Ang Diyos Maluluy-on Kanako

Sumala sa giasoy ni Bolfenk Moc̆nik

“Palig-ona ang imong kaugalingon.” Mao gayod kanay gitugon ni Mama samtang iya kong gigakos. Gibulag mi sa armadong mga tawo ug ila kong gidakop. Human niana, ang akong kaso gihusay sa korte. Sa kataposan, ako gisentensiyahan ug lima ka tuig nga pagkabilanggo. Ang uban lagmit mahugno gayod niana. Sa tinuod lang, ako mibatig kalinaw sa hunahuna. Paasoya ko sa akong kaagi.

ANG gihisgotan sa ibabaw nahitabo sa Slovenia sa 1952. a Apan sugdan nako ang akong estorya mga 20 ka tuig una pa niana, sa 1930. Nianang tuiga, ang mga Saksi ni Jehova nga gitawag kaniadto nga mga Estudyante sa Bibliya naghimog ginurupong pagbawtismo sa among nasod sa unang higayon. Ang akong mga ginikanan nga si Berta ug Franz Moc̆nik gibawtismohan usab. Nianang panahona, ako sayis anyos ug ang akong manghod nga babaye nga si Majda kuwatro anyos. Ang among balay sa siyudad sa Maribor maoy sentro sa buluhaton sa mga Saksi.

Pagka-1933, si Adolf Hitler na ang nagmando sa Alemanya ug iyang gilutos ang mga Saksi. Daghan sa mga Saksing Aleman ang namakwet sa Yugoslavia aron motabang sa pagsangyaw. Malipay kaayo ang akong mga ginikanan sa pagpasaka niining matinumanong mga igsoon. Usa kanila nga wala gyod nako malimti mao si Martin Poetzinger, nga sa ulahi nabilanggo ug siyam ka tuig diha sa kampo konsentrasyon sa mga Nazi. Dayon, sa 1977 hangtod sa iyang kamatayon sa 1988, siya nag-alagad ingong membro sa Nagamandong Lawas sa mga Saksi ni Jehova.

Kon moestar si Brader Poetzinger sa balay, diha siya mohigda sa akong kama, ug kami sa akong manghod mohigda sa kuwarto nila ni Mama. Diha siyay de-kolor nga gamayng ensiklopedia ug ganahan kaayo kong magpakli-pakli niini.

Panahon sa Grabeng Pagsulay

Sa 1936, samtang nagkadako ang awtoridad ni Hitler, mitambong sila si Mama ug Papa sa makasaysayanhong internasyonal nga kombensiyon sa Lucerne, Switzerland. Kay nindot mag tingog si Papa, gipili siya nianang higayona sa pagrekord ug sermon sa Bibliya nga gamiton sa mga Saksi sa pagsangyaw sa mga tawo sa Slovenia. Wala madugay human sa maong halandomong kombensiyon, ang mga Saksi sa Uropa gilutos pag-ayo. Daghan ang nag-antos ug namatay sa mga kampo konsentrasyon sa Nazi diin sila gibalhog.

Sa Septiyembre 1939, mibuto ang Gubat sa Kalibotan II, ug pagka-Abril 1941, gisakop sa mga sundalong Aleman ang pipila ka bahin sa Yugoslavia. Gipasira ang mga nga eskuylahan sa Slovenia.  Gidid-an usab kami sa paggamit sa among pinulongan diha sa publiko. Tungod kay ang mga Saksi ni Jehova neyutral sa politika, wala sila moapil sa gubat. b Ingong resulta, daghan ang gipangdakop ug ang uban gipamatay—lakip ang usa ka batan-on nga kaila kaayo nako, si Franc Drozg. Duol ra sa among balay ang dapit diin patyon sa mga Nazi ang mga tawo pinaagig firing squad. Mahinumdom ko nga sampongan ni Mama ug panapton ang iyang dalunggan aron dili niya madungog ang buto sa pusil. Diha sa sulat-panamilit ni Franc sa iyang higala, ang kataposang mga pulong niini nag-ingon, “Magkita ta sa Gingharian sa Diyos.”

Butang nga Akong Gibasolan Pag-ayo

Niadtong higayona 19 anyos na ako. Nakadayeg ko sa lig-ong baroganan ni Franc, apan mibati kog kahadlok. Mamatay ba usab ako? Huyang ang akong pagtuo, ug dili usab lig-on ang akong relasyon sa Diyos. Dayon gipatawag ko aron magsundalo. Tungod kay naglabi ang akong kahadlok kay sa akong pagtuo sa Diyos, ako nagsundalo.

Ako gipadala sa panggubatan aron makigsangka sa mga Ruso. Nakalas ang kinabuhi sa akong kaubang mga sundalo. Ngilngig ug pintas kaayo ang gubat. Nahasol pag-ayo ang akong konsensiya. Akong gihangyo si Jehova nga iya kong pasayloon ug hatagag kusog sa pagsubay sa hustong dalan. Sa dihang giatake mi sa mga kaaway, nagkaguliyang ang among grupo mao nga nakahigayon ko sa pag-ikyas.

Nahibalo ko nga kon madakpan ko, ila akong patyon. Sa misunod nga pito ka bulan, nakakita kog daghang katagoan. Nakapadala pa gani kog postcard kang Majda nga akong gisulatan niining mga pulonga: “Gibiyaan na nako ang akong amo, ug karon lahi na ang akong amo.” Buot nakong ipasabot nga gusto na kong moalagad sa Diyos, apan gidangtan pag pipila ka panahon una nako kana buhata.

Sa Agosto 1945, tulo ka bulan human mosurender ang Alemanya sa Alyadong puwersa, ako mipauli sa Maribor. Kahibulongan gayod nga kaming tanan—si Papa, si Mama, ug ang akong manghod—nakalingkawas sa maong gubat. Apan niadtong panahona, mga Komunista na ang nagmando sa nasod, ug gilutos usab nila ang mga Saksi ni Jehova. Ang pagsangyaw gidili, apan ang mga Saksi nagpadayon sa pagsangyaw nga tinagotago.

Sa Pebrero 1947, tulo ka matinumanong Saksi—si Rudolf Kalle, Dus̆an Mikić, ug Edmund Stropnik—ang gisentensiyahan ug kamatayon. Sa ulahi gipaubsan kini ngadto sa 20 ka tuig nga pagkapriso. Ang mga tigbalita nagtaho sa nahitabo mao nga nahibaloan sa daghan ang ilang pagmaltrato sa mga Saksi. Sa dihang nabasa nako kini, daw gikumot ang akong kasingkasing. Nahibalo ko kon unsay angay nakong buhaton.

Napalig-on Ako sa Espirituwal

Nahasol ko tungod kay nahibalo ko nga kinahanglang mobarog ko sa kamatuoran, busa naningkamot ko nga magmadasigon sa among pagsangyaw nga tinagotago. Tungod kay nagkugi ko sa pagtuon sa Bibliya, gitabangan ko sa espiritu sa Diyos aron mabuntog ang akong mga bisyo, sama sa pagpanigarilyo.

Sa 1951, nagpabawtismo ko ingong simbolo sa akong dedikasyon sa Diyos, ug ako nagkinabuhi na usab ingong Kristohanon human sa halos napulo ka tuig. Sa kataposan, akong gibati nga si  Jehova tinuod gayod nga Amahan—matinumanon, maunongon, ug dili gayod mausab ang iyang gugma. Bisag nakahimo kog dili maayong mga desisyon sa akong pagkabatan-on, ako nalig-on sa pasalig sa Bibliya nga ang Diyos mapinasayloon. Ingong mahigugmaong Amahan, ang Diyos nagbutad kanako “pinaagi sa mga pisi sa gugma.”—Oseas 11:4.

Nianang malisod nga panahon, magtigom mi nga tinagotago diha sa balay sa mga Saksi, ug sekreto usab kaming magsangyaw. Wala pay usa ka tuig human sa akong bawtismo, ako gidakop. Nagkaestorya mi ni Mama kadiyot sa wala pa magsugod ang paghusay sa akong kaso. Sumala sa ako nang gikaingon, hugot ko niyang gigakos ug iya kong giingnan: “Palig-ona ang imong kaugalingon.” Sa dihang gisentensiyahan kog lima ka tuig nga pagkabilanggo, ako nagpabiling lig-on ug kalmado.

Ako gibutang diha sa gamayng selda kauban sa tulo ka piniriso. Tungod niana, akong nasangyawan ang mga tawo nga wala gayod untay kahigayonan nga makadungog sa maayong balita. Bisan wala koy Bibliya o mga literatura sa Bibliya, nahinumdoman nako ang mga teksto sa Bibliya ug nakasaysay niana. Resulta kini sa daghang oras nga akong gigugol sa pagtuon sa Bibliya kaniadto. Sigehan nakog sulti ang akong kaubang mga piniriso nga kon silbihan nako ang akong sentensiya nga lima ka tuig, si Jehova magpalig-on kanako aron ako makalahutay. Apan naghunahuna ko, kon lahi ang iyang kabubut-on kanako, wala gayoy makapugong niini.

Gawasnon na sa Pag-alagad

Sa Nobyembre 1953, gibuhian sa gobyerno ang tanang mga Saksi ni Jehova. Nahibaloan nako nga gikuha na ang pagdili sa among buluhaton duha na ka bulan ang milabay. Amo dayong giorganisar pag-usab ang mga kongregasyon ug ang pagsangyaw. Nakakaplag kamig tigomanan diha sa silong sa usa ka bilding sa sentro sa Maribor. Nagbutang kamig karatula sa bungbong niini: “Mga Saksi ni Jehova—Kongregasyon sa Maribor.” Pwerte namong lipaya kay gawasnon na kami sa pag-alagad kang Jehova ug among gipabilhan pag-ayo kana.

Sayo sa 1961, ako misugod sa pag-alagad sa bug-os panahong ministeryo ingong payunir. Human sa unom ka bulan, ako gidapit sa pag-alagad sa opisina sa mga Saksi ni Jehova sa Yugoslavia, nga nahimutang sa Zagreb, Croatia. Ang among opisina maoy usa ka gamayng kuwarto diin tulo mi nga nagtrabaho didto. Ang mga Saksi nga nagpuyo sa duol magboluntaryo sa maadlaw aron sa pagtabang sa pag-imprentag magasing Bantayanang Torre sa lokal nga mga pinulongan.

Ang mga babaye motabang usab sa buluhaton. Silay tigtahi sa mga magasin. Ang akong trabaho lainlain sama sa pag-proofread, paghubad, paghatod ug mga sulat, ug pagtipig sa mga rekord.

Kausaban sa Asaynment

Sa 1964, ako giasayn sa pag-alagad ingong nagapanawng ministro, diin ako regular nga moduaw sa mga kongregasyon sa mga Saksi ni Jehova aron palig-onon ang ilang pagtuo. Gimahal kaayo nako kini nga asaynment. Kasagaran, mobiyahe ko gikan sa usa ka kongregasyon ngadto sa lain sakay sa bus o tren. Aron maalagaran nako ang mga Saksi sa gagmayng mga baryo, sagad magbisikleta ko o kaha magbaktas ug usahay malubong ang akong tiil sa kalapok.

Apan diha sab koy kasinatian nga kataw-anan. Kausa, giubanan ko sa usa ka brader paingon sa laing kongregasyon sakay sa tartanilya. Samtang nag-agi mi sa libaongon nga dalan, mikaliring ang usa ka ligid. Maayo gyod namong pagkatikalbong. Samtang nanglingkod mi sa karsada nga nagtan-aw sa kabayo, kini mitan-aw usab kanamo nga naglurat sa kahibulong. Bisag pila na ka tuig ang milabay, makakatawa gihapon mi kon amo kanang mahinumdoman. Ako gayong gipabilhan ang tim-os nga gugma sa mga igsoon sa maong dapit.

Sa lungsod sa Novi Sad, nasuod nako si Marika, nga usa ka payunir (bug-os-panahong ministro). Nakadayeg kaayo ko sa iyang gugma sa kamatuoran sa Bibliya ug sa iyang kadasig sa ministeryo. Nabihag niya ang akong kasingkasing ug nagminyo mi. Dayon, giduaw namo ang mga kongregasyon ingong magtiayon.

 Ang among pamilya nakalahutay usab sa mga kalisdanan sa panahon nga gidili ang among buluhaton. Gipasanginlan ang akong amahan nga espiya kono siya sa mga kaaway panahon sa gubat ug gipapahawa siya sa iyang trabaho. Gipaningkamotan gayod niya nga makabalik sa iyang trabaho apan wala siya molampos ug nasakitan siya pag-ayo niana. Taudtaod siyang nabugnaw sa pagka-Saksi apan mibalik siya pagkaaktibo sa kongregasyon hangtod sa iyang kamatayon sa 1984. Ang akong lumo ug matinumanon nga inahan namatayg sayo, sa 1965. Si Majda nag-alagad karon sa kongregasyon sa Maribor.

Pag-alagad sa Austria

Sa 1972, kami ni Marika giasayn sa Austria aron sa pagsangyaw sa daghang taga-Yugoslavia nga nagpuyo didto aron manarbaho. Pag-abot namo sa kaulohan niini, sa Vienna, wala mi magdahom nga didto na diay mi magpuyo. Anam-anam nga naporma sa Austria ang bag-ong mga kongregasyon ug mga grupo nga nagsulti sa mga pinulongan sa Yugoslavia.

Sa ngadtongadto, ako giasayn sa pag-alagad ingong nagapanawng ministro aron sa pagduaw sa nagkadaghang mga kongregasyon ug mga grupo sa tibuok nasod. Sa ulahi, giasayn usab kami sa pagduaw sa mga kongregasyon sa Alemanya ug Switzerland, diin duna usay napormang mga kongregasyon nga nagsulti sa mga pinulongan sa Yugoslavia. Ako mitabang sa pag-organisar sa daghang mga asembliya ug mga kombensiyon niining mga nasora.

Sa popanahon, ang dagkong mga kombensiyon duawon sa mga membro sa Nagamandong Lawas, ug nahimamat nako pag-usab si Martin Poetzinger. Amo pang mahinumdoman ang mga panghitabo mga 40 ka tuig na ang milabay sa dihang tig-dayonan pa siya sa balay. Ako siyang gipangutana, “Nahinumdom ka ba nga ganahan kaayo kong magpakli-pakli sa imong gamayng ensiklopedia?”

“Taym pa,” mitubag siya ug dayon mibiya. Pagbalik niya, iyang gitunol kanako ang maong libro. “Regalo nako na nimo,” siya miingon. Gitipigan gayod nako ang maong libro diha sa akong librarya.

Masakiton—Apan Aktibo Gihapon

Sa 1983, nadayagnos nga ako adunay kanser. Sa wala madugay, giingnan ko nga grabe na kono ang akong sakit. Malisod gayod kadto nga panahon, ilabina kang Marika, apan tungod sa iyang pag-atiman ug sa tabang sa mga igsoon sa pagtuo, malipayon gihapon ang akong kinabuhi.

Kami ni Marika nagpadayon sa bug-os-panahong ministeryo sa Vienna. Sagad, moadto ko sa sangang buhatan sa buntag aron sa paghubad ug mga literatura, ug si Marika puliki usab sa pagsangyaw diha sa siyudad. Walay kasudlan ang akong kalipay tungod kay ang mga taga-Yugoslavia nga namuyo sa Austria nga nahimong Saksi miabot nag kapin sa 1,300. Kami ni Marika nakapribilehiyo sa pagtabang sa daghan kanila nga makakat-on sa kamatuoran sa Bibliya.

Sa miaging mga tuig, ako nakatambong sa pagdedikar sa mga pasilidad sa sangang buhatan diha sa mga nasod nga kanhi sakop sa Yugoslavia—sa Croatia niadtong 1999 ug sa Slovenia niadtong 2006. Usa ako sa karaang mga Saksi nga giinterbiyo aron iasoy kon sa unsang paagi nagsugod ang buluhatong pagsangyaw niining mga nasora mga 70 ka tuig kanhi.

Si Jehova maoy mahigugmaon nga Amahan nga andam gayong mopasaylo sa atong mga kasaypanan. Mapasalamaton ako kay dili mga sayop ang iyang gibantayan! (Salmo 130:3) Siya maluloton ug maluluy-on gayod kanako. c

[Mga footnote]

[Hulagway sa panid 27]

Gikan sa wala patuo: Akong mga ginikanan nga si Berta ug Franz Moc̆nik, si Majda, ug ako, sa Maribor, Slovenia, sa katuigan sa 1940

[Hulagway sa panid 29]

Kami sa akong asawa, si Marika