ចូរបង្រៀនដោយក្ដីស្រឡាញ់ដូចលោកយេស៊ូ
ចូរបង្រៀនដោយក្ដីស្រឡាញ់ដូចលោកយេស៊ូ
«មិនដែលមានអ្នកណានិយាយដូចអ្នកនោះទេ»។—យ៉ូន. ៧:៤៦
១. តើមនុស្សមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះរបៀបដែលលោកយេស៊ូបង្រៀន?
សូមស្រមៃថា អ្នកបានរស់នៅសម័យលោកយេស៊ូ ហើយបានឮលោកបង្រៀន នៅពេលនោះអ្នកពិតជារំភើបចិត្តណាស់! គម្ពីរជួយយើងឲ្យយល់អំពីឥទ្ធិពលដែលលោកមានទៅលើអ្នកដែលបានជួបលោក។ ជាឧទាហរណ៍ លូកាដែលជាអ្នកសរសេរសៀវភៅដំណឹងល្អម្នាក់ បានរៀបរាប់ថាមនុស្សនៅក្រុងណាសារ៉ែត«ចាប់ផ្ដើម . . . នឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តដោយសារសម្ដីពីរោះដែលចេញពីមាត់លោកមក»។ ម៉ាថាយបានរាយការណ៍ថា អ្នកដែលស្ដាប់លោកយេស៊ូកាលដែលលោកថ្លែងធម្មទាននៅលើភ្នំ នោះ«កោតស្ងើចក្រៃលែងនឹងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោក»។ យ៉ូហានបានសង្កេតឃើញថាពួកអាជ្ញាធរបានត្រូវបញ្ជូនឲ្យទៅចាប់លោកយេស៊ូ តែពួកគេបានមកវិញដោយដៃទទេ ហើយបាននិយាយថា៖ «មិនដែលមានអ្នកណានិយាយដូចអ្នកនោះទេ»។—លូក. ៤:២២; ម៉ាថ. ៧:២៨; យ៉ូន. ៧:៤៦
២. តើលោកយេស៊ូបង្រៀនតាមវិធីណាខ្លះ?
២ ពួកអាជ្ញាធរបាននិយាយយ៉ាងត្រឹមត្រូវអំពីលោកយេស៊ូ។ លោកពិតជាអ្នកបង្រៀនដ៏ឧត្តមបំផុតដែលធ្លាប់រស់នៅ។ លោកបង្រៀនតាមវិធីដែលងាយយល់និងច្បាស់លាស់ ហើយវែកញែកយ៉ាងសមហេតុផលដែលពុំអាចប្រកែកបាន។ លោកប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចនិងសំណួរដោយប៉ិនប្រសប់។ លោកបានប្រែប្រួលសេចក្ដីបង្រៀនយោងទៅតាមអ្នកស្ដាប់ មិនថាពួកគាត់មានឋានៈខ្ពស់ឬជាមនុស្សធម្មតាក្ដី។ សេចក្ដីពិតដែលលោកបង្រៀនគឺស្រួលយល់ តែមានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅ។ ក៏ប៉ុន្តែ មិនមានតែវិធីទាំងនេះប៉ុណ្ណោះទេដែលធ្វើឲ្យលោកយេស៊ូជាអ្នកបង្រៀនដ៏ឧត្តម។
ក្ដីស្រឡាញ់ជាគុណសម្បត្ដិសំខាន់បំផុត
៣. ក្នុងនាមជាអ្នកបង្រៀន តើលោកយេស៊ូខុសគ្នាយ៉ាងណាពីអ្នកដឹកនាំសាសនានៅសម័យរបស់លោក?
៣ ក្នុងចំណោមពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកផារិស៊ី ពិតជាមានបុរសវៃឆ្លាតដែលមានចំណេះនិងមានជំនាញក្នុងការបង្រៀន។ តើអ្វីធ្វើឲ្យរបៀបដែលលោកយេស៊ូបង្រៀនខុសគ្នាឆ្ងាយពីពួកគាត់? អ្នកដឹកនាំសាសនានៅសម័យនោះគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សធម្មតា។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកដឹកនាំសាសនាស្អប់មនុស្សធម្មតា ហើយមានទស្សនៈថាពួកគាត់ជា«មនុស្សដែលត្រូវបណ្ដាសា»។ (យ៉ូន. ៧:៤៩) ខុសស្រឡះពីនេះ លោកយេស៊ូមានចិត្តអាណិតអាសូរមនុស្សធម្មតា ពីព្រោះពួកគាត់បានត្រូវ«គេធ្វើទុក្ខនិងទុកចោលឲ្យនៅរាត់រាយដូចសត្វចៀមដែលគ្មានគង្វាល»។ (ម៉ាថ. ៩:៣៦) លោកសប្បុរស មានក្ដីមេត្ដា ហើយផ្ដល់ភាពកក់ក្ដៅ។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកដឹកនាំសាសនាគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ពិតចំពោះព្រះ។ (យ៉ូន. ៥:៤២) ក៏ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូស្រឡាញ់បិតានៅស្ថានសួគ៌ ហើយរំភើបចិត្តធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ អ្នកដឹកនាំសាសនាកាឡៃបណ្ដាំរបស់ព្រះដើម្បីប្រយោជន៍ខ្លួន តែលោកយេស៊ូស្រឡាញ់«បណ្ដាំរបស់ព្រះ»។ លោកបានបង្រៀន ពន្យល់និងការពារបណ្ដាំរបស់ព្រះ ព្រមទាំងបានរស់នៅសមស្របតាមគោលការណ៍ក្នុងបណ្ដាំនោះ។ (លូក. ១១:២៨) តាមរយៈរបៀបដែលលោកយេស៊ូបង្រៀន ប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្ស និងណែនាំពួកគាត់ នោះគ្រិស្តបានបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។
៤, ៥. (ក) ហេតុអ្វីសំខាន់ឲ្យយើងបង្រៀនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់? (ខ) ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ឲ្យមានចំណេះនិងជំនាញក្នុងការបង្រៀន?
៤ ចុះយ៉ាងណាចំពោះយើងវិញ? ក្នុងនាមជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ត យើងប្រាថ្នាយកតម្រាប់តាមលោកក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយនិងក្នុងជីវិត។ (១ពេ. ២:២១) ហេតុនេះហើយ គោលដៅរបស់យើងគឺមិនត្រឹមតែបង្រៀនមនុស្សឲ្យមានចំណេះអំពីគម្ពីរប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងក៏ចង់បង្ហាញឲ្យឃើញនូវគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ ជាពិសេសសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោក។ មិនថាយើងមានចំណេះច្រើនឬតិច ពូកែឬមិនសូវពូកែបង្រៀនក៏ដោយ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមាននឹងជួយយើងឲ្យមានឥទ្ធិពលខ្លាំងទៅលើចិត្តរបស់មនុស្សដែលយើងជួបក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ។ យើងត្រូវបង្រៀនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចលោកយេស៊ូ ទើបពិតជាមានប្រសិទ្ធភាពក្នុងការបង្រៀនមនុស្សឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមលោក។
៥ ពិតមែន ដើម្បីធ្វើជាអ្នកបង្រៀនល្អ យើងត្រូវមានចំណេះអំពីអ្វីដែលយើងបង្រៀន ហើយត្រូវមានជំនាញដើម្បីអាចផ្ដល់ចំណេះនោះដល់អ្នកឯទៀត។ លោកយេស៊ូបានជួយអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យមានចំណេះនិងជំនាញ ហើយសព្វថ្ងៃ ព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងឲ្យមានរបស់ទាំងពីរនេះតាមរយៈអង្គការរបស់លោក។ (សូមអាន អេសាយ ៥៤:១៣; លូកា ១២:៤២) យ៉ាងណាក៏ដោយ យើងមិនគួរបង្រៀនដោយប្រើចំណេះប៉ុណ្ណោះទេ តែដោយទឹកចិត្តយើងផងដែរ។ បើយើងមានចំណេះ ជំនាញ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ពេលយើងបង្រៀនអ្នកដទៃ នោះយើងអាចទទួលលទ្ធផលជាទីគាប់ចិត្ត។ ដូច្នេះ តើយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ពេលយើងបង្រៀនតាមវិធីណាខ្លះ? តើលោកយេស៊ូនិងអ្នកកាន់តាមលោកបង្រៀនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងដូចម្ដេច? សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើល។
យើងត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា
៦. តើយើងនិយាយយ៉ាងណាស្តីអំពីបុគ្គលដែលយើងស្រឡាញ់?
៦ យើងសប្បាយចិត្តនិយាយអំពីអ្វីដែលយើងស្រឡាញ់។ ពេលយើងនិយាយអំពីអ្វីដែលសំខាន់ចំពោះយើង នោះយើងនិយាយដោយរស់រវើក ហើយមនុស្សឯទៀតអាចឃើញថា យើងរំភើបចិត្តនិងមានអារម្មណ៍កក់ក្ដៅ។ យើងពិតជាមានអារម្មណ៍ដូច្នេះមែន ជាពិសេសពេលយើងនិយាយអំពីបុគ្គលម្នាក់ដែលយើងស្រឡាញ់។ ធម្មតា យើងមានចិត្តចង់ប្រាប់អ្នកឯទៀតពីអ្វីដែលយើងដឹងអំពីបុគ្គលនោះ។ យើងគោរព ការពារ និងឲ្យកិត្ដិយសបុគ្គលនោះ។ យើងធ្វើដូច្នោះពីព្រោះយើងចង់ឲ្យអ្នកឯទៀតស្រឡាញ់បុគ្គលនោះនិងគុណសម្បត្ដិរបស់គាត់ដូចយើងស្រឡាញ់ដែរ។
៧. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលលោកយេស៊ូមានចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជំរុញលោកឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ?
៧ យើងត្រូវស្គាល់និងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាដោយខ្លួនឯងជាមុនសិន ទើបយើងអាចជួយអ្នកឯទៀតបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះលោក។ យ៉ាងណាមិញ ការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតមានមូលដ្ឋានទៅលើក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ។ (ម៉ាថ. ២២:៣៦-៣៨) លោកយេស៊ូទុកគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះស្តីអំពីរឿងនេះ។ លោកស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីដួងចិត្ត ព្រលឹង សមត្ថភាពរិះគិត និងកម្លាំងរបស់លោក។ លោកយេស៊ូស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ ដោយសារលោកបានចំណាយពេលរាប់ពាន់លានឆ្នាំនៅស្ថានសួគ៌ជាមួយបិតារបស់លោក។ តើនេះនាំឲ្យលោកយេស៊ូមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះបិតា? លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំស្រឡាញ់បិតានៅស្ថានសួគ៌»។ (យ៉ូន. ១៤:៣១) លោកបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះក្នុងគ្រប់ពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្ត។ សេចក្ដីស្រឡាញ់បានជំរុញទឹកចិត្តលោកឲ្យតែងតែធ្វើអ្វីដែលព្រះពេញចិត្ត។ (យ៉ូន. ៨:២៩) ម្យ៉ាងទៀត សេចក្ដីស្រឡាញ់នាំឲ្យលោកផ្ដន្ទាទោសអ្នកដឹកនាំសាសនាដ៏ពុតត្បុតដែលអះអាងថាពួកគេតំណាងព្រះ។ ណាមួយទៀត សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះក៏ជំរុញទឹកចិត្តលោកឲ្យនិយាយអំពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយជួយអ្នកដទៃស្គាល់និងស្រឡាញ់ព្រះ។
៨. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូមានចំពោះព្រះ បានជំរុញឲ្យពួកគាត់ធ្វើអ្វី?
៨ ដូចលោកយេស៊ូ អ្នកកាន់តាមរបស់លោកនៅសតវត្សរ៍ទី១ស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់នេះជំរុញពួកគាត់ឲ្យផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដោយក្លាហាននិងខ្នះខ្នែង។ ពួកគាត់បានផ្សាយសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពួកគាត់ពេញក្រុងយេរូសាឡិម ទោះជាអ្នកដឹកនាំសាសនាដែលមានអំណាចបានប្រឆាំងពួកគាត់ក៏ដោយ។ អ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូមិនអាចឈប់និយាយអំពីអ្វីដែលពួកគាត់បានឃើញនិងឮបានឡើយ។ (សកម្ម. ៤:២០; ៥:២៨) ពួកគាត់ដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាគាំទ្រហើយនឹងឲ្យពរពួកគាត់។ នេះពិតជាបានកើតឡើងមែន! ពីព្រោះតិចជាង៣០ឆ្នាំក្រោយពីមរណភាពរបស់លោកយេស៊ូ នោះសាវ័កប៉ូលអាចសរសេរថា ដំណឹងល្អបានត្រូវផ្សាយ«ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់នៅក្រោមមេឃ»។—កូឡ. ១:២៣
៩. តើធ្វើដូចម្ដេចឲ្យយើងស្រឡាញ់ព្រះរឹតតែខ្លាំងឡើង?
៩ យើងក៏ត្រូវបន្តមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះកាន់តែខ្លាំងឡើង បើយើងចង់ធ្វើជាអ្នកបង្រៀនដែលពិតជាមានប្រសិទ្ធភាព។ តើធ្វើដូចម្ដេចឲ្យយើងស្រឡាញ់ព្រះរឹតតែខ្លាំងឡើង? គឺដោយប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយព្រះជាញឹកញយតាមរយៈសេចក្ដីអធិដ្ឋាន។ យើងក៏អាចស្រឡាញ់ព្រះរឹតតែខ្លាំងឡើងដោយសិក្សាបណ្ដាំរបស់លោក អានសៀវភៅដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ ហើយដោយទៅកិច្ចប្រជុំរបស់ពួកគ្រិស្តសាសនិក។ កាលដែលយើងមានចំណេះអំពីព្រះកាន់តែច្រើនឡើង នោះចិត្តយើងនឹងពោរពេញទៅដោយក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះលោក។ ក្រោយមក ពេលដែលយើងបង្ហាញតាមរយៈការប្រព្រឹត្តនិងពាក្យសម្ដីថា យើងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ នោះអ្នកដទៃនឹងឃើញហើយប្រហែលនេះនឹងទាក់ទាញគេឲ្យចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា។—សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១០៤:៣៣, ៣៤
យើងត្រូវស្រឡាញ់អ្វីដែលយើងបង្រៀន
១០. តើអ្នកបង្រៀនល្អមានលក្ខណៈណាខ្លះ?
១០ លក្ខណៈមួយរបស់អ្នកបង្រៀនល្អ គឺអ្នកនោះស្រឡាញ់អ្វីដែលគាត់បង្រៀន។ គាត់ត្រូវជឿថាអ្វីដែលគាត់បង្រៀនគឺជាការពិត ជាការសំខាន់ ហើយមានសារៈប្រយោជន៍។ ប្រសិនបើអ្នកបង្រៀនចូលចិត្តអ្វីដែលគាត់បង្រៀន នោះអ្នកឯទៀតអាចឃើញថាគាត់រំភើបចិត្ត ហើយនេះមានអានុភាពខ្លាំងទៅលើអ្នកដែលគាត់បង្រៀន។ ផ្ទុយទៅវិញ បើអ្នកបង្រៀនមិនគិតថាអ្វីដែលគាត់បង្រៀនមានតម្លៃ តើគាត់មានហេតុសង្ឃឹមថាសិស្សនឹងចាត់ទុកអ្វីដែលគាត់បង្រៀននោះថាមានតម្លៃទេ? សូមកុំគិតថា គំរូរបស់អ្នកក្នុងការបង្រៀនបណ្ដាំរបស់ព្រះគឺមិនសូវសំខាន់ឡើយ ព្រោះលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «អស់អ្នកណាដែលបានត្រូវបង្រៀនយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះនឹងបានដូចគ្រូរបស់ពួកគេ»។—លូក. ៦:៤០
១១. ហេតុអ្វីបានជាលោកយេស៊ូស្រឡាញ់អ្វីដែលលោកបង្រៀន?
១១ លោកយេស៊ូស្រឡាញ់អ្វីដែលលោកបង្រៀន។ លោកជ្រាបថាលោកមានអ្វីមួយដែលមានតម្លៃដែលលោកចង់ប្រាប់អ្នកឯទៀត ពោលគឺសេចក្ដីពិតអំពីបិតានៅស្ថានសួគ៌ «ប្រសាសន៍របស់ព្រះ» និង‹ប្រសាសន៍ដែល . . . នាំឲ្យបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់›។ (យ៉ូន. ៣:៣៤; ៦:៦៨) ដូចជាពន្លឺភ្លឺត្រចះត្រចង់ សេចក្ដីពិតដែលលោកយេស៊ូបង្រៀនបានលាតត្រដាងអ្វីដែលអាក្រក់ ហើយបញ្ជាក់ពីអ្វីដែលល្អ។ សេចក្ដីពិតនោះធ្វើឲ្យមនុស្សរាបសាមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនិងទទួលការសម្រាលទុក្ខ ពីព្រោះពួកគេបានត្រូវបំភាន់ដោយអ្នកដឹកនាំសាសនាមិនពិត ហើយបានត្រូវបៀតបៀនដោយមេកំណាច។ (សកម្ម. ១០:៣៨) សេចក្ដីបង្រៀន និងការប្រព្រឹត្តទាំងអស់របស់លោក សឲ្យឃើញថាលោកស្រឡាញ់សេចក្ដីពិត។
១២. តើសាវ័កប៉ូលមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាអំពីដំណឹងល្អ?
១២ ដូចលោកយេស៊ូបានស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតដែលលោកបង្រៀន នោះអ្នកកាន់តាមលោកក៏បានស្រឡាញ់និងឲ្យតម្លៃទៅលើក្ដីពិតអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងគ្រិស្តដែរ។ ពួកគាត់ស្រឡាញ់និងឲ្យតម្លៃទៅលើក្ដីពិតខ្លាំងដល់ម្ល៉េះ ដែលសូម្បីតែអ្នកប្រឆាំងក៏មិនអាចរារាំងពួកគាត់ក្នុងការប្រាប់អ្នកឯទៀតដែរ។ ប៉ូលបានសរសេរទៅបងប្អូនរួមជំនឿនៅក្រុងរ៉ូមថា៖ «ខ្ញុំក៏ចង់ប្រកាសដំណឹងល្អ . . . ជាខ្លាំងដែរ។ ខ្ញុំគ្មានសេចក្ដីអៀនខ្មាសព្រោះដំណឹងល្អនោះឡើយ ព្រោះតាមពិតនោះជាឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដើម្បីសង្គ្រោះអស់អ្នកដែលមានជំនឿ»។ (រ៉ូម ១:១៥, ១៦) ប៉ូលបានចាត់ទុកការប្រកាសសេចក្ដីពិតថាជាកិត្ដិយសខ្ពង់ខ្ពស់។ គាត់បានសរសេរថា៖ «គុណដ៏វិសេសលើសលប់នេះបានត្រូវឲ្យដល់ខ្ញុំ . . . គឺថា ខ្ញុំត្រូវប្រកាសដំណឹងល្អដល់ប្រជាជាតិនានា អំពីទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់គ្រិស្តដែលជាទ្រព្យសម្បត្ដិដ៏អស្ចារ្យហួសពីការនឹកស្មាន»។ (អេភ. ៣:៨) ដូច្នេះ មិនពិបាកទេឲ្យយើងស្រមៃគិតអំពីក្ដីរំភើបរបស់ប៉ូលកាលដែលគាត់បង្រៀនអ្នកឯទៀតអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងគោលបំណងរបស់លោក។
១៣. តើយើងស្រឡាញ់ដំណឹងល្អដោយសារមូលហេតុអ្វី?
១៣ ដំណឹងល្អដែលមានក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះជួយយើងឲ្យស្គាល់ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើត ហើយឲ្យមានចំណងមេត្រីភាពជិតស្និទ្ធជាមួយលោក។ ដំណឹងល្អមានឫទ្ធានុភាពដើម្បីកែប្រែជីវិត ផ្ដល់ឲ្យយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹម ពង្រឹងកម្លាំងចិត្តយើងពេលមានទុក្ខលំបាក ហើយផ្ដល់ចម្លើយដែលនាំឲ្យយើងពេញចិត្តស្តីអំពីសំណួរសំខាន់ៗអំពីជីវិត។ បន្ថែមទៅទៀត ដំណឹងល្អនោះអាចនាំយើងមានជីវិតគ្មានទីបញ្ចប់ ដែលជាជីវិតមានន័យខ្លឹមសារ។ គ្មានចំណេះណាដែលមានតម្លៃឬសំខាន់ស្មើនឹងចំណេះអំពីដំណឹងល្អទេ។ យើងទទួលដំណឹងល្អដែលជាអំណោយទានកាត់ថ្លៃពុំបាន ហើយនេះនាំឲ្យយើងត្រេកអរខ្លាំងណាស់។ ណាមួយទៀត យើងនឹងមានអំណរថែមទៀតពេលយើងពាំនាំដំណឹងល្អនោះដែលជាអំណោយទានទៅឲ្យអ្នកដទៃ។—សកម្ម. ២០:៣៥
១៤. តើធ្វើដូចម្ដេចឲ្យយើងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែច្រើនចំពោះអ្វីដែលយើងបង្រៀន?
១៤ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែច្រើនចំពោះដំណឹងល្អ? ពេលអ្នកអានបណ្ដាំរបស់ព្រះ សូមផ្អាកហើយជញ្ជឹងគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកអាន។ ជាឧទាហរណ៍ សូមស្រមៃថាអ្នកកំពុងដើរជាមួយលោកយេស៊ូពេលលោកកំពុងផ្សព្វផ្សាយ ឬធ្វើដំណើរជាមួយសាវ័កប៉ូល។ ណាមួយទៀត សូមគិតក្នុងចិត្តថាអ្នកនៅក្នុងពិភពលោកថ្មី ហើយគិតអំពីជីវិតរបស់ខ្លួនឯងនឹងខុសគ្នាយ៉ាងណានៅពេលនោះ បើប្រៀបធៀបនឹងសម័យនេះ។ សូមគិតអំពីពរដែលអ្នកទទួលដោយសារអ្នកធ្វើតាមដំណឹងល្អ។ បើអ្នករក្សាឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ខ្លាំងចំពោះដំណឹងល្អ សិស្សគម្ពីរនឹងឃើញសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ។ ដូច្នេះ យើងមានមូលហេតុល្អឲ្យសញ្ជឹងគិតយ៉ាងដិតដល់អំពីអ្វីដែលយើងបានរៀន ហើយយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្វីដែលយើងបង្រៀន។—សូមអាន ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៥, ១៦
យើងត្រូវមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្ស
១៥. ហេតុអ្វីគប្បីឲ្យអ្នកបង្រៀនស្រឡាញ់សិស្ស?
១៥ អ្នកបង្រៀនល្អធ្វើឲ្យសិស្សមានអារម្មណ៍ស្រួលដើម្បីឲ្យសិស្សចង់រៀននិងប្រាប់ពីមតិរបស់ខ្លួនពេលកំពុងសិក្សា។ អ្នកបង្រៀនដែលយកចិត្តទុកដាក់ផ្ដល់ចំណេះដោយសារគាត់ពិតជាស្រឡាញ់សិស្ស។ គាត់ផ្លាស់ប្ដូរវិធីបង្រៀនទៅតាមសេចក្ដីត្រូវការនិងការយល់ដឹងរបស់សិស្ស។ គាត់ចេះគិតអំពីសមត្ថភាពនិងកាលៈទេសៈរបស់សិស្ស។ កាលណាអ្នកបង្រៀនមានសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះ នោះសិស្សនឹងដឹង ហើយការរៀននិងការបង្រៀនមិនមែនជាកិច្ចការដែលគួរឲ្យធុញទ្រាន់ទេ។
១៦. តើលោកយេស៊ូបានបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សតាមវិធីណាខ្លះ?
១៦ លោកយេស៊ូបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្ស។ លោកបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងបំផុតដោយលះបង់ជីវិតល្អឥតខ្ចោះរបស់លោក ដើម្បីអ្នកឯទៀតអាចទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ។ (យ៉ូន. ១៥:១៣) ក្នុងអំឡុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ លោកយេស៊ូប្រុងប្រៀបជានិច្ចដើម្បីជួយមនុស្ស ហើយបង្រៀនពួកគេអំពីបិតារបស់លោកនៅស្ថានសួគ៌។ ជាជាងសង្ឃឹមឲ្យមនុស្សមកជួបលោក លោកបានដើររាប់រយគីឡូម៉ែត្រដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អដល់អ្នកឯទៀត។ (ម៉ាថ. ៤:២៣-២៥; លូក. ៨:១) លោកមានចិត្តអត់ធ្មត់និងចេះយោគយល់។ ពេលចាំបាច់ លោកបានទូន្មានអ្នកកាន់តាមលោកដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (ម៉ាក. ៩:៣៣-៣៧) លោកបានលើកទឹកចិត្តពួកគាត់ដោយបង្ហាញទំនុកចិត្តថា ពួកគាត់នឹងទៅជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដែលមានប្រសិទ្ធភាព។ គ្មានអ្នកបង្រៀនណាដែលមានក្ដីស្រឡាញ់ច្រើនជាងលោកយេស៊ូឡើយ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលលោកបង្ហាញអ្នកកាន់តាមលោកបានជំរុញទឹកចិត្តពួកគាត់ឲ្យស្រឡាញ់លោកវិញ ហើយធ្វើតាមបង្គាប់របស់លោកផង។—សូមអាន យ៉ូហាន ១៤:១៥
១៧. តើអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូបានបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកឯទៀតយ៉ាងណា?
១៧ អ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូបានបង្ហាញក្ដីស្រឡាញ់និងមនោសញ្ចេតនាយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះមនុស្សដែលគាត់ជួបក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ ដូចជាលោកយេស៊ូដែរ។ ពួកគាត់បានស៊ូទ្រាំការបៀតបៀនហើយក៏ប្រថុយជីវិត តែបានទទួលជោគជ័យក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អនិងក្នុងការបម្រើអ្នកឯទៀត។ ពួកគាត់ច្បាស់ជាមានក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអស់អ្នកដែលបានធ្វើតាមដំណឹងល្អ! ពាក្យរបស់សាវ័កប៉ូលធ្វើឲ្យយើងរំជួលចិត្ត ពេលគាត់សរសេរថា៖ «យើងបានប្រព្រឹត្តដោយស្លូតបូតចំពោះអ្នករាល់គ្នា ដូចម្ដាយដែលបំបៅកូន ស្រឡាញ់ថ្នាក់ថ្នមកូន។ ដូច្នេះ ដោយមានមនោសញ្ចេតនាដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះអ្នករាល់គ្នា យើងសប្បាយចិត្តផ្ដល់ឲ្យ មិនត្រឹមតែដំណឹងល្អរបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងជីវិតយើងទៀតផង ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាគឺជាទីស្រឡាញ់របស់យើង»។—១ថែ. ២:៧, ៨
១៨, ១៩. (ក) ហេតុអ្វីបានជាយើងស្ម័គ្រចិត្តលះបង់ប្រយោជន៍ដើម្បីបំពេញកិច្ចផ្សព្វផ្សាយរបស់យើង? (ខ) សូមលើកឧទាហរណ៍ដើម្បីបង្ហាញថា អ្នកឯទៀតកត់សម្គាល់សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងបង្ហាញ។
១៨ ស្រដៀងគ្នាដែរនៅសព្វថ្ងៃនេះ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាផ្សព្វផ្សាយនៅទូទាំងផែនដីដើម្បីខំសង្វាតរកអ្នកដែលមានចិត្តចង់ស្គាល់និងបម្រើព្រះ។ តាមពិត បើគិតចាប់ពី១៧ឆ្នាំកន្លងមកនេះ យើងបានចំណាយពេលអស់ជាងមួយពាន់លានម៉ោងជារៀងរាល់ឆ្នាំ ក្នុងការផ្សព្វផ្សាយនិងបង្រៀនមនុស្សឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ។ យើងនៅតែធ្វើកិច្ចការនេះបន្តទៀត! យើងស្ម័គ្រចិត្តផ្សព្វផ្សាយ ទោះជានេះតម្រូវឲ្យយើងលះបង់ពេលវេលា កម្លាំង និងសម្ភារៈក៏ដោយ។ ដូចលោកយេស៊ូ យើងយល់ថាបិតានៅស្ថានសួគ៌របស់យើងដែលប្រកបដោយក្ដីស្រឡាញ់ មានបំណងប្រាថ្នាឲ្យមនុស្សទទួលចំណេះដែលនាំឲ្យបានជីវិត។ (យ៉ូន. ១៧:៣; ១ធី. ២:៣, ៤) សេចក្ដីស្រឡាញ់ជំរុញទឹកចិត្តយើងជួយមនុស្សដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ឲ្យស្គាល់និងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាដូចយើងស្រឡាញ់លោកដែរ។
១៩ មនុស្សឯទៀតកត់សម្គាល់សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងបង្ហាញ។ ជាឧទាហរណ៍ បងស្រីម្នាក់នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិកសរសេរសំបុត្រទៅមនុស្សដែលមានញាតិមិត្តជាទីស្រឡាញ់ស្លាប់ ដើម្បីសម្រាលទុក្ខពួកគាត់។ បុរសម្នាក់បានសរសេរតបថា៖ «មុនដំបូងខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលដែលមានបុគ្គលម្នាក់ខំប្រឹងសរសេរសំបុត្រទៅមនុស្សចម្លែក ក្នុងបំណងជួយគាត់ឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក។ ខ្ញុំមានតែសន្និដ្ឋានថាអ្នកស្រឡាញ់មនុស្សឯទៀត និងស្រឡាញ់ព្រះដែលណែនាំមនុស្សឲ្យដើរក្នុងផ្លូវជីវិត»។
២០. តើការបង្រៀនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់គឺសំខាន់ប៉ុណ្ណា?
២០ ធ្លាប់មានគេនិយាយថា ពេលបុគ្គលម្នាក់មានសេចក្ដីស្រឡាញ់និងជំនាញ នោះស្នាដៃរបស់គាត់គឺល្អឯក។ ក្នុងការបង្រៀន យើងខំជួយបណ្ដុះបណ្ដាលសិស្សឲ្យមានគំនិតចង់ស្គាល់ព្រះ ហើយមានចិត្តស្រឡាញ់លោក។ ត្រូវហើយ ដើម្បីទៅជាអ្នកបង្រៀនដែលពិតជាមានប្រសិទ្ធភាព សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងត្រូវមានលក្ខណៈបីយ៉ាង ពោលគឺស្រឡាញ់ព្រះ ស្រឡាញ់សេចក្ដីពិត និងស្រឡាញ់មនុស្ស។ ពេលដែលយើងបណ្ដុះឲ្យមាននិងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ នោះយើងមិនគ្រាន់តែមានអំណរដោយសារឲ្យដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងក៏មានចិត្តស្កប់ស្កល់ដោយដឹងថា យើងបានយកតម្រាប់តាមលោកយេស៊ូ ហើយផ្គាប់ចិត្តព្រះយេហូវ៉ា។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• ពេលដែលយើងបង្រៀនអ្នកឯទៀតអំពីដំណឹងល្អ ហេតុអ្វីសំខាន់ឲ្យយើង . . .
ស្រឡាញ់ព្រះ?
ស្រឡាញ់អ្វីដែលយើងបង្រៀន?
ស្រឡាញ់មនុស្សដែលយើងបង្រៀន?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៣]
តើវិធីដែលលោកយេស៊ូបង្រៀនខុសគ្នាយ៉ាងណាពីពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់និងពួកផារិស៊ី?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
ការបង្រៀនដោយប្រសិទ្ធភាពតម្រូវឲ្យមានចំណេះការប៉ិនប្រសប់ ហើយសំខាន់បំផុតត្រូវមានក្ដីស្រឡាញ់