Ερωτήσεις από Αναγνώστες

Οι Γραφές αναφέρουν το «βιβλίο του Ιασήρ» και το «βιβλίο των Πολέμων του Ιεχωβά». (Ιησ. Ναυή 10:13· Αριθ. 21:14) Αυτά τα δύο βιβλία δεν εμφανίζονται στο Βιβλικό κανόνα. Μήπως πρόκειται για θεόπνευστα συγγράμματα που έχουν χαθεί;

Δεν υπάρχει λόγος να συμπεράνουμε ότι αυτά τα δύο βιβλία γράφτηκαν υπό θεϊκή έμπνευση και αργότερα χάθηκαν. Οι θεόπνευστοι Βιβλικοί συγγραφείς αναφέρθηκαν σε αρκετά άλλα συγγράμματα. Μερικά από αυτά μπορεί όντως να είναι τμήματα της Αγίας Γραφής τα οποία απλώς προσδιορίστηκαν με όρους που δεν είναι οικείοι στους σημερινούς αναγνώστες. Για παράδειγμα, το εδάφιο 1 Χρονικών 29:29 αναφέρεται «στα λόγια του Σαμουήλ του βλέποντα», «στα λόγια του Νάθαν του προφήτη» και «στα λόγια του Γαδ του οραματιστή». Ίσως πρόκειται για συλλογική αναφορά στα βιβλία που γνωρίζουμε σήμερα ως 1 και 2 Σαμουήλ ή ίσως στο βιβλίο των Κριτών.

Από την άλλη πλευρά, ίσως γίνονται κάποιες αναφορές σε βιβλία που έχουν ονόματα παρόμοια με τα ονόματα ορισμένων βιβλίων της Γραφής αλλά τα οποία στην πραγματικότητα δεν αποτελούν μέρος της. Μπορούμε να αναφέρουμε ως παράδειγμα τέσσερα αρχαία βιβλία: Το «βιβλίο των υποθέσεων των καιρών των βασιλιάδων του Ιούδα», το «Βιβλίο των Βασιλιάδων του Ιούδα και του Ισραήλ», το «Βιβλίο των Βασιλιάδων του Ισραήλ» και το «Βιβλίο των Βασιλιάδων του Ισραήλ και του Ιούδα». Ενώ αυτά τα ονόματα ίσως ακούγονται παρόμοια με τα ονόματα των Γραφικών βιβλίων που γνωρίζουμε ως 1 Βασιλέων και 2 Βασιλέων, τα τέσσερα αυτά βιβλία δεν ήταν θεόπνευστα ούτε έχουν θέση στο Βιβλικό κανόνα. (1 Βασ. 14:29· 2 Χρον. 16:11· 20:34· 27:7) Πιθανότατα ήταν απλώς ιστορικά συγγράμματα τα οποία ήταν διαθέσιμα την περίοδο κατά την οποία ο προφήτης Ιερεμίας και ο Έσδρας έγραψαν τις αφηγήσεις που έχουμε στη Γραφή.

Ναι, μερικοί Βιβλικοί συγγραφείς όντως ανέφεραν ή συμβουλεύτηκαν υπαρκτά αλλά μη θεόπνευστα ιστορικά κείμενα ή έγγραφα. Το εδάφιο Εσθήρ 10:2 κάνει λόγο για το «Βιβλίο των υποθέσεων των καιρών των βασιλιάδων της Μηδίας και της Περσίας». Παρόμοια, προκειμένου να συγγράψει το Ευαγγέλιό του, ο Λουκάς “ερεύνησε τα πάντα από την αρχή με ακρίβεια”. Με αυτά τα λόγια πιθανότατα εννοούσε ότι συμβουλεύτηκε τις γραπτές πηγές που είχε στη διάθεσή του όταν συνέταξε τη γενεαλογία του Ιησού την οποία μπορούμε να διαβάσουμε στο Ευαγγέλιό του. (Λουκ. 1:3· 3:23-38) Ενώ τα αρχεία που συμβουλεύτηκε ο Λουκάς δεν ήταν θεόπνευστα, το Ευαγγέλιο που έγραψε ασφαλώς ήταν. Και αυτό το Ευαγγέλιο εξακολουθεί να είναι πολύτιμο για εμάς.

Όσον αφορά τα δύο βιβλία για τα οποία γίνεται λόγος στην ερώτηση​—το «βιβλίο του Ιασήρ» και το «βιβλίο των Πολέμων του Ιεχωβά»—​φαίνεται ότι επρόκειτο για υπαρκτά συγγράμματα τα οποία δεν ήταν θεόπνευστα. Λόγω αυτού του γεγονότος, ο Ιεχωβά δεν φρόντισε να διατηρηθούν. Οι Βιβλικές αναφορές σε αυτά τα δύο βιβλία οδηγούν τους λογίους στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για δύο συλλογές ποιημάτων ή ασμάτων με θέμα τις συγκρούσεις ανάμεσα στον Ισραήλ και στους εχθρούς του. (2 Σαμ. 1:17-27) Μια Βιβλική εγκυκλοπαίδεια υποδεικνύει ότι το περιεχόμενο αυτών των βιβλίων ίσως αποτελούσε «το συνηθισμένο προφορικό ρεπερτόριο των επαγγελματιών τραγουδιστών στον αρχαίο Ισραήλ οι οποίοι διατηρούσαν τις επικές και λυρικές παραδόσεις του Ισραήλ». Ακόμα και μερικοί άνθρωποι τους οποίους ο Θεός χρησιμοποίησε κατά καιρούς ως προφήτες ή οραματιστές συνέταξαν κείμενα που ο Ιεχωβά δεν ενέπνευσε ή δεν επέλεξε να ενσωματωθούν στη Γραφή, η οποία είναι «ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για τακτοποίηση ζητημάτων» στην εποχή μας.​—2 Τιμ. 3:16· 2 Χρον. 9:29· 12:15· 13:22.

Το γεγονός ότι ορισμένα βιβλία μνημονεύτηκαν στη Γραφή και αποτέλεσαν εύχρηστες πηγές δεν πρέπει να μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ήταν θεόπνευστα. Ωστόσο, ο Ιεχωβά Θεός έχει διατηρήσει όλα τα συγγράμματα που περιέχουν “το λόγο του Θεού μας”, και αυτά “θα παραμείνουν στον αιώνα”. (Ησ. 40:8) Ναι, τα όσα επέλεξε ο Ιεχωβά να συμπεριλάβει στα 66 Γραφικά βιβλία που έχουμε είναι ακριβώς αυτά που χρειαζόμαστε για να είμαστε “πλήρως ικανοί, απόλυτα εξοπλισμένοι για κάθε καλό έργο”.​—2 Τιμ. 3:16, 17.