Co Jezus miał na myśli, mówiąc, że jego wierny niewolnik będzie „roztropny”?

Jezus zadał pytanie: „Kto rzeczywiście jest niewolnikiem wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad członkami czeladzi swojej, aby im dawał pokarm we właściwym czasie?” (Mateusza 24:45). Ów „niewolnik” dostarczający „pokarmu” duchowego to zbór chrześcijańskich pomazańców. Dlaczego Jezus nazwał ich roztropnymi? *

Aby dobrze zrozumieć, w jakim sensie Jezus mógł użyć tego określenia, przyjrzyjmy się innym jego wypowiedziom. Na przykład kiedy mówił o „niewolniku wiernym i roztropnym”, podał też przypowieść o dziesięciu dziewicach oczekujących na przybycie oblubieńca. Dziewice te przywodzą nam na myśl namaszczonych chrześcijan, którzy przed rokiem 1914 skwapliwie wyczekiwali przybycia wielkiego Oblubieńca, Jezusa Chrystusa. Pięć dziewic nie miało wystarczająco dużo oliwy, gdy przybył oblubieniec, i nie znalazło się na uczcie weselnej. Pozostałych pięć roztropnie zabrało ze sobą odpowiedni zapas oliwy. Dzięki temu mogły dalej roztaczać światło, gdy nadszedł oblubieniec, i wejść na ucztę (Mateusza 25:10-12).

Kiedy Jezus otrzymał władzę królewską w roku 1914, wielu namaszczonych chrześcijan spodziewało się natychmiast dołączyć do niego w niebie. Ale czekało ich jeszcze dużo pracy na ziemi. Niektórzy nie byli na to przygotowani. Podobnie jak nieroztropne dziewice, nie umacniali się zawczasu pod względem duchowym, toteż nie byli przygotowani do tego, żeby nadal nieść światło. Większość pomazańców zachowała się jednak roztropnie — przejawiając mądrość i dalekowzroczność, zadbali o swe siły duchowe. Kiedy zrozumieli, ile pracy jeszcze ich czeka, z radością zabrali się do dzieła. Tym samym dowiedli, że są „niewolnikiem wiernym i roztropnym”.

Rozważmy również, jak Jezus użył słowa „roztropny” w Ewangelii według Mateusza 7:24. Powiedział: „Każdy, kto słyszy te moje słowa i wprowadza je w czyn, zostanie przyrównany do męża roztropnego, który zbudował swój dom na masywie skalnym”. Człowiek roztropny buduje na solidnym gruncie, żeby się zabezpieczyć przed ewentualną nawałnicą. Natomiast człowiek głupi buduje na piasku i traci swój dom. A zatem roztropny naśladowca Jezusa przewiduje zgubne skutki kierowania się mądrością ludzką. Dzięki rozeznaniu i trzeźwemu osądowi swoją wiarę, swe postępowanie i nauczanie mocno opiera na naukach Jezusa. Tak właśnie postępuje „niewolnik wierny i roztropny”.

Zauważmy ponadto, jak w Pismach Hebrajskich użyto słowa oddawanego w niejednym przekładzie przez „roztropny”. Na przykład faraon uczynił Józefa odpowiedzialnym za rozdział żywności w Egipcie. Było to zgodne z wolą Jehowy, który w ten sposób zapewnił wyżywienie swym czcicielom. Dlaczego faraon wybrał akurat Józefa? Wyjaśnił to następująco: „Nie ma nikogo tak roztropnego i mądrego jak ty” (Rodzaju 41:33-39; 45:5). W Biblii czytamy też o Abigail, że „była bardzo roztropna”. Zaopatrzyła w żywność Dawida, pomazańca Jehowy, oraz jego ludzi (1 Samuela 25:3, 11, 18). Józef i Abigail zasłużyli na miano roztropnych, ponieważ dostrzegali, co jest wolą Bożą, i okazywali przezorność oraz zdrowy rozsądek.

Gdy więc Jezus powiedział, iż wierny niewolnik będzie „roztropny”, chodziło mu o to, że osoby wchodzące w skład tego grona będą przejawiać wnikliwość, dalekowzroczność i trzeźwy osąd, opierając swoją wiarę, swe postępowanie i nauki na Bożym Słowie prawdy.

[Przypis]