Gods liefde waarneembaar in moederliefde

„Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, zodat zij geen medelijden zou gevoelen voor de zoon van haar buik? Zelfs deze vrouwen kunnen vergeten, maar ík zal u niet vergeten.” — JESAJA 49:15.

EEN pasgeboren baby ligt lekker in de armen van zijn moeder terwijl hij gevoed wordt. Het tafereel ademt tederheid en liefde. „Toen ik mijn baby voor het eerst in mijn armen hield,” zegt Pam, „voelde ik een overweldigend gevoel van liefde en verantwoordelijkheid voor dit nieuwe leven.”

Het lijkt vanzelfsprekend, maar onderzoek heeft bevestigd dat de liefde van een moeder van grote invloed is op de ontwikkeling van haar kind. In een rapport dat de Wereldgezondheidsorganisatie heeft gepubliceerd over geestelijke gezondheid staat: „Onderzoeken hebben aangetoond dat kleine kinderen die door hun moeder worden verlaten of van haar worden gescheiden ongelukkig en depressief worden, soms zelfs zo erg dat ze in paniek raken.” Ditzelfde rapport noemt een onderzoek waaruit blijkt dat kinderen die op jonge leeftijd liefde en aandacht krijgen, een aanzienlijk hoger IQ hebben dan kinderen die worden verwaarloosd.

Over het belang van moederliefde zegt Alan Schore, hoogleraar psychiatrie aan de medische faculteit van de Universiteit van Los Angeles: „De eerste relatie van het kind, die met de moeder, fungeert als een model, omdat die relatie echt bepalend is voor het vermogen van het individu om alle latere emotionele relaties te kunnen aangaan.”

Helaas kan een moeder soms door depressiviteit, ziekte of andere spanningen  haar kind verwaarlozen of zelfs „haar zuigeling vergeten” (Jesaja 49:15). Maar dat is eerder uitzondering dan regel. Het is zelfs zo dat moeders wel geprogrammeerd lijken om van hun kinderen te houden. Onderzoekers hebben ontdekt dat moeders tijdens de bevalling een verhoogde oxytocinespiegel hebben, een hormoon dat de weeën bevordert en later een rol speelt bij de productie van moedermelk. Van ditzelfde hormoon, dat door zowel mannen als vrouwen wordt geproduceerd, wordt aangenomen dat het een rol speelt bij de drang om liefdevol en onzelfzuchtig te handelen.

Wat is de oorsprong van liefde?

Mensen die de evolutieleer propageren, zeggen dat onzelfzuchtige liefde, zoals tussen een moeder en haar kind, toevallig is ontstaan en door natuurlijke selectie behouden is gebleven omdat het de soort ten goede kwam. Het onlinetijdschrift Mothering Magazine beweert bijvoorbeeld: „Het eerste gedeelte van onze hersenen dat zich heeft ontwikkeld boven op het gedeelte dat we van de reptielen hebben geërfd, is het limbisch systeem, de zetel van de emotie. Dit hersengedeelte maakt het mogelijk dat moeders een hechte band met hun baby krijgen.”

Onderzoek heeft dus aangetoond dat het limbisch systeem een rol speelt bij onze emoties. Maar klinkt het redelijk dat de liefde van een moeder voor haar kind het resultaat is van het toevallige uitgroeisel van een reptielenbrein?

Sta eens stil bij het alternatief. De Bijbel zegt dat de mensen naar Gods beeld werden geschapen, dat wil zeggen met het vermogen zijn eigenschappen te weerspiegelen (Genesis 1:27). Gods overheersende eigenschap is liefde. „Wie niet liefheeft, heeft God niet leren kennen,” schreef de apostel Johannes, „want God is liefde” (1 Johannes 4:8). Merk op dat dit Bijbelvers niet zegt dat God liefde heeft. In plaats daarvan wordt gezegd dat God liefde is. Hij is de Bron van liefde.

De Bijbel beschrijft liefde als volgt: „De liefde is lankmoedig en vriendelijk. De liefde is niet jaloers, ze snoeft niet, wordt niet opgeblazen, gedraagt zich niet onbetamelijk, zoekt niet haar eigen belang, wordt niet geërgerd. Ze rekent het kwade niet aan. Ze verheugt zich niet over onrechtvaardigheid, maar verheugt zich met de waarheid. Ze verdraagt alle dingen, gelooft alle dingen, hoopt alle dingen, verduurt alle dingen. De liefde faalt nimmer” (1 Korinthiërs 13:4-8). Lijkt het redelijk te geloven dat de edelste van alle eigenschappen door blind toeval is ontstaan?

Welke uitwerking heeft het op u?

Zou u na het lezen van de beschrijving van liefde in de voorgaande paragraaf niet willen dat iemand zo’n soort liefde voor u zou tonen? Dat is heel logisch, want wij zijn „Gods nageslacht” (Handelingen 17:29). We zijn gemaakt om die liefde te ontvangen en te uiten. En we kunnen er zeker van zijn dat God diepe liefde voor ons heeft (Johannes 3:16; 1 Petrus 5:6, 7). Het Bijbelcitaat aan het begin van dit artikel maakt duidelijk dat Gods liefde voor ons zelfs nog krachtiger en duurzamer is dan de liefde van een moeder voor haar kind.

Maar u vraagt u misschien af: Als God wijs, machtig en liefdevol is, waarom maakt hij dan geen eind aan lijden? Waarom laat hij toe dat kinderen sterven, onderdrukking voortduurt en de aarde wordt vernield door wanbeheer en hebzucht? Dat zijn goede vragen die redelijke antwoorden verdienen.

Wat agnostici ook mogen zeggen, het is mogelijk bevredigende antwoorden op die vragen te krijgen. Miljoenen mensen in honderden landen hebben die antwoorden gevonden door met Jehovah’s Getuigen de Bijbel te bestuderen. De uitgevers van dit tijdschrift nodigen u uit dat ook te doen. Naarmate uw kennis van God toeneemt door een studie van zijn Woord en zijn schepping, zult u merken dat hij niet afstandelijk is en dat u hem wel degelijk kunt leren kennen. U zult er waarschijnlijk van overtuigd raken dat God „niet ver is van een ieder van ons”. — Handelingen 17:27.

[Inzet op blz. 8]

Gods liefde voor ons is duurzamer dan de liefde van een moeder voor haar kind