρνηση. Επιπλέον, η διακυβέρνηση του Ιησού θα στηριζόταν «με κρίση και με δικαιοσύνη».​—Ησαΐας 9:7.

Ο άγγελος Γαβριήλ απηχούσε τη διακήρυξη του Ησαΐα όταν ανακοίνωσε στη Μαρία την επικείμενη γέννηση του Ιησού. «Αυτός θα είναι μεγάλος και θα αποκληθεί Γιος του Υψίστου», προείπε. «Και ο Ιεχωβά Θεός θα του δώσει το θρόνο του Δαβίδ του πατέρα του, και αυτός θα βασιλεύει στον οίκο του Ιακώβ για πάντα, και δεν θα υπάρξει τέλος στη βασιλεία του». (Λουκάς 1:32, 33) Σαφώς, η κύρια σημασία της γέννησης του Ιησού έγκειται στο έργο το οποίο θα επιτελούσε ο Χριστός ως διορισμένος Βασιλιάς της Βασιλείας του Θεού. Η διακυβέρνηση του Χριστού μπορεί να ωφελήσει όλους τους ανθρώπους, όπως επίσης εσάς και τους αγαπημένους σας. Στην πραγματικότητα, οι άγγελοι φανέρωσαν ότι η γέννησή του θα έφερνε «πάνω στη γη ειρήνη στους ανθρώπους της ευαρέσκειας του [Θεού]».​—Λουκάς 2:14, Η Καινή Διαθήκη​—Μεταγλώττιση.

Ποιος δεν λαχταράει να ζήσει σε έναν κόσμο ειρήνης και δικαιοσύνης; Αλλά για να απολαύσουμε την ειρήνη που θα φέρει η διακυβέρνηση του Χριστού, χρειάζεται να ευαρεστούμε τον Θεό και να έχουμε καλή σχέση μαζί του. Ο Ιησούς είπε ότι το πρώτο βήμα για μια τέτοια σχέση είναι να μάθουμε για τον Θεό και τον Χριστό. «Αυτό σημαίνει αιώνια ζωή», είπε ο Ιησούς, «το να αποκτούν γνώση για εσένα, τον μόνο αληθινό Θεό, και για αυτόν που απέστειλες, τον Ιησού Χριστό».​—Ιωάννης 17:3.

Αφού γνωρίσουμε τον Ιησού καλά, δεν χρειάζεται να αναρωτιόμαστε πώς θα ήθελε εκείνος να τον θυμόμαστε. Θα ήθελε άραγε να τον θυμόμαστε τρώγοντας, πίνοντας και ανταλλάσσοντας δώρα την ίδια ημερομηνία με κάποια αρχαία ειδωλολατρική γιορτή; Κάτι τέτοιο είναι απίθανο. Τη νύχτα προτού πεθάνει, ο Ιησούς είπε στους μαθητές του τι προτιμούσε. «Αυτός που έχει τις εντολές μου και τις τηρεί, εκείνος είναι που με αγαπάει. Και εκείνος που με αγαπάει θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, και εγώ θα τον αγαπήσω».​—Ιωάννης 14:21.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν κάνει εκτεταμένη μελέτη των Αγίων Γραφών, η οποία τους έχει βοηθήσει να καταλάβουν ποιες είναι οι εντολές του Θεού και του Ιησού. Θα χαρούν να σας βοηθήσουν να αποκτήσετε ενόραση αναφορικά με αυτές τις ζωτικές εντολές ώστε να μπορείτε να θυμάστε τον Ιησού όπως πρέπει.

[Υποσημείωση]

[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 6, 7]

Μήπως Αποθαρρύνει η Γραφή τα Συμπόσια και τα Δώρα;

Προσφορά Δώρων

Η Γραφή επιδοκιμάζει την προσφορά δώρων, και μάλιστα ο ίδιος ο Ιεχωβά αποκαλείται Δότης “κάθε καλού δώρου και κάθε τέλειου δωρήματος”. (Ιακώβου 1:17) Ο Ιησούς έδειξε ότι οι καλοί γονείς θα έδιναν δώρα στα παιδιά τους. (Λουκάς 11:11-13) Οι φίλοι του Ιώβ και τα μέλη της οικογένειάς του τού έδωσαν δώρα όταν ανέκτησε την υγεία του. (Ιώβ 42:11) Σε καμιά, όμως, από αυτές τις περιπτώσεις δεν απαιτούνταν συγκεκριμένη γιορτή για να δοθούν τα δώρα. Αυτό πήγαζε από την καρδιά.​—2 Κορινθίους 9:7.

Οικογενειακές Συγκεντρώσεις

Οι οικογενειακές συγκεντρώσεις μπορούν να συμβάλουν πολύ στην ενότητα της οικογένειας, ιδιαίτερα αν τα μέλη της δεν ζουν πια στο ίδιο σπίτι. Ο Ιησούς και οι μαθητές του παρευρέθηκαν σε ένα γαμήλιο συμπόσιο στην Κανά​—επρόκειτο αναμφίβολα για μια μεγάλη σύναξη συγγενών και φίλων. (Ιωάννης 2:1-10) Στη δε παραβολή του Ιησού για τον άσωτο γιο, ο πατέρας γιόρτασε την επιστροφή του γιου του με ένα οικογενειακό συμπόσιο, το οποίο περιλάμβανε μουσική και χορό.​—Λουκάς 15:21-25.

Απόλαυση ενός Καλού Γεύματος

Η Αγία Γραφή μιλάει συχνά για υπηρέτες του Θεού που απολάμβαναν το καλό φαγητό με την οικογένειά τους, με φίλους ή με συλλάτρεις τους. Όταν επισκέφτηκαν τον Αβραάμ τρεις άγγελοι, εκείνος τους ετοίμασε συμπόσιο με βοδινό κρέας, γάλα, βούτυρο και στρογγυλές πίτες. (Γένεση 18:6-8) Ο Σολομών ανέφερε ότι το να “τρώει, να πίνει και να χαίρεται” κανείς είναι δώρο από τον Θεό.​—Εκκλησιαστής 3:13· 8:15.

Σαφώς, ο Θεός θέλει να απολαμβάνουμε το καλό φαγητό με τη συντροφιά των φίλων και των συγγενών μας και επιδοκιμάζει την προσφορά δώρων. Έχουμε άφθονες ευκαιρίες να το κάνουμε αυτό οποιαδήποτε στιγμή στη διάρκεια του έτους.