از کجا می‌دانیم که خدا به فکر ماست؟‏

هزاران سال است که انسان‌ها در مورد سؤالی بسیار مهم تعمّق می‌کنند:‏ «اگر خدا بشر را دوست دارد،‏ چرا اینقدر درد و رنج هست؟‏» دلیل مطرح کردن چنین سؤالی چیست؟‏ مسلماً،‏ هیچ کس دوست ندارد عزیزش به مصیبتی دچار شود و اگر چنین شود مطمئناً به کمکش می‌شتابد.‏ به همین دلیل نتیجه می‌گیرند که چون دنیا پر از درد و رنج است خدا به وضعیت وخیم بشر اهمیتی نمی‌دهد!‏ پس،‏ ضروری است اوّل شواهدی را بررسی کنیم که ثابت می‌کند خدا ما را دوست دارد و به فکر ماست.‏

خلقت گواهی است بر محبت خدا

یَهُوَه خدا ‹آسمان و زمین و دریا و آنچه در آن‌ها است آفرید.‏› (‏اَعمال ۴:‏۲۴‏)‏ تعمّق بر آفریده‌های یَهُوَه خدا به ما اطمینان می‌دهد که او به فکر ماست.‏ برای مثال،‏ به غذاهای خوشمزه فکر کنید.‏ خدا می‌توانست فقط یک نوع خوراک را برای ادامهٔ حیات بشر فراهم سازد.‏ اما یَهُوَه خدا انواع غذاها و خوراکی‌های خوشمزه را فراهم کرده است تا از آن‌ها لذّت ببریم.‏ همچنین،‏ یَهُوَه خدا زمین را با انواع مختلف درختان،‏ گل‌ها و مناظر خیره‌کننده پر کرده است که زندگی‌مان رنگین و زیبا شود.‏

از طرفی دیگر،‏ به توانایی‌هایی فکر کنید که خدا به انسان داده است.‏ بشر برای ادامهٔ حیات نیازی به شوخ‌طبعی،‏ لذّت‌بردن از موسیقی و درک زیبایی ندارد.‏ اما خدا همهٔ این توانایی‌ها را هدیه کرده است تا زندگی‌مان غنی شود.‏ به علاوه،‏ محبت را نیز در انسان نهاده است که خصوصیت والای خدای مهربان است.‏ به همین دلیل،‏ از همنشینی با دوستی مهربان یا آغوش گرم کسی که دوستش داریم بسیار لذّت می‌بریم.‏ پس وجود این صفت در ما اثباتی است بر این که خدا ما را دوست دارد و به فکر ماست.‏

 کتاب مقدّس گواهی است بر محبت خدا

در کتاب مقدّس می‌خوانیم که خدا محبت است.‏ (‏۱یوحنّا ۴:‏۸‏)‏ این محبت نه تنها در آفرینش بلکه در کتاب مقدّس نیز آشکار می‌شود.‏ برای مثال،‏ خدا از طریق این کتاب دستورالعمل‌هایی برای نفع بشر در رابطه با سلامت،‏ تعادل در هر جنبهٔ زندگی،‏ پرهیز از مصرف بیش از حد الکل و پرخوری داده است.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۶:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

کتاب مقدّس همچنین پندهایی عاقلانه در زمینهٔ روابط انسانی می‌دهد و ما را ترغیب می‌کند که یکدیگر را دوست داشته،‏ به هم احترام گذاشته،‏ با هم مهربان باشیم.‏ (‏متّیٰ ۷:‏۱۲‏)‏ برعکس،‏ اَعمال و طرز فکری مانند طمعکاری،‏ غیبتگویی،‏ دشمنی،‏ زنا و قتل را محکوم می‌کند که منجر به رنج و عذاب دیگران می‌شود.‏ اگر تک‌تک انسان‌ها بر طبق پندهای کتاب مقدّس زندگی کنند مطمئناً از مصیبت‌های دنیا کاسته می‌شود.‏

بزرگ‌ترین محبت خدا از این نمایان می‌شود که عزیزترین مخلوقش یعنی عیسی را برای نجات بشر فدا کرد.‏ در یوحنّا ۳:‏۱۶ آمده است که:‏ «خدا جهان را اینقدر محبت نمود که پسر یگانهٔ خود را داد تا هر که بر او ایمان آورد،‏ هلاک نگردد بلکه حیات جاودانی یابد.‏» بدین گونه یَهُوَه خدا راه‌حلی اساسی ترتیب داده است تا مرگ و هر گونه درد و رنج ریشه‌کن شود.‏ —‏ ۱یوحنّا ۳:‏۸‏.‏

حقیقتاً شواهد بسیاری وجود دارد که یَهُوَه خدا ما را دوست دارد و به فکر ماست.‏ پس،‏ خواست خدا نیست که بشر درد و رنج بکشد و مطمئناً به مصیبت‌ها پایان خواهد داد.‏ از کجا مطمئن هستیم؟‏ خدا این موضوع را در کتاب مقدّس برایمان روشن ساخته است.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۴]‏

خصوصیت محبت در انسان نیز هدیه‌ای است از سوی خدای مهربان!‏