„O prawym będzie się pamiętać (...). Jego prawość trwa na wieki” (PS. 112:6, 9).

1. (a) Jaka przyszłość czeka wszystkich, których Bóg uważa za prawych? (b) Jakie w związku z tym nasuwa się pytanie?

JAKŻE wspaniała przyszłość czeka wszystkich, których Bóg uważa za prawych! Już zawsze będą mogli z radością poznawać urzekające przymioty Jehowy. W miarę jak pogłębiają wiedzę o dziełach Boga, ich serca wzbierają wysławianiem. Istotnym warunkiem doczekania takiej wspaniałej przyszłości jest prawość, której znaczenie podkreśla Psalm 112. Jak jednak święty i prawy Bóg, Jehowa, może uważać grzesznych ludzi za prawych? Przecież bez względu na to, jak bardzo staramy się właściwie postępować, popełniamy błędy, niekiedy nawet poważne (Rzym. 3:23; Jak. 3:2).

2. Jakich dwóch cudów dokonał z miłości Jehowa?

² Jehowa, kierując się miłością, znalazł doskonałe rozwiązanie. Jakie? Najpierw za sprawą cudu przeniósł życie swego umiłowanego niebiańskiego Syna do łona dziewicy, żeby urodził się on jako doskonały człowiek (Łuk. 1:30-35). Potem, gdy wrogowie Jezusa zadali mu śmierć, Jehowa dokonał kolejnego cudu — wskrzesił go jako chwalebne stworzenie duchowe (1 Piotra 3:18).

3. Dlaczego Bóg chętnie nagrodził swego Syna niezniszczalnym życiem w niebie?

³ Jehowa nagrodził Jezusa czymś, czego nie  miał on w bycie przedludzkim — niezniszczalnym życiem w niebie (Hebr. 7:15-17, 28). Uczynił to z przyjemnością, ponieważ ów Syn dochował nieskazitelnej lojalności w obliczu najcięższych prób. W ten sposób Jezus dostarczył swemu Ojcu najlepszej, wyczerpującej odpowiedzi na kłamliwy zarzut Szatana, jakoby ludzie służyli Bogu z samolubnych pobudek, a nie z niezachwianej miłości (Prz. 27:11).

4. (a) Co po powrocie do nieba zrobił dla nas Jezus i jak na to zareagował Jehowa? (b) Jakie uczucia wzbudza w tobie to, co Jehowa i Jezus dla ciebie uczynili?

⁴ W niebie Jezus uczynił coś więcej. ‛Na naszą rzecz ukazał się przed osobą Boga’, przedstawiając wartość „własnej krwi”. Nasz miłujący Ojciec niebiański łaskawie uznał cenną ofiarę Jezusa za „ofiarę przebłagalną za nasze grzechy”. Dzięki temu możemy „świętą służbę dla Boga żywego” pełnić z ‛oczyszczonymi sumieniami’. Mamy więc wspaniały powód, by powtórzyć początkowe słowa Psalmu 112: „Wysławiajcie Jah!” (Hebr. 9:12-14, 24; 1 Jana 2:2).

5. (a) Co musimy robić, żeby zachować prawość w oczach Boga? (b) Jak są ułożone Psalmy 111 i 112?

⁵ Chcąc zachować w oczach Boga status ludzi prawych, musimy przejawiać wiarę w przelaną krew Jezusa. Dzień w dzień powinniśmy dziękować Jehowie za to, że tak bardzo nas umiłował (Jana 3:16). Nieustannie powinniśmy też studiować Słowo Boże i w miarę swoich najlepszych możliwości kierować się w życiu jego wytycznymi. Piękne rady skierowane do wszystkich pragnących mieć czyste sumienie przed Bogiem znajdziemy w Psalmie 112. Uzupełnia on Psalm 111. Oba rozpoczynają się wezwaniem: „Wysławiajcie Jah!” („Alleluja!”) i zawierają w tekście hebrajskim po 22 linie tekstu, przy czym każda z nich zaczyna się kolejną z 22 liter hebrajskiego alfabetu *.

Podstawa szczęścia

6. W jaki sposób bogobojny mąż opisany w Psalmie 112 może zaznawać błogosławieństw?

⁶ „Szczęśliwy jest mąż bojący się Jehowy, w którego przykazaniach ma on wielkie upodobanie. Potomstwo jego stanie się potężne na ziemi. Pokolenie prostolinijnych będzie błogosławione” (Ps. 112:1, 2). Zauważmy, że psalmista najpierw wspomina o pojedynczym „mężu”, a w drugiej części wersetu 2 przechodzi na liczbę mnogą, mówiąc o „prostolinijnych”. Jak z tego wynika, Psalm 112 można odnieść do grupy osób. Co ciekawe, słów z wersetu 9 użył apostoł Paweł w liście do współczesnych mu chrześcijan (odczytaj 2 Koryntian 9:8, 9). Psalm ten trafnie opisuje sposób, w jaki dzisiejsi naśladowcy Chrystusa mogą zaznawać szczęścia.

7. (a) Dlaczego słudzy Boga powinni żywić przed Nim zdrową bojaźń? (b) Jakimi uczuciami darzysz przykazania Boże?

⁷ Jak na to wskazuje Psalm 112:1, ci prawdziwi chrześcijanie są bardzo szczęśliwi, ‛bojąc się Jehowy’. Taki zdrowy lęk przed wywołaniem  Jego niezadowolenia pomaga im dawać odpór duchowi szatańskiego świata. ‛Mają wielkie upodobanie’ w studiowaniu Słowa Boga i przestrzeganiu Jego przykazań. Stosują się między innymi do nakazu głoszenia dobrej nowiny o Królestwie po całej ziemi. Starają się czynić uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, a zarazem ostrzegać niegodziwych przed zbliżającym się dniem sądu Bożego (Ezech. 3:17, 18; Mat. 28:19, 20).

8. (a) Jak w naszych czasach oddani słudzy Boży zostali nagrodzeni za gorliwość? (b) Jakie błogosławieństwa czekają osoby żywiące nadzieję ziemską?

⁸ Dzięki stosowaniu się do tych przykazań ziemscy słudzy Boży stanowią obecnie grono liczące jakieś siedem milionów osób. Czyż więc nie stali się ‛potężni na ziemi’? (Jana 10:16; Obj. 7:9, 14). A gdy Bóg zrealizuje swe zamierzenie, zaznają dalszych błogosławieństw. Chrześcijanie mający nadzieję ziemską przeżyją jako grupa bliski już „wielki ucisk”, by utworzyć „nową ziemię”, w której „ma mieszkać prawość”. Z czasem ocaleni z Armagedonu ‛będą błogosławieni’ w jeszcze większym stopniu. Wezmą udział w witaniu milionów zmartwychwstałych. Jakaż to zachwycająca perspektywa! W końcu ci, którzy ‛mają wielkie upodobanie’ w przykazaniach Bożych, osiągną ludzką doskonałość i już na zawsze będą się cieszyć „chwalebną wolnością dzieci Bożych” (2 Piotra 3:13; Rzym. 8:21).

Rób mądry użytek z bogactwa

9, 10. Jak prawdziwi chrześcijanie wykorzystują swoje duchowe bogactwo i w jakim sensie ich prawość będzie trwać wiecznie?

⁹ „Kosztowności i bogactwo są w jego domu, a jego prawość trwa na zawsze. Rozbłysnął w ciemności jako światło dla prostolinijnych. Jest łaskawy i miłosierny, i prawy” (Ps. 112:3, 4). W czasach biblijnych niektórzy słudzy  Boży wyróżniali się zamożnością. Ale nawet jeśli osoby cieszące się uznaniem Boga nie opływają w dostatki, stają się bogate w innym sensie. To prawda, że większość tych, którzy postanawiają ukorzyć się przed Bogiem, jest biedna i pogardzana przez innych; tak też było za czasów Jezusa (Łuk. 4:18; 7:22; Jana 7:49). Niezależnie jednak od tego, ile się ma pod względem materialnym, można zyskać bogactwo duchowe (Mat. 6:20; 1 Tym. 6:18, 19; odczytaj Jakuba 2:5).

¹⁰ Namaszczeni chrześcijanie razem ze swymi towarzyszami nie zatrzymują tych duchowych bogactw dla siebie. Przeciwnie, ‛rozbłyskują’ w mrocznym szatańskim świecie „jako światło dla prostolinijnych”. Czynią tak, pomagając innym korzystać z duchowych skarbów mądrości i wiedzy o Bogu. Przeciwnicy usiłują powstrzymać głoszenie o Królestwie — ale na próżno. Owoce tej na wskroś prawej działalności będą ‛trwać na zawsze’. Dzięki obstawaniu przy prawości słudzy Boży mogą zyskać pewność, że będą żyć już na zawsze.

11, 12. W jaki sposób lud Boży wykorzystuje posiadane środki materialne?

¹¹ Lud Boży — zarówno pomazańcy z klasy niewolnika, jak i członkowie „wielkiej rzeszy” — okazuje szczodrość pod względem materialnym. W Psalmie 112:9 powiedziano: „Porozdzielał; dał biednym”. Obecnie prawdziwi chrześcijanie często przekazują datki na rzecz współwyznawców oraz innych osób będących w potrzebie. Materialnie wspierają też akcje niesienia pomocy ofiarom klęsk żywiołowych. Jak wynika ze słów Jezusa, takie dawanie przysparza szczęścia (odczytaj Dzieje 20:35; 2 Koryntian 9:7).

¹² Pomyślmy również o wydatkach związanych z publikowaniem tego czasopisma aż w 172 językach — przy czym wieloma z nich mówią ludzie stosunkowo biedni. Weźmy też pod uwagę fakt, że niniejszy periodyk ukazuje się w różnych językach migowych używanych przez niesłyszących, a także brajlem.

Łaskawy i sprawiedliwy

13. Kto stanowi najlepsze przykłady łaskawego dawania i jak możemy się na nich wzorować?

¹³ „Dobry to mąż, który jest łaskawy i pożycza” (Ps. 112:5). Być może zauważyłeś, że ludzie pomagający innym nie zawsze są życzliwi. Niektórzy dają w sposób protekcjonalny albo wymuszony. Otrzymanie pomocy od kogoś, kto wzbudza w tobie poczucie niższości albo przeświadczenie, że jesteś brzemieniem, nie należy do przyjemności. Jakże jednak pokrzepia wsparcie ze strony osoby przejawiającej prawdziwą łaskawość! Jehowa stanowi niezrównany przykład łaskawego, szczęśliwego Dawcy (1 Tym. 1:11; Jak. 1:5, 17). Jego postawę doskonale naśladował Jezus Chrystus (Marka 1:40-42). Jeśli więc chcemy uchodzić za prawych w oczach Boga, powinniśmy dawać chętnie i życzliwie, zwłaszcza w służbie polowej, gdy niesiemy drugim pomoc duchową.

14. Jak możemy ‛swoje poczynania wspierać sprawiedliwością’?

¹⁴ „Poczynania swoje wspiera sprawiedliwością” (Ps. 112:5). Jak zapowiedziano w Biblii, klasa wiernego szafarza troszczy się o mienie Pana, uwzględniając sprawiedliwość Jehowy (odczytaj Łukasza 12:42-44). Świadczą o tym biblijne wskazówki udzielane starszym, którzy nieraz zajmują się przypadkami dopuszczenia się przez członka zboru jakiegoś poważnego grzechu. Sprawiedliwe podejście do różnych spraw uwidacznia się także w opartych na Biblii wytycznych klasy niewolnika dotyczących funkcjonowania zborów, domów misjonarskich oraz domów Betel. Sprawiedliwością mają się kierować nie tylko starsi, ale też pozostali chrześcijanie — i to zarówno w kontaktach między sobą, jak też z osobami spoza zboru, a także w interesach (odczytaj Micheasza 6:8, 11).

Błogosławieństwa dla prawego

15, 16. (a) Jaki wpływ mają na prawych złe wieści ze świata? (b) Na co są zdecydowani słudzy Boży?

¹⁵ „Bo nigdy nim nic nie zachwieje. O prawym będzie się pamiętać po czas niezmierzony.  Nie zlęknie się nawet złej wieści. Serce jego jest niezłomne, pobudzone do polegania na Jehowie. Serce jego jest niezachwiane; nie będzie się on lękał, aż spojrzy z góry na swych wrogów” (Ps. 112:6-8). Jeszcze nigdy nie było takiego zalewu złych doniesień, między innymi o wojnach, terroryzmie, nowych i powracających chorobach, przestępczości, ubóstwie czy silnym zanieczyszczeniu środowiska naturalnego. Ci, których Bóg uważa za prawych, odczuwają na sobie skutki tych zjawisk, ale nie ulegają paraliżującemu strachowi. Zachowują „niezłomne” i „niezachwiane” serce i ufnie wyczekują przyszłości, wiedząc, że zbliża się sprawiedliwy Boży nowy świat. W obliczu nieszczęść łatwiej sobie radzą z zaistniałą sytuacją, ponieważ polegają na wsparciu Jehowy. A On nigdy nie pozwoli, by ‛prawi się zachwiali’ — śpieszy im z pomocą i dodaje sił do wytrwania (Filip. 4:13).

¹⁶ Prawi czciciele Boga muszą też znosić nienawiść i kłamstwa szerzone przez przeciwników, którym jednak nie udało się i nie uda uciszyć prawdziwych chrześcijan. Słudzy Boży niezłomnie i niezachwianie wykonują zlecone im przez Jehowę dzieło — głoszą dobrą nowinę o Królestwie i czynią uczniów z tych, którzy reagują na nią przychylnie. W miarę zbliżania się końca prawi będą napotykać coraz większy sprzeciw. Osiągnie on punkt kulminacyjny, gdy Szatan Diabeł jako Gog z Magog przypuści na nich ogólnoświatowy atak. Wtedy wreszcie ‛spojrzymy z góry na swych wrogów’, którzy poniosą upokarzającą porażkę. Cóż to będzie za przeżycie, gdy ujrzymy, jak imię Jehowy zostanie w pełni uświęcone! (Ezech. 38:18, 22, 23).

„Wywyższony w chwale”

17. W jakim sensie prawy „będzie wywyższony w chwale”?

¹⁷ Jakże przyjemnie będzie wysławiać Jehowę bez sprzeciwu ze strony Diabła i jego świata! Radość ta stanie się wiecznotrwałym udziałem wszystkich, którzy zachowują prawość w oczach Boga. Nie spotka ich hańba ani klęska, gdyż Jehowa obiecuje, że „róg” prawego „będzie wywyższony w chwale” (Ps. 112:9). Uznani za prawych przez Jehowę wzniosą tryumfalny okrzyk radości, gdy ujrzą zagładę wszystkich przeciwników zwierzchniej władzy Jehowy.

18. Jak się spełnią końcowe słowa z Psalmu 112?

¹⁸ „Niegodziwiec zobaczy i wpadnie w rozdrażnienie. Będzie zgrzytać zębami i się rozpłynie. Pragnienie niegodziwców zginie” (Ps. 112:10). Każdy, kto nieustannie sprzeciwia się ludowi Bożemu, już wkrótce ‛rozpłynie się’ w swej zazdrości i nienawiści. Żywione przez takich ludzi pragnienie, by zobaczyć kres naszej działalności, zginie razem z nimi podczas nadchodzącego „wielkiego ucisku” (Mat. 24:21).

19. Czego możemy być pewni?

¹⁹ Czy znajdziesz się wśród tych, którzy przeżyją to wspaniałe zwycięstwo? A jeśli z powodu choroby lub podeszłego wieku umrzesz przed nastaniem końca szatańskiego świata, czy zostaniesz zaliczony do grona „prawych”, którzy dostąpią zmartwychwstania? (Dzieje 24:15). Odpowiedź może być twierdząca, jeżeli dalej będziesz okazywał wiarę w Jezusową ofiarę okupu i naśladował Jehowę, jak to czynią osoby wyobrażone przez prawego „męża” opisanego w Psalmie 112 (odczytaj Efezjan 5:1, 2). Jehowa zadba, żeby pamięć o nich oraz o ich prawych czynach nigdy nie zanikła. Na wieki wieków będzie o nich pamiętał i darzył ich miłością (Ps. 112:3, 6, 9).

[Przypis]

Pytania do rozważenia

• Z jakich powodów wydajemy okrzyk „Alleluja”?

• Jakie nowożytne wydarzenia uszczęśliwiają prawdziwych chrześcijan?

• Jakich dawców miłuje Jehowa?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 25]

Chcąc zachować prawość w oczach Boga, musimy przejawiać wiarę w przelaną krew Jezusa

[Ilustracje na stronie 26]

Dzięki ochoczo składanym datkom można organizować akcje niesienia pomocy i wydawać publikacje biblijne