کلام یَهُوَه زنده است

نکاتی از رساله‌های یوحنّا و یهودا

یوحنّای رسول سه نامهٔ خود را احتمالاً در سال ۹۸ م.‏ و در شهر اَفَسُس به تحریر درآورد.‏ این سه نامه جزو آخرین کتب نوشته‌های الهامی است.‏ یوحنّا در دو نامهٔ اوّل خود مسیحیان را ترغیب می‌کند که در نور الٰهی راه روند و در مقابل ارتداد مقاومت کنند.‏ در نامهٔ سوّم خود نیز مسیحیان را به رفتار درست و همکاری دعوت می‌کند.‏

یهودا،‏ برادر ناتنی عیسی در نامه‌ای که حدود سال ۶۵ م.‏ از فلسطین به برادران خود می‌نویسد،‏ صحبت از اشخاص بی‌دینی می‌کند که به جماعت مسیحی راه یافته‌اند.‏ یهودا به برادران خود در خصوص مقاومت در مقابل تأثیر بد این گونه افراد پند و اندرزهایی می‌دهد.‏ توجه به آنچه یوحنّا و یهودا در نامه‌های خود ذکر کرده‌اند ایمان ما را برای مقابله با موانعی که در زندگی مسیحی خود با آن روبرو می‌شویم قوی می‌سازد.‏ —‏ عبر ۴:‏۱۲‏.‏

در نور قدم بردارید،‏ به یکدیگر محبت کنید و به ایمان رفتار نمایید

‏(‏۱یو ۱:‏۱–‏۵:‏۲۱‏)‏

یوحنّا در نامهٔ اوّل خود به مخاطبانش که همگی متحد در مسیح هستند نصایحی مفید می‌دهد و ایشان را ترغیب می‌کند تا در مقابل ارتداد پایدار بمانند و از راستی و عدالت منحرف نشوند.‏ یوحنّا به برادرانش تأکید می‌کند که در نور قدم بردارند،‏ به یکدیگر محبت کنند و به ایمان رفتار نمایند.‏

یوحنّا می‌نویسد:‏ «اگر در نور سلوک می‌نماییم،‏ چنانکه [خدا] در نور است،‏ با یکدیگر شراکت داریم.‏» او اشاره می‌کند که چون خدا منشأ محبت است ما باید «یکدیگر را محبت بنماییم.‏» «محبت خدا» ما را بر آن می‌دارد که «احکام او را نگاه داریم» و «ایمان» به یَهُوَه خدا،‏ به کلام او و به پسرش به ما قدرت می‌دهد تا بر دنیا غلبه کنیم.‏ —‏ ۱یو ۱:‏۷؛‏ ۴:‏۷؛‏ ۵:‏۳،‏ ۴‏.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۲:‏۲؛‏ ۴:‏۱۰ ‏—‏ چرا عیسی «کفّاره» خوانده می‌شود؟‏ ‏«کفّاره» در اینجا به معنی بهایی است که برای پاک کردن گناه می‌پردازند.‏ عیسی با فدا کردن جان خود بهایی را که عدالت الٰهی ایجاب می‌کرد،‏ پرداخت تا یَهُوَه از طریق آن بتواند گناه کسانی را که به قدرت فدیهٔ عیسی ایمان می‌آورند،‏ ببخشاید.‏ —‏ یو ۳:‏۱۶؛‏ روم ۶:‏۲۳‏.‏

۲:‏۷،‏ ۸ ‏—‏ منظور یوحنّا از حکم «کهنه» و حکم «تازه» چیست؟‏ حکمی که یوحنّا در مورد آن صحبت می‌کند محبت ایثارگرانه میان برادران است.‏ (‏یو ۱۳:‏۳۴‏)‏ یوحنّا از این رو آن را «کهنه» خواند که ۶۰ سال پیش از نگارش این نامه،‏ عیسی در مورد آن صحبت کرده بود.‏ بدین ترتیب مسیحیان از همان «ابتدا» که به مسیحیت گرویده بودند با این حکم آشنا بودند.‏ این حکم از این بابت «تازه» است که والاتر از حکمی است  که در شریعت بدان اشاره شده بود که می‌گوید:‏ «همسایهٔ خود را مثل خویشتن محبت نما.‏» آری،‏ محبت مسیحی مستلزم ایثار و جان‌فشانی است.‏ —‏ لاو ۱۹:‏۱۸؛‏ یو ۱۵:‏۱۲،‏ ۱۳‏.‏

۳:‏۲ ‏—‏ چه چیزی هنوز بر مسیحیان مسح‌شده «ظاهر نشده است» و چه کسی را ‹چنان که هست خواهند دید›؟‏ آنچه هنوز بر مسح‌شدگان «ظاهر نشده» این است که وقتی به شکل روحی رستاخیز می‌یابند بدنشان به چه شکل خواهد بود.‏ (‏فیل ۳:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ اما چیزی که می‌دانند این است که ‹چون او [خدا] ظاهر شود،‏ [مسح‌شدگان] مانند او خواهند بود زیرا او را چنانکه هست [یعنی به شکل «روح»] خواهند دید.‏› —‏ ۲قر ۳:‏۱۷،‏ ۱۸‏.‏

۵:‏۵-‏۸ ‏—‏ چگونه آب،‏ خون و روح شهادت دادند که «عیسی پسر خداست»؟‏ وقتی عیسی در آب تعمید گرفت یَهُوَه شخصاً او را پسر خود اعلام کرد و به این ترتیب آب به این امر شهادت می‌دهد.‏ (‏مت ۳:‏۱۷‏)‏ خون یا جان عیسی که «در راه همه فدا» شد ثابت کرد که مسیح پسر خداست.‏ (‏۱تیمو ۲:‏۵،‏ ۶‏)‏ همچنین وقتی روح‌القدس هنگام تعمید عیسی بر او فرود آمد شهادت داد که عیسی پسر خداست.‏ روح‌القدس به عیسی قدرت داد تا ‹اَعمال نیکو به جا آورد› و همهٔ کسانی را که شیطان بر ایشان ظلم نموده شفا بخشد.‏ —‏ یو ۱:‏۲۹-‏۳۴؛‏ اعما ۱۰:‏۳۸‏.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۲:‏۹-‏۱۱؛‏ ۳:‏۱۵‏.‏ فردی مسیحی که اجازه می‌دهد شخص یا چیزی محبتش را به برادران سرد کند،‏ در واقع در تاریکی راه می‌رود و نمی‌داند به کجا می‌رود.‏

‏‹ در راستی رفتار کنیم›‏

‏(‏۲یو ۱–‏۱۳‏)‏

یوحنّا نامهٔ دوّم خود را با تهنیت «به خاتون برگزیده و فرزندانش» آغاز کرد.‏ او خوشحال بود که ‹بعضی از فرزندانش در راستی رفتار می‌کنند.‏› —‏ ۲یو ۱،‏ ۴‏.‏

یوحنّا پس از ترغیب مسیحیان به محبت،‏ بدیشان نوشت:‏ «این است محبت که موافق احکام او سلوک بنماییم.‏» او همچنین به مسیحیان در خصوص «گمراه‌کننده و دجّال» تذکراتی داد.‏ —‏ ۲یو ۵-‏۷‏.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۱‏،‏۱۳ ‏—‏ «خاتون برگزیده» که بود؟‏ یک احتمال این است که یوحنّا واژهٔ یونانی کیریا به معنی خانم را در اشاره به یکی از خواهران به کار برده باشد.‏ احتمال دیگر این است که او برای گمراه کردن دشمنان مسیحیان این واژه را به استعاره در اشاره به یکی از جماعات به کار برده باشد.‏ در این صورت «فرزندان» آن خاتون به معنی اعضای آن جماعت و «فرزندانِ خواهرِ برگزیدهٔ» او اعضای جماعتی دیگر است.‏

۷ ‏—‏ در این آیه منظور یوحنّا از ‹ظهور› عیسی چیست،‏ و گمراه‌کنندگان به چه مفهوم آن را «اقرار نمی‌کنند»؟‏ منظور از ظهور،‏ آمدن غیرمرئی عیسی در آینده نیست.‏ منظور آمدن او به صورت یک انسان و تعمیدش در مقام مسیح است.‏ (‏۱یو ۴:‏۲‏)‏ گمراه‌کنندگان بدین مفهوم آمدن عیسی را به شکل انسان «اقرار نمی‌کنند» که یا اصلاً باور ندارند که عیسی وجود داشته است یا نمی‌پذیرند که او با روح‌القدس تعمید یافته است.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۲‏،‏ ۴.‏ شناخت «راستی» یا تمامی تعالیم مسیحی که در کتاب مقدّس درج شده است و پیروی از این تعالیم شرط لازم برای نجات ماست.‏ —‏ ۳یو ۳،‏ ۴‏.‏

۸-‏۱۱.‏ اگر می‌خواهیم «فیض و رحمت و سلامتی از جانب خدای پدر و عیسی مسیح خداوند» و همچنین معاشرت با هم‌ایمانانمان را از دست ندهیم،‏ باید تعالیم مسیحی را ‹نگاه داریم› و از آنانی که ‹ در تعلیم مسیح ثابت نیستند› دوری کنیم.‏ —‏ ۲یو ۳‏.‏

‏«شریک راستی بشویم»‏

‏(‏۳یو ۱–‏۱۴‏)‏

غایُس دوست صمیمی یوحنّا مخاطب نامهٔ سوّمش است.‏ یوحنّا به او می‌نویسد:‏ «مرا بیش از این شادی نیست که بشنوم که فرزندانم در راستی سلوک می‌نمایند.‏» —‏ ۳یو ۴‏.‏

یوحنّا غایُس را برای مهمان‌نوازی او نسبت به برادرانی که از جماعات دیگر به دیدنشان می‌آمدند تحسین می‌کند و می‌گوید:‏ «پس بر ما واجب است که چنین اشخاص را بپذیریم تا شریک راستی بشویم.‏» —‏ ۳یو ۵-‏۸‏.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۱۱ ‏—‏ چرا برخی از مسیحیان به خطا و گناه کشیده می‌شوند؟‏ برخی به دلیل ضعف ایمان نمی‌توانند خدا را ببینند.‏ از این رو تصوّر می‌کنند که از آنجایی که خود خدا نمی‌ببینند خدا هم آنان را نمی‌بیند.‏ —‏ حز ۹:‏۹‏.‏

۱۴ ‏—‏ یوحنّا به چه ‹ دوستانی› در این آیه اشاره می‌کند؟‏ واژهٔ «دوستان» در اینجا تنها به رابطه‌ای نزدیک بین یکدیگر اشاره ندارد،‏ بلکه یوحنّا آن را در رابطه با هم‌ایمانانش بکار برد.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۴.‏ برادران و خواهران باتجربه از پیشرفت و تلاش اعضای جوان‌تر جماعت مسیحی که «در راستی سلوک می‌نمایند» خوشحال می‌گردند.‏ همچنین می‌توان شادی و شوق والدینی را تصوّر کرد که در یاری رساندن به فرزندانشان در این راه موفق بوده‌اند و فرزندانشان یَهُوَه را خدمت می‌کنند.‏

۵-‏۸.‏ سرپرستان سیّار،‏ میسیونرها،‏ پیشگامان و کسانی که در بیت‌ایل‌ها یا دفاتر شعبه خدمت می‌کنند از جمله کسانی‌اند که به خاطر محبت به هم‌ایمانانشان و محبت به خدا سخت می‌کوشند.‏ شایسته است که ایمان آنان را سرمشق قرار دهیم و به آنان محبت خود را ابراز داریم.‏

۹-‏۱۲.‏ ما باید ایمان نمونهٔ دیمتریوس را سرمشق قرار دهیم و از رفتار ناشایست دِیوتْرِفیس دوری کنیم؛‏ کسی که به مسیحیان تهمت و افترا می‌زد.‏

‏«خویشتن را در محبت خدا محفوظ دارید»‏

‏(‏یهو ۱–‏۲۵‏)‏

یهودا در مورد افراد بی‌دینی که به جماعت مسیحی رخنه کرده بودند چنین می‌نویسد:‏ «اینان گله‌مند و عیب‌جو و غرقه در ارضای‌شهوات خویشند؛‏ به خود می‌بالند و به نفع خویش مردمان را تملّق می‌گویند.‏» —‏ یهو ۴،‏ ۱۶‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو.‏

مسیحیان چگونه می‌توانند خود را از تأثیرات مضر این گونه افراد دور نگه دارند؟‏ یهودا می‌نویسد:‏ «شما ای حبیبان،‏ به خاطر آورید آن سخنانی که رسولان خداوند ما عیسی مسیح پیش گفته‌اند.‏» سپس می‌گوید:‏ «خویشتن را در محبت خدا محفوظ دارید.‏» —‏ یهو ۱۷-‏۲۱‏.‏

پاسخ به پرسش‌های مربوط به آیات:‏

۳،‏ ۴ ‏—‏ چرا یهودا مسیحیان را بر آن می‌دارد که ‹برای ایمانشان مجاهده کنند›؟‏ زیرا بی‌دینان «در خفا» وارد جماعت مسیحی شده بودند.‏ آنان ‹فیض خدا را به فجور تبدیل نموده› یعنی از لطف خدا برای انجام اَعمال خلاف خود سوءاستفاده می‌کردند.‏

۲۰،‏ ۲۱ ‏—‏ چگونه می‌توانیم ‹خویشتن را در محبت خدا محفوظ داریم›؟‏ ما می‌توانیم از سه طریق محبت خدا را در دلمان حفظ کنیم:‏ (‏۱)‏ با استوار ساختن «ایمان» خود از طریق مطالعه و بررسی دقیق کلام خدا و شرکت در کار موعظه؛‏ (‏۲)‏ با ‹عبادت در روح‌القدس› یعنی با دعایی هماهنگ با راهنمایی روح خدا؛‏ (‏۳)‏ با ایمان ورزیدن به قربانی عیسی مسیح که زندگی ابدی را برای ما ممکن می‌سازد.‏ —‏ یو ۳:‏۱۶،‏ ۳۶‏.‏

از این آیات چه می‌آموزیم؟‏

۵-‏۷‏.‏ آیا شریران می‌توانند از داوری الهی رهایی یابند؟‏ مطابق با سه هشداری که یهودا در این آیات ذکر می‌کند،‏ چنین چیزی غیرممکن است.‏

۸-‏۱۰‏.‏ ما باید همانند میکائیل،‏ رئیس فرشتگان به کسانی که یَهُوَه به آنان قدرت و اقتدار داده است احترام و حرمت بگذاریم.‏

۱۲.‏ مرتدان به ظاهر بامحبت همچون صخره‌های خطرناک دریا که از دید کشتی یا شناگر مخفی‌اند برای ایمان ما خطرسازند.‏ شاید به نظر رسد که معلّمان کاذب سخاوتمندند اما همانند ابرهای بدون باران،‏ بی‌فایده و از ایمان تهی‌اند.‏ چنین کسانی همانند درختان بی‌ثمر پاییزند.‏ آنان همچون درختانی‌اند که برای سوزاندن ریشه‌کن شده‌اند.‏ پس عاقلانه است که از مرتدان دوری کنیم.‏

۲۲،‏ ۲۳.‏ مسیحیان واقعی از بدی نفرت دارند.‏ پس مسیحیان باتجربه و سرپرستان به آنانی که «مجادله می‌کنند [«به شک و تردید دچار شده‌اند،‏» د ج‏]» باید یاری رسانند تا ایمان خود را به دست آورند و از آتش نابودی ابدی نجات یابند.‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۸]‏

آب،‏ روح و خون شهادت می‌دهند که «عیسی پسر خداست»‏