Hulp van „de God die volharding en vertroosting schenkt”

ZO’N tweeduizend jaar geleden beschreef de Bijbelschrijver Paulus Jehovah als „de God die volharding en vertroosting schenkt” (Romeinen 15:5). Omdat de Bijbel ons de verzekering geeft dat Jehovah met het verstrijken van de tijd niet verandert, kunnen we erop vertrouwen dat God personen die hem dienen nog steeds troost verschaft (Jakobus 1:17). De Bijbel onthult zelfs dat Jehovah op verschillende manieren troost schenkt aan personen die verdriet hebben. Wat zijn enkele van die manieren? God geeft kracht aan personen die zich in gebed tot hem wenden en hem om hulp vragen. Ook beweegt hij ware christenen ertoe geloofsgenoten te troosten. En Jehovah verschaft in zijn Woord, de Bijbel, hartverwarmende verslagen die bijzonder aanmoedigend zijn voor mensen die treuren om het verlies van een kind. Laten we die drie vormen van troost eens een voor een bekijken.

„Jehovah zelf hoorde”

Koning David schreef over onze Schepper, Jehovah: „Vertrouwt te allen tijde op hem, o volk. Stort uw hart voor hem uit. God is voor ons een toevlucht” (Psalm 62:8). Waarom had David zo’n vertrouwen in Jehovah? David schreef over zichzelf: „Deze ellendige riep, en Jehovah zelf hoorde. En uit al zijn noden redde Hij hem” (Psalm 34:6). In alle stressvolle situaties die David doormaakte, bad hij tot God om hulp, en Jehovah hielp hem altijd. David wist uit ervaring dat God hem zou steunen en hem zou helpen te volharden.

 Bedroefde ouders moeten weten dat Jehovah hen in hun intense verdriet op de been zal houden, zoals hij dat bij David gedaan heeft. Ze kunnen tot de grote „Hoorder van het gebed” naderen in het vertrouwen dat hij hun hulp zal bieden (Psalm 65:2). De in het vorige artikel geciteerde William merkte op: „Vaak heb ik het gevoel gehad dat ik het leven zonder mijn zoon geen moment meer aankon en Jehovah gevraagd me bij te staan. Hij heeft me altijd de kracht en moed gegeven om verder te leven.” Als u net zo in geloof tot Jehovah bidt, zal de grote God des hemels u schragen. Per slot van rekening belooft Jehovah God degenen die hun best doen om hem te dienen: „Ik, Jehovah uw God, grijp uw rechterhand vast, die tot u zegt: ’Wees niet bevreesd. Ikzelf wil u helpen.’” — Jesaja 41:13.

Steun van ware vrienden

Mensen die een kind hebben verloren, hebben vaak tijd nodig om in afzondering te rouwen en het gebeurde te verwerken. Het zou echter niet verstandig zijn als ze langdurig het gezelschap van anderen zouden vermijden. Volgens Spreuken 18:1 kan „wie zich afzondert”, zichzelf daar schade mee berokkenen. Daarom moeten bedroefde ouders oppassen dat ze niet in de valkuil van het isolement belanden.

Godvrezende vrienden kunnen een grote hulp zijn voor de treurenden. In Spreuken 17:17 lezen we: „Een ware metgezel heeft te allen tijde lief, en is een broeder die geboren wordt voor de tijd dat er benauwdheid is.” Lucy, die ook in het vorige artikel genoemd werd, ervoer de troost die ’ware metgezellen’ haar na het verlies van haar zoon schonken. Over haar broeders en zusters in de gemeente vertelde ze: „Hun bezoeken waren een grote hulp, hoewel ze soms heel weinig zeiden. Eén vriendin bezocht me op dagen dat ik alleen was. Ze wist dat ik thuis zou zitten huilen, en vaak kwam ze langs en huilde ze mee. Een andere vriendin belde me elke dag op om me aan te moedigen. Weer anderen nodigden ons uit om bij hen te komen eten en doen dat nog steeds.”

Hoewel de intense pijn die ouders voelen als ze een kind verliezen niet makkelijk overgaat, zal bidden tot God en omgang met ware christelijke vrienden de treurenden echte troost  bieden. Talrijke christelijke ouders die een kind verloren hebben, ervaren dat Jehovah met hen is. Ja, Jehovah „geneest de gebrokenen van hart, en verbindt hun pijnlijke plekken”. — Psalm 147:3.

Bijbelverslagen die troost bieden

Naast het gebed en opbouwende omgang is Gods geschreven Woord een bron van troost voor personen die rouwen. Bijbelverslagen onthullen dat Jezus de innige wens koestert en in staat is om de pijn van bedroefde ouders weg te nemen door de doden weer tot leven te brengen. Zulke verslagen bieden de treurenden ware troost. Laten we eens twee van die verslagen bekijken.

Lukas hoofdstuk 7 beschrijft wat er gebeurde toen Jezus in de stad Naïn een begrafenisstoet zag aankomen. De mensen gingen de enige zoon van een weduwe begraven. Vers 13 zegt: „Toen de Heer haar in het oog kreeg, werd hij met medelijden jegens haar bewogen, en hij zei tot haar: ’Houd op met wenen.’”

Niet veel mensen zouden bij de begrafenis van een zoon tegen de moeder durven zeggen dat ze moest ophouden met huilen. Waarom zei Jezus dat dan? Omdat hij wist dat het verdriet van de moeder snel voorbij zou zijn. Jezus trad volgens het verslag „naderbij en raakte de baar aan, en de dragers bleven staan, en hij zei: ’Jonge man, ik zeg u: Sta op!’ En de dode ging overeind zitten en begon te spreken, en hij gaf hem aan zijn moeder” (Lukas 7:14, 15). Op dat moment zal de moeder vast opnieuw gehuild hebben, maar deze keer van vreugde.

 Bij een andere gelegenheid werd Jezus benaderd door een zekere Jaïrus, die om hulp vroeg voor zijn ernstig zieke twaalfjarige dochtertje. Kort daarna kwam het bericht dat het meisje overleden was. Jaïrus was intens bedroefd, maar Jezus zei tegen hem: „Vrees niet, oefen slechts geloof.” In het huis van het gezin ging Jezus het vertrek binnen waar het overleden meisje lag. Hij pakte haar hand en zei: „Meisje, ik zeg u: Sta op!” Wat gebeurde er? „Onmiddellijk stond het meisje op en ging lopen.” Hoe reageerden haar ouders? ’Zij waren buiten zichzelf van verrukking.’ Toen Jaïrus en zijn vrouw hun dochtertje in hun armen sloten, waren ze intens gelukkig. Het was alsof ze droomden. — Markus 5:22-24, 35-43.

Dergelijke uitvoerige Bijbelverslagen over de opstanding van kinderen maken bedroefde ouders in deze tijd duidelijk waar ze naar uit kunnen zien. Jezus zei: „Het uur komt waarin allen die in de herinneringsgraven zijn, zijn stem zullen horen en te voorschijn zullen komen” (Johannes 5:28, 29). Het is Jehovah’s bedoeling dat zijn Zoon de gestorvenen weer leven zal geven. Talloze miljoenen overleden kinderen zullen ’zijn stem horen’ als hij tegen hen zegt: ’Ik zeg jullie: Sta op!’ Die kinderen zullen weer lopen en praten. En net als Jaïrus en zijn vrouw zullen de ouders van die kinderen ’buiten zichzelf zijn van verrukking’.

Als u een zoon of dochter in de dood hebt verloren, weet dan dat Jehovah uw verdriet in vreugde kan veranderen door middel van de opstanding. Om dat schitterende vooruitzicht te hebben, moet u doen waartoe de psalmist aanmoedigde: „Vorst naar Jehovah en zijn sterkte. Zoekt voortdurend zijn aangezicht. Gedenkt zijn wonderwerken die hij heeft verricht, zijn wonderen” (Psalm 105:4, 5). Ja, dien de ware God, Jehovah, en aanbid hem op een aanvaardbare manier.

Wat zal het onmiddellijke resultaat zijn als u naar Jehovah vorst of zoekt? U zult kracht ontvangen door tot God te bidden, u zult u getroost voelen door de liefdevolle bezorgdheid van ware christelijke vrienden en u zult opgebouwd worden door uw studie van Gods Woord. Bovendien zult u in de nabije toekomst de ’wonderwerken en wonderen’ meemaken die Jehovah zal verrichten tot uw eeuwige welzijn en dat van het kind dat u verloren hebt.

[Kader op blz. 5]

’Stuur de vrouw die twee kinderen heeft verloren’

Kehinde en Bintu, een Nigeriaans echtpaar en Getuigen van Jehovah, verloren twee van hun kinderen bij een auto-ongeluk. Sindsdien lijden ze onder dit verschrikkelijke verlies. Maar hun vertrouwen in Jehovah houdt hen op de been en ze blijven de Bijbelse boodschap van hoop met hun naasten delen.

Anderen hebben gezien hoe kalm en sterk Kehinde en Bintu zijn. Op een dag zei een zekere mevrouw Ukoli tegen een van Bintu’s vriendinnen: „Stuur de vrouw die twee kinderen tegelijk heeft verloren en nog steeds de Bijbelse boodschap predikt. Ik wil weten wat haar de kracht geeft om door te gaan.” Toen Bintu bij het huis van de vrouw aankwam, zei mevrouw Ukoli tegen haar: „Ik wil weten waarom u nog predikt over de God die uw kinderen gedood heeft. God heeft mij m’n enige dochter afgenomen. Sindsdien wil ik niets meer met God te maken hebben.” Bintu legde aan de hand van de Bijbel uit waarom mensen sterven en waarom we de vaste hoop kunnen hebben dat overleden dierbaren een opstanding zullen krijgen. — Handelingen 24:15; Romeinen 5:12.

Daarna zei mevrouw Ukoli: „Ik heb altijd gedacht dat God mensen wegneemt. Nu ken ik de waarheid.” Ze besloot de Bijbel met Jehovah’s Getuigen te gaan bestuderen om meer over Gods beloften te weten te komen.

[Kader op blz. 6]

’Ik wil helpen, maar ik weet niet hoe’

Terwijl de ouders en broers en zussen van een overleden kind intens verdrietig zijn, kunnen hun vrienden zich ongemakkelijk voelen. Ze willen het gezin steunen maar zijn bang dat als ze iets verkeerds zeggen of doen de trieste situatie nog verergert. Hier volgen enkele suggesties voor degenen die misschien denken: ik wil helpen, maar ik weet niet hoe.

❖ Ga de nabestaanden niet uit de weg omdat u niet weet wat u moet zeggen of doen. Uw aanwezigheid op zich is al een bron van sterkte voor hen. Weet u met geen mogelijkheid wat u moet zeggen? Een omhelzing en een oprecht „Wat erg voor je” maakt hun al duidelijk dat u om hen geeft. Bent u bang dat als u begint te huilen, u hun verdriet nog erger maakt? De Bijbel zegt: „Weent met mensen die wenen” (Romeinen 12:15). Uw tranen laten zien dat u hun verdriet deelt, en dat is vertroostend.

❖ Neem het initiatief. Kunt u een maaltijd voor het gezin klaarmaken? Kunt u de afwas doen die zich heeft opgestapeld? Kunt u boodschappen voor hen doen? Zeg niet: „Als ik iets voor je kan doen, laat het me dan weten.” Zelfs als dat in alle oprechtheid wordt gezegd, concluderen veel verdrietige ouders daaruit dat u het te druk hebt om hen te helpen. Vraag liever: „Wat kan ik nu doen om je te helpen?”, en doe dan wat ze u vragen. Maar vermijd het inbreuk te maken op hun privacy of u met hun persoonlijke zaken te bemoeien.

❖ Zeg niet: „Ik weet hoe je je voelt.” Elk mens reageert anders op de dood van een dierbare. Ook als u zelf een kind verloren hebt, weet u niet precies hoe zij zich voelen.

❖ Er zal veel tijd verstrijken voordat hun leven weer een beetje normaal wordt. Blijf hen helpen zo veel u kunt. Aanvankelijk wordt een gezin vaak overstelpt met aandacht, maar er is meer nodig. Wees alert op hun behoeften in de weken en maanden die volgen. *

[Voetnoot]

[Illustraties op blz. 7]

Uit Bijbelverslagen blijkt dat Jezus kinderen het leven kan en wil teruggeven