Skoro Jezus rozgłaszał dobrą nowinę po całym kraju, to dlaczego apostoł Piotr powiedział, że Żydzi oraz ich władcy zabili Jezusa, ‛działając w niewiedzy’? (Dzieje 3:17).

Przemawiając do Żydów na temat ich roli w zgładzeniu Mesjasza, apostoł Piotr oświadczył: „Wiem, że działaliście w niewiedzy, tak jak i wasi władcy” (Dzieje 3:14-17). Niektórzy Żydzi mogli po prostu nie rozumieć nauk Jezusa oraz tego, że jest Mesjaszem. Ale byli też tacy, którzy tkwili w duchowej niewiedzy z innych powodów: nie zależało im na uznaniu w oczach Bożych, byli uprzedzeni do Jezusa, zazdrościli mu lub wręcz go nienawidzili.

Zastanówmy się, jaki wpływ na stosunek wielu ludzi do nauk Jezusa miała ich niechęć do zabiegania o uznanie Boże. Jezus często używał przykładów, które potem objaśniał osobom pragnącym wniknąć głębiej. Niestety, część słuchaczy od razu odchodziła, nie zadając sobie trudu, aby zrozumieć jego słowa. Gdy kiedyś podał pewien przykład, zgorszyli się nawet niektórzy uczniowie (Jana 6:52-66). Takie osoby nie uświadamiały sobie, że był to sprawdzian ich gotowości do zmiany sposobu myślenia i postępowania (Izaj. 6:9, 10; 44:18; Mat. 13:10-15). Co więcej, lekceważyły proroctwo zapowiadające, że Mesjasz będzie się posługiwał przykładami (Ps. 78:2).

Inni odrzucili nauki Jezusa z powodu uprzedzeń. Gdy przemawiał w synagodze w rodzinnym Nazarecie, ludzie byli ‛niezmiernie zdumieni’ jego nauczaniem. Jednakże nie uznali go za Mesjasza, a nawet szydzili z jego pochodzenia: „Skąd u tego człowieka to wszystko? (...) Czyż nie jest to cieśla, syn Marii, a brat Jakuba i Józefa, i Judasa, i Szymona? A jego siostry — czyż nie są tu wśród nas?” (Marka 6:1-3). Mieszkańcy Nazaretu uważali, że nauki Jezusa są nic niewarte, gdyż wychowywał się w biednej rodzinie.

A co powiedzieć o przywódcach religijnych? Większość z nich lekceważyła Jezusa z podobnych powodów (Jana 7:47-52). Ponadto zazdrościli mu tego, że tłumy słuchały go z wielkim zainteresowaniem (Marka 15:10). Zapewne niejeden z tych władców i przywódców religijnych reagował wrogo, gdy Jezus obnażył ich obłudę i zakłamanie (Mat. 23:13-36). Zupełnie słusznie potępił umyślną ignorancję tych ludzi: „Biada wam, biegli w Prawie, gdyż zabraliście klucz wiedzy; samiście nie weszli [do Królestwa], a wchodzącym przeszkodziliście!” (Łuk. 11:37-52).

Jezus przez trzy i pół roku przemierzał kraj, głosząc dobrą nowinę. W tym czasie do działalności tej wyszkolił wielu innych (Łuk. 9:1, 2; 10:1, 16, 17). Służba Jezusa i jego uczniów była tak skuteczna, że faryzeusze mówili z niezadowoleniem: „Oto świat poszedł za nim” (Jana 12:19). Nie było więc tak, że większość Żydów zupełnie nic o nim nie wiedziała. W gruncie rzeczy jednak tkwili „w niewiedzy” o Jezusie jako Mesjaszu. Co prawda mogli pogłębić swoją wiedzę i rozbudzić miłość do niego, ale tego nie zrobili. Niektórzy mieli nawet współudział w uśmierceniu go. Dlatego do licznej grupy słuchaczy apostoł Piotr skierował wezwanie: „Okażcie skruchę i nawróćcie się, by zostały zmazane wasze grzechy, żeby od osoby Jehowy nadeszły pory orzeźwienia i żeby on posłał ustanowionego dla was Chrystusa, Jezusa” (Dzieje 3:19, 20). Warto zauważyć, że na te słowa ochoczo zareagowały tysiące Żydów, a z czasem także „spora rzesza kapłanów”. Osoby te nie działały już w niewiedzy. Okazały skruchę i zyskały łaskę Jehowy (Dzieje 2:41; 4:4; 5:14; 6:7).