پرورش خصوصیات لازم برای شاگردسازی

‏«پس رفته،‏ همهٔ امّت‌ها را شاگرد سازید.‏» —‏ متّیٰ ۲۸:‏۱۹‏.‏

۱.‏ بعضی از خادمان خدا در دوران باستان برای انجام خواست خدا چه خصوصیات و مهارت‌هایی لازم داشتند؟‏

گاهی اوقات شاهدان یَهُوَه برای این که بتوانند ارادهٔ خدا را به جا آورند باید مهارت‌ها و خصوصیاتی را اکتساب کنند.‏ مثلاً ابراهیم و سارَه که به فرمان خدا شهر پررونق اور را ترک کردند باید هم دیدگاه خود را نسبت به زندگی عوض می‌کردند و هم مهارت‌های لازم را برای یک زندگی چادرنشینی می‌آموختند.‏ (‏ عبرانیان ۱۱:‏۸،‏ ۹،‏ ۱۵‏)‏ یوشَع نیز که قوم اسرائیل را به سرزمین موعود برد،‏ باید شجاع می‌بود و به یَهُوَه اعتماد می‌کرد و معرفتی دقیق از شریعت وی می‌داشت.‏ (‏ یوشَع ۱:‏۷-‏۹‏)‏ همچنین قابلیت‌های بَصَلْئیل و اُهُولیاب که مردانی مجرّب و در صنعتِ دست کارکشته بودند از برکت روح خدا افزوده شد تا بتوانند در ساختمان خیمه و کارهای مربوط به آن موفق شوند.‏ —‏ خروج ۳۱:‏۱-‏۱۱‏.‏

۲.‏ چه سؤالاتی را در خصوص کار شاگردسازی بررسی خواهیم کرد؟‏

^۲ چند قرن بعد،‏ عیسی مسیح به پیروانش فرمان داد:‏ «پس رفته،‏ همهٔ امّت‌ها را شاگرد سازید .‏ .‏ .‏ و ایشان را تعلیم دهید که همهٔ اموری را که به شما حکم کرده‌ام حفظ کنند.‏» (‏ متّیٰ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ در هیچ دورانی انسان افتخار شرکت در چنین فعالیتی را نداشته است.‏ برای کار شاگردسازی چه خصوصیاتی لازم است؟‏ چگونه می‌توانیم آن‌ها را اکتساب کنیم؟‏

محبتی عمیق به خدا نشان دهید

۳.‏ فرمان شاگردسازی چه فرصتی را برای ما فراهم می‌سازد؟‏

^۳ برای باز کردن سر صحبت با مردم و متقاعد ساختن آن‌ها به پرستش تنها خدای حقیقی بایستی دلبستگی و محبتی عمیق به یَهُوَه داشت.‏ قوم اسرائیل باستان می‌توانست محبت عمیق خود را به خدا با اطاعت کردن از فرامین شریعت،‏ با اهدای قربانی‌های پسندیده و با سرودهای حمد و تمجید ثابت کند.‏ (‏ تثنیه ۱۰:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ ۳۰:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ مزمور ۲۱:‏۱۳؛‏ ۹۶:‏۱،‏ ۲؛‏ ۱۳۸:‏۵‏)‏ ما نیز امروزه با شرکت در کار شاگردسازی قوانین الٰهی را نگاه می‌داریم و با صحبت در مورد یَهُوَه و اراده‌اش با دیگران محبت عمیق خود را به او ثابت می‌کنیم.‏ از این رو لازم است با اطمینان صحبت کنیم و از کلماتی صحیح و مناسب امیدی را که خدا در دل ما نهاده است ابراز کنیم.‏ —‏ ۱تَسّالونیکیان ۱:‏۵؛‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱۵‏.‏

۴.‏ چرا عیسی از تعلیم مردم در مورد یَهُوَه لذّت می‌برد؟‏

^۴ عیسی همیشه در مورد ارادهٔ خدا،‏ ملکوت و پرستش حقیقی با شوق و علاقهٔ زیاد صحبت می‌کرد چون که محبتی  عمیق به پدرش یَهُوَه داشت.‏ (‏ لوقا ۸:‏۱؛‏ یوحنّا ۴:‏۲۳،‏ ۲۴،‏ ۳۱‏)‏ بی‌جهت نبود که گفت:‏ «خوراک من آن است که خواهش فرستندهٔ خود را به عمل آورم و کار او را به انجام رسانم.‏» (‏ یوحنّا ۴:‏۳۴‏)‏ کلام مزمورنویس نیز در عیسی مصداق پیدا می‌کند که می‌گوید:‏ ‹ در به جا آوردن ارادهٔ تو ای خدای من رغبت می‌دارم و شریعت تو در اندرون دل من است.‏ در جماعت بزرگ به عدالت بشارت داده‌ام.‏ اینک لب‌های خود را باز نخواهم داشت و تو ای یَهُوَه می‌دانی.‏› —‏ مزمور ۴۰:‏۸،‏ ۹؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۷-‏۱۰‏.‏

۵،‏ ۶.‏ برای موفقیت در امر شاگردسازی دارا بودن چه خصوصیتی از همه مهم‌تر است؟‏

^۵ دل جدیدان نیز سرشار از محبت به خداست زیرا گاهی با چنان اطمینانی در مورد یَهُوَه و ملکوتش صحبت می‌کنند که به آسانی شنوندهٔ خود را متقاعد به مطالعهٔ کلام خدا می‌کنند.‏ (‏ یوحنّا ۱:‏۴۲‏)‏ پس عامل اصلی که ما را به شاگردسازی برمی‌انگیزاند محبت به خداست.‏ نگذاریم آتش این محبت در دلمان خاموش شود؛‏ کلام خدا را مرتب بخوانیم و در آن عمیقاً تفکّر کنیم.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۴:‏۶،‏ ۱۵؛‏ مکاشفه ۲:‏۴‏.‏

^۶ علاقه و دلبستگی عیسی مسیح به یَهُوَه از او معلّمی غیور و پویا ساخته بود.‏ اما تنها محبت به یَهُوَه نبود که او را به موعظه‌گری موفق تبدیل کرده بود.‏ خصوصیتی دیگر نیز داشت که باعث موفقیتش در کار شاگردسازی می‌شد.‏ آن خصوصیت چه بود؟‏

به مردم علاقه‌مند باشید

۷،‏ ۸.‏ عیسی چه طرز فکری نسبت به مردم داشت؟‏

^۷ عیسی به فکر مردم بود و به آن‌ها بسیار علاقه داشت.‏ حتی قبل از این که به صورت انسان به زمین آید در آسمان به عنوان «معمار» همیشه به امور انسان‌ها علاقه داشت.‏ (‏ امثال ۸:‏۳۰،‏ ۳۱‏)‏ وقتی به صورت انسان می‌زیست از خود ترحّم نشان می‌داد و کسانی را که نزد او می‌آمدند آرامش می‌بخشید.‏ (‏ متّیٰ ۱۱:‏۲۸-‏۳۰‏)‏ عیسی در واقع کاری جز تقلید از محبت و ترحّمی که یَهُوَه به انسان‌ها دارد نمی‌کرد.‏ همین باعث می‌شد مردم جذب پرستش تنها خدای حقیقی شوند.‏ مردم از هر قشر جامعه با میل و رغبت گوش به سخنان عیسی می‌دادند زیرا از نیازهای آن‌ها باخبر بود و شرایط و اوضاع زندگی آن‌ها را درک می‌کرد.‏ —‏ لوقا ۷:‏۳۶-‏۵۰؛‏ ۱۸:‏۱۵-‏۱۷؛‏ ۱۹:‏۱-‏۱۰‏.‏

^۸ مثلاً وقتی مردی از او پرسید که چگونه می‌تواند از زندگی ابدی بهره‌مند شود «عیسی به وی نگریسته،‏ او را محبت نمود.‏» (‏ مَرقُس ۱۰:‏۱۷-‏۲۱‏)‏ و در مورد چند نفر دیگر از شاگردانش اهل بیت‌عَنْیا می‌خوانیم:‏ «عیسی مرتا و خواهرش و ایلعازَر را محبت می‌نمود.‏» (‏ یوحنّا ۱۱:‏۱،‏ ۵‏)‏ بلی،‏ محبت عیسی به مردم چنان عمیق بود که برای تعلیم آن‌ها حتی از استراحت خود نیز چشم‌پوشی می‌کرد.‏ (‏ مَرقُس ۶:‏۳۰-‏۳۴‏)‏ محبت عمیق و توجه بی‌ریای عیسی به همنوعان خود باعث شده بود که عیسی در جذب مردم به پرستش حقیقی بسیار موفق باشد.‏

۹.‏ پولُس در کار شاگردسازی چه طرز فکری نسبت به مردم داشت؟‏

^۹ پولُس رسول نیز شخصی بود که نسبت به اوضاع و احوال مخاطبان موعظه‌اش بی‌اعتنا نبود.‏ برای نمونه،‏ خطاب به آن عده از اهالی شهر تَسّالونیکی که به مسیحیت گرویده بودند گفت:‏ «بدین طرز شایق (‏ مشتاق و علاقه‌مند)‏ شما شده،‏ راضی می‌بودیم که نه همان انجیل خدا را به شما دهیم،‏ بلکه جان‌های خود را نیز از بس که عزیز ما بودید.‏» به دلیل زحمات بی‌شائبهٔ پولُس،‏ بعضی‌ها در آن شهر ‹از بت‌ها به سوی خدا بازگشت کردند تا خدای حی حقیقی را بندگی نمایند.‏› (‏ ۱تَسّالونیکیان ۱:‏۹؛‏ ۲:‏۸‏)‏ ما نیز اگر مثل عیسی و پولُس به فکر مردم باشیم شاهد روزی شادی‌آور خواهیم بود که چگونه ‹آنانی که برای حیات جاودانی مستعدند،‏ ایمان می‌آورند.‏› —‏ اَعمال ۱۳:‏۴۸‏.‏

ازخودگذشته باشید

۱۰،‏ ۱۱.‏ چرا شرکت و موفقیت در کار شاگردسازی بدون ازخودگذشتگی امکان‌پذیر نیست؟‏

^۱۰ کسانی که در شاگردسازی موفقند اشخاصی ازخودگذشته می‌باشند.‏ واضح است که این گونه اشخاص در پی پول و اموال نیستند چون که برایشان اهمیت چندانی ندارد.‏ عیسی در تصدیق این حقیقت گفت:‏ «چه دشوار است که توانگران (‏ ثروتمندان)‏ داخل ملکوت خدا شوند.‏» چون شاگردانش از سخنان او در حیرت افتادند،‏ عیسی باز بدیشان گفت:‏ «ای فرزندان،‏ چه دشوار است دخول آنانی که به مال و اموال توکّل دارند  در ملکوت خدا!‏ سهل‌تر است که شتر به سوراخ سوزن درآید از این که شخص دولتمند به ملکوت خدا داخل شود!‏» (‏ مَرقُس ۱۰:‏۲۳-‏۲۵‏)‏ بدین جهت عیسی زندگی ساده را به شاگردانش توصیه کرد تا وقت کافی برای فعالیت شاگردسازی داشته باشند.‏ (‏ متّیٰ ۶:‏۲۲-‏۲۴،‏ ۳۳‏)‏ حال،‏ روحیهٔ ازخودگذشتگی از چه لحاظ عاملی مهم در امر شاگردسازی است؟‏

^۱۱ آموزش همهٔ احکام عیسی به مردم مستلزم تلاش،‏ زحمت و وقت زیاد است.‏ مثلاً کسی که شاگرد می‌سازد معمولاً می‌کوشد کتاب مقدّس را به شخص علاقه‌مند هر هفته تدریس کند.‏ بعضی از موعظه‌گران ملکوت نیز با فداکاری تمام به جای شغل تمام‌وقت،‏ شغل نیمه‌وقت گرفته‌اند تا وقت بیشتری را صرف یافتن علاقه‌مندان کنند.‏ هزاران نفر از خواهران و برادران مسیحی‌مان سعی می‌کنند زبانی خارجی بیاموزند تا بتوانند با موفقیت بیشتری به مهاجران کشورشان موعظه کنند.‏ بعضی نیز خانه و خانوادهٔ خود را ترک کرده،‏ به منطقه یا کشوری دیگر نقل مکان کرده‌اند تا در کار شاگردسازی سهمی کامل داشته باشند.‏ (‏ متّیٰ ۹:‏۳۷‏)‏ شرکت و موفقیت در این فعالیت‌ها بدون ازخودگذشتگی امکان‌پذیر نیست.‏ اما ازخودگذشتگی به تنهایی کافی نیست.‏

صبور باشید،‏ اما وقت تلف نکنید

۱۲،‏ ۱۳.‏ چرا صبر و شکیبایی در امر شاگردسازی مهم است؟‏

^۱۲ صبر و شکیبایی لازمهٔ موفقیت در کار شاگردسازی است.‏ درست است که پیام ملکوت فوریت دارد اما شاگرد ساختن از شخصی علاقه‌مند نیاز به وقت و صبر زیاد دارد.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۷:‏۲۹‏)‏ مثلاً عیسی با برادرش یعقوب شکیبا و صبور بود.‏ یعقوب مدت‌ها با تعالیم عیسی آشنایی نزدیک داشت ولی به دلایلی نامعلوم از عیسی پیروی نمی‌کرد.‏ (‏ یوحنّا ۷:‏۵‏)‏ اما در کتاب مقدّس می‌خوانیم او به همراه مادرش و برادران تنی‌اش در کنار رسولان به دعا و مناجات مشغول بود یعنی این که در مدت زمانی کوتاه،‏ بین مرگ مسیح و روز عید پَنْطیکاست ۳۳ م.‏،‏ یکی از شاگردان عیسی شده بود.‏ (‏ اَعمال ۱:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ یعقوب بعدها در مسیحیت رشد چشمگیری کرد تا جایی که مسئولیت‌های سنگینی را در سازمان مسیحی آن زمان بر عهده گرفت.‏ —‏ اَعمال ۱۵:‏۱۳؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۷‏.‏

^۱۳ کار مسیحیان از لحاظی مثل کار کشاورزان است زیرا آن‌ها نیز چیزهایی را می‌پرورانند که آهسته رشد می‌کنند مثل فهم و دانش از کلام یَهُوَه،‏ محبت به او و دست یافتن به شخصیت و خصلت مسیحی.‏ پس لازم است بسیار صبور باشیم.‏ یعقوب می‌گوید:‏ «ای برادران،‏ تا هنگام آمدن خداوند صبر کنید.‏ اینک دهقان انتظار می‌کشد برای محصول گرانبهای زمین و برایش صبر می‌کند تا باران اوّلین و آخرین را بیابد.‏ شما نیز صبر نمایید و دل‌های خود را قوی سازید زیرا که آمدن خداوند نزدیک است.‏» (‏ یعقوب ۵:‏۷،‏ ۸‏)‏ جالب این که یعقوب به هم‌ایمانانش توصیه می‌کند که ‹تا هنگام آمدن عیسای سَروَر صبر کنند.‏› وقتی شاگردان عیسی از درک نکته‌ای عاجز می‌بودند عیسی با صبر و شکیبایی تمام مفهوم آن را به ایشان توضیح می‌داد یا با آوردن مثال و تشبیهی نکته را برایشان باز می‌کرد.‏ (‏ متّیٰ ۱۳:‏۱۰-‏۲۳؛‏ لوقا ۱۹:‏۱۱؛‏ ۲۱:‏۷؛‏ اَعمال ۱:‏۶-‏۸‏)‏ حال که سَروَر ما حضور دارد لازم است در شاگردسازی از خود صبر نشان دهیم.‏ آنانی که در این دوران شاگرد عیسی می‌شوند نیاز به معلّمانی صبور و شکیبا دارند.‏ —‏ یوحنّا ۱۴:‏۹‏.‏

۱۴.‏ اگرچه در تدریس با دیگران صبوریم چگونه باید از وقت خود استفاده کنیم؟‏

^۱۴ در بعضی موارد با وجود صبر زیادی که از خود در  تدریس کتاب مقدّس نشان می‌دهیم،‏ کلام خدا در اکثر شاگردان ثمره نمی‌دهد.‏ (‏ متّیٰ ۱۳:‏۱۸-‏۲۳‏)‏ در چنین مواقعی که سعی و کوشش ما بی‌ثمر می‌ماند،‏ بهتر است وقت بیشتری را به مطالعه با چنین فردی اختصاص ندهیم و در عوض بکوشیم اشخاصی را پیدا کنیم که برای حقیقت کتاب مقدّس ارزش قائلند.‏ (‏ جامعه ۳:‏۱،‏ ۶‏)‏ البته نباید فراموش کرد که حتی آنانی که از آموختن کتاب مقدّس قدردانی می‌کنند نیز ممکن است وقت لازم داشته باشند تا دیدگاه و افکار و اولویت‌های زندگی‌شان را تغییر دهند.‏ پس همان طور که عیسی با شاگردانش که هنوز طرز فکر صحیح را در خود به وجود نیاورده بودند صبور بود ما نیز می‌کوشیم با این گونه افراد صبور باشیم.‏ —‏ مَرقُس ۹:‏۳۳-‏۳۷؛‏ ۱۰:‏۳۵-‏۴۵‏.‏

فن تعلیم و تدریس را بیاموزید

۱۵،‏ ۱۶.‏ چرا ارائهٔ ساده و قابل فهم و همچنین آمادگی خوب از قبل کلید موفقیت در کار شاگردسازی محسوب می‌شود؟‏

^۱۵ راز موفقیت در کار شاگردسازی،‏ محبت عمیق به خدا،‏ روحیهٔ ازخودگذشتگی و صبر است.‏ در کنار این‌ها لازم است فن تعلیم و تدریس را هم بیاموزیم تا بتوانیم موضوعات مهم را به روشنی و بدون ابهام به شاگرد توضیح دهیم.‏ عیسی مسیح،‏ معلّم بزرگ،‏ در این کار نمونه بود چون که تعالیم به‌یادماندنی خود را با کلامی ساده اما نافذ و پرقدرت به دیگران آموزش می‌داد.‏ مطمئناً به خاطر می‌آورید عبارات کوتاه و آموزندهٔ او را از قبیل «گنج‌ها به جهت خود در آسمان بیندوزید،‏» «آنچه مقدّس است،‏ به سگان مدهید،‏» «حکمت از فرزندان خود تصدیق کرده شده است،‏» «مال قیصر را به قیصر ادا کنید و مال خدا را به خدا!‏» (‏ متّیٰ ۶:‏۲۰؛‏ ۷:‏۶؛‏ ۱۱:‏۱۹؛‏ ۲۲:‏۲۱‏)‏ البته تعالیم عیسی فقط به جملات و عبارات کوتاه و مختصر محدود نمی‌شد.‏ تعالیم او بسیار روشن و واضح بود و اگر لازم می‌شد توضیحاتی مناسب نیز در کنار آن‌ها می‌داد.‏ حال چگونه می‌توانیم به تقلید از عیسی در کار تعلیم مهارت کسب کنیم و معلّمانی قابل شویم؟‏

^۱۶ کلید موفقیت در سادگی و شفافیّت روش تعلیم نهفته است.‏ معلّم اگر خود را از قبل آماده نکرده باشد حین تدریس مرتب صحبت می‌کند.‏ چنین معلّمی نکتهٔ اصلی درس را با افراط در سخن زیر انبوهی از اطلاعات دفن می‌کند،‏ زیرا هر چه در آن زمینه می‌داند می‌خواهد به شاگرد بگوید.‏ برعکس،‏ معلّمی که قبل از درس،‏ خوب خود را آماده می‌کند به قدر کافی در مورد شاگردش و همچنین در بارهٔ درس مورد بحث فکر کرده،‏ فقط آنچه را که شاگرد نیاز دارد به وضوح و روشنی تعلیم می‌دهد.‏ (‏ امثال ۱۵:‏۲۸؛‏ ۱قُرِنتیان ۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ چنین معلّمی میزان معلومات شاگرد را در نظر می‌گیرد و می‌داند طی مطالعه کدام نکات درس را باید متناسب با دانسته‌های او برجسته سازد.‏ این معلّم نیز احتمالاً از معلومات گسترده‌ای در مورد موضوع برخوردار است ولی می‌داند که وضوح کلام از حذف اطلاعات زائد و فرعی حاصل می‌شود.‏

۱۷.‏ چگونه می‌توان شاگرد را ترغیب به استدلال در بارهٔ آیات کرد؟‏

^۱۷ عیسی نیز به جای این که فقط یک مشت حقایق و واقعیات را برای مردم بازگو کند آنان را ترغیب به استدلال می‌کرد.‏ مثلاً یک بار از شمعون (‏ پِطْرُس)‏ پرسید:‏ «ای شمعون،‏ چه گمان داری؟‏ پادشاهان جهان از چه کسان عُشر و جزیه (‏ مالیات)‏ می‌گیرند؟‏ از فرزندان خویش یا از بیگانگان؟‏» (‏ متّیٰ ۱۷:‏۲۵‏)‏ ما نیز ممکن است چنان شیفتهٔ محتوای کتاب مقدّس باشیم که بخواهیم با شور و هیجان تمام هر چه در ذهن داریم برای شاگرد تعریف کنیم.‏ در این صورت باید خویشتن‌دار باشیم و به شاگرد نیز فرصت صحبت کردن بدهیم تا حین مطالعه افکار و احساسات خود را در مورد موضوع مورد بحث با ما در میان بگذارد.‏ پس شاگرد را با سؤالات متعدد بمباران نکنیم.‏ با استفاده از مَثَل و تشبیه و چند سؤال سنجیده می‌توان به شاگرد کمک کرد مفهوم نکته‌ای  خاص از کتاب مقدّس را که در کتاب درسی آمده است درک کند.‏

۱۸.‏ «تعلیم صحیح» شامل چیست؟‏

^۱۸ کتاب مقدّس از «تعلیم صحیح» سخن می‌گوید.‏ (‏ تیطُس ۱:‏۹‏)‏ تعلیم صحیح فقط حفظ کردن دانسته‌ها و حقایق کتاب مقدّس نیست.‏ باید بکوشیم تفاوت بین حقیقت و کذب،‏ خوب و بد،‏ و حکمت و جهالت را به شاگرد بیاموزیم.‏ با این کار می‌کوشیم بذر محبت به یَهُوَه را در دل او بکاریم تا او نیز به میل و رغبت خود را مطیع یَهُوَه سازد.‏

با غیرت تمام شاگرد بسازید

۱۹.‏ چگونه همهٔ مسیحیان در کار شاگردسازی با یکدیگر شریکند؟‏

^۱۹ جماعت مسیحی سازمانی است که شاگرد می‌سازد.‏ وقتی شخصی شاگرد و پیرو مسیح می‌شود شادی آن فقط مختص آن کسی نیست که او را پیدا کرده و تعالیم کتاب مقدّس را به وی آموخته است.‏ به فرض بچه‌ای در محلّه گم شده است و گروهی در جستجوی او هستند.‏ در میان این عده ممکن است فقط یکی از آن‌ها بچه را پیدا کند.‏ ولی وقتی بچه را به پدر و مادرش بازمی‌گردانند اشک شادی از چشمان همهٔ کسانی که به نحوی در این جستجو سهیم بوده‌اند جاری می‌شود.‏ (‏ لوقا ۱۵:‏۶،‏ ۷‏)‏ شاگردسازی نیز بر همین منوال است.‏ همهٔ مسیحیان در جستجوی کسانی هستند که می‌خواهند شاگرد عیسی شوند.‏ و وقتی چنین کسانی در جلسات سالن ملکوت حضور می‌یابند تک‌تک مسیحیان حاضر در آن جلسه به نحوی در افزایش قدردانی ایشان در خصوص پرستش حقیقی سهیم می‌باشند.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۴:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ بدین شکل همهٔ مسیحیان از مشاهدهٔ تعمید صدها هزار نفر در سال به شوق و شعف می‌آیند.‏

۲۰.‏ اگر بخواهید کتاب مقدّس را با کسی مطالعه کنید چه باید بکنید؟‏

^۲۰ بسیاری از مسیحیان وفادار مایلند به کسی در مورد یَهُوَه و پرستش حقیقی تعلیم دهند.‏ با وجود تمام تلاش‌هایشان ممکن است تا به حال موفق نبوده‌اند.‏ خوانندهٔ عزیز،‏ اگر شما نیز در زمرهٔ چنین افرادی هستید،‏ همواره به محبت خود به یَهُوَه بیفزایید،‏ از توجه به نیازهای مردم بازنایستید و همیشه روحیهٔ ازخودگذشتگی نشان دهید و صبور باشید.‏ در ضمن،‏ سعی کنید در فن تعلیم و تدریس کتاب مقدّس نیز پیشرفت کنید.‏ از همه مهم‌تر،‏ به یَهُوَه دعا کنید و با او اشتیاق خود را برای مطالعهٔ کتاب مقدّس با شخصی علاقه‌مند در میان بگذارید.‏ (‏ جامعه ۱۱:‏۱‏)‏ در ضمن،‏ مطمئن باشید که هر چه در راه خدمت به یَهُوَه می‌کنید نهایتاً هم به کار شاگردسازی کمک می‌کند هم خدا را جلال می‌دهد.‏

می‌توانید توضیح دهید؟‏

‏• چرا فعالیت شاگردسازی محبت ما را به خدا محک می‌زند؟‏

‏• شخصی که شاگرد می‌سازد از چه خصوصیاتی برخوردار است؟‏

‏• «تعلیم صحیح» شامل چیست؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۸]‏

شاگردسازی نشانهٔ محبت عمیق مسیحیان به خدا است

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۰]‏

چرا کسی که می‌خواهد شاگرد بسازد باید به مردم علاقه داشته باشد؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۱]‏

برای موفقیت در کار شاگردسازی به چه خصوصیاتی نیاز داریم؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۲]‏

همهٔ مسیحیان از مشاهدهٔ نتایج فعالیت شاگردسازی به شوق می‌آیند