Βοήθεια από “τον Θεό που Χορηγεί Υπομονή και Παρηγοριά”

ΠΡΙΝ από 2.000 χρόνια περίπου, ο Βιβλικός συγγραφέας Παύλος περιέγραψε τον Ιεχωβά ως “τον Θεό που χορηγεί υπομονή και παρηγοριά”. (Ρωμαίους 15:5) Εφόσον η Γραφή μάς διαβεβαιώνει ότι ο Ιεχωβά δεν αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου, μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι ότι ο Θεός εξακολουθεί να δίνει παρηγοριά σε όσους τον υπηρετούν. (Ιακώβου 1:17) Μάλιστα, η Γραφή αποκαλύπτει ότι ο Ιεχωβά χορηγεί παρηγοριά με διάφορους τρόπους σε όσους τη χρειάζονται. Ποιοι είναι μερικοί από αυτούς τους τρόπους; Ο Ιεχωβά δίνει δύναμη σε όσους στρέφονται σε αυτόν μέσω προσευχής και ζητούν τη βοήθειά του. Ο Θεός υποκινεί επίσης τους αληθινούς Χριστιανούς να παρηγορούν τους ομοπίστους τους. Επιπρόσθετα, ο Ιεχωβά παρέχει συγκινητικές αφηγήσεις στο Λόγο του, την Αγία Γραφή, οι οποίες είναι ιδιαίτερα ενισχυτικές για όσους πενθούν για την απώλεια ενός παιδιού. Ας εξετάσουμε μία μία αυτές τις τρεις μορφές παρηγοριάς.

«Ο Ιεχωβά Άκουσε»

Ο Βασιλιάς Δαβίδ έγραψε σχετικά με τον Δημιουργό μας, τον Ιεχωβά: «Να εμπιστεύεσαι σε αυτόν σε κάθε καιρό, λαέ. Ενώπιόν του χύστε την καρδιά σας. Ο Θεός είναι καταφύγιο για εμάς». (Ψαλμός 62:8) Γιατί είχε ο Δαβίδ τέτοια πεποίθηση στον Ιεχωβά; Μιλώντας για τον εαυτό του, ο Δαβίδ έγραψε: «Αυτός ο ταλαιπωρημένος φώναξε και ο Ιεχωβά άκουσε. Και από όλες τις στενοχώριες του τον έσωσε». (Ψαλμός 34:6) Σε όλες τις οδυνηρές καταστάσεις που πέρασε, ο Δαβίδ προσευχόταν πάντοτε στον Θεό για βοήθεια, και ο Ιεχωβά πρόστρεχε πάντοτε σε βοήθειά του. Ο Δαβίδ γνώριζε εκ πείρας ότι  ο Θεός θα τον στήριζε και θα τον βοηθούσε να υπομείνει.

Οι πενθούντες γονείς χρειάζεται να γνωρίζουν ότι ο Ιεχωβά θα τους στηρίξει μέσα στην έντονη λύπη τους, όπως στήριξε και τον Δαβίδ. Μπορούν να πλησιάζουν τον Ύψιστο “που ακούει προσευχή”, έχοντας εμπιστοσύνη ότι θα τους βοηθήσει. (Ψαλμός 65:2) Ο Γουίλιαμ, ο οποίος αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο, παρατήρησε: «Πολλές φορές, πίστευα ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω ούτε στιγμή χωρίς το γιο μου, και ζητούσα από τον Ιεχωβά να με ανακουφίσει. Εκείνος μου δίνει πάντοτε δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσω να ζω». Παρόμοια, αν προσεύχεστε και εσείς στον Ιεχωβά με πίστη, ο μεγαλειώδης Θεός του ουρανού θα σας στηρίξει. Άλλωστε, ο Ιεχωβά Θεός υπόσχεται σε όσους αγωνίζονται να τον υπηρετούν: «Εγώ, ο Ιεχωβά ο Θεός σου, πιάνω σφιχτά το δεξί σου χέρι, και σου λέω: “Μη φοβάσαι. Εγώ θα σε βοηθήσω”».—Ησαΐας 41:13.

Υποστήριξη που Παρέχουν οι Αληθινοί Φίλοι

Όσοι έχουν χάσει κάποιο παιδί χρειάζονται συνήθως χρόνο για να θρηνήσουν κατ’ ιδίαν και για να ξεδιαλύνουν τα αισθήματά τους. Εντούτοις, το να αποφεύγουν τη συντροφιά των άλλων για παρατεταμένη περίοδο χρόνου δεν θα αποτελούσε σοφή πορεία. Σύμφωνα με το εδάφιο Παροιμίες 18:1, «εκείνος που απομονώνεται» μπορεί να βλάψει τον εαυτό του. Επομένως, όσοι πενθούν πρέπει να είναι προσεκτικοί ώστε να μην πέσουν στην παγίδα της απομόνωσης.

Οι θεοφοβούμενοι φίλοι μπορούν να προσφέρουν σπουδαία βοήθεια σε όσους περνούν στενοχώρια. Το εδάφιο Παροιμίες 17:17 δηλώνει: «Ο αληθινός σύντροφος αγαπάει πάντοτε και είναι αδελφός που γεννιέται για καιρό στενοχώριας». Η Λούσι, η οποία επίσης αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο, γεύτηκε την παρηγοριά που δίνουν οι αληθινοί σύντροφοι μετά την απώλεια του γιου της. Σχετικά με τους αδελφούς της στην εκκλησία, παρατήρησε: «Οι επισκέψεις τους βοήθησαν πολύ, παρότι μερικές φορές μιλούσαν ελάχιστα. Μια αδελφή με επισκεπτόταν τις μέρες που ήμουν μόνη μου. Ήξερε ότι θα ήμουν στο σπίτι και θα έκλαιγα, οπότε ερχόταν πολλές φορές και έκλαιγε μαζί μου. Κάποια άλλη αδελφή μού τηλεφωνούσε κάθε μέρα για να με ενθαρρύνει. Άλλοι πάλι μας καλούσαν στο σπίτι τους για φαγητό, και συνεχίζουν να το κάνουν αυτό».

 Μολονότι ο βαθύς πόνος που νιώθουν οι γονείς όταν χάνουν ένα παιδί δεν σβήνει εύκολα, η προσευχή στον Θεό και η συναναστροφή με αληθινούς Χριστιανούς αδελφούς θα φέρει πραγματική παρηγοριά σε όσους πενθούν. Πολλοί Χριστιανοί γονείς οι οποίοι έχουν χάσει κάποιο παιδί διαπιστώνουν ότι ο Ιεχωβά είναι μαζί τους. Ναι, ο Ιεχωβά «γιατρεύει αυτούς που έχουν συντετριμμένη καρδιά και επιδένει τα σημεία στα οποία πονούν».—Ψαλμός 147:3.

Γραφικές Αφηγήσεις που Δίνουν Παρηγοριά

Εκτός από την προσευχή και την εποικοδομητική συναναστροφή, ο γραπτός Λόγος του Θεού αποτελεί επίσης πηγή παρηγοριάς για όσους πενθούν. Οι Γραφικές αφηγήσεις αποκαλύπτουν ότι ο Ιησούς έχει τη βαθιά επιθυμία και την ικανότητα να εξαλείψει τον πόνο των πενθούντων γονέων επαναφέροντας τους νεκρούς στη ζωή. Αυτές οι αφηγήσεις δίνουν αληθινή παρηγοριά σε όσους πενθούν. Ας εξετάσουμε δύο τέτοιες αφηγήσεις.

Το 7ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Λουκά περιγράφει τι συνέβη όταν ο Ιησούς βρέθηκε μπροστά σε μια νεκρική πομπή στην πόλη της Ναΐν. Οι άνθρωποι επρόκειτο να θάψουν το μοναχογιό μιας χήρας. Το εδάφιο 13 δηλώνει: «Όταν ο Κύριος την είδε, ένιωσε ευσπλαχνία για αυτήν και της είπε: “Μην κλαις”».

Λίγοι θα τολμούσαν να πουν σε μια μητέρα να σταματήσει να κλαίει στην κηδεία του γιου της. Γιατί άραγε είπε ο Ιησούς κάτι τέτοιο; Επειδή ήξερε ότι η λύπη της μητέρας επρόκειτο να εξαλειφθεί. Η αφήγηση συνεχίζει: «[Ο Ιησούς] πλησίασε και άγγιξε το νεκροκρέβατο, και εκείνοι που το βάσταζαν στάθηκαν, και είπε: “Νεαρέ, σου λέω: Σήκω!” Και ο νεκρός ανακάθησε και άρχισε να μιλάει, και εκείνος  τον έδωσε στη μητέρα του». (Λουκάς 7:14, 15) Εκείνη τη στιγμή, η μητέρα πρέπει να έκλαψε ξανά, αλλά αυτή τη φορά από χαρά.

Σε μια άλλη περίπτωση, κάποιος ονόματι Ιάειρος πλησίασε τον Ιησού και ζήτησε βοήθεια για τη 12χρονη κόρη του που ήταν βαριά άρρωστη. Λίγο αργότερα, τον ειδοποίησαν ότι το κορίτσι είχε πεθάνει. Αυτή η είδηση αποκαρδίωσε τον Ιάειρο, αλλά ο Ιησούς τού είπε: «Μη φοβάσαι, μόνο να ασκείς πίστη». Στο σπίτι της οικογένειας, ο Ιησούς μπήκε εκεί όπου είχαν το άψυχο κορίτσι. Πιάνοντας το χέρι της, είπε: «Κορίτσι, σου λέω: Σήκω!» Τι συνέβη τότε; «Ευθύς το κορίτσι σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει». Πώς αντέδρασαν οι γονείς; «Κυριεύτηκαν από χαρά και μεγάλη έκσταση». Καθώς ο Ιάειρος και η σύζυγός του αγκάλιαζαν την κόρη τους, ένιωσαν βαθιά ευτυχία. Ήταν σαν να ονειρεύονταν.—Μάρκος 5:22-24, 35-43.

Τέτοιες λεπτομερείς Γραφικές αφηγήσεις σχετικά με την ανάσταση παιδιών δείχνουν στους πενθούντες γονείς σήμερα σε τι μπορούν να αποβλέπουν. Ο Ιησούς είπε: «Έρχεται η ώρα κατά την οποία όλοι όσοι είναι στα μνημεία θα ακούσουν τη φωνή του και θα βγουν». (Ιωάννης 5:28, 29) Ο Ιεχωβά έχει σκοπό να δώσει ο Γιος του ζωή σε όσους έχουν πεθάνει. Αναρίθμητα εκατομμύρια παιδιά που έχουν χαθεί εξαιτίας του θανάτου θα «ακούσουν τη φωνή του» όταν εκείνος θα τους πει: «Σου λέω: Σήκω!» Αυτά τα παιδιά θα περπατήσουν και θα μιλήσουν ξανά. Και όπως ο Ιάειρος και η σύζυγός του, οι γονείς αυτών των παιδιών θα “κυριευτούν από χαρά και μεγάλη έκσταση”.

Αν έχετε χάσει γιο ή κόρη εξαιτίας του θανάτου, παρακαλούμε να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά μπορεί να μετατρέψει τη λύπη σας σε χαρά μέσω της ανάστασης. Για να ωφεληθείτε από αυτή την ένδοξη προοπτική, να υπακούτε στην προτροπή του ψαλμωδού: «Να αναζητάτε τον Ιεχωβά και την ισχύ του. Να εκζητείτε διαρκώς το πρόσωπό του. Να θυμάστε τα θαυμαστά του έργα τα οποία εκτέλεσε, τα θαύματά του». (Ψαλμός 105:4, 5) Ναι, να υπηρετείτε τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, και να τον λατρεύετε με αποδεκτό τρόπο.

Ποιο θα είναι το άμεσο αποτέλεσμα αν «αναζητάτε τον Ιεχωβά»; Θα λάβετε δύναμη προσευχόμενοι στον Θεό, θα παρηγορηθείτε από το στοργικό ενδιαφέρον των αληθινών Χριστιανών συντρόφων και θα αναζωογονηθείτε μελετώντας το Λόγο του Θεού. Επιπλέον, στο εγγύς μέλλον, θα δείτε τα “θαυμαστά έργα και τα θαύματα” τα οποία θα εκτελέσει ο Ιεχωβά για το αιώνιο όφελός σας και για το όφελος του παιδιού που χάσατε εξαιτίας του θανάτου.

[Πλαίσιο στη σελίδα 5]

«Φέρε μου τη Γυναίκα που Έχασε Δύο Παιδιά»

Ο Κεχίντε και η Μπίντου, ένα αντρόγυνο Νιγηριανών οι οποίοι είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά, έχασαν δύο από τα παιδιά τους σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Έκτοτε, νιώθουν πόνο εξαιτίας αυτής της τρομερής απώλειας. Ωστόσο, η εμπιστοσύνη τους στον Ιεχωβά τούς στηρίζει, και οι ίδιοι συνεχίζουν να μεταδίδουν το ελπιδοφόρο άγγελμα της Γραφής στους συνανθρώπους τους.

Οι άλλοι παρατήρησαν την ηρεμία και τη δύναμη που έδειξαν ο Κεχίντε και η Μπίντου. Μια μέρα κάποια κυρία ονόματι Ουκόλι είπε σε μια φίλη της Μπίντου: «Φέρε μου τη γυναίκα που έχασε δύο παιδιά μονομιάς και όμως εξακολουθεί να κηρύττει το άγγελμα της Γραφής. Θέλω να μάθω τι της δίνει τη δύναμη να υπομένει». Όταν η Μπίντου πήγε στο σπίτι της κ. Ουκόλι, εκείνη τής είπε: «Θέλω να μάθω γιατί εξακολουθείς να κηρύττεις για τον Θεό που σκότωσε τα παιδιά σου. Ο Θεός πήρε τη μοναχοκόρη μου. Από τότε, δεν έχω καμία σχέση με τον Θεό». Η Μπίντου χρησιμοποίησε τη Γραφή προκειμένου να εξηγήσει το λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι πεθαίνουν, καθώς και γιατί έχουμε τη βέβαιη ελπίδα ότι οι νεκροί προσφιλείς μας θα αναστηθούν.—Πράξεις 24:15· Ρωμαίους 5:12.

Κατόπιν, η κ. Ουκόλι είπε: «Νόμιζα ότι ο Θεός παίρνει τους ανθρώπους μέσω του θανάτου. Τώρα ξέρω την αλήθεια». Η ίδια αποφάσισε να μελετήσει τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ώστε να μάθει περισσότερα για τις υποσχέσεις του Θεού.

[Πλαίσιο στη σελίδα 6]

“Θέλω να Βοηθήσω, Αλλά Δεν Ξέρω Πώς”

Ενώ οι γονείς και τα αδέλφια ενός νεκρού παιδιού νιώθουν έντονη θλίψη, οι φίλοι τους μπορεί να νιώθουν αμηχανία. Θέλουν να υποστηρίξουν την οικογένεια αλλά φοβούνται μήπως πουν ή κάνουν κάτι λάθος και χειροτερέψουν την επώδυνη κατάσταση. Ακολουθούν μερικές εισηγήσεις για όσους μπορεί να σκέφτονται: “Θέλω να βοηθήσω, αλλά δεν ξέρω πώς”.

❖ Μην αποφεύγετε τους πενθούντες επειδή δεν είστε βέβαιοι για το τι να πείτε ή τι να κάνετε. Αυτή καθαυτή η παρουσία σας είναι ενισχυτική για εκείνους. Μήπως δεν ξέρετε τι να πείτε; Μια αγκαλιά και ένα ειλικρινές «Λυπάμαι πάρα πολύ» τους δείχνει ότι ενδιαφέρεστε για αυτούς. Μήπως φοβάστε ότι, αν αρχίσετε να κλαίτε, θα επιτείνετε τη λύπη τους; Η Γραφή λέει: «Να κλαίτε με όσους κλαίνε». (Ρωμαίους 12:15) Τα δάκρυά σας φανερώνουν ότι συμμερίζεστε τη θλίψη τους και αυτό είναι παρηγορητικό.

❖ Πάρτε την πρωτοβουλία. Μπορείτε να ετοιμάσετε ένα ελαφρύ γεύμα για την οικογένεια; Μπορείτε να πλύνετε τα βρώμικα πιάτα που έχουν συσσωρευτεί; Μπορείτε να τους κάνετε κάποιες μικροδουλειές; Μη λέτε: «Ειδοποιήστε με αν χρειαστείτε κάτι». Ακόμη και όταν το λέτε ειλικρινά, αυτά τα λόγια δείχνουν σε πολλούς πενθούντες γονείς ότι είστε τόσο απασχολημένοι ώστε δεν προλαβαίνετε να τους βοηθήσετε. Καλύτερα να ρωτήσετε: «Τι μπορώ να κάνω για να σας βοηθήσω τώρα;» και κατόπιν ικανοποιήστε το αίτημά τους. Αλλά να μην μπαίνετε σε ιδιαίτερους χώρους του σπιτιού τους ούτε να ανακατεύεστε στη ζωή τους.

❖ Μη λέτε: «Ξέρω πώς νιώθεις». Κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά στο θάνατο ενός προσφιλούς. Ακόμη και αν έχετε χάσει και εσείς κάποιο παιδί, δεν ξέρετε ακριβώς πώς νιώθουν εκείνοι.

❖ Θα περάσει πολύς καιρός μέχρι να επανέλθουν οι φυσιολογικοί ρυθμοί στο σπίτι. Συνεχίστε να τους βοηθάτε όσο περισσότερο μπορείτε. Στην αρχή, δίνεται συνήθως πολύ μεγάλη προσοχή στην οικογένεια που πενθεί, αλλά εκείνοι χρειάζονται και άλλη προσοχή. Να φροντίζετε για τις ανάγκες τους κατά τις εβδομάδες και τους μήνες που έρχονται. *

[Υποσημείωση]

[Εικόνες στη σελίδα 7]

Οι Γραφικές αφηγήσεις δείχνουν ότι ο Ιησούς έχει τη δύναμη και την επιθυμία να επαναφέρει παιδιά στη ζωή