ចូរបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលមិនចេះសាបសូន្យ
ចូរបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលមិនចេះសាបសូន្យ
‹សេចក្ដីស្រឡាញ់ស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីៗទាំងអស់។ សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនចេះសាបសូន្យឡើយ›។—១កូ. ១៣:៧, ៨
១. (ក) តើជារឿយៗគេលើកឡើងយ៉ាងណាអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់? (ខ) តើមនុស្សជាច្រើនស្រឡាញ់នរណាហើយស្រឡាញ់អ្វីខ្លះ?
សេចក្ដីស្រឡាញ់ជាប្រធានបទមួយដែលគេលើកឡើងសន្ធឹកណាស់។ ក្នុងចម្រៀងផ្សេងៗ គេលើកតម្កើងគុណសម្បត្ដិនេះ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ជាអ្វីដែលមនុស្សជាតិត្រូវការចាំបាច់ តែសៀវភៅនិងភាពយន្តច្រើនតែបង្ហាញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងរឿងប្រលោមលោកស្នេហាដែលគេប្រឌិតឡើង ហើយរឿងបែបនេះគឺសម្បូរណាស់។ ក៏ប៉ុន្តែ គួរឲ្យសោកស្ដាយ សេចក្ដីស្រឡាញ់ពិតចំពោះព្រះនិងអ្នកជិតខាង គឺកម្រមានណាស់។ យើងកំពុងឃើញអ្វីដែលគម្ពីរបានទាយទុកអំពីគ្រាចុងក្រោយបង្អស់។ មនុស្ស«ស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង ស្រឡាញ់ប្រាក់ . . . ស្រឡាញ់ការសប្បាយជាជាងស្រឡាញ់ព្រះ»។—២ធី. ៣:១-៥
២. តើគម្ពីរព្រមានយើងអ្វីស្តីអំពីការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់មិនត្រឹមត្រូវ?
២ មនុស្សយើងមានសមត្ថភាពបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ តែបណ្ដាំរបស់ព្រះព្រមានយើងអំពីការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់មិនត្រឹមត្រូវ។ គម្ពីរក៏ពណ៌នាអំពីអ្វីដែលកើតឡើងពេលសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនោះដក់ជាប់ក្នុងចិត្តយើង។ (១ធី. ៦:៩, ១០) តើអ្នកនឹកឃើញអ្វីដែលសាវ័កប៉ូលបានសរសេរអំពីដេម៉ាសឬទេ? ថ្វីបើដេម៉ាសបានសេពគប់ជាមួយប៉ូលក៏ដោយ តែគាត់ស្រឡាញ់អ្វីដែលពិភពលោកផ្ដល់ឲ្យវិញ។ (២ធី. ៤:១០) សាវ័កយ៉ូហានក៏បានព្រមានពួកគ្រិស្តសាសនិកអំពីអ្វីនេះដែលនាំឲ្យអន្តរាយ។ (សូមអាន យ៉ូហានទី១ ២:១៥,១៦) ការស្រឡាញ់ពិភពលោកថែមទាំងស្រឡាញ់ការប្រព្រឹត្តនិងអ្វីដែលមិនស្ថិតស្ថេរក្នុងពិភពលោក គឺមិនសមស្របនឹងព្រះដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់និងអ្វីដែលមកពីលោកទេ។
៣. តើយើងប្រឈមមុខការពិបាកអ្វី? ហើយតើនេះនាំឲ្យមានសំណួរអ្វីខ្លះ?
៣ យើងមិនរួមចំណែកក្នុងពិភពលោកនេះទេ តែយើងនៅតែរស់នៅក្នុងពិភពលោកនេះ។ ដូច្នេះ សម្រាប់យើង ជាការពិបាកឲ្យយើងជៀសចេញពីទស្សនៈខុសរបស់មនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះស្តីអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់។ គឺសំខាន់ចាំបាច់ដែលយើងមិនបណ្ដោយខ្លួនឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់មិនត្រឹមត្រូវឬស្រឡាញ់អ្វីដែលអាក្រក់ជួជាតិ ដែលប្រៀបដូចជាចូលក្នុងអន្ទាក់។ ដូច្នេះ តើគប្បីឲ្យយើងបណ្ដុះនិងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ពិតចំពោះនរណា? តើមានអ្វីខ្លះដែលអាចជួយយើងបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីៗទាំងអស់ ហើយដែលមិនចេះសាបសូន្យ? តើការធ្វើដូច្នេះនាំឲ្យយើងមានប្រយោជន៍យ៉ាងណានៅឥឡូវនេះ? ហើយតើមានឥទ្ធិពលទៅលើអនាគតយើងយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងត្រូវដឹងទស្សនៈរបស់ព្រះចំពោះសំណួរទាំងនេះ ដើម្បីយើងអាចប្រព្រឹត្តស្របតាមទស្សនៈរបស់លោក។
ចូរបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា
៤. តើយើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះកាន់តែខ្លាំងឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ យើងអាចប្រៀបធៀបការបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះទៅនឹងកសិករដែលធ្វើការយ៉ាងនឿយហត់ដើម្បីភ្ជួររាស់កាប់គាស់ដី ហើយដាំពូជ ព្រមទាំងជួយធ្វើឲ្យដុះដាលឡើង។ (ហេ. ៦:៧) ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងគួរតែបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះកាន់តែខ្លាំងឡើង។ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះកាន់តែខ្លាំងឡើង? យើងត្រូវព្យាយាមប្រុងប្រៀបចិត្តយើងដែលប្រៀបដូចជាដីល្អ ព្រោះនេះជាកន្លែងដែលសេចក្ដីពិតនៃពូជរបស់រាជាណាចក្រព្រះបានត្រូវសាបព្រោះ។ យើងអាចប្រុងប្រៀបចិត្តដោយព្យាយាមសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះដើម្បីបង្កើនចំណេះអំពីលោក។ (កូឡ. ១:១០) បើយើងទៅកិច្ចប្រជុំជាទៀងទាត់ ហើយឆ្លើយជារឿយៗ នេះក៏នឹងជួយយើងបង្កើនចំណេះដែរ។ តើយើងម្នាក់ៗកំពុងព្យាយាមជានិច្ចដើម្បីមានចំណេះជ្រៅជ្រះឬទេ?—សុភ. ២:១-៧
៥. (ក) តើយើងអាចរៀនអំពីគុណសម្បត្ដិចម្បងរបស់ព្រះតាមរបៀបណា? (ខ) តើអ្នកអាចរៀបរាប់យ៉ាងណាអំពីយុត្ដិធម៌ ប្រាជ្ញា និងឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ?
៥ ព្រះយេហូវ៉ាបើកបង្ហាញបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់លោក តាមរយៈបណ្ដាំរបស់លោក។ ដោយសិក្សាបទគម្ពីរហើយក្រេបជញ្ជក់យកចំណេះបន្ដិចម្ដងៗអំពីព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តអបអរកាន់តែច្រើនឡើងចំពោះគុណសម្បត្ដិរបស់លោក ដូចជាយុត្ដិធម៌ ឫទ្ធានុភាព ប្រាជ្ញា និងគុណសម្បត្ដិសំខាន់បំផុត គឺសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏លើសលប់។ ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញថា លោកមានយុត្ដិធម៌ក្នុងគ្រប់ការប្រព្រឹត្តរបស់លោក និងក្នុងច្បាប់ដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់លោក។ (ចោ. ៣២:៤; ទំនុក. ១៩:៧) យើងអាចសញ្ជឹងគិតអំពីស្នាដៃទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយកោតស្ងើចប្រាជ្ញាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់លោក។ (ទំនុក. ១០៤:២៤) សកលលោកក៏ផ្ដល់ភ័ស្តុតាងថា ព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពនៃឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លា ហើយឫទ្ធានុភាពរបស់លោកគឺមិនចេះអស់។—អេ. ៤០:២៦
៦. តើព្រះបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកចំពោះយើងយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើនេះជំរុញទឹកចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វី?
៦ តើយើងអាចនិយាយយ៉ាងណាអំពីគុណសម្បត្ដិចម្បងរបស់ព្រះ ពោលគឺសេចក្ដីស្រឡាញ់? សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគឺទូលំទូលាយហើយមានឥទ្ធិពលលើយើងទាំងអស់គ្នា។ លោកបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះដោយផ្ដល់ថ្លៃលោះដើម្បីលោះមនុស្សជាតិ។ (សូមអាន រ៉ូម ៥:៨) ថ្លៃលោះនេះគឺសម្រាប់មនុស្សក្នុងពិភពលោកទាំងមូល ប៉ុន្តែមានតែពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះវិញ ហើយជឿលើបុត្ររបស់លោកប៉ុណ្ណោះ ដែលនឹងទទួលប្រយោជន៍ពីថ្លៃលោះនោះ។ (យ៉ូន. ៣:១៦, ៣៦) ព្រះបានផ្ដល់លោកយេស៊ូជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់ផ្សះផ្សាចំណងមិត្តភាពរវាងមនុស្សនិងលោក ដើម្បីលោះយើងពីការខុសឆ្គងរបស់យើង ហើយនេះគួរជំរុញទឹកចិត្តយើងឲ្យស្រឡាញ់ព្រះវិញ។
៧, ៨. (ក) តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីបង្ហាញថា យើងស្រឡាញ់ព្រះ? (ខ) តើរាស្ត្ររបស់ព្រះកាន់តាមបញ្ញត្ដិរបស់លោក ទោះជាពួកគេជួបប្រទះអ្វីខ្លះ?
៧ ស្តីអំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះបានធ្វើដើម្បីយើង តើយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះលោកវិញយ៉ាងដូចម្ដេច? ចម្លើយដែលបានសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះគឺសំខាន់ណាស់ ដែលថា៖ «ការស្រឡាញ់ព្រះ មានន័យថា យើងកាន់តាមបញ្ញត្ដិរបស់លោក ហើយបញ្ញត្ដិរបស់លោកមិនមែនជាបន្ទុកធ្ងន់ទេ»។ (១យ៉ូន. ៥:៣) ត្រូវហើយ សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជំរុញទឹកចិត្តយើងឲ្យកាន់តាមបញ្ញត្ដិរបស់លោក។ នេះហើយជាមូលហេតុមួយដែលយើងផ្សព្វផ្សាយអំពីនាមនិងរាជាណាចក្ររបស់លោក ដែលនាំឲ្យអ្នកដទៃទទួលប្រយោជន៍។ បើយើងខំធ្វើដូច្នោះដោយមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ពោរពេញក្នុងចិត្តយើង នេះជាទីសំអាងដែលបញ្ជាក់ថា យើងកាន់តាមបញ្ញត្ដិរបស់លោកដោយចិត្តស្មោះ។—ម៉ាថ. ១២:៣៤
៨ បងប្អូនរបស់យើងនៅជុំវិញផែនដីតស៊ូក្នុងការកាន់តាមបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះ ទោះជាពួកគេជួបប្រទះភាពព្រងើយកន្តើយ ហើយជួបមនុស្សដែលមិនចង់ស្ដាប់សាររាជាណាចក្ររបស់ព្រះក៏ដោយ។ ពួកគេមិនរសាយចិត្តទេក្នុងការព្យាយាមបំពេញកិច្ចបម្រើរបស់ពួកគេគ្រប់ជំពូក។ (២ធី. ៤:៥) ដូចគ្នាដែរ យើងបានត្រូវជំរុញទឹកចិត្តដើម្បីចែកចំណេះដែលយើងមានអំពីព្រះដល់អ្នកឯទៀត ថែមទាំងកាន់តាមបញ្ញត្ដិឯទៀតទាំងអស់របស់ព្រះ។
មូលហេតុយើងស្រឡាញ់លោកយេស៊ូជាម្ចាស់របស់យើង
៩. តើគ្រិស្តបានស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីខ្លះ? ហើយតើអ្វីបានជំរុញទឹកចិត្តលោកឲ្យធ្វើដូច្នេះ?
៩ ក្រៅពីស្រឡាញ់ព្រះ មានមូលហេតុជាច្រើនដែលយើងបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបុត្រលោក។ ថ្វីបើយើងមិនដែលឃើញលោកយេស៊ូក៏ដោយ កាលដែលយើងរៀនកាន់តែច្រើនអំពីលោក នោះយើងនឹងស្រឡាញ់លោកកាន់តែខ្លាំង។ (១ពេ. ១:៨) តើលោកយេស៊ូបានស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីខ្លះ? កាលដែលលោកកំពុងធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់បិតានៅស្ថានសួគ៌ លោកយេស៊ូបានត្រូវគេស្អប់ដោយគ្មានមូលហេតុ បៀតបៀន ចោទប្រកាន់មិនពិត ព្រមទាំងជេរប្រមាថ។ លោកក៏ត្រូវគេបន្ទាបបន្ថោកឯទៀតផងដែរ។ (សូមអាន យ៉ូហាន ១៥:២៥) សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកយេស៊ូចំពោះបិតានៅស្ថានសួគ៌ បានជំរុញលោកឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកទាំងនោះ។ ម្យ៉ាងទៀត សេចក្ដីស្រឡាញ់ក៏បានជំរុញលោកឲ្យលះបង់ជីវិតជាថ្លៃលោះមនុស្សជាច្រើន។—ម៉ាថ. ២០:២៨
១០, ១១. ដោយគិតអំពីអ្វីដែលគ្រិស្តបានធ្វើដើម្បីយើង តើគោលដៅរបស់យើងជាអ្វី?
១០ គន្លងជីវិតរបស់លោកយេស៊ូគួរជំរុញទឹកចិត្តយើងឲ្យយកតម្រាប់តាមលោក។ កាលដែលយើងគិតអំពីអ្វីដែលគ្រិស្តបានធ្វើដើម្បីយើង នោះយើងស្រឡាញ់លោកកាន់តែខ្លាំង។ ដោយសារយើងជាអ្នកកាន់តាមលោក គប្បីឲ្យយើងបណ្ដុះនិងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចគ្រិស្ត ដើម្បីយើងអាចស៊ូទ្រាំក្នុងការកាន់តាមបញ្ញត្ដិរបស់លោកដែលឲ្យយើងផ្សព្វផ្សាយអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ និងទៅបង្រៀនមនុស្សឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមរបស់លោក។—ម៉ាថ. ២៨:១៩, ២០
១១ គ្រិស្តស្រឡាញ់មនុស្សទាំងអស់ ហើយពេលយើងស្រឡាញ់លោកវិញ នោះជំរុញចិត្តយើងឲ្យបង្ហើយភារកិច្ចរបស់យើងមុនទីបញ្ចប់មកដល់។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ៥:១៤, ១៥) សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគ្រិស្តបង្ហាញគឺសំខាន់ដើម្បីជួយលោកឲ្យបំពេញបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះចំពោះមនុស្សជាតិ។ ម្យ៉ាងទៀត បើយើងធ្វើតាមឲ្យបានដិតដល់នូវគំរូដែលគ្រិស្តបានទុកឲ្យយើង នេះជួយយើងម្នាក់ៗឲ្យរួមចំណែកក្នុងការគាំទ្រការសម្រេចនៃបំណងប្រាថ្នានោះរបស់ព្រះ។ នេះតម្រូវឲ្យយើងបណ្ដុះសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះឲ្យបានខ្លាំងបំផុតដែលយើងអាចធ្វើទៅបាន។ (ម៉ាថ. ២២:៣៧) ដោយធ្វើតាមអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានបង្រៀន ហើយកាន់តាមបញ្ញត្ដិរបស់លោក នោះយើងបង្ហាញថាយើងស្រឡាញ់លោកយេស៊ូ ព្រមទាំងតាំងចិត្តគាំទ្រការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ ទោះជាមានរឿងអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ ដូចលោកយេស៊ូបានធ្វើដែរ។—យ៉ូន. ១៤:២៣, ២៤; ១៥:១០
ចូរខំឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលជាផ្លូវដ៏ប្រសើរលើសលប់
១២. តើប៉ូលចង់បញ្ជាក់អំពីអ្វីពេលគាត់ពោលពាក្យដែលថា«ផ្លូវដ៏ប្រសើរលើសលប់»?
១២ សាវ័កប៉ូលជាអ្នកយកតម្រាប់តាមគ្រិស្ត។ ដោយសារគាត់បានដើរតាមលំអានដានរបស់គ្រិស្តយ៉ាងដិតដល់ នោះគាត់មានសេចក្ដីក្លាហានក្រៃលែងក្នុងការដាស់តឿនបងប្អូនរួមជំនឿឲ្យយកតម្រាប់តាមគាត់។ (១កូ. ១១:១) ថ្វីបើគាត់ដាស់តឿនពួកគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងកូរិនថូសឲ្យបន្តខ្នះខ្នែងស្វែងរកអំណោយផ្សេងៗដែលសកម្មពលរបស់ព្រះផ្ដល់ឲ្យនៅសតវត្សរ៍ទី១ ដូចជាសមត្ថភាពធ្វើឲ្យគេជាសះស្បើយ និងនិយាយភាសាផ្សេងៗក៏ដោយ ប៉ូលបានបង្ហាញថាមានអ្វីប្រសើរជាងដែលពួកគាត់គួរស្វែងរក។ នៅកូរិនថូសទី១ ១២:៣១ ប៉ូលពន្យល់ថា៖«ខ្ញុំបង្ហាញផ្លូវដ៏ប្រសើរលើសលប់ដល់អ្នករាល់គ្នា»។ ខបន្តបន្ទាប់បង្ហាញថា សេចក្ដីស្រឡាញ់ជាផ្លូវដ៏ប្រសើរលើសលប់។ តើផ្លូវនេះប្រសើរលើសលប់ក្នុងន័យអ្វី? ប៉ូលចាប់ផ្ដើមពន្យល់ពាក្យរបស់គាត់។ (សូមអាន កូរិនថូសទី១ ១៣:១-៣) បើគាត់មានសមត្ថភាពអស្ចារ្យ ហើយបានសម្រេចកិច្ចការធំៗ តែគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ទេ តើគាត់នឹងក្លាយជាមនុស្សបែបណា? គាត់មិនជាអ្វីសោះ! ដោយមានសកម្មពលរបស់ព្រះដឹកនាំគាត់ គាត់បានពន្យល់ការពិតដ៏សំខាន់នេះ។ ការពន្យល់របស់គាត់ពិតជាមានអានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លាមកលើយើងមែន!
១៣. (ក) តើបទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំ២០១០គឺជាអ្វី? (ខ) តើសេចក្ដីស្រឡាញ់មិនចេះសាបសូន្យក្នុងន័យអ្វី?
១៣ ក្រោយមក ប៉ូលបញ្ជាក់អំពីអ្វីដែលជាសេចក្ដីស្រឡាញ់និងអ្វីដែលមិនមែនជាសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (សូមអាន កូរិនថូសទី១ ១៣:៤-៨) ឥឡូវសូមចំណាយពេលពិនិត្យមើលថា តើអ្នកបានធ្វើតាមតម្រូវការនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់កម្រិតណា? សូមប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើឃ្លាចុងក្រោយក្នុងខ៧ និងឃ្លាដំបូងក្នុងខ៨ ដែលជាបទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំ២០១០ ពោលគឺ៖ ‹សេចក្ដីស្រឡាញ់ស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីៗទាំងអស់។ សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនចេះសាបសូន្យឡើយ›។ សូមកត់សម្គាល់ខ៨ ប៉ូលបាននិយាយថាអំណោយផ្សេងៗដែលពួកគេបានទទួលពីសកម្មពលរបស់ព្រះ ដូចជាការប្រកាសទំនាយនិងការនិយាយភាសាផ្សេងៗ នោះនឹងត្រូវធ្វើឲ្យសូន្យទៅ។ ពេលដែលទើបតែមានក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិក ពួកគេមានអំណោយផ្សេងនោះ តែអ្វីៗទាំងនោះនឹងលែងមានទៀត។ ប៉ុន្តែសេចក្ដីស្រឡាញ់នឹងនៅតែមានជារៀងរហូត។ ព្រះយេហូវ៉ាជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយលោករស់នៅជារៀងរហូត។ ដូច្នេះ សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនចេះសាបសូន្យឬមិនដែលចប់ទេ។ ព្រះរបស់យើងដែលរស់នៅជារៀងរហូតនឹងមានគុណសម្បត្ដិនេះជានិរន្តរ៍។—១យ៉ូន. ៤:៨
សេចក្ដីស្រឡាញ់ស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីៗទាំងអស់
១៤, ១៥. (ក) តើសេចក្ដីស្រឡាញ់អាចជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំទុក្ខលំបាកយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាប្អូនប្រុសម្នាក់មិនព្រមលះបង់ជំនឿរបស់ខ្លួន?
១៤ តើអ្វីជួយពួកគ្រិស្តសាសនិកឲ្យស៊ូទ្រាំទុក្ខលំបាក ស្ថានភាពដ៏ពិបាក និងបញ្ហាណាក៏ដោយដែលពួកគាត់ប្រឈមមុខ? បើនិយាយឲ្យចំទៅ អ្វីដែលបានជួយពួកគាត់គឺសេចក្ដីស្រឡាញ់ផ្អែកលើគោលការណ៍។ សេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះ មិនគ្រាន់តែមានន័យថា យើងលះបង់ទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ។ ប៉ុន្តែ សេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះមានន័យថា យើងស្ម័គ្រចិត្តរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់យើងរហូតដល់យើងបាត់បង់ជីវិតដោយសារគ្រិស្តក៏ដោយ។ (លូក. ៩:២៤, ២៥) សូមរំពឹងគិតអំពីភាពស្មោះត្រង់របស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាដែលបានរងទុក្ខនៅជំរំឃុំឃាំង ជំរំពលកម្ម និងគុកផ្សេងៗក្នុងអំឡុងនិងក្រោយសង្គ្រាមលោកលើកទី២។
១៥ យុវជនម្នាក់ជនជាតិអាឡឺម៉ង់ដែលជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាឈ្មោះវៀលហែម បានបញ្ជាក់ចំណុចនេះយ៉ាងច្បាស់។ ជាជាងលះបង់ជំនឿរបស់ខ្លួន គាត់នៅស្មោះត្រង់ពេលទាហានមួយក្រុមបាញ់សម្លាប់គាត់។ ក្នុងសំបុត្រសុំលាគ្រួសារគាត់ គាត់បានសរសេរថា៖ «សំខាន់បំផុត យើងត្រូវស្រឡាញ់ព្រះ ដូចលោកយេស៊ូដែលជាអ្នកដឹកនាំយើងបានបង្គាប់។ បើយើងកាន់ជំហររឹងមាំចំពោះលោក នោះលោកនឹងផ្ដល់រង្វាន់ឲ្យយើង»។ ច្រើនឆ្នាំក្រោយមក សមាជិកក្រុមគ្រួសារគាត់បានសរសេរក្នុងអត្ថបទទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមមួយថា៖ «ក្នុងអំឡុងគ្រាដ៏ច្របូកច្របល់ ជាក្រុមគ្រួសារ យើងបានបញ្ជាក់ថា សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះគឺសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតយើង»។ បងប្អូនជាច្រើនដែលកំពុងស៊ូទ្រាំក្នុងទីឃុំឃាំងនៅប្រទេសអាមេនី អេរីទ្រី កូរ៉េខាងត្បូង និងប្រទេសឯទៀត មានចិត្តគំនិតដូចនេះដែរ។ បងប្អូនទាំងនេះនៅតែមានជំហររឹងមាំក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។
១៦. តើបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើងនៅប្រទេសម៉ាឡាវីបានស៊ូទ្រាំអ្វីខ្លះ?
១៦ នៅកន្លែងជាច្រើន មានទុក្ខលំបាកផ្សេងទៀតល្បងលជំនឿនិងការស៊ូទ្រាំរបស់បងប្អូនយើង។ អស់រយៈពេល២៦ឆ្នាំ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ានៅប្រទេសម៉ាឡាវីបានស៊ូទ្រាំការដាក់បម្រាមពីរដ្ឋាភិបាល ការប្រឆាំងដ៏សាហាវ និងអំពើឃោរឃៅជាច្រើនឯទៀត។ តែការស៊ូទ្រាំរបស់ពួកគាត់នាំឲ្យមានលទ្ធផលល្អ។ ពេលការបៀតបៀនចាប់ផ្ដើមឡើង មានសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា១៨.០០០នាក់ក្នុងប្រទេសនោះ។ សាមសិបឆ្នាំក្រោយមក ចំនួននេះបានកើនឡើងជាងពីរដងគឺដល់៣៨.៣៩៣នាក់។ ប្រទេសឯទៀតក៏មានលទ្ធផលស្រដៀងនេះដែរ។
១៧. តើបងប្អូនខ្លះដែលកំពុងរស់នៅក្នុងរង្វង់គ្រួសារដែលមិនមានជំនឿសាសនាដូចគ្នា ប្រឈមមុខនឹងអ្វី? ហើយហេតុអ្វីបានជាពួកគាត់អាចស៊ូទ្រាំការធ្វើទុក្ខបាន?
១៧ ការបៀតបៀនចំៗទៅលើរាស្ត្ររបស់ព្រះគឺពិបាកមែន តែការបៀតបៀនដែលគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ៗទទួលពីសមាជិកគ្រួសារគឺរឹតតែពិបាកជាងទៅទៀត។ ភាពតានតឹងប្រហែលជាអាចមកពីអ្នកផ្ទះឬសាច់ញាតិជិតរបស់យើង។ លោកយេស៊ូបានទាយទុកថាការបៀតបៀននេះនឹងកើតមានឡើង ហើយបទពិសោធន៍ដែលបងប្អូនជាច្រើនបានឆ្លងកាត់ បង្ហាញពីសច្ចភាពនៃពាក្យរបស់លោក។ (ម៉ាថ. ១០:៣៥, ៣៦) ក្មេងជំទង់បានស៊ូទ្រាំការបៀតបៀនពីមាតាបិតាដែលមិនមែនជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ក្មេងជំទង់ខ្លះបានត្រូវក្រុមគ្រួសារបណ្ដេញចេញពីផ្ទះ តែសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបានយកពួកគាត់មកនៅជាមួយដោយចិត្តសប្បុរស។ ប្អូនៗខ្លះទៀតបានត្រូវក្រុមគ្រួសារកាត់កាល់។ តើអ្វីបានជួយប្អូនៗទាំងនោះឲ្យស៊ូទ្រាំការធ្វើទុក្ខ? អ្វីដែលបានជួយពួកគាត់ឲ្យស៊ូទ្រាំគឺមិនគ្រាន់តែសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿទេ តែសំខាន់បំផុត គឺសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ពិតដែលពួកគាត់មានចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្រលោក។—១ពេ. ១:២២; ១យ៉ូន. ៤:២១
១៨. បើគូស្វាមីភរិយាជាគ្រិស្តសាសនិកមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីៗទាំងអស់ តើនេះអាចជួយពួកគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ មានស្ថានភាពឯទៀតជាច្រើនក្នុងជីវិតដែលតម្រូវឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីៗទាំងអស់។ ក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ សេចក្ដីស្រឡាញ់ជួយគូស្វាមីភរិយាឲ្យធ្វើតាមប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូ ដែលថា៖ «កុំឲ្យអ្នកណាពង្រាត់គូដែលព្រះបានផ្សំផ្គុំឡើយ»។ (ម៉ាថ. ១៩:៦) ពេលគូស្វាមីភរិយាជាគ្រិស្តសាសនិកកំពុងមាន«ការលំបាកផ្សេងៗក្នុងជីវិត» នោះពួកគេគួរចាំថាព្រះយេហូវ៉ាជាតួអង្គសំខាន់ក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ (១កូ. ៧:២៨) បណ្ដាំរបស់លោកចែងថា‹សេចក្ដីស្រឡាញ់ស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីៗទាំងអស់› ហើយស្វាមីភរិយាដែលបំពាក់ខ្លួនដោយគុណសម្បត្ដិនេះ នោះពង្រឹងកម្លាំងចិត្តពួកគេឲ្យនៅជាមួយគ្នា ព្រមទាំងរក្សាកុំឲ្យចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ប្រេះឆា។—កូឡ. ៣:១៤
១៩. ក្រោយមានមហន្តរាយធម្មជាតិ តើរាស្ត្ររបស់ព្រះបានធ្វើអ្វី?
១៩ សេចក្ដីស្រឡាញ់អាចជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងពេលមានមហន្តរាយធម្មជាតិ ដូចជាក្នុងករណីដែលមានការរញ្ជួយដីនៅប្រទេសពេរូខាងត្បូង និងខ្យល់ព្យុះកាទ្រីណាដែលបំផ្លិចបំផ្លាញតំបន់ខ្លះជាប់ឈូងសមុទ្រនៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក។ បងប្អូនរួមជំនឿជាច្រើនបានបាត់បង់ផ្ទះសម្បែងឬទ្រព្យសម្បត្ដិពេលមានមហន្តរាយនោះ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់បានជំរុញទឹកចិត្តបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំទូទាំងពិភពលោកឲ្យផ្ដល់ជំនួយ ហើយបងប្អូនជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្តបានជួយសង់ផ្ទះឡើងវិញ និងជួសជុលសាលប្រជុំ។ ការប្រព្រឹត្តបែបនេះបង្ហាញថា បងប្អូនយើងស្រឡាញ់ហើយយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ក្នុងគ្រប់ពេលវេលានិងនៅក្រោមស្ថានភាពណាក៏ដោយ។—យ៉ូន. ១៣:៣៤, ៣៥; ១ពេ. ២:១៧
សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនចេះសាបសូន្យឡើយ
២០, ២១. (ក) ហេតុអ្វីបានជាសេចក្ដីស្រឡាញ់គឺប្រសើរណាស់? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាអ្នកតាំងចិត្តខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលជាផ្លូវដ៏ប្រសើរលើសលប់?
២០ សព្វថ្ងៃនេះ ក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងឃើញថាការខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលជាផ្លូវដ៏ប្រសើរលើសលប់ ជាអ្វីដែលមានប្រយោជន៍។ ពិតមែន ការខំធ្វើដូច្នេះគឺប្រសើរណាស់នៅគ្រប់កាលៈទេសៈ។ សូមកត់សម្គាល់របៀបដែលសាវ័កប៉ូលបានដៅបញ្ជាក់ការពិតនោះ។ មុនដំបូង គាត់បានប្រាប់ថា អំណោយផ្សេងៗដែលមកពីសកម្មពលរបស់ព្រះនឹងឈានទៅរកការសាបសូន្យ ហើយក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកនឹងលែងមានលក្ខណៈដូចទារក តែនឹងមានភាពពេញវ័យវិញ។ ក្រោយមក គាត់បានសន្និដ្ឋានថា៖ «ឥឡូវនេះ មានបីយ៉ាងដែលនៅគង់វង្ស គឺជំនឿ សេចក្ដីសង្ឃឹម និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ តែក្នុងចំណោមទាំងបីយ៉ាងនេះ សេចក្ដីស្រឡាញ់គឺឧត្តុង្គឧត្តមជាងគេ»។—១កូ. ១៣:១៣
២១ នៅទីបំផុត អ្វីដែលយើងជឿទៅលើ នឹងកើតឡើងប្រាកដមែន ហើយក្រោយមកយើងលែងត្រូវការជំនឿលើអ្វីនោះទៀត។ សេចក្ដីសង្ឃឹមលើសេចក្ដីសន្យាដែលយើងចង់ឲ្យសម្រេចយ៉ាងខ្លាំង នោះនឹងលែងមានតទៅទៀត ពេលដែលអ្វីៗទាំងអស់បានទៅជាថ្មី។ ចុះចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់វិញ? សេចក្ដីស្រឡាញ់នឹងមិនចេះសាបសូន្យឬចប់ឡើយ តែនឹងមាននៅជានិរន្តរ៍វិញ។ ដោយគិតអំពីជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ យើងប្រាកដជាឃើញនិងយល់កាន់តែច្បាស់អំពីលក្ខណៈផ្សេងៗនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។ បើអ្នកធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះដោយខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលមិនចេះសាបសូន្យ ហើយដែលជាផ្លូវដ៏ប្រសើរលើសលប់ នោះអ្នកអាចនៅជាប់ជារៀងរហូត។—១យ៉ូន. ២:១៧
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវប្រយ័ត្ននឹងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់មិនត្រឹមត្រូវ?
• តើសេចក្ដីស្រឡាញ់អាចជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំអ្វីខ្លះ?
• តើសេចក្ដីស្រឡាញ់មិនចេះសាបសូន្យក្នុងន័យអ្វី?
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ៣០]
បទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំ២០១០គឺ: ‹សេចក្ដីស្រឡាញ់ស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីៗទាំងអស់។ សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនចេះសាបសូន្យឡើយ›។—១កូ. ១៣:៧, ៨
[រូបភាពនៅទំព័រ២៨]
សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះជំរុញទឹកចិត្តយើងឲ្យផ្សព្វផ្សាយ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៩]
សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលមិនចេះសាបសូន្យ បានជួយបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើងនៅប្រទេសម៉ាឡាវីឲ្យស៊ូទ្រាំទុក្ខលំបាក