EWANGELIA według Mateusza najwidoczniej została spisana głównie dla czytelników pochodzenia żydowskiego, Marka — dla nie-Żydów, a Łukasza dla ludzi ze wszystkich narodów. Ta ostatnia powstała mniej więcej w latach 56-58 n.e. i jest szczegółową relacją o życiu i służbie Jezusa.

Łukasz, troskliwy i sumienny lekarz, „od samego początku wszystko dokładnie” prześledził. To, co opisał, obejmuje okres 35 lat: od roku 3 p.n.e. do 33 n.e. (Łuk. 1:3). Niemal 60 procent informacji podanych przez Łukasza nie występuje w pozostałych Ewangeliach.

POCZĄTEK SŁUŻBY

(Łuk. 1:1 do 9:62)

Opisawszy narodziny Jana Chrzciciela oraz Jezusa, Łukasz wspomina, że Jan rozpoczął służbę w 15 roku panowania Tyberiusza Cezara, to znaczy wiosną 29 roku n.e. (Łuk. 3:1, 2). Jesienią tego samego roku Jan chrzci Jezusa (Łuk. 3:21, 22). W roku 30 ‛Jezus powraca do Galilei i zaczyna nauczać w synagogach’ (Łuk. 4:14, 15).

Syn Boży rozpoczyna swą pierwszą podróż ewangelizacyjną po Galilei. Mówi do tłumów: „Również innym miastom muszę oznajmiać dobrą nowinę o królestwie Bożym” (Łuk. 4:43). Zabiera ze sobą parę osób, wśród nich Szymona, rybaka, i powołuje ich do ‛łowienia żywych ludzi’ (Łuk. 5:1-11; Mat. 4:18, 19). W drugiej podróży po Galilei towarzyszy mu 12 apostołów (Łuk. 8:1). Podczas trzeciej wyprawy wysyła ich, by „głosili królestwo Boże oraz uzdrawiali” (Łuk. 9:1, 2).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

1:35 — Czy w przyjściu na świat Jezusa odgrywała jakąś rolę komórka jajowa Marii? Tak. Dzięki temu dziecko Marii rzeczywiście było potomkiem jej przodków, czyli Abrahama, Judy i Dawida, jak to obiecał Bóg (Rodz. 22:15, 18; 49:10; 2 Sam. 7:8, 16). Jednak w przeniesieniu doskonałego życia Syna Bożego oraz w samym poczęciu brał udział święty duch Jehowy (Mat. 1:18). Duch ten najwyraźniej wymazał z komórki jajowej Marii wszelkie znamiona niedoskonałości i od samego początku chronił rozwijający się embrion przed wszelkimi szkodliwymi czynnikami.

1:62 — Czy Zachariasz stał się zarówno niemy, jak i głuchy? Nie. Stracił tylko mowę. Inni co prawda pytali go „za pomocą znaków”, jak chciałby nazwać dziecko, ale nie dlatego, że był głuchy. Najprawdopodobniej słyszał, co jego żona mówi o nadaniu imienia dziecku. Być może drudzy pytali go o to, wykonując jakieś gesty. Potem gdy została mu przywrócona mowa, nic nie wspomniano o przywróceniu słuchu, co sugeruje, że nie był mu odebrany (Łuk. 1:13, 18-20, 60-64).

2:1, 2 — Jak wzmianka o „tym pierwszym spisie” pomaga ustalić datę narodzin Jezusa? Pod rządami cesarza Augusta przeprowadzono więcej niż jeden spis. Pierwszy, który zapowiedziano w Księdze Daniela 11:20, odbył się w 2 roku p.n.e. Następny zaś — w 6 lub 7 roku n.e. (Dzieje 5:37). Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii w czasie obu tych spisów, zapewne piastując to stanowisko dwukrotnie. Podana przez Łukasza informacja o pierwszym spisie oznacza, że Jezus urodził się w 2 roku p.n.e.

2:35 — W jakim sensie duszę Marii miał przeszyć „długi miecz”? Słowa te zapowiadały jej cierpienie, gdy większość ludzi odrzuci  Jezusa jako Mesjasza. Wskazywały też na rozpacz z powodu jego męczeńskiej śmierci (Jana 19:25).

9:27, 28 — Dlaczego Łukasz napisał, że przemienienie nastąpiło „osiem dni” po tym, jak Jezus obiecał uczniom, że niektórzy z nich „nie zakosztują śmierci”, dopóki wpierw nie ujrzą go przychodzącego w Królestwie, skoro Mateusz i Marek wspomnieli, iż było to „sześć dni później”? (Mat. 17:1; Marka 9:2). Łukasz najwidoczniej uwzględnił dwa dodatkowe dni — dzień, w którym Jezus złożył tę obietnicę, oraz dzień, gdy się ona spełniła.

9:49, 50 — Dlaczego Jezus nie zabronił wypędzać demonów człowiekowi, który z nim nie chodził? Jezus nie powstrzymał go, gdyż wtedy nie istniał jeszcze zbór chrześcijański. Można było wierzyć w imię Jezusa i wypędzać demony, nie chodząc z nim w sensie dosłownym (Marka 9:38-40).

Czego się możemy nauczyć:

1:32, 33; 2:19, 51. Maria zachowywała w swym sercu zdarzenia i wypowiedzi będące spełnieniem proroctw. Czy my także zachowujemy w sercu proroctwa Jezusa dotyczące „zakończenia systemu rzeczy”, porównując je z aktualną sytuacją światową? (Mat. 24:3).

2:37. Przykład Anny uczy nas, że w wielbieniu Jehowy powinniśmy być wytrwali, ‛nie ustawać w modlitwie’ oraz nie opuszczać „naszych wspólnych zebrań” (Rzym. 12:12; Hebr. 10:24, 25).

2:41-50. Józef stawiał sprawy duchowe na pierwszym miejscu w życiu oraz zaspokajał fizyczne i duchowe potrzeby rodziny. Dał pod tym względem wspaniały przykład innym głowom rodzin.

4:4. Nie pozwólmy, by upłynął nam choćby jeden dzień bez rozmyślania o sprawach duchowych.

6:40. Nauczyciel Słowa Bożego ma dawać dobry przykład uczniom. Musi postępować zgodnie z tym, co głosi.

8:15. Aby ‛zatrzymać słowo i z wytrwałością przynosić plon’, trzeba się karmić Słowem Bożym, rozumieć je i cenić. Czytaniu Biblii i opartych na niej publikacji powinny towarzyszyć modlitwa i rozmyślanie.

PÓŹNIEJSZA SŁUŻBA JEZUSA

(Łukasza 10:1 do 24:53)

Jezus głosi w Judei. Posyła przed sobą 70 uczniów do każdego miasta i miejsca, do którego sam ma przyjść (Łuk. 10:1). Idzie „od miasta do miasta i od wsi do wsi, nauczając” (Łuk. 13:22).

Pięć dni przed Paschą 33 roku n.e. Jezus wjeżdża do Jerozolimy na źrebięciu oślicy. Nadszedł czas na spełnienie tego, co powiedział uczniom: „Syn Człowieczy musi znieść wiele cierpień i być odrzucony przez starszych oraz naczelnych kapłanów i uczonych w piśmie, i zostać zabity, a trzeciego dnia wskrzeszony” (Łuk. 9:22, 44).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

10:18 — Co Jezus miał na myśli, mówiąc do 70 uczniów: „Zobaczyłem Szatana, jak już spadł z nieba niczym błyskawica”? Jezus nie twierdził, że Szatan już wtedy został wyrzucony z nieba. Nastąpiło to dopiero po tym, jak Chrystus objął władzę królewską  w roku 1914 (Obj. 12:1-10). Mówiąc o przyszłym wydarzeniu w czasie przeszłym, Jezus najwidoczniej chciał podkreślić, że na pewno się to spełni.

14:26 — W jakim sensie naśladowcy Chrystusa ‛mają w nienawiści’ swych krewnych? W języku biblijnym nienawidzenie kogoś (lub czegoś) może oznaczać okazywanie mu mniejszej miłości (Rodz. 29:30, 31). Chrześcijanie ‛mają w nienawiści’ swoich krewnych w tym sensie, że kochają ich mniej niż Jezusa (Mat. 10:37).

17:34-37 — Kogo symbolizują „orły” i czym jest „ciało”? Do dalekowzrocznych orłów przyrównano tych, którzy zostali ‛wzięci’, czyli wybawieni. „Ciałem”, do którego się garną, jest prawdziwy Chrystus podczas niewidzialnej obecności oraz pokarm duchowy udostępniany przez Jehowę (Mat. 24:28).

22:44 — Dlaczego Jezus przeżywał taką udrękę? Powodów było wiele. Jezus martwił się, czy to, że umrze jak przestępca, nie przyniesie hańby Jehowie i Jego świętemu imieniu. Doskonale też zdawał sobie sprawę, że od dochowania wierności zależy jego życie wieczne oraz przyszłość całej rodziny ludzkiej.

23:44 — Czy trzygodzinna ciemność była spowodowana zaćmieniem Słońca? Nie. Zaćmienie Słońca zdarza się tylko w czasie nowiu Księżyca, a nie podczas pełni, jak to było w okresie Paschy. Ciemność w dniu śmierci Jezusa była cudem spowodowanym przez Boga.

Czego się możemy nauczyć:

11:1-4. Porównanie tych wskazówek z nieco innymi słowami modlitwy wzorcowej, podanej jakieś 18 miesięcy wcześniej w Kazaniu na Górze, wyraźnie dowodzi, że nasze modlitwy nie powinny polegać na zwykłym powtarzaniu określonych sformułowań (Mat. 6:9-13).

11:5, 13. Co prawda Jehowa chętnie nas wysłuchuje, ale powinniśmy modlić się do Niego z wytrwałością (1 Jana 5:14).

11:27, 28. Prawdziwe szczęście wynika z wiernego spełniania woli Bożej, a nie na przykład z więzów rodzinnych czy sytuacji materialnej.

11:41. Do składania darów miłosierdzia musi nas pobudzać miłość i szczera chęć dawania.

12:47, 48. Ten, komu powierzono dużą odpowiedzialność, ale nie wywiązuje się ze swoich obowiązków, ponosi większą winę niż ten, kto nie wie albo nie rozumie, czego się od niego wymaga.

14:28, 29. Mądrość nakazuje unikać życia ponad stan.

22:36-38. Krótko przed swą śmiercią Jezus polecił uczniom wziąć miecze, ale nie dla obrony. Gdy w nocy go zdradzono, wykorzystał fakt, że uczniowie mieli miecze, i udzielił bardzo ważnej lekcji: „Wszyscy, którzy chwytają za miecz, od miecza zginą” (Mat. 26:52).

[Ilustracja na stronie 31]

Józef dał wspaniały przykład jako głowa rodziny

[Ilustracja na stronie 32]

Relacja Łukasza o życiu i służbie Jezusa jest najbardziej szczegółowa