NOWO powstały zbór w Tesalonice już od chwili założenia go przez apostoła Pawła napotyka ostry sprzeciw. Dlatego kiedy Tymoteusz — prawdopodobnie mający 20 lub nieco więcej lat — wraca stamtąd z dobrymi wieściami, Paweł postanawia napisać do Tesaloniczan list, by ich pochwalić i zachęcić. Redaguje go przypuszczalnie pod koniec 50 roku n.e. Jest to pierwsze dzieło apostoła zaliczone do natchnionych Pism. Wkrótce potem kieruje on do tych chrześcijan swój drugi list. Tym razem koryguje pewien błędny pogląd i zachęca braci do trwania w wierze.

Jakieś 10 lat później Paweł przebywa w Macedonii, a Tymoteusz w Efezie. Apostoł pisze do Tymoteusza, zachęcając go do pozostania w Efezie i trwania w duchowym boju przeciwko fałszywym nauczycielom w zborze. Kiedy po pożarze Rzymu w roku 64 n.e. na chrześcijan spada fala prześladowań, apostoł po raz drugi pisze do Tymoteusza. To ostatni natchniony list Pawła. Z rad i zachęt, które zawarł w tych czterech listach, również my możemy odnieść pożytek (Hebr. 4:12).

„CZUWAJMY”

(1 Tes. 1:1 do 5:28)

Apostoł Paweł chwali Tesaloniczan za ‛wierną pracę, pełen miłości trud i wytrwałość’. Oświadcza, że są jego ‛nadzieją i radością, i koroną radosnego uniesienia’ (1 Tes. 1:3; 2:19).

Zachęciwszy tamtejszych chrześcijan do wzajemnego pokrzepiania się nadzieją zmartwychwstania, Paweł oznajmia: „Dzień Jehowy nadchodzi dokładnie tak, jak złodziej w nocy”. Wzywa ich, by ‛czuwali i zachowywali trzeźwość umysłu’ (1 Tes. 4:16-18; 5:2, 6).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

4:15-17 — Kto zostaje ‛porwany w obłokach, aby spotkać Pana w powietrzu’, i jak to się odbywa? Chodzi tu o namaszczonych chrześcijan żyjących podczas obecności królującego już Chrystusa. ‛Spotykają oni Pana’ Jezusa w niewidzialnej dziedzinie niebiańskiej. Najpierw jednak muszą umrzeć i zostać wskrzeszeni jako istoty duchowe (Rzym. 6:3-5; 1 Kor. 15:35, 44). Obecność Chrystusa już się rozpoczęła, więc pomazańcy umierający w dobie obecnej nie muszą spać snem śmierci. Zostają niejako „porwani”, czyli natychmiast wskrzeszeni (1 Kor. 15:51, 52).

5:23 — Co miał na myśli apostoł Paweł, gdy się modlił, aby ‛były zachowane duch i dusza, i ciało braci’? Paweł pisał tu o duchu, duszy i ciele całego zboru chrześcijańskiego, w skład którego wchodzili też namaszczeni duchem Tesaloniczanie. Nie modlił się ogólnikowo o zachowanie zboru. Prosił konkretnie o zachowanie „ducha” zboru (odpowiedniego nastawienia umysłu), „duszy” (życia, istnienia zboru) oraz zachowanie „ciała” składającego się z namaszczonych chrześcijan (1 Kor. 12:12, 13). Modlitwa Pawła ukazuje więc jego głęboką troskę o pomyślność zboru.

Czego się możemy nauczyć:

1:3, 7; 2:13; 4:1-12; 5:15. Skuteczne udzielanie rad polega na łączeniu stosownych  pochwał z zachętami do dokonywania odpowiednich zmian.

4:1, 9, 10. Słudzy Jehowy powinni ciągle robić postępy duchowe.

5:1-3, 8, 20, 21. Stale przybliża się dzień Jehowy, dlatego „zachowujmy trzeźwość umysłu oraz miejmy nałożony napierśnik wiary i miłości, a jako hełm — nadzieję wybawienia”. Ponadto musimy zwracać baczną uwagę na prorocze Słowo Boże, Biblię.

„STÓJCIE NIEWZRUSZENIE”

(2 Tes. 1:1 do 3:18)

Przekręcając słowa Pawła z pierwszego listu, niektórzy w zborze najwyraźniej twierdzili, że obecność Pana Jezusa Chrystusa jest bardzo bliska. Aby skorygować ten pogląd, apostoł mówi, co ma ‛wpierw nadejść’ (2 Tes. 2:1-3).

Paweł zachęca Tesaloniczan: „Stójcie niewzruszenie i dalej trzymajcie się tradycji, których was uczono”. Ponadto nakazuje im, żeby ‛odsuwali się od każdego brata postępującego nieporządnie’ (2 Tes. 2:15; 3:6).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

2:3, 8 — Kto jest „człowiekiem bezprawia” i jak zostanie zgładzony? Ów zbiorowo pojęty „człowiek” symbolizuje duchowieństwo nominalnego chrześcijaństwa. A osobą upoważnioną do ogłoszenia i wykonania wyroków Bożych na tych niegodziwych ludziach jest „Słowo” — główny Rzecznik Boga, Jezus Chrystus (Jana 1:1). Można więc powiedzieć, że Jezus zgładzi człowieka bezprawia „duchem [czynną siłą] swoich ust”.

2:13, 14 — Jak namaszczeni chrześcijanie zostali ‛od początku wybrani ku wybawieniu’? Kiedy Jehowa postanowił, że potomstwo niewiasty rozgniecie głowę węża, tym samym przewidział utworzenie klasy pomazańców (Rodz. 3:15). Określił też, jakim wymaganiom będą musieli odpowiadać powołani, w jakim dziele wezmą udział i jakie czekają ich próby.

Czego się możemy nauczyć:

1:6-9. Wyroki Jehowy spadają na ściśle określone osoby.

3:8-12. Bliskość dnia Jehowy nie może być wymówką, by nie pracować na swoje utrzymanie. Bezczynność mogłaby nas skłonić do lenistwa i spowodować, że zaczęlibyśmy ‛wtrącać się w cudze sprawy’ (1 Piotra 4:15).

„STRZEŻ TEGO, CO CI POWIERZONO”

(1 Tym. 1:1 do 6:21)

Apostoł Paweł nawołuje Tymoteusza, aby „dalej toczył szlachetny bój, mając wiarę i dobre sumienie”. Podaje też wymagania stawiane mężczyznom, których zamianowano do usługiwania w zborze. Ponadto poleca Tymoteuszowi ‛odrzucać fałszywe opowieści, które bezczeszczą to, co święte’ (1 Tym. 1:18, 19; 3:1-10, 12, 13; 4:7).

„Nie krytykuj surowo starszego mężczyzny” — pisze Paweł. Zachęca również: „Strzeż tego, co ci powierzono, odwracając się od pustych mów, które bezczeszczą to, co święte, oraz od sprzeczności fałszywie tak nazywanej ‚wiedzy’” (1 Tym. 5:1; 6:20).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

1:18; 4:14 — Jakie „zapowiedzi” odnosiły się do Tymoteusza? Mogły to być pewne proroctwa dotyczące jego przyszłej roli w zborze chrześcijańskim, wypowiedziane pod natchnieniem, gdy podczas swej drugiej podróży misjonarskiej Paweł przybył do Listry (Dzieje 16:1, 2). Na podstawie tych „zapowiedzi” starsi zboru ‛włożyli ręce’ na młodego Tymoteusza, wyznaczając go w ten sposób do specjalnych zadań.

2:15 — Jak kobieta jest „chroniona przez rodzenie dzieci”? Wydawanie na świat dzieci, wychowywanie ich i prowadzenie domu może ‛uchronić’ kobietę przed brakiem zajęcia, ‛plotkowaniem i mieszaniem się w cudze sprawy’ (1 Tym. 5:11-15).

3:16 — Czym jest „święta tajemnica zbożnego oddania”? Od wieków było tajemnicą,  czy ludzie potrafią w sposób doskonały podporządkować się władzy Jehowy. Odpowiedzi dostarczył Jezus, który do samej śmierci dochował doskonałej lojalności wobec Boga.

6:15, 16 — Czy wypowiedź ta odnosi się do Jehowy Boga, czy do Jezusa Chrystusa? Słowa te odnoszą się do osoby, której ujawnienie się opisują, czyli do Jezusa Chrystusa (1 Tym. 6:14). W porównaniu z człowieczymi królami i panami Jezus jest „jedynym Mocarzem” i tylko on otrzymał nieśmiertelność (Dan. 7:14; Rzym. 6:9). Odkąd wstąpił do dziedziny niebiańskiej, żaden żyjący na ziemi człowiek ‛nie może go widzieć’.

Czego się możemy nauczyć:

4:15. Niezależnie od tego, czy poznaliśmy prawdę dopiero niedawno, czy już jakiś czas temu, powinniśmy ze wszystkich sił ciągle robić postępy i wzrastać duchowo.

6:2. Jeśli zatrudnia nas współwyznawca, to zamiast z tego tytułu oczekiwać szczególnych względów, powinniśmy tym bardziej przykładać się do pracy.

„GŁOŚ SŁOWO, CZYŃ TO PILNIE”

(2 Tym. 1:1 do 4:22)

Chcąc przygotować Tymoteusza na nadchodzące trudne czasy, apostoł Paweł pisze: „Bóg nie dał nam ducha tchórzostwa, lecz mocy i miłości, i trzeźwości umysłu”. Radzi też: „Niewolnik Pana nie ma się spierać, lecz ma być delikatny wobec wszystkich, wykwalifikowany do nauczania” (2 Tym. 1:7; 2:24).

Ponadto Paweł zachęca Tymoteusza: „Trwaj w tym, czego się nauczyłeś i w co po przekonaniu się uwierzyłeś”. W obliczu szerzącego się odstępstwa apostoł podpowiada młodszemu nadzorcy: „Głoś słowo, czyń to pilnie (...), upominaj, strofuj, usilnie zachęcaj” (2 Tym. 3:14; 4:2).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

1:13 — Czym jest „wzór zdrowych słów”? „Zdrowe słowa” to „słowa naszego Pana, Jezusa Chrystusa” — prawdziwe nauki chrześcijańskie (1 Tym. 6:3). Ponieważ Jezus nauczał i postępował zgodnie ze Słowem Bożym, dlatego wyrażeniem „zdrowe słowa” można też objąć ogół nauk biblijnych. Pomagają nam one zrozumieć, czego oczekuje od nas Jehowa. Trzymamy się stale tego wzoru, jeśli stosujemy w życiu to, czego się dowiadujemy z Biblii.

4:13 — O jakie „pergaminy” chodziło Pawłowi? Określenie „pergaminy” odnosi się do materiału pisarskiego z wyprawionej skóry. Możliwe, że apostoł prosił o jakieś zwoje Pism Hebrajskich, które mógłby studiować podczas uwięzienia w Rzymie. Jedne z tych zwojów mogły być wykonane z papirusu, a inne z pergaminu.

Czego się możemy nauczyć:

1:5; 3:15. W domu rodzinnym Tymoteusz od najmłodszych lat był pouczany na podstawie świętych Pism, dzięki czemu na jego życie miała wpływ silna wiara w Jezusa Chrystusa. Jakże ważne jest więc, aby rodzice poważnie traktowali swoją odpowiedzialność przed Bogiem oraz obowiązki wobec dzieci!

1:16-18. Kiedy nasi chrześcijańscy bracia przechodzą próby i prześladowania albo są więzieni, powinniśmy modlić się za nich i robić wszystko, na co nas stać, by im pomóc (Prz. 3:27; 1 Tes. 5:25).

2:22. Chrześcijanie — zwłaszcza młodzi — nie powinni być tak zajęci kulturystyką, dbaniem o kondycję fizyczną, sportem, muzyką, rozrywką, hobby, podróżami, bezcelowymi rozmowami i tym podobnymi rzeczami, że nie mieliby czasu na sprawy duchowe.

[Ilustracja na stronie 31]

Który z natchnionych listów apostoła Pawła powstał najpóźniej?