Rodzaju 18:22-32

SPRAWIEDLIWOŚĆ. Uczciwość. Bezstronność. Czyż nie ujmują cię takie szlachetne przymioty? My, ludzie, mamy wrodzoną potrzebę, by nas uczciwie traktowano. Niestety, w dzisiejszym świecie sprawiedliwość należy do rzadkości. Istnieje jednak Sędzia, który zasługuje na nasze zaufanie — Jehowa Bóg. On zawsze postępuje słusznie. Wynika to wyraźnie z rozmowy między Jehową a Abrahamem, zanotowanej w Księdze Rodzaju 18:22-32 *.

Usłyszawszy, że Jehowa postanowił przyjrzeć się sytuacji panującej w Sodomie i Gomorze, Abraham zaczął się obawiać o bezpieczeństwo mieszkających tam prawych ludzi, w tym również swego bratanka Lota. Błagalnie pytał Jehowę: „Czy istotnie zmieciesz prawego razem z niegodziwym? Przypuśćmy, że w mieście jest pięćdziesięciu prawych. Czy więc (...) nie przebaczysz temu miejscu ze względu na pięćdziesięciu prawych, którzy są w nim?” (wersety 23 i 24). Bóg obiecał oszczędzić Sodomę i Gomorę, jeśli będzie w nich chociaż pięćdziesięciu prawych. Abraham jeszcze pięciokrotnie błagał Go, stopniowo obniżając liczbę aż do dziesięciu. Za każdym razem Jehowa odpowiadał, że nie zniszczy miast, jeśli znajdzie się tam tylu prawych.

Czy Abraham spierał się z Bogiem? Skądże! Byłby to szczyt arogancji. Abraham mówił tonem odzwierciedlającym należną cześć i pokorę. Przyznał, że jest zwykłym „prochem i popiołem”. Zwracał się do Jehowy z szacunkiem i używał słowa „proszę” (wersety 27, 30 i 32). Ponadto z jego wypowiedzi przebija przekonanie co do uczciwości Jehowy. Abraham dwukrotnie podkreślił, że uśmiercenie prawego razem z niegodziwym byłoby dla Boga „nie do pomyślenia”. Ten wierny patriarcha dał wyraz przeświadczeniu, że ‛Sędzia całej ziemi uczyni to, co słuszne’ (werset 25).

Czy Abraham miał rację? I tak, i nie. Mylił się, sugerując, że w Sodomie i Gomorze mogło być co najmniej dziesięciu prawych ludzi. Ale z pewnością miał rację, twierdząc, że Bóg nigdy nie zmiótłby „prawego razem z niegodziwcem”. Gdy Jehowa później zniszczył te znikczemniałe miasta, bogobojny Lot i jego dwie córki uciekli z pomocą aniołów (2 Piotra 2:7-9).

Czego ta relacja uczy nas o Jehowie? Wyjawiając Abrahamowi swój zamiar zbadania sytuacji w tych miastach, Jehowa w rzeczywistości zachęcił go do wyrażenia uczuć. Potem cierpliwie słuchał, co trapi Jego przyjaciela (Izajasza 41:8). Jakie to wspaniałe, że Jehowa Bóg odznacza się pokorą i szanuje godność swych ziemskich sług! Mamy wszelkie powody, by całkowicie Mu ufać, gdyż jest On Sędzią, który zawsze czyni to, co słuszne.

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 24]

Abraham upraszał Jehowę w sprawie Sodomy i Gomory