ចូរស្រឡាញ់និងគោរពគ្នាដោយចេះទប់អណ្ដាត
ចូរស្រឡាញ់និងគោរពគ្នាដោយចេះទប់អណ្ដាត
«ត្រូវឲ្យអ្នករាល់គ្នាទាំងអស់ស្រឡាញ់ប្រពន្ធខ្លួនដូចជាខ្លួនឯង ហើយប្រពន្ធក៏ត្រូវកោតខ្លាច[ឬ«គោរព»]ប្ដីដែរ»។ —អេភេសូរ ៥:៣៣; ខ.ស.
១, ២. ចំពោះអស់អ្នកដែលបានរៀបការហើយ តើអ្នកត្រូវសួរខ្លួនឯងសំណួរអ្វី? ហេតុអ្វីបានជាត្រូវសួរខ្លួនឯងសំណួរនោះ?
ចុះយ៉ាងណាបើអ្នកទទួលកាដូមួយដែលសរសេរពីលើថា៖ «ប្រយ័ត្នបែក»? តើអ្នកបើកកាដូនោះដោយថ្នមៗឬទេ? អ្នកច្បាស់ជាប្រយ័ត្នកុំឲ្យបែកមែន! តែចុះយ៉ាងណាចំពោះចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលប្រៀបដូចជាអំណោយមួយមានតម្លៃ?
២ ស្ត្រីមេម៉ាយជនជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់ឈ្មោះន៉ាអូមីបានជូនពរដល់នាងរស់និងអ័រប៉ាដោយពោលថា៖ «សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រោសមេត្ដាឲ្យឯងបានសេចក្ដីស្រាកស្រាន្តនៅក្នុងផ្ទះរបស់ប្ដី១ទៀតរៀងខ្លួនចុះ!»។ (នាងរស់ ១:៣-៩) ព្រះគម្ពីរចែងអំពីភរិយាល្អថា៖ «ផ្ទះសំបែងនឹងទ្រព្យសម្បត្ដិជាមរដកមកពីឪពុក តែប្រពន្ធដែលឆ្លៀវឆ្លាត នោះហើយជាអំណោយទានមកពីព្រះយេហូវ៉ា»។ (សុភាសិត ១៩:១៤) បើអ្នកបានរៀបការហើយ អ្នកត្រូវទទួលស្គាល់គូអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់អ្នកជាអំណោយទានពីព្រះយេហូវ៉ា។ តើអ្នកកំពុងតែប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាលើអំណោយទាននេះដែលទ្រង់ប្រទានឲ្យ?
៣. តើស្វាមីភរិយាគួរធ្វើតាមដំបូន្មានអ្វីរបស់ប៉ុល?
៣ ពេលសាវ័កប៉ុលសរសេរសំបុត្រជូនចំពោះពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទីមួយ គាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ត្រូវឲ្យអ្នករាល់គ្នាទាំងអស់ស្រឡាញ់ប្រពន្ធខ្លួនដូចជាខ្លួនឯង ហើយប្រពន្ធក៏ត្រូវកោតខ្លាច[ឬ«គោរព»]ប្ដីដែរ»។ (អេភេសូរ ៥:៣៣; ខ.ស.) សូមគិតពិចារណាអំពីរបៀបស្វាមីភរិយាអាចធ្វើតាមដំបូន្មាននេះក្នុងការនិយាយស្តី។
ប្រយ័ត្ននឹង«របស់អាក្រក់ដែលទប់មិនបាន»
៤. តើអណ្ដាតរបស់យើងអាចមានឥទ្ធិពលអាក្រក់ឬល្អយ៉ាងណា?
៤ ក្នុងព្រះគម្ពីរ លោកយ៉ាកុបសរសេរថា អណ្ដាតគឺជា«របស់អាក្រក់ដែលទប់មិនបាន» ហើយ«មានពេញដោយពិសដែលនាំឲ្យស្លាប់»។ (យ៉ាកុប ៣:៨) គាត់ទទួលស្គាល់សេចក្ដីពិតនេះថា អណ្ដាតដែលទប់មិនបានអាចធ្វើឲ្យហិនហោច។ យ៉ាងប្រាកដណាស់ យ៉ាកុបដឹងអំពីសុភាសិតក្នុងព្រះគម្ពីរដែលចែងថា ពាក្យឥតបើគិតប្រៀប«ដូចជាចាក់ដោយដាវ»។ ផ្ទុយទៅវិញ សុភាសិតដដែលនោះចែងថា៖ «សំដីរបស់មនុស្សប្រាជ្ញជាថ្នាំផ្សះវិញ»។ (សុភាសិត ១២:១៨) ប្រាកដណាស់ ពាក្យសម្ដីអាចមានឥទ្ធិពលខ្លាំងមែន គឺអាចផ្សះផ្សាឬក៏បញ្ឈឺចិត្ត។ តើសម្ដីរបស់អ្នកមានអានុភាពយ៉ាងណាលើគូរបស់ខ្លួន? បើអ្នកសួរស្វាមីឬភរិយារបស់អ្នកនូវសំណួរនេះ តើគាត់នឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
៥, ៦. តើមនុស្សខ្លះពិបាកទប់អណ្ដាតដោយព្រោះមូលហេតុអ្វីខ្លះ?
៥ បើអ្នកកើតមានទម្លាប់ពោលពាក្យដែលធ្វើឲ្យគូរបស់ខ្លួនឈឺចាប់ អ្នកអាចកែប្រែបាន។ ប៉ុន្តែ នេះតម្រូវឲ្យអ្នកព្យាយាមប្រឹងប្រែងផង។ ហេតុអ្វី? មូលហេតុមួយគឺដោយសារយើងត្រូវតទល់នឹងភាពមិនគ្រប់លក្ខណ៍។ បាបដែលយើងបានទទួលជាមត៌កនោះ មានឥទ្ធិពលអាក្រក់លើរបៀបគិតគូរនិងពាក្យដែលយើងនិយាយ។ យ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «បើអ្នកណាមិនបានជំពប់ដោយពាក្យសំដី នោះជាមនុស្សគ្រប់លក្ខណ៍ហើយ ដែលអាចនឹងទប់រូបកាយទាំងមូលបានដែរ»។—យ៉ាកុប ៣:២
៦ ការភ្លយមាត់នោះ មិនគ្រាន់តែបណ្ដាលមកពីភាពមិនគ្រប់លក្ខណ៍ប៉ុណ្ណោះទេ។ បរិយាកាសក្នុងរង្វង់គ្រួសារក៏អាចមានអានុភាពលើយើងដែរ។ មនុស្សខ្លះបានធំឡើងក្នុងរង្វង់គ្រួសារដែលអាណាព្យាបាល‹គ្មានសេចក្ដីអធ្យោគ[ឬ«គ្មានអធ្យាស្រ័យ»] ក៏មិនចេះទប់ចិត្តហើយមានចិត្តសាហាវ›ផង។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៣; ខ.ស.) ញយដងកូនដែលធំឡើងក្នុងបរិយាកាសបែបនោះមានលក្ខណៈដូចគ្នាដែរពេលពេញវ័យហើយ។ យ៉ាងណាក្ដី ភាពមិនគ្រប់លក្ខណ៍និងបរិយាកាសមិនល្អក្នុងរង្វង់គ្រួសារមិនជាហេតុអនុញ្ញាតឲ្យយើងប្រើពាក្យអាក្រក់នោះឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ការយល់ដឹងពីមូលហេតុទាំងនេះអាចជួយយើងយោគយល់ចំពោះមនុស្សដែលពិបាកទប់អណ្ដាត។
‹ចូរលះបង់ចោលការនិយាយដើមគេ›
៧. ពេលពេត្រុសដាស់តឿនពួកគ្រិស្តសាសនិកឲ្យ«លះបង់ . . . ពាក្យនិយាយដើមគេ» តើនេះបង្កប់អត្ថន័យអ្វី?
៧ មិនថាមានមូលហេតុណាក៏ដោយបណ្ដាលឲ្យយើងពោលពាក្យដែលធ្វើឲ្យគូរបស់ខ្លួនឈឺចាប់ នេះក៏អាចជាសញ្ញាសម្គាល់ថា យើងខ្វះសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការគោរពចំពោះគូរបស់ខ្លួន។ ដូច្នេះ ពេត្រុសមានហេតុដាស់តឿនពួកគ្រិស្តសាសនិកឲ្យ«លះបង់ចោល . . . ពាក្យនិយាយដើមគេទាំងអស់ចេញ»។ (ពេត្រុសទី១ ២:១) ពាក្យភាសាក្រិចដែលបកប្រែថា «និយាយដើមគេ»បង្កប់អត្ថន័យថា ‹ការបាញ់រះមនុស្សដោយពាក្យសម្ដី›។ នេះពិតជាការពណ៌នាយ៉ាងច្បាស់នូវផលអាក្រក់ដែលមកពីអណ្ដាតដែលទប់មិនបាន!
៨, ៩. តើការពោលពាក្យសម្ដីដែលមើលងាយអាចមានលទ្ធផលអ្វី? ហេតុអ្វីក៏គូស្វាមីភរិយាគួរជៀសវាងពាក្យសម្ដីដែលមើលងាយ?
៨ មនុស្សខ្លះប្រហែលជាមិនចាត់ទុកការនិយាយមើលងាយគេជាអ្វីដែលអាក្រក់ណាស់ណាទេ។ ប៉ុន្តែ បើស្វាមីភរិយាប្រើពាក្យសម្ដីបែបនោះ សូមគិតអំពីលទ្ធផលវិញ។ បើហៅគូរបស់ខ្លួនជាមនុស្សដែលគិតតែពីខ្លួនឯង ភ្លើឬខ្ជិលនោះ នេះគឺហាក់ដូចជាយើងសន្និដ្ឋានថា គូរបស់យើងមានលក្ខណៈតែប៉ុណ្ណឹង ពោលគឺគ្មានលក្ខណៈល្អណាសោះ! នេះច្បាស់ជាការបង្អាប់ដែលធ្វើឲ្យគាត់ឈឺចាប់ណាស់! ហើយចុះយ៉ាងណាបើយើងបង្ហាញឲ្យឃើញកំហុសរបស់គូខ្លួនដោយនិយាយពន្លើស ដូចជាបង្អាប់ថា «ឯងតែងតែមកយឺត» ឬ«ឯងមិនដែលស្ដាប់ខ្ញុំសោះ»? សម្ដីបែបនេះពិតជាជំរុញឲ្យគាត់តបតវិញ ហើយក៏បង្កើតហេតុឲ្យឈ្លោះគ្នាទៀត។—យ៉ាកុប ៣:៥
៩ ការនិយាយមើលងាយគូអាពាហ៍ពិពាហ៍តែងបង្កើតឲ្យមានភាពតានតឹង ហើយអាចនាំឲ្យមានផលអាក្រក់ជាងនេះទៅទៀត។ ជាក់ស្តែង សុភាសិត ២៥:២៤ ចែងថា៖ «ស៊ូនៅក្នុងទីកៀន១នៅលើដំបូលផ្ទះ ជាជាងនៅក្នុងផ្ទះធំទូលាយជាមួយនឹងស្ត្រីដែលចេះតែរករឿង»។ ហើយនេះជាការពិតក្នុងករណីបុរសដែលចេះតែរករឿងភរិយាដែរ។ យូរៗទៅ ពាក្យសម្ដីអាក្រក់របស់ស្វាមីឬភរិយាដែលបញ្ឈឺចិត្តគូខ្លួន អាចពង្រេចពង្រឹលចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ នេះអាចនាំឲ្យស្វាមីឬភរិយាមានអារម្មណ៍ថា ‹គាត់មិនស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ› ឬរហូតដល់គិតថា ‹ខ្ញុំគ្មានតម្លៃសោះឲ្យគាត់ស្រឡាញ់›។ នេះបញ្ជាក់ពីការចាំបាច់ណាស់ឲ្យយើងចេះទប់អណ្ដាត។ ប៉ុន្តែ តើយើងអាចរៀនឲ្យចេះទប់អណ្ដាតដោយរបៀបណា?
ចូរ«ចេះទប់អណ្ដាត»
១០. ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ម្ល៉េះឲ្យយើងទប់អណ្ដាត?
១០ យ៉ាកុប ៣:៨ ចែងថា៖ «ឯអណ្ដាត . . . នោះគ្មានអ្នកណាអាចនឹងផ្សាំងបានឡើយ»។ យ៉ាងណាក៏ដោយ យើងគួរព្យាយាមផ្សាំងអណ្ដាតរបស់យើងដោយចេះទប់វា។ «បើអ្នកណាស្មានថាខ្លួនជាអ្នកកាន់សាសនា តែមិនចេះទប់អណ្ដាតសោះ អ្នកនោះឈ្មោះថាបញ្ឆោតចិត្តខ្លួនហើយ ឯសាសនារបស់អ្នកនោះជាឥតប្រយោជន៍ទទេ»។ (យ៉ាកុប ១:២៦; ៣:២) ពាក្យទាំងនេះបង្ហាញថា សម្ដីឬរបៀបប្រើអណ្ដាតរបស់យើង ជារឿងសំខាន់មែន! ពាក្យសម្ដីរបស់យើងមិនគ្រាន់តែមានឥទ្ធិពលលើទំនាក់ទំនងជាមួយគូរបស់យើងប៉ុណ្ណោះ តែប៉ះពាល់ដល់ចំណងមេត្រីភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។—ពេត្រុសទី១ ៣:៧
១១. តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីបង្ការកុំឲ្យរឿងតូចតាចផ្ទុះឡើងទៅជាជម្លោះមួយយ៉ាងធំ?
១១ យកល្អឲ្យយើងកត់សម្គាល់ពាក្យដែលយើងប្រើពេលនិយាយជាមួយស្វាមីឬភរិយារបស់យើង។ ទោះបើមានហេតុទាស់គ្នាក្ដី ចូររកវិធីនិយាយដើម្បីការពារកុំឲ្យមានទំនាស់។ សូមគិតអំពីរឿងមួយដែលលោកអ៊ីសាកនិងភរិយាគាត់ឈ្មោះរេបិកាបានជួបប្រទះ ដែលរៀបរាប់ក្នុងសៀវភៅលោកុប្បត្តិ ២៧:៤៦–២៨:៤។ «រេបិកានិយាយទៅអ៊ីសាកថា៖ ‹ខ្ញុំមិនចង់រស់នៅទៀតទេ ដោយព្រោះកូនស្រីនៃសាសន៍ហេតទាំងនេះ។ បើកាលណាយ៉ាកុបយកប្រពន្ធក្នុងពួកកូនស្រីសាសន៍ហេត ដូចជាពួកកូនស្រីស្រុកនេះដែរ នោះតើឲ្យខ្ញុំនៅរស់ធ្វើអ្វីទៀត?›»។ កំណត់ហេតុនេះមិនប្រាប់ថាអ៊ីសាកបានតបឆ្លើយយ៉ាងណាចំពោះរេបិកាទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ យើងយល់ថាគាត់មិនស្តីឲ្យនាងទេ ដ្បិតគាត់បានចាត់កូនឈ្មោះយ៉ាកុបឲ្យទៅស្រុកឆ្ងាយដើម្បីរកភរិយាដែលកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា ហើយមិនធ្វើឲ្យរេបិកាព្រួយចិត្ត។ ចុះយ៉ាងណាបើស្វាមីភរិយាចាប់ផ្ដើមទាស់គ្នា។ ការពិភាក្សាជាមួយគ្នាដោយប្រើពាក្យ«បង» «អូន»ឬ«យើង» ជាជាងប្រើពាក្យ«ឯង»និង«អញ» នោះអាចបង្ការកុំឲ្យរឿងតូចតាចផ្ទុះឡើងទៅជាជម្លោះមួយយ៉ាងធំ។ ជាឧទាហរណ៍ ជាជាងនិយាយថា «ឯងមិនចំណាយពេលសោះជាមួយអញ!» ចូរនិយាយថា «អូន(ឬបង)ស្ដាយណាស់ដែលយើងមិនសូវមានពេលនៅជាមួយគ្នាតែពីរនាក់»។ ចូរគិតអំពីអ្វីដែលធ្វើឲ្យខ្វែងគំនិតនឹងគ្នាជាជាងចង់ខឹងចំពោះគូខ្លួន។ ចូរទប់ចិត្តកុំឲ្យវិភាគមើលថា នរណាមានកំហុសហើយនរណាគ្មានទោស។ រ៉ូម ១៤:១៩ ចែងថា៖ «ត្រូវឲ្យយើងដេញតាមអស់ទាំងសេចក្ដីដែលនាំឲ្យមេត្រីគ្នា នឹងសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មានដែលជួយស្អាងចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក»។
ចូរលះចោល‹គ្រប់ទាំងសេចក្ដីជូរល្វីង ក្ដៅក្រហាយនិងកំហឹង›
១២. តើយើងត្រូវអធិស្ឋានសូមអ្វីដើម្បីឲ្យចេះទប់អណ្ដាត? ហេតុអ្វីបានជាយើងគួរអធិស្ឋានដូច្នេះ?
១២ ការទប់អណ្ដាតមិនគ្រាន់តែតម្រូវឲ្យយើងជ្រើសរើសពាក្យសម្ដីដោយប្រយ័ត្នប្រយែងប៉ុណ្ណោះទេ ដ្បិតពាក្យទាំងឡាយពោលចេញពីចិត្តជាជាងចេញពីមាត់ប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថា៖ «ឯមនុស្សល្អ គេក៏យកសេចក្ដីល្អពីកំណប់ល្អដែលកប់ទុកក្នុងចិត្តគេ ហើយមនុស្សអាក្រក់ក៏យកសេចក្ដីអាក្រក់ចេញពីកំណប់អាក្រក់ក្នុងចិត្តខ្លួនដែរ ដ្បិតមាត់គេពោលបញ្ចេញសេចក្ដីបរិបូរដែលនៅក្នុងចិត្តជានិច្ច»។ (លូកា ៦:៤៥) ដូច្នេះហើយ បើយើងចង់រៀនឲ្យចេះទប់អណ្ដាត យើងប្រហែលជាត្រូវអធិស្ឋានដូចដាវីឌបានទូលថា៖ «ឱព្រះអង្គអើយ! សូមបង្កើតចិត្តបរិសុទ្ធនៅក្នុងទូលបង្គំ ហើយកែវិញ្ញាណក្នុងទូលបង្គំឲ្យត្រឹមត្រូវឡើង»។—ទំនុកដំកើង ៥១:១០
១៣. តើសេចក្ដីជូរល្វីង ក្ដៅក្រហាយនិងកំហឹងនាំមុខការជេរប្រមាថយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ ប៉ុលមិនគ្រាន់តែដាស់តឿនពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅទីក្រុងអេភេសូរឲ្យទប់មាត់ប៉ុណ្ណោះ តែគាត់ក៏លើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យយកឈ្នះអារម្មណ៍ក្នុងចិត្តដែលជំរុញឲ្យពោលពាក្យដែលបញ្ឈឺចិត្តអ្នកដទៃ។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ចូរខំដកគ្រប់ទាំងសេចក្ដីជូរល្វីង ក្ដៅក្រហាយ កំហឹង ឡូឡា ជេរប្រមាថនឹងគ្រប់ទាំងសេចក្ដីអាក្រក់ចេញពីពួកអ្នករាល់គ្នាទៅ»។ (អេភេសូរ ៤:៣១) សូមកត់សម្គាល់ថា មុនប៉ុលប្រាប់អំពីការ«ឡូឡា»និងពាក្យ«ជេរប្រមាថ»នោះ គាត់រៀបរាប់អំពី«សេចក្ដីជូរល្វីង ក្ដៅក្រហាយ[និង]កំហឹង»។ បើកំហឹងយើងក្ដៅឆួលឡើង គឺងាយស្រួលឲ្យនេះផ្ទុះចេញមកជាពាក្យដែលធ្វើឲ្យអ្នកដទៃឈឺចាប់។ ដូច្នេះ ចូរសួរខ្លួនឯងថា៖ ‹តើខ្ញុំចេះតែមានចិត្តខឹងនិងអនុញ្ញាតឲ្យភាពជូរល្វីងនេះនាំឲ្យខ្ញុំចងគំនុំឬទេ? តើខ្ញុំជា«មនុស្សមានចិត្តក្រោធ»ឬ?›។ (សុភាសិត ២៩:២២) បើមានមែន ចូរអធិស្ឋានសូមជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីយកឈ្នះទំនោរចិត្តបែបនេះ។ ចូរសូមទ្រង់ជួយឲ្យអ្នកចេះទប់ចិត្តដើម្បីជៀសវាងកុំឲ្យមានកំហឹងផ្ទុះឡើង។ ទំនុកដំកើងទី៤:៤ ចែងថា៖ «ចូរមានចិត្តញ័រចុះ! តែកុំឲ្យធ្វើបាបឡើយ។ ចូររំពឹងគិតនៅក្នុងចិត្តក្នុងកាលដែលដេកលើដំណេក ហើយនៅស្ងៀមចុះ!»។ បើអ្នកមានអារម្មណ៍មួម៉ៅហើយគិតថាមិនអាចទប់ចិត្តបាន ចូរធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់សុភាសិតដែលចែងថា៖ «ចូរដកខ្លួនថយ មុននឹងជំលោះផ្ទុះឡើង»។ (សុភាសិត ១៧:១៤, ខ.ស.) នេះបានន័យថា យើងគួរដើរចេញមួយរយៈសិន ទាល់តែបាត់កំហឹង។
១៤. តើការចងគំនុំអាចនាំឲ្យមានផលអាក្រក់អ្វីក្នុងរង្វង់គ្រួសារ?
១៤ កំហឹងនិងការក្ដៅក្រហាយមិនងាយទប់ទេ ជាពិសេសបើផុសចេញពីអ្វីដែលប៉ុលហៅថា «សេចក្ដីជូរល្វីង»។ ពាក្យភាសាក្រិចដែលប៉ុលប្រើនោះ បានត្រូវបកស្រាយថា«គំនុំគុំកួនដែលមិនព្រមជានានឹងគ្នា» ហើយ‹រាប់កំហុសដោយចង់ព្យាបាទ›។ ជួនកាលមានបរិយាកាសអាប់អួក្នុងក្រុមគ្រួសារដោយព្រោះស្វាមីភរិយាចងគំនុំគ្នា ហើយពួកគាត់អាចមានអារម្មណ៍បែបនោះយ៉ាងយូរផង។ បើមិនដោះស្រាយបញ្ហាឲ្យរួចរាល់ នោះពួកគាត់ប្រហែលជាមើលមុខគ្នាមិនចំទេ។ ប៉ុន្តែ ការចងគំនុំចំពោះអ្វីដែលគាត់ធ្វើខុសពីមុន នោះគ្មានប្រយោជន៍អ្វីសោះ ដ្បិតយើងមិនអាចធ្វើឲ្យពេលវេលាដើរថយក្រោយបានទេ។ បើអត់ទោសឲ្យហើយ ចូរបំភ្លេចកំហុសនោះចោលទៅ! ដ្បិតសេចក្ដីស្រឡាញ់«មិនប្រកាន់ទោស»ទេ។—កូរិនថូសទី១ ១៣:៤, ៥
១៥. ចំពោះអស់អ្នកដែលធ្លាប់ប្រើពាក្យគំរោះគំរើយ តើអ្វីអាចជួយគាត់កែប្រែរបៀបនិយាយ?
១៥ ចុះយ៉ាងណាបើអ្នកបានធំឡើងក្នុងក្រុមគ្រួសារដែលធ្លាប់ប្រើពាក្យគំរោះគំរើយ ហើយអ្នកមានទម្លាប់និយាយបែបនោះដែរ? អ្នកអាចកែប្រែបាន ដ្បិតអ្នកបានដាក់កម្រិតផ្សេងៗលើរបៀបរស់នៅរបស់ខ្លួនហើយ ថាមិនព្រមធ្វើនេះឬធ្វើនោះទេ។ រីឯពាក្យសម្ដីវិញ តើអ្នកនឹងសម្រេចមិនប្រើពាក្យបែបណាខ្លះ? តើអ្នកសុខចិត្តទប់មាត់កុំឲ្យពោលពាក្យប្រមាថឬទេ? គប្បីឲ្យអ្នកដាក់កម្រិតលើខ្លួនស្របទៅតាមអ្វីដែលចែងទុកនៅសៀវភៅអេភេសូរ ៤:២៩ ដែលថា៖ «មិនត្រូវឲ្យមានពាក្យអាក្រក់ណាមួយចេញពីមាត់អ្នករាល់គ្នាឡើយ»។ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះបាន យើងត្រូវ«ដោះមនុស្សចាស់នឹងអំពើរបស់វាចោលចេញ[និង]ប្រដាប់ខ្លួនដោយមនុស្សថ្មីវិញ ដែលកំពុងតែកែឡើងខាងឯសេចក្ដីចេះដឹងឲ្យបានត្រូវនឹងរូបអង្គព្រះដែលបង្កើតមនុស្សថ្មីនោះមក»។—កូល៉ុស ៣:៩, ១០
ស្វាមីភរិយាត្រូវ‹ប្រឹក្សាគ្នា›ជាចាំបាច់
១៦. ហេតុអ្វីក៏ការមិននិយាយរកគ្នាអាចបង្ខូចចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍?
១៦ បើស្វាមីភរិយាមានទំនាស់ ការមិននិយាយរកគ្នាគ្មានប្រយោជន៍អ្វីសោះ តែអាចបង្ខូចចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍វិញ។ តាមធម្មតា គូស្វាមីភរិយាមិននិយាយរកគ្នាដោយព្រោះចង់ធ្វើបាបគូរបស់ខ្លួន តែជួនកាលគាត់ប្រហែលជាធ្វើដូច្នេះដោយព្រោះធ្លាក់ទឹកចិត្តឬមានអារម្មណ៍អន្ទះអន្ទែង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការមិននិយាយរកគ្នាតែងធ្វើឲ្យមានភាពតានតឹងថែមទៀត ហើយមិនជួយដោះស្រាយបញ្ហានោះឡើយ ដូចជាភរិយាម្នាក់បានសារភាពថា «ពេលដែលយើងសុខចិត្តនិយាយរកគ្នាវិញ យើងក៏មិនពិភាក្សាអំពីរឿងនោះទៀត»។
១៧. ពេលមានភាពតានតឹងរវាងស្វាមីភរិយាដែលជាគ្រិស្តសាសនិក តើពួកគាត់គួរធ្វើអ្វី?
១៧ ភាពតានតឹងរវាងគូស្វាមីភរិយាមិនងាយដោះស្រាយយ៉ាងឆាប់បានទេ។ ដូច្នេះសុភាសិត ១៥:២២ ចែងថា៖ «ទីណាគ្មានការប្រឹក្សា នោះមិនបានតាមចិត្តប៉ងទេ។ តែបើមានអ្នកជួយគំនិតជាច្រើន នោះនឹងកើតការវិញ»។ បើមានការប្រេះឆាណា អ្នកត្រូវចំណាយពេលពិភាក្សារឿងនោះជាមួយគូរបស់ខ្លួន។ ចូរស្ដាប់គាត់ដោយប្រាថ្នាយោគយល់ចំពោះទស្សនៈនិងអារម្មណ៍របស់គាត់។ បើមើលទៅដូចជាអ្នកឬគូរបស់អ្នកមិនអាចធ្វើដូច្នេះបានទេ ចូរឆ្លៀតប្រយោជន៍ពីសំវិធានការមួយក្នុងក្រុមជំនុំនៃពួកគ្រិស្តសាសនិក ពោលគឺ សូមជំនួយពីពួកអ្នកចាស់ទុំ។ ពួកគាត់មានចំណេះច្រើនពីព្រះគម្ពីរ ហើយមានបទពិសោធន៍ក្នុងការពន្យល់អំពីរបៀបអនុវត្តតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ។ ពួកអ្នកចាស់ទុំប្រៀប«ដូចជាទីបាំងឲ្យរួចពីខ្យល់ នឹងជាទីជ្រកឲ្យរួចពីព្យុះសង្ឃរា»។—អេសាយ ៣២:២
អ្នកអាចទប់អណ្ដាតបាន!
១៨. តើរ៉ូម ៧:១៨-២៣ រៀបរាប់អំពីការប្រទាញប្រទង់អ្វី?
១៨ ការទប់អណ្ដាតគឺពិបាកណាស់! ហើយការប្រយ័ត្នប្រយែងកុំឲ្យភ្លាត់ធ្វើខុសក៏មិនស្រួលដែរ។ សាវ័កប៉ុលបានពណ៌នាអំពីការប្រឡងប្រណាំងដែលគាត់កំពុងតែឆ្លងកាត់ដោយសរសេរថា៖ «ខ្ញុំដឹងថា នៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំ គឺក្នុងសាច់ឈាមខ្ញុំ គ្មានអ្វីល្អទេ ព្រោះខ្ញុំមានចិត្តចង់ធ្វើល្អជានិច្ច ប៉ុន្តែ រកធ្វើមិនកើតសោះ។ ខ្ញុំមិនប្រព្រឹត្តការល្អដែលខ្ញុំចង់ធ្វើនោះទេ តែការអាក្រក់ដែលខ្ញុំមិនចង់ធ្វើ នោះបែរជាខ្ញុំធ្វើវិញ។ ដូច្នេះ បើខ្ញុំប្រព្រឹត្តការដែលខ្ញុំមិនចង់ធ្វើ នោះមិនមែនខ្ញុំដែលធ្វើការនោះទៀតទេ គឺជាបាបទេតើ ដែលនៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំវិញ»។ ដោយសារយើង«មានអំណាច១ទៀតក្នុងអស់ទាំងអវយវៈរបស់រូបកាយ» យើងមានទំនោរចិត្តភ្លយមាត់និងប្រើអវយវៈឯទៀតរបស់យើងដោយរបៀបមិនល្អ។ (រ៉ូម ៧:១៨-២៣) យ៉ាងណាក្ដី យើងត្រូវទប់ទល់នឹងទំនោរចិត្តនោះ ហើយយើងក៏អាចមានជ័យជម្នះបានដោយទទួលជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា។
១៩, ២០. តើគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូអាចជួយស្វាមីភរិយាទប់អណ្ដាតយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ មនុស្សដែលមានចំណងមេត្រីភាពប្រកបទៅដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការគោរពចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក នឹងមិនប្រើពាក្យឥតបើគិតឬពាក្យគំរោះគំរើយឡើយ។ សូមគិតអំពីគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ទ្រង់មិនដែលនិយាយមើលងាយសិស្សរបស់ទ្រង់សោះ។ ជាក់ស្តែងពេលពួកសាវ័កបានឈ្លោះគ្នានៅរាត្រីចុងក្រោយដែលព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់នៅលើផែនដី សូម្បីតែពេលនោះដែលពួកគេដណ្ដើមគ្នាអំពីនរណាជាអ្នកធំជាងគេ នោះរាជបុត្រានៃព្រះនៅតែមិនស្តីបន្ទោសគេទេ។ (លូកា ២២:២៤-២៧) ព្រះគម្ពីរក៏ដាស់តឿន«បុរសរាល់គ្នា»ថា៖ «ចូរស្រឡាញ់ប្រពន្ធខ្លួន ដូចជាព្រះគ្រីស្ទបានស្រឡាញ់ដល់ពួកជំនុំ ហើយបានប្រគល់ព្រះអង្គទ្រង់ជំនួសផង»។—អេភេសូរ ៥:២៥
២០ ចុះយ៉ាងណាចំពោះភរិយាវិញ? នាង«ក៏ត្រូវគោរពស្វាមីរបស់ខ្លួន»។ (អេភេសូ ៥:៣៣, ខ.ស.) បើភរិយាគោរពស្វាមី តើនាងជេរប្រមាថគាត់ដោយស្រែកឡូឡាទេ? ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា ព្រះគ្រីស្ទជាសិរសានៃបុរសទាំងអស់។ ឯបុរសវិញ នោះជាក្បាលនៃស្ត្រី ហើយសិរសានៃព្រះគ្រីស្ទគឺជាព្រះ»។ (កូរិនថូសទី១ ១១:៣) ពួកស្ត្រីត្រូវចុះចូលចំពោះមេគ្រួសារដែលប្រៀបដូចជាក្បាលនាង ស្របទៅតាមគំរូរបស់ព្រះគ្រិស្តដែលចុះចូលចំពោះសិរសាឬមេរបស់ទ្រង់។ (កូល៉ុស ៣:១៨) មនុស្សយើងដែលគ្មានភាពគ្រប់លក្ខណ៍មិនអាចយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូបានយ៉ាងពេញលេញទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ការ«ដើរតាមលំអានដាននៃទ្រង់»នឹងជួយស្វាមីភរិយាទប់កុំឲ្យភ្លយមាត់ទៀត។—ពេត្រុសទី១ ២:២១
តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះ?
• តើអណ្ដាតដែលទប់មិនបានអាចបង្ខូចចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍យ៉ាងដូចម្ដេច?
• ហេតុអ្វីក៏ពិបាកម្ល៉េះឲ្យយើងទប់អណ្ដាត?
• តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីទប់មាត់បាន?
• ពេលមានភាពតានតឹងរវាងស្វាមីភរិយា តើពួកគាត់គួរធ្វើអ្វី?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៤]
ពួកអ្នកចាស់ទុំផ្ដល់ជំនួយដែលមានមូលដ្ឋានលើព្រះគម្ពីរ