‹ចូររីករាយចំពោះប្រពន្ធពីកាលក្រមុំកំឡោះចុះ!›
‹ចូររីករាយចំពោះប្រពន្ធពីកាលក្រមុំកំឡោះចុះ!›
«ចូរឲ្យឯងបានរីករាយចំពោះប្រពន្ធដែលបានគ្នាពីកាលក្រមុំកំឡោះចុះ! . . . កូនអើយ! តើមានទំនងឲ្យឯងទៅឈ្លក់ចិត្តចំពោះស្ត្រីដទៃ . . . ឬអី?»។—សុភាសិត ៥:១៨, ២០
១, ២. តើការរួមដំណេករបស់គូស្វាមីភរិយាមានពរក្នុងន័យអ្វី?
ព្រះគម្ពីររៀបរាប់យ៉ាងឥតលាក់លៀមអំពីការរួមភេទ។ នៅសុភាសិត ៥:១៨, ១៩ យើងអានថា៖ «សូមឲ្យរន្ធទឹកឯងបានពរ ចូរឲ្យឯងបានរីករាយចំពោះប្រពន្ធដែលបានគ្នាពីកាលក្រមុំកំឡោះចុះ! ប្រៀបដូចជាក្ដាន់ញីដែលគួរស្រឡាញ់ នឹងប្រើសញីសមសួន។ ត្រូវឲ្យដោះរបស់នាងបានបំពេញចិត្តឯងជាដរាប ហើយត្រូវឲ្យឯងឈ្លក់ចិត្តនឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់នាងជានិច្ចផង»។
២ ពាក្យ«រន្ធទឹក»នេះសំដៅទៅលើការបំពេញតម្រេក ដែលមានពរក្នុងន័យថា ការឈ្លក់ចិត្តស្រឡាញ់គូរបស់ខ្លួនពេលរួមដំណេក ជាអំណោយទានពីព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែ ការរួមដំណេកគឺសម្រាប់តែគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ប៉ុណ្ណោះ។ ស្តេចសាឡូម៉ូនរបស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលនៅសម័យបុរាណបានសរសេរសុភាសិតខ្លះៗ។ ទ្រង់លើកសំណួរមួយឲ្យយើងត្រិះរិះពិចារណា ដោយសួរថា៖ «កូនអើយ! តើមានទំនងឲ្យឯងទៅឈ្លក់ចិត្តចំពោះស្ត្រីដទៃ ហើយឱបទ្រូងនៃស្ត្រីក្រៅឬអី?»។—សុភាសិត ៥:២០
៣. (ក) តើមានស្ថានភាពដ៏គួរឲ្យសោកស្ដាយបែបណា ក្នុងចំណោមអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាច្រើន? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះការផិតក្បត់?
៣ ពេលកូនក្រមុំកំលោះរៀបការ ពួកគេយល់ព្រមស្រឡាញ់គ្នានិងមានចិត្តស្មោះនឹងគ្នារហូត។ ក៏ប៉ុន្តែ គូស្វាមីភរិយាជាច្រើនបាក់បែកគ្នាដោយព្រោះមានការផិតក្បត់។ ជាក់ស្តែង អ្នកស្រាវជ្រាវម្នាក់បានពិនិត្យមើលបទសម្ភាសន៍២៥ ហើយបានសន្និដ្ឋានថា៖ «២៥ភាគរយនៃស្ត្រីដែលជាភរិយា និង៤៤ភាគរយនៃបុរសដែលជាស្វាមីបានផិតក្បត់គូរបស់ខ្លួន»។ សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «កុំឲ្យច្រឡំឡើយ ដ្បិតពួកមនុស្សកំផិត ពួកថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ពួកសហាយស្មន់ ពួកអ្នកសំរេចកិច្ចដោយខ្លួនឯង ពួកលេងកូនជឹង . . . នោះមិនដែលបានគ្រងនគរព្រះទុកជាមរដកឡើយ»។ (កូរិនថូសទី១ ៦:៩, ១០) គឺច្បាស់ណាស់ហើយ ព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកការផិតក្បត់ជាអំពើបាបដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។ ដូច្នេះ មនុស្សដែលថ្វាយបង្គំទ្រង់ត្រូវប្រយ័ត្នកុំឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើកំផិត។ តើអ្វីនឹងជួយយើង‹រក្សាឲ្យវិវាហមង្គលមានភាពប្រសើរ និងការរួមដំណេកមានភាពឥតសៅហ្មង›?—ហេព្រើរ ១៣:៤
ប្រយ័ត្នកុំឲ្យចាញ់បញ្ឆោតចិត្ត
៤. ដោយមិនដឹងខ្លួន តើអ្វីអាចនាំឲ្យស្វាមីភរិយាដែលជាគ្រិស្តសាសនិកមានស្នេហាជាមួយបុរសឬស្ត្រីផ្សេង?
៤ ក្នុងមជ្ឈដ្ឋានដែលមានសីលធម៌មិនល្អនៅសព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើន«មានចិត្តនឹកឃើញតែ[«ការផិតក្បត់» ហើយ]គេមិនចេះលែងធ្វើបាបឡើយ»។ (ពេត្រុសទី២ ២:១៤; ព.ថ.) នេះបានសេចក្ដីថា មនុស្សជាច្រើនដែលមានគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ហើយ ចេះតែរកប្រុសរកស្រីផ្សេងទៀត។ ដើមហេតុមួយគឺដោយសារមានមនុស្សស្រីជាច្រើននៅប្រទេសខ្លះ កំពុងតែចូលធ្វើការដែរ ដែលបណ្ដាលឲ្យមានការលាយឡំបុគ្គលិកទាំងពីរភេទ ហើយនេះបានបង្កើតឲ្យមានបរិយាកាសស្រួលរកទំនាក់ទំនងស្នេហាមិនសមគួរ។ ម្យ៉ាងទៀត វើបសាយឆ្លើយឆ្លងគ្នាតាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិតបានធ្វើឲ្យមនុស្សងាយស្រួលមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងគ្នា រួមទាំងមនុស្សអៀនប្រៀនផង។ ស្ថានការណ៍ទាំងនេះប្រៀបដូចជាអន្ទាក់ដែលបានទាក់ចិត្តគូស្វាមីភរិយាជាច្រើនដោយមិនដឹងខ្លួន។
៥, ៦. តើបងស្រីគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់បានធ្វើអ្វីដែលងាយនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់? តើយើងរៀនអ្វីពីបទពិសោធន៍របស់បងស្រី?
៥ សូមគិតអំពីស្ត្រីម្នាក់ជាគ្រិស្តសាសនិកដែលស្ទើរតែបានធ្វើអំពើអសីលធម៌ដោយព្រោះតែឱកាសហុចឲ្យ។ យើងសូមហៅបងស្រីថា សុជាតា។ ស្វាមីរបស់សុជាតាមិនមែនជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយគាត់មិនសូវបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងរង្វង់គ្រួសារទេ។ សុជាតាអាចនឹកចាំកាលៈទេសៈប៉ុន្មានឆ្នាំមុននេះ ដែលនាងបានជួបបុរសម្នាក់ដែលធ្វើការជាមួយស្វាមី។ បុរសនោះមានសុជីវធម៌ ហើយក្រោយៗមកក៏ចាប់អារម្មណ៍ចំពោះជំនឿសាសនារបស់សុជាតាដែរ។ បងស្រីមានប្រសាសន៍ថា៖ «បុរសនោះមិនដូចប្ដីខ្ញុំសោះ តែជាមនុស្សដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់ណាស់»។ មិនយូរក្រោយមក សុជាតានិងបុរសនោះដែលធ្វើការជាមួយស្វាមីនាង ចាប់ផ្ដើមស្រឡាញ់គ្នា។ សុជាតាមានគំនិតថា៖ «ខ្ញុំមិនមែនផិតក្បត់ប្ដីទេ តែបុរសនេះចាប់អារម្មណ៍ចង់រៀនព្រះគម្ពីរ ហើយប្រហែលជាខ្ញុំអាចជួយគាត់បាន»។
៦ ទោះជាសុជាតាជាប់ចិត្តស្នេហាក្ដី នាងដឹងខ្លួនវិញ ហើយមិនបានផិតក្បត់ស្វាមីទេ។ (កាឡាទី ៥:១៩-២១; អេភេសូរ ៤:១៩) មនសិការរបស់សុជាតាចាប់ផ្ដើមធ្វើទុក្ខនាង ហើយនេះបានជំរុញឲ្យនាងកែតម្រង់ផ្លូវប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន។ បទពិសោធន៍របស់បងស្រីសុជាតាបង្ហាញឲ្យដឹងថា «ចិត្តជាគ្រឿងបញ្ឆោតលើសជាងទាំងអស់ ហើយក៏អាក្រក់ហួសល្បត់ផង»។ (យេរេមា ១៧:៩) ព្រះគម្ពីរដាស់តឿនយើងថា៖ «ចូររក្សាចិត្តដោយអស់ពីព្យាយាម ដ្បិតអស់ទាំងផលនៃជីវិតសុទ្ធតែចេញពីក្នុងចិត្តមក»។ (សុភាសិត ៤:២៣) តើយើងអាចរក្សាការពារចិត្តយើងដោយរបៀបណា?
‹មនុស្សឆ្លៀវឆ្លាតចេះពួនខ្លួន›
៧. ពេលជួយអ្នកដែលមានបញ្ហាក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ តើព្រះគម្ពីរមានយោបល់អ្វីខ្លះដែលអាចការពារយើង?
៧ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរថា៖ «អ្នកណាដែលស្មានថាខ្លួនឈរ នោះត្រូវប្រយ័តក្រែងលោដួល»។ (កូរិនថូសទី១ ១០:១២) ហើយសុភាសិត ២២:៣ ចែងថា៖ «មនុស្សដែលមានគំនិតឆ្លៀវឆ្លាត គេឃើញសេចក្ដីអាក្រក់មក ក៏ពួនខ្លួនទៅ»។ ជាជាងមានទស្សនៈថា ‹ខ្ញុំមិនអីទេ› ដោយស្មានថាអាចទប់ចិត្តខ្លួនបាន នោះមានប្រយោជន៍ឲ្យយើងគិតទុកជាមុនអំពីស្ថានភាពដែលអាចនាំឲ្យមានបញ្ហា។ ជាឧទាហរណ៍ គប្បីកុំឲ្យយើងក្លាយជាជំនិតតែម្នាក់គត់របស់មនុស្សភេទផ្សេងដែលមានបញ្ហាស្មុគស្មាញក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ (សុភាសិត ១១:១៤) ចូរប្រាប់អ្នកនោះថា គាត់អាចទទួលប្រយោជន៍ច្រើនជាងដោយពិភាក្សាជាមួយគូរបស់ខ្លួនអំពីបញ្ហាក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍គាត់។ បើមិនដូច្នេះ ចូរលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យនិយាយជាមួយពួកអ្នកចាស់ទុំឬជាមួយគ្រិស្តសាសនិកណាម្នាក់ដែលមានភេទដូចគ្នានិងគំនិតចាស់ទុំដែលប្រាថ្នាជួយគាត់ផ្សះផ្សាឲ្យជានានឹងគូរបស់ខ្លួន។ (ទីតុស ២:៣, ៤) ពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាតែងទុកគំរូល្អក្នុងករណីនេះ។ ពេលអ្នកចាស់ទុំត្រូវនិយាយម្នាក់ឯងជាមួយគ្រិស្តសាសនិកភេទស្រីម្នាក់ គាត់តែងតែធ្វើដូច្នេះនៅកន្លែងដែលមនុស្សឯទៀតអាចមើលឃើញ ដូចជានៅក្នុងសាលព្រះរាជាណាចក្រជាដើម។
៨. តើយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នយ៉ាងណានៅកន្លែងធ្វើការ?
៨ មិនថានៅកន្លែងធ្វើការឬកន្លែងណាទៀតក្ដី ចូរប្រុងប្រយ័ត្ននឹងស្ថានភាពផ្សេងៗដែលអាចនាំឲ្យមានភាពជិតស្និទ្ធជាមួយអ្នកធ្វើការឯទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ បើយើងតែងតែធ្វើការលើសម៉ោងជាមួយមនុស្សភេទផ្សេង នេះអាចបង្កើតឲ្យមានស្ថានភាពដែលល្បួងចិត្ត។ បើអ្នកមានគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ហើយ សម្ដីនិងអាកប្បកិរិយារបស់អ្នកត្រូវសឲ្យឃើញច្បាស់ថា អ្នកមិនរកគូស្នេហាទៀតឡើយ។ ហើយក្នុងនាមជាអ្នកគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ អ្នកពិតជាមិននិយាយចែចង់ឬបញ្ចេញឫកកាច់រាងដោយស្លៀកពាក់សម្អិតសម្អាងខ្លួនបែបមិនសមរម្យទេ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៤:៨; ៦:១១; ពេត្រុសទី១ ៣:៣, ៤) បើដាក់រូបថតគូអាពាហ៍ពិពាហ៍និងកូនៗនៅកន្លែងធ្វើការ នេះជួយរំលឹកអ្នក ព្រមទាំងឲ្យមនុស្សដទៃដឹងថា អ្នកស្រឡាញ់ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួនយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្ត។ ចូរតាំងចិត្តមិនធ្វើអ្វីក៏ដោយដែលអាចទាញចិត្តអ្នកដទៃឲ្យមកស្រឡាញ់យើង ហើយចូរបដិសេធយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ចំពោះអស់អ្នកដែលចង់យកយើងធ្វើជាគូស្នេហ៍។—យ៉ូប ៣១:១
«ចូររស់នៅដោយអំណរ ជាមួយនឹងប្រពន្ធជាទីស្រឡាញ់របស់[អ្នក]»
៩. តើអាចមានស្ថានភាពអ្វីខ្លះដែលទាញចិត្តឲ្យរកគូស្នេហ៍?
៩ ការរក្សាការពារចិត្តដោយជៀសវាងកាលៈទេសៈដែលមានគ្រោះថ្នាក់ គឺល្អហើយ។ ប៉ុន្តែ បើស្វាមីឬភរិយាចាប់ផ្ដើមមានចិត្តចង់ស្រឡាញ់មនុស្សដែលមិនជាគូរបស់ខ្លួន នេះប្រហែលជាសម្គាល់ថាពួកគេមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះគូរបស់ខ្លួនទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ប្រហែលជាស្វាមីតែងតែមិនរវល់នឹងភរិយា ឬភរិយារិះគន់ស្វាមីជានិច្ច ស្រាប់តែស្វាមីឬភរិយានោះជួបម្នាក់ទៀតដែលមានលក្ខណៈសម្បត្ដិដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់ដែលគូរបស់ខ្លួនមិនបង្ហាញដល់គេ មិនថាជួបអ្នកនោះនៅកន្លែងធ្វើការឬក្នុងក្រុមជំនុំក្ដី។ មិនយូរមិនឆាប់ ទាំងពីរនាក់នោះចាប់ចិត្តស្រឡាញ់គ្នា ហើយស្ទើរតែទប់មិនបាននូវក្ដីប៉ងប្រាថ្នាចង់រកគ្នាជាគូស្នេហ៍។ ស្ថានភាពនេះដែលមានលំដាប់លំដោយដ៏ពិបាកសម្គាល់នោះ គឺបញ្ជាក់ពីសច្ចភាពនៃអ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែងទុកមកថា៖ «គ្រប់គ្នាកើតមានសេចក្ដីល្បួង នោះគឺដោយសារតែសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួននាំប្រទាញហើយលួងលោមទេ»។—យ៉ាកុប ១:១៤
១០. តើគូស្វាមីភរិយាអាចធ្វើអ្វីដើម្បីពង្រឹងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្លួន?
១០ គួរគប្បីឲ្យស្វាមីភរិយាខំបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកដោយប្រាថ្នាពង្រឹងចំណងមិត្តភាពរវាងគ្នា ជាជាងរកមិត្តជិតស្និទ្ធផ្សេងពីគូរបស់ខ្លួន មិនថាចង់ឲ្យគេស្រឡាញ់និងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្លួន ឬចង់ឲ្យគេជួយពេលមានបញ្ហាក្ដី។ នេះតម្រូវឲ្យចំណាយពេលជាមួយគ្នាដើម្បីមានភាពជិតស្និទ្ធ។ សូមនឹកគិតអំពីហេតុដែលអ្នកទាំងពីរបានចាប់ផ្ដើមស្រឡាញ់គ្នាជាដំបូងនោះ។ ចូរខំធ្វើអ្វីៗក៏ដោយដើម្បីឲ្យមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅចំពោះគូរបស់ខ្លួន ដូចអ្នកធ្លាប់មានពីដើមមក។ ចូរគិតអំពីគ្រាដ៏សប្បាយដែលអ្នកទាំងពីរធ្លាប់មានជាមួយគ្នា។ ចូរអធិស្ឋានសូមព្រះយេហូវ៉ាជួយពង្រឹងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់អ្នក។ ដាវីឌបានតែងបទទំនុកដំកើងដែលទូលអង្វរព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ឱព្រះអង្គអើយ! សូមបង្កើតចិត្តបរិសុទ្ធនៅក្នុងទូលបង្គំ ហើយកែវិញ្ញាណក្នុងទូលបង្គំឲ្យត្រឹមត្រូវឡើង»។ (ទំនុកដំកើង ៥១:១០) ចូរតាំងចិត្ត‹រស់នៅដោយអំណរជាមួយភរិយាដែលជាទីស្រឡាញ់ ជាដរាបអស់មួយជីវិតដែលព្រះបានប្រទានមកអ្នកនៅក្រោមថ្ងៃ›។—សាស្ដា ៩:៩
១១. តើចំណេះ ប្រាជ្ញានិងសមត្ថភាពវែកញែកមានតួនាទីសំខាន់អ្វីក្នុងការពង្រឹងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍?
១១ កុំភ្លេចថា ការប្រើចំណេះ ប្រាជ្ញានិងសមត្ថភាពវែកញែកមានប្រយោជន៍ក្នុងការពង្រឹងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ សុភាសិត ២៤:៣, ៤ ចែងថា៖ «ការដែលសង់ផ្ទះឡើងបាន នោះក៏ដោយសារប្រាជ្ញា ហើយគឺដោយសារយោបល់[ឬ«សមត្ថភាពវែកញែក», ព.ថ.]ដែលផ្ទះនោះនឹងបានតាំងនៅជាមាំមួន ហើយដោយសារដំរិះ នោះបន្ទប់ទាំងឡាយបានពេញដោយគ្រប់ទាំងទ្រព្យសម្បត្ដិដ៏វិសេស ជារបស់ដែលគាប់ចិត្ត»។ ក្រុមគ្រួសារដែលមានសុភមង្គលតែងតែបង្ហាញគុណសម្បត្ដិដែលប្រៀបដូចជាទ្រព្យសម្បត្ដិដ៏វិសេស ដូចជាភក្ដីភាពនិងចិត្តស្មោះត្រង់ ព្រមទាំងសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការកោតខ្លាចព្រះ។ ការបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្ដិទាំងនេះតម្រូវឲ្យមានចំណេះអំពីព្រះ ដែលមានន័យថា គូស្វាមីភរិយាត្រូវសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយយកចិត្តទុកដាក់។ តើសំខាន់ប៉ុណ្ណាឲ្យគូអាពាហ៍ពិពាហ៍មានប្រាជ្ញានិងសមត្ថភាពវែកញែក? ពួកគាត់ត្រូវមានប្រាជ្ញា ដែលជាសមត្ថភាពធ្វើតាមចំណេះពីព្រះគម្ពីរ ដើម្បីយកឈ្នះលើបញ្ហាដែលគាត់ជួបប្រទះរាល់ថ្ងៃ។ មនុស្សដែលមានសមត្ថភាពវែកញែកអាចយោគយល់ចំពោះទស្សនៈនិងអារម្មណ៍នៃគូរបស់ខ្លួន។ (សុភាសិត ២០:៥) ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលតាមរយៈស្តេចសាឡូម៉ូនថា៖ «កូនអើយ! ចូរផ្ចង់ចិត្តចំពោះប្រាជ្ញារបស់អញ ហើយផ្ទៀងត្រចៀកចំពោះយោបល់អញដែរ»។—សុភាសិត ៥:១
ពេលស្វាមីភរិយាមាន«ទុក្ខព្រួយ»
១២. ហេតុអ្វីក៏យើងមិនភ្ញាក់ផ្អើលថាគូស្វាមីភរិយាមានបញ្ហាម្ដងម្កាល?
១២ ស្វាមីភរិយាណាក៏ដោយ សុទ្ធតែមានចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏មិនគ្រប់លក្ខណ៍។ ព្រះគម្ពីរបញ្ជាក់ថា ស្វាមីភរិយានឹងមាន«សេចក្ដីទុក្ខព្រួយខាងសាច់ឈាម»។ (កូរិនថូសទី១ ៧:២៨) ទុក្ខបៀតបៀន ជំងឺនិងរឿងឯទៀតដែលនាំឲ្យមានកង្វល់ អាចធ្វើឲ្យមានភាពតានតឹងរវាងស្វាមីភរិយា។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលជួបប្រទះបញ្ហាផ្សេងៗ គូស្វាមីភរិយាត្រូវមានចិត្តស្មោះនឹងគ្នាហើយមូលកម្លាំងដើម្បីរកដំណោះស្រាយដោយមានបំណងផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះយេហូវ៉ា។
១៣. តើគូស្វាមីភរិយាគួរពិនិត្យមើលអាកប្បកិរិយាណារបស់ខ្លួន?
១៣ ចុះយ៉ាងណាបើភាពតានតឹងរវាងស្វាមីភរិយាបណ្ដាលមកពីការនិយាយស្តីឬការប្រព្រឹត្តមិនល្អចំពោះគូរបស់ខ្លួន? បើមានបញ្ហាបែបនេះមែន ពួកគាត់ត្រូវព្យាយាមកែប្រែ។ ឧបមាថា ប្រហែលជាពួកគាត់ចាប់មានទម្លាប់និយាយដោយរបៀបដែលបញ្ឈឺចិត្តគូរបស់ខ្លួន។ (សុភាសិត ១២:១៨) ដូចបានពន្យល់ក្នុងអត្ថបទមុននេះ ពាក្យគំរោះគំរើយអាចបង្ខូចចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ យ៉ាងនេះ សុភាសិតមួយក្នុងព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ស៊ូអាស្រ័យនៅក្នុងទីសូន្យស្ងាត់ ជាជាងនៅជាមួយនឹងស្ត្រីដែលចេះតែរករឿងហើយអុចអាលវិញ»។ (សុភាសិត ២១:១៩) ដូច្នេះ បើអ្នកជាភរិយាដែលគិតថាមានភាពតានតឹងក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់អ្នក ចូរសួរខ្លួនឯងថា៖ ‹តើខ្ញុំមានអាកប្បកិរិយាអាក្រក់ដែលធ្វើឲ្យប្ដីជៀសវាងខ្ញុំឬទេ?›។ ចំពោះពួកស្វាមីវិញ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ចូរស្រឡាញ់ប្រពន្ធចុះ! កុំឲ្យមានចិត្តជិនឆ្អន់ឡើយ»។ (កូល៉ុស ៣:១៩) ដូច្នេះ បើអ្នកជាស្វាមី ចូរសួរខ្លួនឯងថា៖ ‹តើខ្ញុំជាមនុស្សសោះអង្គើយដល់ម្ល៉េះបានជាធ្វើឲ្យប្រពន្ធខ្ញុំគិតរកគូស្នេហាដើម្បីឲ្យបានភាពជិតស្និទ្ធឬទេ?›។ គឺចាំបាច់ណាស់ឲ្យគូស្វាមីភរិយាពិភាក្សាដោយឥតលាក់លៀមនូវរឿងរ៉ាវណាដែលគាត់មាន ដ្បិតភាពតានតឹងនោះអាចនាំឲ្យគូរបស់ខ្លួនប្រព្រឹត្តអំពើកំផិត ទោះជាគ្មានហេតុត្រឹមត្រូវក៏ដោយ។
១៤, ១៥. បើគូស្វាមីភរិយាមិនត្រូវគ្នាដោយព្រោះមានរឿងណាមួយ ហេតុអ្វីក៏ការរកសហាយមិនមែនជាដំណោះស្រាយ?
១៤ បើគូស្វាមីភរិយាមិនត្រូវគ្នាដោយព្រោះមានរឿងណាមួយ ការរកសហាយមិនមែនជាដំណោះស្រាយឡើយ។ ដ្បិតតើអ្នកកំផិតអាចសង្ឃឹមថា ចំណងស្នេហាថ្មីនោះអាចនាំឲ្យមានស្វាមីឬភរិយាល្អជាងមុនឬទេ? មនុស្សខ្លះគិតថាអាចមានមែន ពីព្រោះគេដោះសាថា៖ ‹គូថ្មីនេះមានគុណសម្បត្ដិល្អៗទាំងអស់ដែលខ្ញុំស្រឡាញ់›។ ប៉ុន្តែ នេះជាទស្សនៈខុសឆ្គង ពីព្រោះមនុស្សណាដែលសុខចិត្តលះបង់គូរបស់ខ្លួនហើយលើកទឹកចិត្តឲ្យអ្នកធ្វើដូច្នេះដែរ មិនមែនជាមនុស្សដែលចាត់ទុកចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាអ្វីដែលពិសិដ្ឋទេ។ គឺមិនសមហេតុសមផលឡើយ ឲ្យគិតថាចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ថ្មីនោះនឹងមានភាពប្រសើរជាង។
១៥ សូមគិតម្ដងទៀតអំពីបងស្រីសុជាតា។ គាត់ចាប់ផ្ដើមគិតវែងឆ្ងាយអំពីអ្វីដែលត្រូវជាលទ្ធផលពីការចងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយបុរសផ្សេងនោះ ដែលរួមបញ្ចូលលទ្ធភាពធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាលែងសព្វព្រះហឫទ័យចំពោះនាងនិងចំពោះបុរសនោះដែរ។ (កាឡាទី ៦:៧) បងស្រីមានប្រសាសន៍ថា៖ «ពេលខ្ញុំចាប់ផ្ដើមគិតអំពីអារម្មណ៍ដែលខ្ញុំមានចំពោះបុរសដែលធ្វើការជាមួយប្ដីខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បានទទួលស្គាល់ថា បើគាត់ពិតជាចង់ស្គាល់សេចក្ដីពិតរបស់ព្រះមែន ខ្ញុំកំពុងតែរារាំងគាត់ទៅវិញ! ទង្វើខុសឆ្គងបែបនោះនាំមកតែផលអាក្រក់ដល់យើងទាំងអស់គ្នា ព្រមទាំងធ្វើឲ្យអ្នកដទៃជំពប់ដួលផង!»។—កូរិនថូសទី២ ៦:៣
មូលហេតុចម្បង ដែលគូស្វាមីភរិយាគួរមានចិត្តស្មោះ
១៦. តើអំពើអសីលធម៌អាចនាំឲ្យមានផលវិបាកអ្វីខ្លះ?
១៦ ព្រះគម្ពីរព្រមានថា៖ «បបូរមាត់របស់ស្ត្រីដទៃរមែងស្រក់ជាទឹកឃ្មុំ ហើយមាត់វារឥលជាងប្រេង ប៉ុន្តែដល់ចុងបំផុតបានល្វីងដូចជាស្លែង ហើយមុតដូចជាដាវមានមុខ២វិញ»។ (សុភាសិត ៥:៣, ៤) អំពើអសីលធម៌តែងតែនាំឲ្យមានការឈឺចាប់ ហើយក៏អាចធ្វើឲ្យហិនហោចផង។ លទ្ធផលនៃអំពើអសីលធម៌រួមបញ្ចូលកាមរោគ មនសិការដែលធ្វើទុក្ខខ្លួន និងការធ្វើឲ្យគូដែលស្មោះត្រង់រងទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងខាងផ្លូវចិត្ត។ យ៉ាងហោចណាស់ នេះផ្ដល់ហេតុឲ្យយើងចង់ជៀសវាងដាច់អហង្ការនូវទង្វើណាក៏ដោយដែលអាចនាំឲ្យមានអំពើផិតក្បត់។
១៧. តើអ្វីជាមូលហេតុចម្បងឲ្យយើងរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះគូរបស់ខ្លួន?
១៧ មូលហេតុចម្បងដែលការផិតក្បត់គូរបស់ខ្លួនជាអំពើអាក្រក់នោះ គឺដោយព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកបង្កើតមនុស្សឲ្យរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍និងរួមរ័កជាស្វាមីភរិយា ហើយទ្រង់ស្អប់អំពើកំផិត។ ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលតាមរយៈព្យាការីម៉ាឡាគីថា៖ «អញនឹងមកជិតឯងរាល់គ្នាដើម្បីនឹងសំរេចតាមសេចក្ដីយុត្ដិធម៌។ អញនឹងធ្វើជាសាក្សីយ៉ាងរហ័សទាស់នឹង . . . ពួកកំផិត»។ (ម៉ាឡាគី ៣:៥) ស្តីអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាទតឃើញនោះ សុភាសិត ៥:២១ ចែងថា៖ «អស់ទាំងផ្លូវរបស់មនុស្សសុទ្ធតែច្បាស់នៅចំពោះព្រះនេត្រព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់ក៏ស្ទង់មើលអស់ទាំងផ្លូវច្រករបស់គេដែរ»។ មែនហើយ «គ្រប់ទាំងអស់នៅជាអាក្រាតហើយចំហនៅចំពោះព្រះនេត្រនៃព្រះ ដែលយើងរាល់គ្នាត្រូវរាប់រៀបទាំងអស់ទូលថ្វាយទ្រង់»។ (ហេព្រើរ ៤:១៣) ដូច្នេះ មូលហេតុចម្បងដែលយើងគួរចង់រក្សាឲ្យមានភាពស្មោះត្រង់ចំពោះគូរបស់ខ្លួន គឺដោយព្រោះយើងទទួលស្គាល់ថា អំពើអសីលធម៌តែងបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា មិនថាមនុស្សលាក់ទុកអំពើផិតក្បត់ក៏ដោយ ឬមើលទៅដូចជាអំពើកំផិតនោះធ្វើទុក្ខឬនាំឲ្យអាម៉ាស់មុខតែបន្ដិចបន្តួចក្ដី។
១៨, ១៩. តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះពីបទពិសោធន៍របស់យ៉ូសែបជាមួយភរិយារបស់ប៉ូទីផារ?
១៨ គំរូរបស់យ៉ូសែបដែលជាកូនយ៉ាកុបបង្ហាញថា ក្ដីប្រាថ្នារក្សាឲ្យមានមេត្រីភាពជាមួយព្រះយេហូវ៉ាអាចជួយយើងប្រព្រឹត្តដោយសីលធម៌។ លោកប៉ូទីផារជាមេក្រុមរក្សាអង្គផារ៉ោនឬជាមហាតលិកក្នុងរាជវាំង ហើយគាត់ពេញចិត្តចំពោះយ៉ូសែបណាស់ ដល់ម្ល៉េះបានជាលោកឲ្យយ៉ូសែបមានឯកសិទ្ធិត្រួតលើផ្ទះលោក។ យ៉ូសែបក៏«មានរូបឆោមដ៏ពិសី ហើយស្រៀវស្រស់ល្អ»។ ភរិយារបស់ប៉ូទីផារក៏គិតថាយ៉ូសែបជាបុរសសង្ហារដែរ។ រាល់ថ្ងៃនាងប្រលោមយ៉ូសែបឲ្យរួមដំណេកជាមួយ តែយ៉ូសែបមិនព្រមទេ។ ពេលនាងនិយាយលួងលោមប្រើសម្ដីផ្អែមល្ហែមដាក់យ៉ូសែប តើអ្វីបានជួយឲ្យគាត់ទប់ទល់បាន? ព្រះគម្ពីររាយការណ៍ថា៖ «[យ៉ូសែប]មិនព្រមសោះ ក៏និយាយទៅប្រពន្ធចៅហ្វាយខ្លួនថា៖ ‹មើល! ចៅហ្វាយខ្ញុំ . . . មិនបានហួងទុករបស់ណាមួយនឹងខ្ញុំដែរ លើកតែលោកស្រីប៉ុណ្ណោះ ពីព្រោះលោកស្រីជាប្រពន្ធរបស់លោក។ ដូច្នេះ ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យខ្ញុំប្រព្រឹត្តការដែលអាក្រក់យ៉ាងធំនេះទៅបាន? ធ្វើយ៉ាងនោះនឹងមានបាបនៅចំពោះព្រះផង›»។—លោកុប្បត្តិ ៣៩:១-១២
១៩ យ៉ូសែបជាបុរសនៅលីវ ដូច្នេះគាត់ចង់រក្សាឲ្យមានភាពបរិសុទ្ធដោយមិនព្រមស្នេហាជាដាច់ខាតជាមួយស្ត្រីណាដែលជាភរិយាគេ។ សុភាសិត ៥:១៥ ចែងអំពីបុរសដែលមានភរិយាថា៖ «ចូរផឹកទឹកពីពាងរបស់ខ្លួនឯង ព្រមទាំងទឹកដែលហូរចេញពីអណ្ដូងរបស់ខ្លួនចុះ!»។ ចូរប្រុងប្រយ័ត្នកុំឲ្យមានស្នេហាចំពោះមនុស្សដែលមិនមែនជាគូអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្លួន ថែមទាំងប្រយ័ត្ននឹងអារម្មណ៍ដែលអាចលេចមកពីចិត្តដោយអចេតនាផង។ ចូរខំបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែច្រើនចំពោះគូរបស់ខ្លួនដើម្បីពង្រឹងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់អ្នក ហើយព្យាយាមដោះស្រាយបញ្ហាណាដែលអ្នកទាំងពីរជួបប្រទះ។ យ៉ាងនេះ ‹ចូររីករាយចំពោះប្រពន្ធពីកាលក្រមុំកំឡោះចុះ!›។—សុភាសិត ៥:១៨
តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះ?
• ដោយមិនដឹងខ្លួន តើអ្វីអាចនាំឲ្យស្វាមីភរិយាដែលជាគ្រិស្តសាសនិកមានស្នេហាជាមួយបុរសឬស្ត្រីផ្សេង?
• តើស្វាមីភរិយាអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីកុំឲ្យមានស្នេហាជាមួយមនុស្សផ្សេង?
• ពេលគូស្វាមីភរិយាមានបញ្ហាម្ដងម្កាល តើពួកគាត់គួរធ្វើអ្វី?
• តើអ្វីជាមូលហេតុចម្បងឲ្យយើងរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះគូរបស់ខ្លួន?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៦]
គួរឲ្យស្ដាយណាស់ ថាកន្លែងធ្វើការអាចមានបរិយាកាសស្រួលរកទំនាក់ទំនងស្នេហាមិនសមគួរ
[រូបភាពនៅទំព័រ១៨]
‹ដោយសារដំរិះ នោះបន្ទប់ទាំងឡាយបានពេញ ដោយរបស់ដែលគាប់ចិត្ត›