ชีวิตของเราถูกลิขิตไว้แล้วไหม?
ผู้อ่านอยากรู้
ชีวิตของเราถูกลิขิตไว้แล้วไหม?
บางคนบอกว่าวันตายของเราถูกโชคชะตาลิขิตไว้แล้ว. บางคนก็ยืนกรานว่าพระเจ้าเป็นผู้กำหนดด้วยพระองค์เองว่าเมื่อไรคือเวลาตายของเรา. คนเหล่านี้ยังเชื่อด้วยว่าเหตุการณ์สำคัญ ๆ ในชีวิตของคนเราเป็นสิ่งที่จะต้องเกิดขึ้นโดยไม่อาจหลีกเลี่ยงได้. ตัวคุณเองมีทัศนะอย่างนั้นด้วยไหม?
คุณอาจถามตัวเองดังนี้: ‘ถ้าหากไม่มีทางที่เราจะเปลี่ยนชะตาชีวิตได้จริง ๆ และถ้าพระเจ้าหรือโชคชะตาได้กำหนดผลบั้นปลายของทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้แล้ว เราจะอธิษฐานไปเพื่ออะไร? และถ้าชะตาชีวิตของเราถูกลิขิตเอาไว้แล้ว เราจะพยายามทำให้ชีวิตปลอดภัยไปเพื่ออะไร? เมื่อนั่งในรถยนต์เราจะคาดเข็มขัดนิรภัยไปทำไม? และจะมีประโยชน์อะไรที่จะงดดื่มเหล้าเมื่อขับรถ?’
คัมภีร์ไบเบิลไม่ได้เห็นชอบกับนิสัยที่ประมาทเลินเล่อเช่นนั้น. แทนที่จะสอนว่าทุกสิ่งทุกอย่างถูกโชคชะตากำหนดไว้แล้ว คัมภีร์ไบเบิลมีคำสั่งให้ชาวอิสราเอลเอาใจใส่เรื่องความปลอดภัยเสมอ. ตัวอย่างเช่น พวกเขาได้รับคำสั่งให้ทำขอบกั้นรอบดาดฟ้าบ้าน. จุดประสงค์ก็คือเพื่อป้องกันไม่ให้มีใครพลัดตกลงมา. แต่พระเจ้าจะให้คำสั่งเช่นนั้นทำไมถ้ามีการกำหนดไว้แล้วว่าจะต้องมีใครคนหนึ่งพลัดตกลงมาจากดาดฟ้าแล้วถึงแก่ความตาย.—พระบัญญัติ 22:8
จะว่าอย่างไรสำหรับคนที่เสียชีวิตเนื่องจากภัยธรรมชาติหรือโศกนาฏกรรมอื่น ๆ ที่อยู่เหนือการควบคุมของมนุษย์? พวกเขาถูกกำหนดไว้แล้วไหมว่าจะต้องพบกับจุดจบเช่นนั้น? เปล่าเลย กษัตริย์โซโลมอนผู้เขียนคัมภีร์ไบเบิลยืนยันกับเราว่า “วาระและเหตุการณ์ที่ไม่ได้คาดล่วงหน้าย่อมบังเกิดแก่ [เรา] ทุกคน.” (ท่านผู้ประกาศ 9:11, ล.ม.) ดังนั้น ไม่ว่าเหตุการณ์นั้นจะแปลกประหลาดหรือเหลือเชื่อเพียงไร โศกนาฏกรรมไม่ใช่สิ่งที่ถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าอย่างแน่นอน.
อย่างไรก็ตาม บางคนรู้สึกว่าคำกล่าวนี้ของโซโลมอนขัดกับสิ่งที่ท่านกล่าวไปก่อนหน้านี้ที่ว่า “มีวาระกำหนดไว้สำหรับทุกสิ่งและมีวาระสำหรับโครงการทุกอย่างภายใต้ฟ้า: มีวาระสำหรับชาตะ, และวาระสำหรับมรณะ.” (ท่านผู้ประกาศ 3:1, 2) แต่ในข้อนี้โซโลมอนกำลังสนับสนุนความคิดเรื่องชะตาลิขิตจริง ๆ ไหม? ให้เราพิจารณาคำกล่าวนั้นโดยละเอียด.
โซโลมอนไม่ได้กำลังบอกว่าการเกิดและการตายเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าแล้ว. แต่จุดสำคัญของท่านคือ การเกิดและการตายเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่จบสิ้น เช่นเดียวกับอีกหลายสิ่งในชีวิต. ชีวิตย่อมมีขึ้นมีลง. โซโลมอนกล่าวว่า “มีวาระสำหรับกันแสง, และวาระสำหรับสำรวล.” สิ่งที่เกิดขึ้นซ้ำ ๆ นี้และหายนะภัยที่ไม่ได้คาดล่วงหน้าเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต เป็นธรรมดาของ “โครงการทุกอย่างภายใต้ฟ้า.” (ท่านผู้ประกาศ 3:1-8; 9:11, 12) ฉะนั้น โซโลมอนจึงสรุปว่า คนเราไม่ควรหมกมุ่นกับกิจธุระประจำวันมากเกินไปจนลืมคิดถึงพระผู้สร้าง.—ท่านผู้ประกาศ 12:1, 13
ถึงแม้พระผู้สร้างทรงมีอำนาจเหนือชีวิตและความตาย แต่พระองค์ก็ไม่ทรงใช้อำนาจนั้นควบคุมชะตาชีวิตของเรา. คัมภีร์ไบเบิลสอนว่าพระเจ้าทรงเสนอความหวังที่จะมีชีวิตตลอดไปแก่เราทุกคน. แต่พระเจ้าไม่ทรงบังคับให้เรารับข้อเสนอนั้น. แทนที่จะทำเช่นนั้น พระคำของพระองค์กล่าวว่า “ให้คนที่อยากดื่มน้ำแห่งชีวิตมาดื่มโดยไม่เสียค่า.”—วิวรณ์ 22:17
ใช่แล้ว เราจะต้องอยาก “ดื่มน้ำแห่งชีวิต.” เพราะฉะนั้น อนาคตของเราไม่ได้ถูกกำหนดโดยโชคชะตา. การตัดสินใจ, ทัศนคติ และการกระทำของเราเองต่างหากที่มีผลต่ออนาคตของเราจริง ๆ.
