Το Γνωρίζατε;

Ποιο δρόμο ακολούθησε ο απόστολος Παύλος στο πρώτο του ταξίδι για τη Ρώμη;

▪ Τα εδάφια Πράξεις 28:13-16 αναφέρουν ότι το πλοίο με το οποίο ο Παύλος ταξίδεψε για την Ιταλία κατέπλευσε στους Ποτιόλους (το σημερινό Ποτσουόλι), στον Κόλπο της Νάπολης. Έπειτα εκείνος έφτασε στη Ρώμη ακολουθώντας την Αππία Οδό, την κύρια λεωφόρο της πόλης.

Η Αππία Οδός πήρε το όνομά της από τον Άππιο Κλαύδιο Καίκο, τον Ρωμαίο πολιτικό ο οποίος άρχισε την κατασκευή της το 312 Π.Κ.Χ. Αυτός ο δρόμος, ο οποίος είχε πλάτος περίπου 5 με 6 μέτρα και ήταν στρωμένος με μεγάλες πλάκες ηφαιστειογενούς πετρώματος, είχε συνολικό μήκος 583 χιλιόμετρα. Ξεκινούσε από τη Ρώμη και κατευθυνόταν νοτιοανατολικά καταλήγοντας στο Βρινδήσιον (το σημερινό Μπρίντιζι), το λιμάνι που αποτελούσε πύλη για την Ανατολή. Οι ταξιδιώτες έκαναν στάσεις σε σταθμούς​—που απείχαν περίπου 24 χιλιόμετρα μεταξύ τους—​για να αγοράσουν προμήθειες, να κοιμηθούν ή να αλλάξουν άλογα ή μέσο μεταφοράς.

Ο Παύλος, όμως, πιθανότατα ταξίδευε με τα πόδια. Το τμήμα της Αππίας Οδού που κάλυψε είχε μήκος 212 χιλιόμετρα. Μέρος αυτής της διαδρομής διέσχιζε τα έλη Ποντίνε, μια βαλτώδη περιοχή για την οποία ένας Ρωμαίος συγγραφέας παραπονέθηκε ότι ήταν γεμάτη κουνούπια και μύριζε άσχημα. Βόρεια από αυτά τα έλη βρίσκονταν η Αγορά του Αππίου​—σε απόσταση 65 περίπου χιλιομέτρων από τη Ρώμη—​και οι Τρεις Ταβέρνες, ένας σταθμός ανάπαυσης που απείχε γύρω στα 50 χιλιόμετρα από την πόλη. Σε αυτούς τους δύο σταθμούς, περίμεναν τον Παύλο Χριστιανοί από τη Ρώμη. «Μόλις τους είδε ο Παύλος ευχαρίστησε τον Θεό και πήρε θάρρος».​—Πράξεις 28:15.

Σε τι είδους πλάκα γραφής αναφέρεται το εδάφιο Λουκάς 1:63;

▪ Στο Ευαγγέλιο του Λουκά αναγράφεται ότι οι φίλοι του Ζαχαρία τον ρώτησαν πώς θα ονομαζόταν ο νεογέννητος γιος του. Ο Ζαχαρίας «ζήτησε μια πλάκα και έγραψε: “Ιωάννης είναι το όνομά του”». (Λουκάς 1:63) Σύμφωνα με κάποιο φιλολογικό σύγγραμμα, η λέξη πινακίδιον του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, που εδώ αποδίδεται «πλάκα», αναφέρεται σε «μια μικρή, συνήθως ξύλινη, πλάκα γραφής με κηρωμένη επιφάνεια». Οι μικρές ανωμαλίες των ξύλινων κομματιών που ήταν ενωμένα μεταξύ τους επικαλύπτονταν με κερί μέλισσας, με αποτέλεσμα μια λεία επιφάνεια. Χρησιμοποιώντας γραφίδα, μπορούσαν να κρατήσουν σημειώσεις πάνω σε αυτήν. Στη συνέχεια μπορούσαν να σβήσουν ό,τι είχαν γράψει και, αφού τη λειάνουν πάλι, να την ξαναχρησιμοποιήσουν.

Το βιβλίο Ανάγνωση και Γραφή στην Εποχή του Ιησού (Reading and Writing in the Time of Jesus) αναφέρει: «Ζωγραφικές παραστάσεις από την Πομπηία, γλυπτά από διαφορετικά μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και δείγματα που έχουν έρθει στο φως σε πολλές τοποθεσίες από την Αίγυπτο ως το Τείχος του Αδριανού [στη Βόρεια Βρετανία] δείχνουν ότι αυτές οι πλάκες χρησιμοποιούνταν ευρέως». Μπορεί να τις είχαν στη διάθεσή τους διάφορα άτομα​—έμποροι, κυβερνητικοί αξιωματούχοι, ίσως δε και κάποιοι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα.

[Εικόνα στη σελίδα 11]

Αππία Οδός

[Εικόνα στη σελίδα 11]

Κέρινη Πλάκα Μαθητή, 2ος Αιώνας Κ.Χ.

[Ευχαριστίες]

By permission of the British Library