„Czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko czyńcie ku chwale Bożej” (1 KORYNTIAN 10:31).

1, 2. Dlaczego przyjemne zajęcia można uznać za „dar Boży”, przed czym jednak stanowczo ostrzega Biblia?

TO CAŁKIEM naturalne, że lubimy się zajmować tym, co sprawia nam przyjemność. Nasz szczęśliwy Bóg, Jehowa, chce, byśmy się cieszyli życiem, i zrobił bardzo wiele, aby nam to umożliwić (1 Tymoteusza 1:11; 6:17). Mądry król Salomon napisał: „Poznałem, że nie ma (...) nic lepszego niż to, by każdy się radował (...), a także to, by każdy człowiek jadł i pił, i widział dobro za cały swój trud. Jest to dar Boży” (Kaznodziei 3:12, 13).

² Radość z własnych osiągnięć naprawdę uskrzydla, zwłaszcza jeśli dzieli się ją z rodziną lub przyjaciółmi. Można ją słusznie uznać za „dar Boży”. Oczywiście nie upoważnia nas to do rzucenia się w wir uciech. Biblia potępia pijaństwo, obżarstwo i niemoralność oraz ostrzega, że ludzie dopuszczający się takich grzechów „nie odziedziczą królestwa Bożego” (1 Koryntian 6:9, 10; Przysłów 23:20, 21; 1 Piotra 4:1-4).

3. Co nam pomoże zachować duchową czujność i pamiętać o nadchodzącym dniu Jehowy?

³ W tych krytycznych „dniach ostatnich” chrześcijanie muszą ze szczególną rozwagą wystrzegać się przejęcia praktyk powszechnych w zdeprawowanym świecie (Jana 17:15, 16). Tak jak zapowiedziano, żyjący obecnie ludzie ‛miłują bardziej rozkosze niż Boga’ i wcale ‛nie zwracają uwagi’ na dowody bliskości „wielkiego ucisku” (2 Tymoteusza 3:4, 5; Mateusza 24:21, 37-39). Jezus wezwał swych naśladowców: „Zwracajcie uwagę na samych siebie, żeby wasze serca nigdy nie stały się ociężałe wskutek przejadania się i nadmiernego picia, i trosk życiowych i żeby ów dzień nagle was nie zaskoczył jak sidło” (Łukasza 21:34, 35). Jako słudzy Boga, jesteśmy zdecydowani usłuchać tej rady. W odróżnieniu od innych ludzi staramy się zachowywać duchową czujność, zawsze pamiętając o wielkim dniu Jehowy (Sofoniasza 3:8; Łukasza 21:36).

4. (a) Dlaczego nie jest łatwo znaleźć stosowną formę rozrywki? (b) Do jakiej rady z Efezjan 5:15, 16 chcemy się stosować?

 ⁴ Trzymanie się z dala od pułapek tego świata nie przychodzi łatwo, ponieważ Diabeł stara się, by wyglądały one ponętnie i były łatwo dostępne. Szczególną rozwagę trzeba zachować wtedy, gdy się planuje wypoczynek lub jakąś rozrywkę. To, co w tej kwestii proponuje świat, na ogół odwołuje się do „cielesnych pragnień” (1 Piotra 2:11). Ze szkodliwą rozrywką nietrudno się zetknąć w miejscach publicznych, ale może też ona wdzierać się do domu za pośrednictwem czasopism, książek, telewizji, Internetu i filmów wideo. Dlatego Słowo Boże słusznie radzi chrześcijanom: „Baczcie więc pilnie, żebyście nie postępowali jak niemądrzy, ale jak mądrzy, wykupując sobie dogodny czas, ponieważ dni są złe” (Efezjan 5:15, 16). Gdybyśmy nie zastosowali się do tej rady, taka szkodliwa rozrywka mogłaby nas skusić i całkowicie zaabsorbować, a z czasem doprowadzić do zrujnowania naszej więzi z Jehową i w ostatecznym rozrachunku do śmierci! (Jakuba 1:14, 15).

5. Co pozwala nam zaznać najlepszego pokrzepienia?

⁵ Chrześcijanie są ludźmi bardzo zajętymi, nic więc dziwnego, że czasem mają ochotę trochę się odprężyć. Księga Kaznodziei 3:4 wspomina o „czasie śmiechu” i „czasie pląsania”. A zatem Pismo Święte nie uważa rozrywki za stratę czasu. Powinna ona jednak pokrzepiać, a nie zagrażać duchowej pomyślności lub kolidować z chrześcijańskimi obowiązkami. Dojrzali słudzy Boży wiedzą, że więcej szczęścia wynika z dawania. Spełnianie woli Jehowy stawiają więc na pierwszym miejscu w życiu, a dzięki wzięciu na siebie miłego „jarzma” Jezusa zaznają prawdziwego ‛pokrzepienia dla swych dusz’ (Mateusza 11:29, 30; Dzieje 20:35).

Wybór stosownej rozrywki

6, 7. Co pomoże ci ustalić, jaka forma rozrywki byłaby niestosowna?

⁶ Skąd wiedzieć, czy dana forma rozrywki jest właściwa dla chrześcijanina? Dzieci mogą liczyć na rady rodziców, a w zborze w razie potrzeby pomocą służą też starsi. Ale tak naprawdę nie jest konieczne, by zawsze zdawać się na innych w ocenie, czy jakaś książka, film, gra, taniec albo piosenka jest stosowna, czy nie. Apostoł Paweł wyjaśnił, że ludzie dojrzali „dzięki używaniu mają władze poznawcze wyćwiczone, aby odróżniać to, co właściwe, od tego, co niewłaściwe” (Hebrajczyków 5:14; 1 Koryntian 14:20). Zasady postępowania znajdziemy w Biblii. Warto też wsłuchiwać się w głos swego sumienia wyszkolonego na jej podstawie (1 Tymoteusza 1:19).

⁷ Jezus powiedział, że „drzewo poznaje się po jego owocu” (Mateusza 12:33). Jeżeli jakaś forma rozrywki wydaje zepsute owoce w postaci fascynacji przemocą, niemoralnością lub  spirytyzmem, należy ją odrzucić. Na pewno też jest niestosowna, jeśli stanowi zagrożenie dla czyjegoś życia lub zdrowia, wpędza w kłopoty finansowe, wywołuje zniechęcenie albo gorszy innych. Apostoł Paweł wyjaśnił, że kto rani sumienie swego brata, ten popełnia grzech. Napisał: „Grzesząc tak przeciw swym braciom i raniąc ich słabe sumienie, grzeszycie przeciw Chrystusowi. Jeśli więc pokarm gorszy mego brata, to już nigdy więcej nie zjem mięsa, żeby mego brata nie zgorszyć” (1 Koryntian 8:12, 13).

8. Jakie niebezpieczeństwo kryje się w grach komputerowych i filmach?

⁸ Półki sklepowe aż się uginają od gier komputerowych i filmów. Niektóre z nich mogą być zupełnie nieszkodliwe, ale niestety coraz częściej przedstawiają one to, co Biblia wyraźnie potępia. Jeżeli uczestnik gry musi w niej okaleczać lub zabijać przeciwników albo dopuszczać się niemoralnych czynów, z pewnością nie jest to tylko niewinna zabawa! Jehowa nienawidzi „miłującego przemoc” (Psalm 11:5; Przysłów 3:31; Kolosan 3:5, 6). A jeśli gra wzbudza w tobie chciwość bądź agresję, wyczerpuje cię psychicznie lub kradnie cenny czas, to uświadom sobie, że może poważnie zaszkodzić twemu zdrowiu duchowemu, i szybko dokonaj niezbędnych zmian (Mateusza 18:8, 9).

Właściwe zaspokajanie potrzeby rozrywki

9, 10. Co można robić, by zaspokoić potrzebę wypoczynku?

⁹ Czasami chrześcijanin może się zastanawiać, jaka rozrywka jest stosowna, skoro to, co oferuje świat, tak często koliduje z zasadami biblijnymi. Nie ulega wątpliwości, że zdrowa rozrywka istnieje, ale znalezienie jej wymaga starań. Konieczne jest rozważne planowanie, zwłaszcza ze strony rodziców. Wiele osób świetnie wypoczywa w gronie rodziny albo członków zboru. Przyjemny i budujący bywa na przykład wspólny posiłek, połączony z rozmową o bieżących wydarzeniach lub ciekawych zagadnieniach biblijnych. Niektórzy organizują piknik, wycieczkę albo stosowne gry. Taki zdrowy wypoczynek może sprawiać radość i naprawdę zrelaksować.

¹⁰ Chrześcijański starszy i jego żona, którzy wychowali troje dzieci, opowiadają: „Od najwcześniejszych lat nasze dzieci uczestniczyły w wyborze miejsca, gdzie spędzimy wakacje. Dla urozmaicenia czasami pozwalaliśmy, by każde z nich zabrało na taki wypoczynek swojego dobrego przyjaciela. Często w jakiś szczególny sposób upamiętnialiśmy ważne wydarzenia z życia naszych dzieci. Od czasu do czasu zapraszaliśmy do domu krewnych i przyjaciół ze zboru. Urządzaliśmy pikniki i graliśmy w różne gry. Jeździliśmy na wycieczki, chodziliśmy po górach, a przy okazji zapoznawaliśmy dzieci z dziełami Jehowy”.

11, 12. (a) Jak przy planowaniu rozrywki można uwzględniać innych? (b) Jakie spotkania okazują się dla wielu uczestników miłym przeżyciem?

 ¹¹ Czy jako jednostki lub rodziny moglibyście w swych planach uwzględnić innych? Niektórzy — na przykład wdowy, osoby samotne lub będące w rodzinach niepełnych — mogą potrzebować pokrzepienia (Łukasza 14:12-14). Mógłbyś też do wspólnego wypoczynku zaprosić zainteresowanego, uważając oczywiście, by nikt nie był narażony na niewłaściwe wpływy (2 Tymoteusza 2:20, 21). Jeśli ktoś jest schorowany i nie wychodzi z domu, zaproponuj, że przyniesiesz jakiś poczęstunek i wspólnie go spożyjecie (Hebrajczyków 13:1, 2).

¹² Wielu z nas miło wspomina przyjacielskie spotkania, podczas których prostemu posiłkowi towarzyszyły opowieści o tym, jak inni poznali prawdę albo co im pomogło zachować lojalność wobec Boga. W takich rozmowach, dotyczących na przykład zagadnień biblijnych, mogą uczestniczyć wszyscy obecni, nawet dzieci. Każdy odniesie pożytek ze wzajemnej wymiany zachęt. Nikt nie będzie się czuł onieśmielony ani zawstydzony.

13. Jaki przykład dali Jezus i Paweł, jeśli chodzi o gościnność?

¹³ Jezus dał najlepszy wzór zarówno pod względem korzystania z czyjejś gościnności, jak i okazywania jej drugim. Zawsze starał się przy takich okazjach udzielać darów duchowych (Łukasza 5:27-39; 10:42; 19:1-10; 24:28-32). Jego pierwsi uczniowie poszli za przykładem Mistrza (Dzieje 2:46, 47). Apostoł Paweł napisał: „Gorąco (...) pragnę was widzieć, żeby wam udzielić jakiegoś daru duchowego ku waszemu utwierdzeniu — albo raczej żeby nastąpiła wśród was wymiana zachęt, u każdego przez wiarę drugiego, zarówno waszą, jak i moją” (Rzymian 1:11, 12). Podobnie na naszych spotkaniach towarzyskich powinna panować atmosfera sprzyjająca wymianie zachęt (Rzymian 12:13; 15:1, 2).

Przypomnienia i przestrogi

14. Dlaczego lepiej nie urządzać dużych spotkań?

¹⁴ Niewskazane byłoby organizowanie dużych spotkań, gdyż znacznie trudniej jest sprawować nad nimi nadzór. W czasie, który nie koliduje z obowiązkami duchowymi, kilka rodzin może postanowić wybrać się na biwak lub zagrać wspólnie w jakąś grę niewzbudzającą niezdrowej rywalizacji. Dobry wpływ na takie spotkania towarzyskie mają starsi, słudzy pomocniczy lub inni dojrzali chrześcijanie, dzięki którym mogą się one okazać jeszcze przyjemniejsze.

15. Dlaczego organizator spotkania musi też zapewnić właściwy nadzór?

¹⁵ Organizatorzy spotkań towarzyskich nie powinni zapomnieć o znaczeniu odpowiedniego nadzoru. Czy nie czułbyś się współwinny, gdyby wskutek twojego niedopatrzenia wydarzyło się w twoim domu coś, co zgorszyłoby któregoś z zaproszonych gości? Zastanów się nad zasadą z Księgi Powtórzonego Prawa 22:8. Po zbudowaniu nowego domu Izraelita musiał zrobić balustradę okalającą płaski dach, na którym często podejmowano gości. Dlaczego? ‛Żeby nie obciążyć swego domu winą krwi, ponieważ ktoś mógłby się przewrócić i z niego spaść’. Podobnie ty, unikając nierozsądnych  ograniczeń, powinieneś mieć na względzie fizyczne i duchowe bezpieczeństwo swoich gości.

16. Jakie środki ostrożności należałoby przedsięwziąć, jeśli na spotkaniu będzie dostępny alkohol?

¹⁶ Należy zachować szczególną ostrożność, jeśli przewidziano podanie alkoholu. Wielu chrześcijańskich gospodarzy proponuje takie napoje tylko wtedy, gdy sami mogą czuwać nad tym, co piją goście. Nie można pozwolić na nic, co gorszyłoby drugich lub stanowiłoby pokusę przekroczenia rozsądnych granic (Efezjan 5:18, 19). Niektórzy goście mogą z różnych przyczyn w ogóle nie spożywać alkoholu. W wielu krajach wolno to robić jedynie osobom pełnoletnim, a chrześcijanie podporządkowują się prawom „Cezara”, nawet jeśli wydają się one zbyt restrykcyjne (Rzymian 13:5).

17. (a) Dlaczego gospodarz musi z rozwagą dobierać muzykę podczas spotkania? (b) Jeżeli w programie spotkania przewidziano tańce, dlaczego należałoby pamiętać o skromności?

¹⁷ Gospodarz musi również dopilnować, by muzyka, tańce czy inne zabawy licowały z zasadami chrześcijańskimi. Ludzie różnią się gustem muzycznym. Istnieje zresztą mnóstwo najrozmaitszych melodii i piosenek. Niestety, obecnie duża ich część propaguje ducha buntu, niemoralności i przemocy. Dlatego trzeba być wybrednym. Utwór przyzwoity niekoniecznie musi być spokojny, nie może jednak być wulgarny, przesycony zmysłowością ani zbyt głośny. Przygotowania oprawy muzycznej nie należy powierzać komuś, kto nie do końca rozumie potrzebę zachowania umiaru, jeśli chodzi o głośność. Rzecz jasna nieskromne tańce, w których wykonuje się zmysłowe ruchy biodrami i piersiami, absolutnie nie przystoją chrześcijanom (1 Tymoteusza 2:8-10).

18. Jak rodzice mogą chronić dzieci przez nadzorowanie ich życia towarzyskiego?

¹⁸ Chrześcijańscy rodzice powinni się zainteresować, jak ma wyglądać spotkanie, na które zaproszono ich dzieci. Najczęściej rozsądne byłoby wybranie się tam razem z nimi. Niestety, niektórzy rodzice pozwolili dzieciom chodzić na imprezy, na których brakowało odpowiedniego nadzoru i część uczestników zachowywała się niewłaściwie lub wręcz niemoralnie (Efezjan 6:1-4). Nawet jeśli dzieci są już prawie pełnoletnie i potrafią zachowywać się odpowiedzialnie, nadal potrzebują pomocy w ‛uciekaniu od pragnień przydarzających się w młodości’ (2 Tymoteusza 2:22).

19. Jakie realistyczne spojrzenie pomoże nam skupiać się na tym, czego musimy ‛szukać’ w pierwszej kolejności?

¹⁹ Stosowna, odprężająca rozrywka czy wypoczynek umilają życie. Jehowa nie odmawia nam tych przyjemności, ale oczywiście zdajemy sobie sprawę, że one same nie pomogą nam gromadzić skarbów w niebie (Mateusza 6:19-21). Jezus starał się uświadomić swym uczniom, że najważniejszą rzeczą w życiu jest ‛szukanie najpierw królestwa oraz Bożej prawości’, a nie jedzenie, picie lub ubiór — czyli to wszystko, o co „skwapliwie zabiegają narody” (Mateusza 6:31-34).

20. Czego wyczekują wierni słudzy Jehowy z ręki swego szczodrego Ojca?

²⁰ A zatem ‛czy jemy, czy pijemy, czy cokolwiek innego czynimy, wszystko czyńmy ku chwale Bożej’, dziękując naszemu szczodremu Ojcu za wszelkie dobre dary i korzystając z nich ze stosownym umiarem (1 Koryntian 10:31). Na rajskiej ziemi będziemy mieli niezliczone okazje, by w pełni korzystać z hojności Jehowy, i to w budującym towarzystwie ludzi spełniających Jego prawe wymagania (Psalm 145:16; Izajasza 25:6; 2 Koryntian 7:1).

Czy pamiętasz?

• Dlaczego chrześcijanom niełatwo jest dzisiaj znaleźć wartościową rozrywkę?

• Jaka rozrywka sprawia zadowolenie chrześcijańskim rodzinom?

• O jakich przestrogach należy pamiętać, korzystając z rozrywki?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 18]

Wybieraj taką rozrywkę, która przynosi dobre owoce

[Ilustracje na stronie 19]

Jakie formy rozrywki chrześcijanie odrzucają?