بیایید به خدا نزدیک شویم

داوری که همیشه به عدالت رفتار می‌کند

پیدایش ۱۸:‏۲۲-‏۳۲

ذاتاً هر انسانی می‌خواهد که با وی به انصاف رفتار شود.‏ به همین دلیل به سوی کسی که دارای خصوصیات والایی همچون عدالت و انصاف و بی‌طرفی است جذب می‌شویم.‏ متأسفانه عدالت در دنیای امروز بسیار کمیاب است.‏ اما یَهُوَه خدا داوری یکتاست که می‌توان به او کاملاً اعتماد کرد.‏ او همیشه به عدالت داوری می‌کند.‏ این موضوع را می‌توان در گفتگویی مابین یَهُوَه و ابراهیم در پیدایش ۱۸:‏۲۲-‏۳۲‏،‏ اوّلین کتاب تورات به وضوح دید.‏ *

یَهُوَه به ابراهیم گفت که قصد دارد به وضعیت مردم شهرهای سُدُوم و عَمُورَه رسیدگی کند.‏ از آنجایی که ابراهیم نگران بود که مبادا انسان‌های درستکار،‏ از جمله برادرزاده‌اش لوط همراه با مردم شریر آنجا نابود شوند از یَهُوَه خدا ملتمسانه پرسید:‏ ‹آیا عادل را با شریر هلاک خواهی کرد؟‏ شاید در شهر پنجاه عادل باشند،‏ آیا آن مکان را به خاطر آن پنجاه عادل که در آن باشند،‏ نجات نخواهی داد؟‏› (‏آیه‌های ۲۳،‏ ۲۴‏)‏ خدا به او گفت اگر پنجاه مرد درستکار در آنجا باشند آن شهرها را نابود نخواهد کرد.‏ سپس ابراهیم پنج بار دیگر نگرانی خود را به خدا ملتمسانه ابراز می‌کند و تعداد درستکاران را به تدریج از پنجاه به ده نفر می‌رساند.‏ و خدا نیز هر بار به او اطمینان می‌دهد که اگر آن تعداد درستکار در آن جا باشند آن شهرها را از بین نخواهد برد.‏

آیا ابراهیم با خدا مشاجره می‌کرد؟‏ به هیچ وجه!‏ اگر چنین می‌کرد پس می‌بایست آدمی متکبّر بوده باشد.‏ ولی لحن ابراهیم با خدا حاکی از فروتنی و احترامی عمیق بود.‏ او هنگام گفتگو با خدا خود را «خاک و خاکستر» نامید.‏ (‏آیهٔ ۲۷‏)‏ علاوه بر آن،‏ سخنان ابراهیم حاکی از اعتماد او به یَهُوَه،‏ داور عادل بود.‏ چرا که دو بار به خدا گفت «حاشا» یعنی ‹غیرممکن است› که تو شریر را با عادل نابود سازی.‏ ابراهیم ایمان داشت که یَهُوَه ‹ داور تمام جهان به انصاف رفتار خواهد کرد.‏› —‏ آیهٔ ۲۵.‏

آیا سخنان ابراهیم درست بود؟‏ سخن ابراهیم بر این که شاید ده مرد عادل در شهرهای سُدُوم و عَمُورَه یافت شوند اشتباه بود.‏ اما گفته‌اش که خدا هرگز ‹عادلان را با شریران هلاک نمی‌سازد› کاملاً درست بود.‏ چرا که خدا وقتی آن شهرها را از بین برد لوط درستکار و دو دخترش را با کمک فرشتگان نجات داد.‏ —‏ ۲پِطْرُس ۲:‏۷-‏۹‏.‏

این گزارش چه موضوعی را در بارهٔ یَهُوَه به ما می‌آموزد؟‏ یَهُوَه با مطلع کردن ابراهیم در مورد رسیدگی به وضعیت آن شهرها او را به گفتگو دعوت کرد.‏ سپس به ابراز نگرانی دوستش ابراهیم صبورانه گوش داد.‏ (‏اِشَعْیا ۴۱:‏۸‏)‏ این موضوع به روشنی تواضع یَهُوَه خدا را که به خادمان زمینی‌اش احترام می‌گذارد نشان می‌دهد.‏ پس می‌توانیم به یَهُوَه داوری که همیشه به عدالت رفتار می‌کند کاملاً اعتماد کنیم.‏

‏[پاورقی]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ٣١]‏

ابراهیم با لحنی ملتمسانه نگرانی خود را در مورد شهرهای سُدُوم و عَمُورَه ابراز کرد