Ένα Γράμμα από τις Ηνωμένες Πολιτείες

Ταξίδι στο Παρελθόν

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ πόσο ενδιαφέρον θα ήταν να κάνετε ένα ταξίδι για να δείτε πώς ζούσαν οι πρόγονοί σας. Κατά μία έννοια, εμείς κάναμε ένα τέτοιο ταξίδι από την Ελβετία στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι από κάθε άποψη υπερσύγχρονη χώρα, αλλά το δικό μας ταξίδι μάς γύρισε στο παρελθόν, μεταφέροντάς μας διακόσια χρόνια πίσω. Να πώς έγιναν τα πράγματα.

Επειδή μιλάμε την ελβετογερμανική διάλεκτο, λάβαμε την πρόσκληση να μείνουμε τρεις μήνες στην πολιτεία της Ιντιάνα. Στόχος μας ήταν να μεταδώσουμε τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού στις οικογένειες των Άμις που μιλούν ακόμη τη διάλεκτο των προγόνων τους. Εκατοντάδες από αυτές τις οικογένειες ζουν στην Ιντιάνα.

Οι Άμις κατάγονται από μια ομάδα Αναβαπτιστών του 17ου αιώνα. Οφείλουν το όνομά τους στον αρχηγό τους, τον Γιάκοπ Άμαν, που ζούσε στην Ελβετία. Μελετώντας τότε την Αγία Γραφή, αυτοί οι θεοφοβούμενοι άνθρωποι αντιλήφθηκαν ότι ο νηπιοβαφτισμός και η στρατιωτική υπηρεσία ήταν εσφαλμένα πράγματα. Λόγω της στάσης που κρατούσαν, η κυβέρνηση τους δίωκε. Κάποιοι μάλιστα πλήρωσαν με την ίδια τους τη ζωή τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Ο διωγμός συνέχισε να εντείνεται, και ορισμένοι αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε διάφορα μέρη της Ελβετίας και στη Γαλλία. Στα μέσα του 19ου αιώνα, χιλιάδες είχαν καταφύγει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μαζί τους έφεραν την κουλτούρα τους και την ελβετογερμανική διάλεκτο.

Οι ευγενικοί αυτοί άνθρωποι ξαφνιάστηκαν όταν μας είδαν στην πόρτα τους να τους μιλάμε στη διάλεκτό τους! Φανταστείτε τη σκηνή.

«Πώς γίνεται να μιλάτε σαν εμάς;» ρωτούν στα ελβετογερμανικά.

«Είμαστε από την Ελβετία», απαντάμε εμείς.

«Μα δεν είστε Άμις!», λένε προβληματισμένοι.

Πολλές πόρτες ανοίγουν διάπλατα, και εμείς παίρνουμε μια γεύση τού πώς ήταν η ζωή στο μακρινό παρελθόν. Αντί για ηλεκτρικούς λαμπτήρες, υπάρχουν λάμπες πετρελαίου. Αντί για αυτοκίνητα, άλογα και κάρα. Αντί για τρεχούμενο νερό, πηγάδια και ανεμόμυλοι. Αντί για ραδιόφωνα, τραγούδια.

Αυτό που μας εντυπωσιάζει περισσότερο είναι η ταπεινοφροσύνη και η σεμνότητα όσων επισκεπτόμαστε. Πολλοί Άμις φροντίζουν ανελλιπώς να διαβάζουν τη Γραφή καθημερινά. Επίσης, εκτιμούν τις Γραφικές συζητήσεις και τις θεωρούν σπουδαίες. Αυτό μας δίνει την ευκαιρία να συνομιλήσουμε σχετικά με το σκοπό του Θεού για τους ανθρώπους και τη γη.

Γρήγορα, κυκλοφορούν τα νέα ότι έχουν έρθει στην περιοχή επισκέπτες από την Ελβετία. Πολλοί μας ζητούν να επισκεφτούμε τους συγγενείς τους, πράγμα που κάνουμε ευχαρίστως. Με ενθουσιασμό και προσμονή, δεχόμαστε μια πρόσκληση να πάμε σε ένα σχολείο των Άμις. Τι θα μας περιμένει εκεί;

 Χτυπάμε την πόρτα του σχολείου. Ο δάσκαλος ανοίγει και μας προσκαλεί αμέσως να μπούμε στη σχολική αίθουσα, όπου 38 ζευγάρια μάτια καρφώνονται με περιέργεια πάνω στους τέσσερις αγνώστους. Σε αυτή την αίθουσα κάνουν μάθημα οχτώ τάξεις, και οι μαθητές είναι από 7 ως 15 χρονών. Τα κορίτσια είναι ντυμένα με μπλε ποδιές και άσπρα σκουφάκια, ενώ τα αγόρια φορούν μαύρα παντελόνια και βαθυγάλαζα πουκάμισα. Η αίθουσα είναι ψηλοτάβανη. Οι τρεις τοίχοι έχουν σκούρο μπλε χρώμα, ενώ στον μπροστινό τοίχο υπάρχει ένας μαυροπίνακας. Εκεί κοντά βρίσκεται μια υδρόγειος και μερικοί τυλιγμένοι παγκόσμιοι χάρτες. Στη γωνία έχουν μια μεγάλη σιδερένια σόμπα.

Την ώρα που καθόμαστε στο μπροστινό μέρος της αίθουσας, τα παιδιά μάς περιεργάζονται. Ο δάσκαλος καλεί τους μαθητές κάθε τάξης να πλησιάσουν στην έδρα και τους κάνει ερωτήσεις γύρω από την εργασία που είχαν να κάνουν την προηγούμενη μέρα στο σπίτι. Νιώθουμε ευχάριστη έκπληξη όταν εξετάζει τα παιδιά σε ένα μάθημα σχετικά με τις ελβετικές Άλπεις. Τα σχολικά εγχειρίδια είναι αρκετά παλιά, και ο δάσκαλος μας ρωτάει αν η Ελβετία είναι ακόμη όπως την περιγράφουν τα βιβλία του. Ανεβαίνουν ακόμη οι αγελάδες στα ορεινά λιβάδια το καλοκαίρι ή υπάρχει ακόμη χιόνι στα βουνά; Όταν του δείχνουμε τις έγχρωμες φωτογραφίες μας με τις χιονοσκέπαστες κορυφές οι οποίες επιβεβαιώνουν τις ασπρόμαυρες στο βιβλίο του, το πρόσωπό του λάμπει.

Η σύζυγος του δασκάλου, η οποία είναι και βοηθός του, μας κάνει τη συνηθισμένη ερώτηση: «Μπορείτε να τραγουδήσετε με τον τρόπο γιόντελ;» a Εμείς δεν μπορούμε. Ωστόσο, ξέροντας πόσο ικανοί είναι οι Άμις σε αυτό το είδος τραγουδιού, τους ζητάμε να μας πουν εκείνοι ένα τραγούδι. Η επιθυμία μας πραγματοποιείται, και ακούμε γοητευμένοι αυτή τη 40μελή χορωδία. Έπειτα, ο δάσκαλος λέει στα παιδιά να βγουν έξω για διάλειμμα.

Τώρα η σύζυγος του δασκάλου μάς ζητάει να τους τραγουδήσουμε κάτι και εμείς. Δεν έχουμε αντίρρηση, μιας και έχουμε φέρει μαζί μας τους στίχους αρκετών παραδοσιακών τραγουδιών στα ελβετογερμανικά. Η είδηση διαδίδεται στην αυλή και, εν ριπή οφθαλμού, όλα τα παιδιά γυρίζουν στην αίθουσα. Καθώς στεκόμαστε μπροστά τους, τους τραγουδάμε όσο καλύτερα μπορούμε.

Αργότερα, μας καλούν να φάμε μεσημεριανό με μια 12μελή οικογένεια Άμις. Ένα μακρύ ξύλινο τραπέζι είναι γεμάτο με λιχουδιές​—πουρέ, ζαμπόν, καλαμπόκι, ψωμί, τυρί, λαχανικά, γλυκίσματα και άλλα επιδόρπια. Πριν από το γεύμα, ο καθένας προσεύχεται σιωπηλά. Καθώς περνούν τα πιάτα, κουβεντιάζουμε για την Ελβετία, τη χώρα των προγόνων τους, και εκείνοι μας λένε μερικά πράγματα για τη ζωή τους στο αγρόκτημα. Σε όλη τη διάρκεια του γεύματος, ακούγονται οι ψίθυροι και τα πνιχτά γέλια των παιδιών. Όταν όλοι τελειώνουν το φαγητό τους, προσεύχονται για δεύτερη φορά, και τότε τα παιδιά έχουν την άδεια να σηκωθούν από το τραπέζι​—αλλά όχι για να παίξουν. Το καθένα έχει να κάνει κάτι συγκεκριμένο για να καθαριστεί το τραπέζι και να πλυθούν τα πιάτα, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να βγάλουν νερό με την αντλία και να το ζεστάνουν.

Ενώ τα παιδιά ασχολούνται με τα πιάτα, οι γονείς μάς καλούν να περάσουμε στο καθιστικό. Δεν υπάρχει καναπές, αλλά καθόμαστε σε αναπαυτικές ξύλινες κουνιστές πολυθρόνες. Βγάζουν από το ντουλάπι μια παλιά γερμανική Γραφή και, όπως συνηθίζεται στα σπιτικά των Άμις, πριν περάσει πολλή ώρα έχει ξεκινήσει μια ζωηρή πνευματική συζήτηση. Ποιος είναι ο σκοπός του Ιεχωβά Θεού για τη γη και τους ανθρώπους; Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν είπε ότι οι πράοι θα κληρονομήσουν τη γη; Έχει όντως ο Θεός την πρόθεση να βασανίζει αιωνίως τους πονηρούς σε μια πύρινη κόλαση; Ποιος εφαρμόζει την εντολή που έδωσε ο Ιησούς να κηρυχτούν τα καλά νέα σε όλη την κατοικημένη γη; Η εξέταση όλων αυτών των ερωτήσεων​—και πολλών άλλων—​με άτομα που διαθέτουν πνευματικό φρόνημα και κρατούν τη Γραφή τους στο χέρι, γεμίζει την καρδιά μας χαρά.

Τώρα, αναπολούμε με ευχαρίστηση το ταξίδι μας στο παρελθόν, το οποίο μας χάρισε πολλές θαυμάσιες εμπειρίες. Ελπίζουμε και προσευχόμαστε να άνοιξαν αυτές οι επισκέψεις και οι συζητήσεις στα ελβετογερμανικά, όχι μόνο πολλές πόρτες, αλλά και πολλές καρδιές ώστε να δεχτούν την ακριβή γνώση της αλήθειας που βρίσκεται στο Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή.

[Υποσημείωση]