توفان نوح واقعیتی تاریخی یا ساختهٔ تخیّل

آیا در آرزوی دنیایی بهترید؛‏ دنیایی بدون هیچ جنگ،‏ جنایت و ظلمی؟‏ دنیایی سرشار از صلح و آرامش؟‏ اگر چنین است می‌توانید از سرگذشت نوح قوّت‌قلب و دلگرمی یابید.‏ شاید با سرگذشت نوح کمی آشنایی داشته باشید.‏ نوح مردی درستکار بود که کشتی‌ای ساخت؛‏ کشتی‌ای که او و خانواده‌اش را از توفانی جهانی نجات بخشید؛‏ توفانی که شریران را از صحنهٔ آن روزگار محو نمود.‏

به ندرت داستانی می‌توان یافت که در میان ملل مختلف چنین شناخته‌شده باشد.‏ برای نمونه،‏ سرگذشت زندگی نوح که در کتاب مقدّس در پیدایش باب‌های ۶ تا ۹ به قلم آمده،‏ در کتاب قرآن نیز به شکلی دیگر بازگو شده است و همچنین یکی از افسانه‌های بسیاری از ملل جهان محسوب می‌گردد.‏ در اینجا این سؤال مطرح می‌شود که آیا توفان نوح واقعاً به وقوع پیوسته یا داستانی تخیّلی است که مردم را به درستکاری ترغیب می‌کند؟‏ در طی قرن‌ها این سؤال موضوع بحث و گفتگوی عالِمان مذهبی و محققان بوده است.‏ اما کتاب مقدّس جای هیچ شک و تردید باقی نمی‌گذارد که توفان نوح رویدادی واقعی بوده است نه ساختهٔ تخیّل انسان‌ها.‏ در ادامه به بررسی دلایلی می‌پردازیم که نشان می‌دهند توفان نوح به راستی به وقوع پیوسته است.‏

در کتاب پیدایش زمان دقیق یعنی روز،‏ ماه و سال آغاز توفان و سیل ثبت شده است.‏ همچنین به زمان و محل توقف کشتی و زمان فروکش کردن آب نیز اشاره شده است.‏ به علاوه جزئیات دقیقی مربوط به ابعاد و اندازهٔ کشتی و نوع مصالحی که در آن بکار رفته نیز عنوان شده است.‏ معمولاً توضیحات یک داستان تخیّلی مبهم و نامشخص است اما توضیحات کتاب مقدّس دقیق و مشخص می‌باشد.‏

دو شجره‌نامه در کتاب مقدّس واقعی بودن سرگذشت نوح را نشان می‌دهند.‏ (‏۱تواریخ ۱:‏۴؛‏ لوقا ۳:‏۳۶‏)‏ عَزْرا و لوقا برای گردآوری این دو شجره‌نامه با دقت کامل در بارهٔ آن جستجو و تحقیق نمودند.‏ لوقا در گزارش خود اصل و نسب عیسی مسیح را تا نوح ثبت نموده است.‏

پیامبران خدا همانند اِشَعْیا و حِزْقِیال،‏ همچنین رسولان عیسی پِطْرُس و پولُس اشاراتی به نوح و توفان روزگار او نموده‌اند.‏ —‏ اِشَعْیا ۵۴:‏۹؛‏ حِزْقِیال ۱۴:‏۱۴،‏ ۲۰؛‏ عبرانیان ۱۱:‏۷؛‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ ۲پِطْرُس ۲:‏۵‏.‏

عیسی مسیح نیز با اشاره به توفان نوح چنین پیشگویی کرد:‏ «در زمان بازگشت من،‏ مردم دنیا مانند زمان نوح نسبت به امور الٰهی بی‌توجه خواهند بود.‏ در زمان نوح،‏ مردم همه سرگرم خوردن و نوشیدن و ازدواج و خوشگذرانی بودند و همه چیز به صورت عادی جریان داشت،‏ تا روزی که نوح داخل کشتی شد و طوفان آمد و همه را از بین برد.‏» (‏لوقا ۱۷:‏۲۶،‏ ۲۷‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ اگر توفانی صورت نگرفته بود مسلّماً عیسی آن را با «زمان بازگشت» و حضور خود مقایسه نمی‌کرد.‏

پِطْرُس رسول پیشگویی کرد که در آن زمان ‹استهزاکنندگانی› ظاهر خواهند شد که گفته‌های کتاب مقدّس را مورد تمسخر قرار می‌دهند.‏ در کلام خدا می‌خوانیم:‏ ‹آنان به عمد بر این حقیقت چشم می‌پوشند که به وسیلهٔ همین آب،‏ دنیای زمان نوح غرق و نابود شد.‏› آیا ما باید چشم خود را بر «این حقیقت» بپوشانیم؟‏ هرگز،‏ چرا که پِطْرُس در ادامه می‌گوید:‏ «آسمان‌ها و زمین کنونی برای آتش ذخیره شده است و تا روز داوری و هلاکت بی‌دینان نگاه داشته می‌شود.‏» —‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۳-‏۷‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو.‏

خدا بار دیگر شریران را نابود می‌سازد و عادلان را نجات می‌بخشد.‏ باشد که با سرمشق قرار دادن نوح جزو نجات‌یافته‌گان گردیم و به دنیایی بهتر راه یابیم.‏