چرا خود را به یَهُوَه وقف می‌کنیم؟
چرا خود را به یَهُوَه وقف می‌کنیم؟
‹دیشب، فرشتهٔ آن خدایی که از آن او هستم، به من ظاهر شد.› — اعما ۲۷:۲۳.
۱. کسانی که آمادهٔ تعمید هستند چه قدمی برداشته‌اند، و در این خصوص چه سؤالاتی مطرح می‌شود؟
یکی از دو سؤالی که در انتهای سخنرانی تعمید از کسانی که می‌خواهند تعمید بگیرند پرسیده می‌شود چنین است: «بر اساس قربانی عیسی مسیح، آیا از گناهان خود توبه کرده و خود را به یَهُوَه وقف نموده‌اید تا اراده و خواست او را به جا آورید؟» چرا فرد مسیحی باید خود را به یَهُوَه وقف کند؟ وقف به خدا چه ثمر و فایده‌ای برای ما به همراه دارد؟ چرا بدون وقفِ خود به خدا پرستش ما مورد پذیرش او نیست؟ برای پاسخ به این سؤالات ابتدا باید بدانیم وقف به چه معناست.
۲. وقف خود به یَهُوَه به چه معناست؟
۲ وقف خود به خدا به چه معناست؟ توجه کنید پولُس رسول رابطه‌اش را با خدا چگونه توصیف کرده است. زمانی که او در کشتی‌ای در حال غرق شدن بود خطاب به دیگران یَهُوَه خدا را چنین می‌خواند: «آن خدایی که از آن او هستم.» (اَعمال ۲۷:۲۲-۲۴ خوانده شود.) تمامی مسیحیان واقعی از آنِ یَهُوَه هستند. در مقابل «تمام دنیا در شریر خوابیده است.» (۱یو ۵:۱۹) زمانی که شخص در دعا خالصانه خود را به یَهُوَه وقف می‌کند، از آنِ او می‌گردد. وقف، یک عهد و پیمان شخصی است که پیش از تعمید صورت می‌گیرد.
۳. تعمید عیسی مظهر چه بود، و پیروان او چگونه می‌توانند نمونهٔ او را دنبال کنند؟
۳ عیسی خود تصمیم گرفت خواست خدا را به انجام رساند. پیروان او نیز نمونهٔ او را دنبال می‌کنند. عیسی به عنوان عضوی از قوم اسرائیل، وقف‌شده به یَهُوَه محسوب می‌شد، چرا که قوم اسرائیل قوم وقف‌شدهٔ یَهُوَه بود. عیسی با تعمیدش عملی را انجام داد که بیش از آنچه شریعت از یک اسرائیلی انتظار داشت بود. در کلام خدا آمده است که عیسی گفت: «اینک می‌آیم . . . تا ارادهٔ تو را ای خدا به جا آورم.» (عبر ۱۰:۷؛ لو ۳:۲۱) تعمید عیسی مظهر این بود که حاضر است خواست پدرش را به انجام رساند. پیروان او با تعمیدشان نمونهٔ او را دنبال می‌کنند. اما تعمید پیروان عیسی اعلام این امر است که آنان در دعا عهدی شخصی با یَهُوَه بسته‌اند و خود را به او وقف کرده‌اند.
ثمرهٔ وقفمان به خدا
۴. تعهد چه نقشی در دوستی داود و یوناتان ایفا کرد؟
۴ وقف به خدا بیش از یک قول یا وعده است، وقف تصمیمی بسیار جدّی است. اما اتخاذ چنین تصمیم جدّی‌ای چه ثمره‌ای دارد؟ اجازه دهید ابتدا به بررسی این امر بپردازیم که بستن تعهد در روابط بین انسان‌ها چه ثمره و فایده‌ای دارد. یکی از نمونه‌های تعهد در روابط بین انسان‌ها دوستی است. برای این که از داشتن رابطهٔ دوستی صمیمی بهره بریم باید خود مسئولیت‌هایی را که یک دوست موظف به انجام آن است متقبل شویم. دوستی، تعهد به دنبال دارد چون فرد خود را موظف می‌داند یار و مددکار دوستش باشد. رابطهٔ بین داود و یوناتان نمونهٔ برجستهٔ یک رابطهٔ دوستی است. این دو با یکدیگر پیمان دوستی بستند. (۱سموئیل ۱۷:۵۷؛ ۱۸:۱، ۳ خوانده شود.) چنین رابطهٔ دوستی‌ای را کمتر می‌توان یافت. اما اگر دوطرف متعهد باشند و در مقابل هم احساس مسئولیت کنند می‌توان انتظار داشت چنین دوستی‌ای شکوفا شود. — امث ۱۷:۱۷؛ ۱۸:۲۴.
۵. چگونه یک برده می‌توانست برای همیشه از امنیتِ بودن با اربابی منصف بهره‌مند شود؟
۵ در قوانینی که خدا به اسرائیلیان داد به تعهدی اشاره شده بود که طرفین می‌توانستند از آن بهره ببرند. اگر برده‌ای می‌خواست برای همیشه از امنیتِ بودن با ارباب منصف و خوب خود بهره‌مند شود می‌توانست عهدی دائمی با او ببندد. در شریعت چنین آمده بود: «هر گاه آن غلام بگوید که هرآینه آقایم و زن و فرزندان خود را دوست می‌دارم و نمی‌خواهم که آزاد بیرون روم، آنگاه آقایش او را به حضور خدا بیاورد، و او را نزدیک در یا قایمهٔ در برساند، و آقایش گوش او را با درفشی سوراخ کند، و او وی را همیشه بندگی نماید.» — خرو ۲۱:۵، ۶.
۶، ۷. الف) بستن قرارداد و پیمان برای طرفین چه ثمری دارد؟ ب) عهد و پیمان با یَهُوَه چه نکته‌ای را در مورد رابطهٔ ما با او نشان می‌دهد؟
۶ پیمان ازدواج، تعهدی جدّی و مادام‌العمر است. پیمان ازدواج فقط قراردادی بر یک تکه کاغذ نیست بلکه اعلام تعهد به فردی دیگر است. دو نفر که بدون پیمان ازدواج با یکدیگر زندگی می‌کنند هیچ‌گاه طعم امنیت واقعی را نه خود می‌چشند و نه فرزندانشان. اما زوجی که با یکدیگر پیمان ازدواج بسته‌اند کلام خدا آنان را بر آن می‌دارد که هنگام بروز مشکل و نابسامانی با محبت به حل آن بپردازند. — مت ۱۹:۵، ۶؛ ۱قر ۱۳:۷، ۸؛ عبر ۱۳:۴.
۷ در کتاب مقدّس گزارشاتی آمده است که نشان می‌دهد در آن زمان بستن قراردادهای تجاری و کاری مرسوم بود و طرفین از مزایای آن بهره‌مند می‌شدند. (مت ۲۰:۱، ۲، ۸) امروزه نیز چنین است. برای مثال، پیش از آغاز پروژه‌ای کاری یا تجاری و یا برای استخدام شدن در یک شرکت، نوشتن توافق‌نامه‌ای کتبی و یا بستن قراردادی رسمی به نفع ماست. اگر تعهد به پیمان دوستی، عهد ازدواج و قرارداد کاری رابطهٔ ما را با دوست، همسر و کارفرما بهتر می‌کند چقدر بیشتر عهدی قلبی و از جان و دل به یَهُوَه رابطهٔ ما را با او بهبود می‌بخشد. حال می‌خواهیم ببینیم که در گذشته چگونه خادمان خدا از وقف خود به یَهُوَه بهره می‌بردند و چرا وقف اهمیت و مفهومی بیش از یک تعهد یا قرارداد داشت.
فواید وقف قوم اسرائیل به یَهُوَه
۸. وقف قوم اسرائیل به خدا به چه مفهوم بود؟
۸ زمانی که یَهُوَه قوم اسرائیل را در پای کوه سینا گرد هم آورد به آنان چنین گفت: «اگر آواز مرا فی‌الحقیقه بشنوید، و عهد مرا نگاه دارید، همانا خزانهٔ خاص من از جمیع قوم‌ها خواهید بود.» در جواب همهٔ قوم به یکدل گفتند: ‹آنچه یَهُوَه امر فرموده است، خواهیم کرد.› (خرو ۱۹:۴-۸) قوم اسرائیل با این قولِ خود، قوم وقف‌شدهٔ یَهُوَه گشت. اسرائیلیان با این قول هم متعهد شدند که فرامین یَهُوَه را انجام دهند و هم متعهد شدند که از آن یَهُوَه باشند. یَهُوَه نیز با آنان به عنوان «خزانهٔ خاص» خود رفتار می‌نمود.
۹. متعلّق بودن به یَهُوَه برای اسرائیلیان چه مزایایی در بر داشت؟
۹ متعلّق بودن به یَهُوَه برای اسرائیلیان مزایای فراوانی به همراه داشت. یَهُوَه خدا همانند پدر یا مادری مهربان که به فرزندش رسیدگی می‌کند با اسرائیلیان رفتار می‌کرد و همواره به آنان وفادار بود. او خطاب به اسرائیلیان گفت: «آیا زن بچهٔ شیرخوارهٔ خود را فراموش کرده بر پسر رَحِم خویش ترحّم ننماید؟ اینان فراموش می‌کنند اما من تو را فراموش نخواهم نمود.» (اشع ۴۹:۱۵) یَهُوَه از طریق شریعت قومش را راهنمایی کرد، از طریق پیامبران به آنان قوّت و دلگرمی داد و از طریق فرشتگانش از آنان حفاظت نمود. مزمورنویسی چنین نوشت: «کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوری‌های خویش را به اسرائیل. با هیچ امّتی چنین نکرده است.» (مز ۱۴۷:۱۹، ۲۰؛ مزمور ۳۴:۷، ۱۹؛ ۴۸:۱۴ خوانده شود.) همان طور که یَهُوَه در گذشته به نیازهای قومی که از آن او بودند رسیدگی می‌نمود، امروزه نیز به نیازهای خادمان وقف‌شدهٔ خود رسیدگی می‌کند.
چرا خود را باید به خدا وقف کنیم؟
۱۰، ۱۱. آیا ما در خانوادهٔ جهانی خدا متولّد شده‌ایم؟ توضیح دهید.
۱۰ زمانی که فرد با موضوع وقف و تعمید مسیحیان آشنا می‌شود ممکن است از خود بپرسد، ‹چرا نمی‌توانیم بدون این که خود را وقف کنیم یَهُوَه را بپرستیم؟› هیچ‌گاه نباید فراموش کنیم که گناهِ آدم تا چه حد ما را با خدا بیگانه ساخته است. گناه آدم باعث شد که ما از برکت به دنیا آمدن در خانوادهٔ یَهُوَه محروم شویم. (روم ۳:۲۳؛ ۵:۱۲) وقف ما به خدا شرط حیاتی برای پذیرفته شدن در خانوادهٔ جهانی یَهُوَه، یعنی جمع پرستندگانِ او در آسمان و زمین است. چگونه بشر از خانوادهٔ جهانی یَهُوَه جدا شد؟
۱۱ هیچ پدری قادر نیست زندگی کامل و ابدی را به فرزندش انتقال دهد. (۱تیمو ۶:۱۹) زیرا اوّلین زوج بشری گناه کردند و از پدر آسمانی‌شان جدا شدند، در نتیجه تمامی نوادگان آنان نیز از پدر آسمانی و آفریدگار مهربانشان جدا گردیدند. به همین دلیل ما هنگام تولّد، فرزند خدا محسوب نمی‌شویم. (با تثنیه ۳۲:۵ مقایسه شود.) از زمانی که آدم گناه کرد بشر جدا از خانوادهٔ جهانی یَهُوَه و بیگانه از او زندگی کرده است.
۱۲. الف) انسان گناهکار چگونه می‌تواند عضوی از خانوادهٔ جهانی خدا شود؟ ب) پیش از تعمیدمان چه قدم‌هایی را باید برداریم؟
۱۲ اما ما شخصاً می‌توانیم از یَهُوَه بخواهیم که او ما را در خانوادهٔ جهانی خادمان وفادارش بپذیرد. * چگونه چنین درخواستی برای ما انسان‌های گناهکار امکان‌پذیر است؟ پولُس رسول نوشت: «در حالتی که دشمن بودیم، به وساطت مرگ پسرش با خدا صلح داده شدیم.» (روم ۵:۱۰) هنگام تعمید باید از خدا بخواهیم که به ما وجدانی آسوده دهد تا بتوانیم مورد قبول او باشیم. (۱پطر ۳:۲۱) برای این منظور پیش از تعمید باید قدم‌هایی برداریم. ما باید خدا را به خوبی بشناسیم، به او توکّل کنیم، توبه نماییم و تغییراتی در زندگی خود ایجاد کنیم. (یو ۱۷:۳؛ اعما ۳:۱۹؛ عبر ۱۱:۶) اما برای این که در خانوادهٔ جهانی خدا پذیرفته شویم برداشتن قدم دیگری نیز لازم است. آن چیست؟
۱۳. چرا برای پیوستن به خانوادهٔ پرستندگان وفادار یَهُوَه بجاست با او عهدی ببندیم؟
۱۳ اگر شخصِ بیگانه از خدا می‌خواهد که یَهُوَه او را در خانوادهٔ خادمان وفادارش بپذیرد باید پیش از هر چیز با او عهدی ببندد. برای درک این امر پدرِ خانواده‌ای را تصوّر کنید که می‌خواهد جوانی یتیم را به فرزندی بپذیرد. این پدر نیکوکار می‌خواهد مطمئن شود که آن جوان او را دوست خواهد داشت و به او احترام خواهد گذاشت. از این رو، از آن جوان می‌خواهد که با او عهد ببندد که او را همچون پدر واقعی‌اش دوست بدارد و محترم شمارد. آیا به نظر شما غیرمعقول است که این پدر محترم چنین شرطی را برای آن جوان قرار دهد؟ یَهُوَه نیز تنها کسانی را به جمع خانوادهٔ خود می‌پذیرد که متعهد شوند که می‌خواهند زندگی خود را به او وقف کنند. کتاب مقدّس می‌گوید: «تمام وجود خود را به عنوان قربانی‌ای زنده، وقف‌شده و مقبول به خدا تقدیم کنید.» — روم ۱۲:۱، کتاب مقدّس انگلیسی نوین.
عملی از روی محبت و ایمان
۱۴. چرا وقف ما به یَهُوَه نشان‌دهندهٔ محبت ما به اوست؟
۱۴ عهدی که در خصوص وقف خود با یَهُوَه می‌بندیم نشان‌دهندهٔ محبت قلبی ما به اوست. این عهد را از برخی لحاظ می‌توان به پیمان ازدواج تشبیه کرد. در ازدواجِ مسیحیان، مرد برای اثبات محبت خود به همسر آینده‌اش با او عهد می‌بندد که در تمامی فراز و نشیب‌های زندگی به او وفادار ماند. واضح است که این عهد، یک وعدهٔ توخالی نیست. مرد به خوبی می‌داند که اگر پیمان ازدواج را منعقد نکند نمی‌تواند زندگی مشترکش را با همسرش آغاز کند. برای پذیرفته شدن در خانوادهٔ یَهُوَه و بهره‌مند شدن از مزایای آن نیز باید با یَهُوَه عهد ببندیم که زندگی‌مان را به او وقف خواهیم کرد. ما زندگی‌مان را به او وقف می‌کنیم، زیرا می‌دانیم که با وجود تمام ناکاملی‌ها و عیوبمان می‌خواهیم از آنِ او باشیم و در تمام فراز و نشیب‌های زندگی به او وفادار بمانیم. — مت ۲۲:۳۷.
۱۵. چرا می‌توان گفت که وقف عملی از روی ایمان است؟
۱۵ وقف به یَهُوَه عملی از روی ایمان است. چرا؟ کسی که به یَهُوَه ایمان دارد اطمینان دارد که نزدیک ماندن به یَهُوَه به نفع اوست. (مز ۷۳:۲۸) ما می‌دانیم از آنجایی که «در میان قومی کج‌رو و گردنکش» زندگی می‌کنیم همگام شدن با یَهُوَه همیشه آسان نیست. اما ایمان داریم که یَهُوَه از تلاش‌هایمان پشتیبانی می‌کند. (فیل ۲:۱۵؛ ۴:۱۳) همچنین می‌دانیم که ناکاملیم و اطمینان داریم که حتی وقتی خطایی می‌کنیم، یَهُوَه با بزرگواری و رحمت با ما رفتار می‌کند. (مزمور ۱۰۳:۱۳، ۱۴؛ رومیان ۷:۲۱-۲۵ خوانده شود.) ما ایمان داریم که یَهُوَه به تلاش‌های ما برای حفظ وفاداری‌مان به او برکت می‌دهد. — ایو ۲۷:۵.
وقف به سعادت می‌انجامد
۱۶، ۱۷. چرا وقف به یَهُوَه خدا به سعادت می‌انجامد؟
۱۶ عیسی گفت: «دادن از گرفتن فرخنده‌تر است.» (اعما ۲۰:۳۵) وقف خود به یَهُوَه نیز نوعی عطا و بخشش است که شادی فراوان در پی دارد. عیسی زمانی که روی زمین بشارت و تعلیم می‌داد این شادی را خود حس کرد. حتی اگر لازم بود، از استراحت، غذا و آرامش و آسایش خود چشم می‌پوشید تا به دیگران کلام خدا را آموزش دهد. (یو ۴:۳۴) او از این که می‌توانست دل پدرش را شاد سازد مسرور و شادمان بود. عیسی گفت: «من همیشه کارهای پسندیدهٔ او را به جا می‌آورم.» — یو ۸:۲۹؛ امث ۲۷:۱۱.
۱۷ عیسی راه و روش زندگی‌ای رضایت‌بخش را به پیروانش نیز می‌آموزد. او می‌گوید: ‹اگر کسی خواهد متابعت من کند، باید خود را انکار کند.› (مت ۱۶:۲۴) اگر چنین کنیم به یَهُوَه نزدیک‌تر می‌شویم. به راستی چه کسی بیش از یَهُوَه خدای مهربان به فکر سعادت ماست؟
۱۸. چرا زندگی‌ای هماهنگ با وقفمان به خدا بیش از وقف به هر کار و شخصی دیگر سعادت به همراه دارد؟
۱۸ شادی و رضایتی که وقف به کسی یا چیزی به ھـمراه می‌آورد ھـیچ‌گاه به سعادت و رضایتی که وقف به خدا و زندگی‌ای هماهنگ با خواست او در پی دارد نمی‌رسد. برای مثال، بسیاری زندگی‌شان را وقف مال‌اندوزی می‌کنند اما از سعادت و رضایت واقعی بی‌نصیبند. در مقابل نصیب کسانی که زندگی‌شان را به یَهُوَه خدا وقف می‌کنند سعادت واقعی و ماندگار است. (مت ۶:۲۴) افتخار ‹همکاری باخدا› و خدمت به او مایهٔ شادی خادمان خداست. البته، آنان خود را وقف این خدمت نکرده‌اند بلکه خود را وقف خدایی کرده‌اند که از خدمت و همکاری آنان قدردان است. (۱قر ۳:۹) هیچ کس بیش از یَهُوَه خدا از ایثار و ازخودگذشتگی این خادمان وفادارش قدردان نیست. یَهُوَه خدا حتی جوانی را به آنان باز می‌گرداند تا آنان بتوانند تا ابد از مراقبت و توجه او بهره برند. — ایو ۳۳:۲۵؛ عبرانیان ۶:۱۰ خوانده شود.
۱۹. نصیب کسی که خود را به خدا وقف می‌کند چیست؟
۱۹ شخص با وقف خود به خدا رابطه‌ای نزدیک با او ایجاد می‌کند. کتاب مقدّس می‌گوید: «به خدا تقرّب جویید تا به شما نزدیکی نماید.» (یعقو ۴:۸؛ مز ۲۵:۱۴) در مقالهٔ بعد به بررسی این موضوع می‌پردازیم که چرا می‌توان اطمینان داشت که از آنِ خدا بودن بهترین انتخاب در زندگی است.
[پاورقی]
^ بند 12 «گوسفندان دیگرِ» عیسی تنها در پایان هزار سال فرزندان خدا خوانده خواهند شد. اما از آنجایی که خود را به خدا وقف کرده‌اند می‌توانند خدا را «پدر» خود خوانند و عضوی از خانوادهٔ جهانی پرستندگان یَهُوَه در نظر گرفته شوند. — یو ۱۰:۱۶؛ اشع ۶۴:۸؛ مت ۶:۹؛ مکا ۲۰:۵.
مرور مقاله
• وقف به خدا به چه معناست؟
• وقف به خدا چه ثمره و نصیبی برای ما به همراه دارد؟
• چرا مسیحیان باید خود را به یَهُوَه وقف کنند؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[تصویر در صفحهٔ ۶]
زندگی‌ای هماهنگ با وقفمان به خدا سعادت ابدی به همراه می‌آورد