Το Γνωρίζατε;

Ποιο ήταν το μέγεθος της χυτής θάλασσας στο ναό του Σολομώντα;

Το εδάφιο 1 Βασιλέων 7:26 αναφέρει ότι αυτή η θάλασσα χωρούσε «δύο χιλιάδες βαθ» νερού, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι ιερείς, ενώ το παράλληλο εδάφιο 2 Χρονικών 4:5 αναφέρει ότι χωρούσε «τρεις χιλιάδες βαθ». Αυτό έχει αποτελέσει το έναυσμα για τον ισχυρισμό ότι η διαφορά είναι αποτέλεσμα λανθασμένης αντιγραφής στο εδάφιο του Δεύτερου Χρονικών.

Ωστόσο, αυτά τα δύο Γραφικά εδάφια δεν αντιφάσκουν μεταξύ τους αλλά μπορούν να εναρμονιστούν. Το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο μας επιτρέπει να εννοήσουμε ότι το εδάφιο 2 Χρονικών 4:5 αναφέρεται στη μέγιστη χωρητικότητα της λεκάνης του ναού, δηλαδή στο πόσο νερό θα μπορούσε να χωρέσει, ενώ το εδάφιο 1 Βασιλέων 7:26 θα μπορούσε να εννοηθεί ως δήλωση για την ποσότητα του νερού την οποία έβαζαν συνήθως στη λεκάνη του ναού. Με άλλα λόγια, δεν γέμιζαν ποτέ αυτή τη λεκάνη στο μέγιστο της χωρητικότητάς της. Φαίνεται πως συνήθως τη γέμιζαν μόνο ως τα δύο τρίτα της χωρητικότητάς της.

Γιατί πλήρωσαν ο Ιησούς και ο Πέτρος το φόρο για το ναό χρησιμοποιώντας μόνο ένα νόμισμα;

Την εποχή του Ιησού, κάθε άρρενας Ιουδαίος πάνω από 20 χρονών απαιτούνταν να πληρώνει ως ετήσιο φόρο για το ναό το ποσό των δύο δραχμών, ή αλλιώς ένα νόμισμα που λεγόταν δίδραχμο. Αυτό ισοδυναμούσε περίπου με δύο ημερομίσθια. Όταν εγέρθηκε ερώτημα για την πληρωμή αυτού του φόρου, ο Ιησούς έκανε την εξής υπόδειξη στον Πέτρο: «Πήγαινε στη θάλασσα, ρίξε αγκίστρι και πάρε το πρώτο ψάρι που θα βγει και, όταν ανοίξεις το στόμα του, θα βρεις ένα νόμισμα του ενός στατήρα. Πάρε το και δώσε το σε αυτούς για εμένα και εσένα».—Ματθαίος 17:24-27.

Πολλοί λόγιοι πιστεύουν ότι το νόμισμα του ενός στατήρα για το οποίο γίνεται λόγος εδώ ήταν στην πραγματικότητα το τετράδραχμο. Αυτό το νόμισμα ήταν αξίας τεσσάρων δραχμών, δηλαδή ισοδυναμούσε με το φόρο που έπρεπε να πληρώσουν δύο άτομα για το ναό. Το τετράδραχμο ήταν πολύ πιο κοινό και διαδεδομένο από το δίδραχμο. Το Νέο Λεξικό της Αγίας Γραφής (The New Bible Dictionary) κάνει μάλιστα το εξής σχόλιο: «Φαίνεται ότι οι Ιουδαίοι κανόνιζαν συχνά να πληρώνουν το φόρο για το Ναό ανά δύο».

Επιπρόσθετα, όποιος ήθελε να πληρώσει το φόρο μόνο για ένα άτομο χρεωνόταν το άτζιο, δηλαδή την προμήθεια για την ανταλλαγή χρημάτων. Αυτή η επιβάρυνση μπορούσε να είναι και της τάξης του 8 τοις εκατό. Ωστόσο, όσοι πλήρωναν για δύο άτομα ταυτόχρονα απαλλάσσονταν από αυτήν. Έτσι λοιπόν, ακόμη και ως προς αυτή τη μικρή λεπτομέρεια, η αφήγηση που καταγράφηκε από τον Ματθαίο συμφωνεί με τα όσα είναι γνωστά για τις συνήθειες της εποχής του Ιησού.

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Μεγέθυνση τετράδραχμου