Bóg serdecznie zaprasza ludzi „ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków” do oddawania Mu czci (Obj. 7:9, 10; 15:3, 4). Ci, którzy przyjmują takie zaproszenie, mogą „oglądać to, co jest rozkoszą Jehowy” (Ps. 27:4; 90:17). Podobnie jak psalmista, wznoszą głosy ku chwale Boga, mówiąc: „Oddajmy cześć i się pokłońmy; klęknijmy przed Jehową, naszym Twórcą” (Ps. 95:6).

Wielbienie godne uznania w oczach Boga

Jednorodzony Syn Boży, Jezus Chrystus, miał mnóstwo możliwości poznania sposobu myślenia, zasad i wymagań swego Ojca. Dzięki temu mógł z przekonaniem pokazywać innym, jak należy oddawać cześć Bogu. Oznajmił: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie” (Jana 1:14; 14:6).

Jezus ustanowił doskonały wzór pokornego podporządkowania się niebiańskiemu Ojcu. Sam powiedział: „Nic nie czynię z własnej inicjatywy, ale wszystko mówię tak, jak mnie nauczył Ojciec”. Później dodał: „Zawsze czynię to, co się jemu podoba” (Jana 8:28, 29). W jaki sposób Jezus czynił to, co się podoba Bogu?

Przede wszystkim był Mu w pełni oddany, a to jest istotą prawdziwego wielbienia. Dowiódł tego, okazując swemu Ojcu posłuszeństwo i spełniając Jego wolę, nawet gdy wiązało  się to z wielkimi osobistymi wyrzeczeniami (Filip. 2:7, 8). Za ważny element wielbienia Boga uważał też regularny udział w dziele czynienia uczniów. Uczestniczył w nim tak aktywnie, że był nazywany Nauczycielem, i to zarówno przez wierzących, jak i niewierzących (Mat. 22:23, 24; Jana 3:2). Ponadto poświęcał się dla dobra innych. Nie miał dużo czasu dla siebie, ale chętnie usługiwał drugim (Mat. 14:13, 14; 20:28). Pomimo tylu zajęć zawsze znajdował czas na modlitwę do swego Ojca niebiańskiego (Łuk. 6:12). Jakże cenne było w oczach Boga to, co ku Jego chwale czynił Jezus!

Zabieganie o to, by się podobać Bogu

Jehowa bacznie obserwował swego Syna i wyraził się o nim z uznaniem (Mat. 17:5). Jednakże wierność Jezusa dostrzegł też Szatan Diabeł i obrał go za szczególny cel ataków. Dlaczego? Ponieważ nigdy wcześniej żaden człowiek nie okazał Bogu całkowitego posłuszeństwa i tym samym nie wielbił Go w sposób doskonały. Diabeł chciał odciągnąć Jezusa od oddawania Jehowie należnej czci (Obj. 4:11).

Szatan podsunął więc Jezusowi kuszącą ofertę. Wziął go na „niezwykle wysoką górę i pokazał mu wszystkie królestwa świata oraz ich chwałę”. Potem oświadczył: „Dam ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi cześć”. Co na to Jezus? Odrzekł: „Precz, Szatanie! Jest bowiem napisane: ‚Jehowę, twego Boga, masz czcić i tylko dla niego masz pełnić świętą służbę’” (Mat. 4:8-10). Jezus wiedział, że złożenie hołdu Szatanowi byłoby bałwochwalstwem. Nie zważając na to, jakie mu proponowano korzyści, nie chciał nawet jeden raz oddać czci komukolwiek oprócz Jehowy.

Nam Szatan raczej nie zaproponuje wszystkich królestw świata oraz ich chwały w zamian za oddawanie mu czci. Wciąż jednak próbuje odciągnąć szczerych chrześcijan od Boga. Chce, byśmy wielbili kogoś lub coś innego (2 Kor. 4:4).

Chrystus Jezus dowiódł swej wierności aż do śmierci. Zachował nieskazitelną lojalność wobec Boga i przysporzył Mu chwały w sposób, w jaki nie zdołał tego dokonać żaden człowiek. Jako prawdziwi chrześcijanie, staramy się naśladować Jezusa, stawiając wielbienie naszego Stwórcy na pierwszym miejscu w życiu. Bliską więź z Bogiem uznajemy za najcenniejszy skarb.

Błogosławieństwa wynikające z wielbienia Boga we właściwy sposób

Praktykowanie „formy oddawania czci, która jest czysta i nieskalana z punktu widzenia naszego Boga”, przynosi wiele błogosławieństw (Jak. 1:27). Na przykład żyjemy w czasach, gdy coraz więcej ludzi jest „rozmiłowanych w samych sobie, rozmiłowanych  w pieniądzach, zarozumiałych” i „nie miłujących dobroci” (2 Tym. 3:1-5). Ale w zborze chrześcijańskim mamy czyste, budujące towarzystwo osób, które usilnie starają się trzymać Bożych mierników wielbienia. Czyż nie jest to pokrzepiające?

Gdy pozostajemy nieskalani tym światem, odczuwamy dodatkowe błogosławieństwo — mamy czyste sumienie. Zachowujemy je, stosując się do zasad Jehowy, a także przestrzegając tych praw Cezara, które nie kolidują z prawem Bożym (Marka 12:17; Dzieje 5:27-29).

Służenie Bogu z całej duszy przynosi też błogosławieństwa innego rodzaju. Gdy skupiamy się na spełnianiu woli Bożej, a nie własnej, prowadzimy bardziej sensowne i satysfakcjonujące życie. Nie kierujemy się maksymą: „Jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy”, lecz niezawodną nadzieją bezkresnego życia w raju na ziemi (1 Kor. 15:32).

W Księdze Objawienia proroczo wskazano na czas, kiedy ludzie, którzy zachowują nieskalaną pozycję przed Jehową, ‛wyjdą z wielkiego ucisku’. Dalej w tej relacji czytamy, że „Zasiadający na tronie rozpostrze nad nimi swój namiot” (Obj. 7:13-15). Tym „Zasiadającym na tronie” jest sam Jehowa Bóg, najbardziej chwalebna Osoba w całym wszechświecie. Wyobraź sobie, jaką radość poczujesz, kiedy Jehowa zaprosi cię jako gościa do swego namiotu i otoczy troskliwą opieką — nie spotka cię wtedy żadna krzywda! A z Jego ochrony i troski w pewnym stopniu korzystamy nawet dzisiaj.

Ponadto o tych, którzy oddają cześć Bogu w sposób cieszący się Jego uznaniem, powiedziano, że zostaną ‛poprowadzeni do źródeł wód życia’. Te orzeźwiające źródła to symbol wszystkich udostępnianych przez Jehowę środków, umożliwiających ludziom osiągnięcie życia wiecznego. Dzięki okupowi złożonemu przez Chrystusa „Bóg otrze z ich oczu wszelką łzę” (Obj. 7:17). Ludzkość zostanie doprowadzona do doskonałości, co osobom mającym żyć wiecznie na ziemi przyniesie niewypowiedzianą radość. Już teraz czciciele Boga czują się szczęśliwi i z wdzięcznością przyłączają się do niebiańskiego chóru, który tak wysławia Jehowę: „Wielkie i zdumiewające są twe dzieła, Jehowo Boże, Wszechmocny. Prawe i prawdziwe są twe drogi, Królu Wieczności. Któż by się ciebie rzeczywiście nie bał, Jehowo, i nie wychwalał twego imienia, skoro ty sam jesteś lojalny? Bo wszystkie narody przyjdą i przed twoim obliczem oddadzą ci cześć, ponieważ zostały ujawnione twe prawe postanowienia” (Obj. 15:3, 4).

[Ilustracja na stronie 27]

Co Szatan oferuje w zamian za oddawanie mu czci?