จงใช้ชีวิตในแต่ละวันเพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้า
จงใช้ชีวิตในแต่ละวันเพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้า
“ขอทรงโปรดให้ข้าพเจ้าได้ยินพระกรุณาของพระองค์เมื่อเวลารุ่งเช้า . . . ขอโปรดข้าพเจ้าให้รู้จักมรคาที่ข้าพเจ้าควรจะดำเนิน” ดาวิดผู้ประพันธ์เพลงสรรเสริญทูลอธิษฐานถึงพระยะโฮวาอย่างนี้. (เพลง. 143:8) เมื่อคุณตื่นนอนและขอบพระคุณพระยะโฮวาสำหรับชีวิตในวันใหม่ คุณเป็นเหมือนดาวิดไหมที่วิงวอนขอให้พระยะโฮวาช่วยชี้นำคุณเพื่อจะตัดสินใจและกระทำในแนวทางที่ดีที่สุด? ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคุณคงทำอย่างนั้น.
ในฐานะผู้รับใช้ที่อุทิศตัวแด่พระยะโฮวา “ไม่ว่า [เรา] จะกินหรือดื่มหรือทำอะไรก็ตาม” เราพยายาม “ทำทุกสิ่งอย่างที่ทำให้พระเจ้าได้รับการสรรเสริญ.” (1 โค. 10:31) เราทราบดีว่าแนวทางที่เราดำเนินชีวิตในแต่ละวันถ้าไม่เป็นการถวายพระเกียรติพระยะโฮวาก็จะเป็นการหลู่พระเกียรติพระองค์. เรายังจำได้ด้วยว่าพระคำของพระเจ้ากล่าวว่าซาตานกำลังกล่าวหาพี่น้องของพระคริสต์—และที่จริง มันกล่าวหาผู้รับใช้ของพระเจ้าทุกคนที่อยู่บนแผ่นดินโลก—“ทั้งวันทั้งคืน.” (วิ. 12:10) ด้วยเหตุนั้น เราตั้งใจแน่วแน่ว่าจะตอบข้อกล่าวหาอย่างผิด ๆ ของซาตานและทำให้พระทัยของพระยะโฮวายินดีด้วยการทำงานรับใช้อันศักดิ์สิทธิ์ถวายพระบิดาของเราผู้อยู่ในสวรรค์ “ทั้งวันทั้งคืน.”—วิ. 7:15; สุภา. 27:11
ให้เรามาพิจารณากันสั้น ๆ ถึงแนวทางสำคัญสองแนวทางที่เราสามารถนำมาใช้ในชีวิตแต่ละวันเพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้า. แนวทางแรกเกี่ยวข้องกับการจัดลำดับความสำคัญของสิ่งต่าง ๆ ในชีวิตเราให้ถูกต้อง และแนวทางที่สองเกี่ยวข้องกับการคำนึงถึงผู้อื่น.
ดำเนินชีวิตตามที่เราได้ปฏิญาณไว้
โดยอุทิศตัวเราแด่พระยะโฮวา เราแสดงความปรารถนาจากใจจริงที่จะรับใช้พระองค์. เรายังได้ปฏิญาณกับพระยะโฮวาด้วยว่าเราจะดำเนินในแนวทางของพระองค์ “แต่ละวัน” ตลอดไป. (เพลง. 61:5, 8, ฉบับ R73) ถ้าอย่างนั้น เราจะดำเนินชีวิตตามที่เราปฏิญาณไว้ได้อย่างไร? เราจะแสดงความรักอย่างสุดหัวใจต่อพระยะโฮวาในแต่ละวันอย่างไร?
พระคำของพระเจ้าระบุหน้าที่รับผิดชอบที่พระยะโฮวาทรงคาดหมายให้เราทำไว้อย่างชัดเจน. (บัญ. 10:12, 13) หน้าที่รับผิดชอบหลายอย่างบอกไว้ในกรอบที่ชื่อ “หน้าที่รับผิดชอบที่พระเจ้ามอบให้” ในหน้า 22. พระเจ้าเป็นผู้ประทานหน้าที่มอบหมายเหล่านี้ทั้งหมด หน้าที่เหล่านี้จึงสำคัญอย่างยิ่ง. เมื่อมีหน้าที่สองอย่างหรือมากกว่าที่เราต้องเอาใจใส่ในเวลาเดียวกัน เราจะตัดสินใจได้อย่างไรว่าควรเอาใจใส่หน้าที่รับผิดชอบใดก่อน?
เราให้ความสำคัญแก่การรับใช้อันศักดิ์สิทธิ์ของเราเป็นอันดับแรก ซึ่งก็รวมถึงการศึกษาคัมภีร์ไบเบิล, การอธิษฐาน, การประชุมคริสเตียน, และการรับใช้. (มัด. 6:33; โย. 4:34; 1 เป. 2:9) กระนั้น เราไม่ได้ทำกิจกรรมฝ่ายวิญญาณทั้งวัน. งานอาชีพ, การเรียนหนังสือ, และงานบ้านมากมายเป็นส่วนหนึ่งที่ต้องจัดไว้ในตารางเวลาของเราด้วย. แม้จะเป็นอย่างนั้น เราพยายามเต็มที่เพื่อจัดไม่ให้งานอาชีพและกิจกรรมอื่น ๆ มาขัดขวางการรับใช้อันศักดิ์สิทธิ์ของเรา เช่น การเข้าร่วมการประชุมคริสเตียน. เพื่อเป็นตัวอย่าง เมื่อวางแผนไปพักร้อน เราควรตรวจดูให้แน่ใจว่าเราจะไม่พลาดการเยี่ยมของผู้ดูแลหมวด, การประชุมพิเศษ, การประชุมหมวด, หรือการประชุมภาค. บางครั้ง เราอาจรวมหน้าที่รับผิดชอบบางอย่างเข้าด้วยกันได้. ตัวอย่างเช่น เราสามารถจัดให้การทำความสะอาดหอประชุมราชอาณาจักรเป็นงานที่ทำด้วยกันกับครอบครัว หรือใช้เวลาอาหารกลางวันในที่ทำงานหรือที่โรงเรียนเพื่อประกาศกับเพื่อนร่วมงานหรือเพื่อนนักเรียน. ที่จริง เมื่อไรก็ตามที่เราจำเป็นต้องเลือกอะไรบางอย่างในชีวิตเรา—เช่น การหางาน, การเลือกเรียน, หรือการเลือกเพื่อน—เราต้องการตัดสินใจอย่างที่แสดงให้เห็นว่าการนมัสการพระยะโฮวาพระบิดาที่รักของเราเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตเรา.—ผู้ป. 12:13
จงคำนึงถึงผู้อื่น
พระยะโฮวาทรงประสงค์ให้เราคำนึงถึงผู้อื่นและทำดีต่อพวกเขา. ในทางตรงกันข้าม ซาตานส่งเสริมความเห็นแก่ตัว. โลกของมันเต็มไปด้วยผู้คนที่ “รักตัวเอง,” “รักการสนุกสนาน,” และคนที่ “หว่านเพื่อสนองความปรารถนาของกาย.” (2 ติโม. 3:1-5; กลา. 6:8) หลายคนแทบไม่คิดเลยว่าการกระทำของเขาส่งผลกระทบต่อผู้อื่นอย่างไร. “การกระทำที่เกิดจากความปรารถนาของกายที่มีบาป” เห็นได้ทุกหนแห่ง.—กลา. 5:19-21
ช่างต่างกันจริง ๆ กับทัศนคติของคนที่ได้รับการกระตุ้นจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระยะโฮวาซึ่งทำให้พวกเขาแสดงความรัก, ความกรุณา, และความดีในการปฏิบัติต่อคนอื่น ๆ! (กลา. 5:22) พระคำของพระเจ้าบอกเราให้มุ่งสนใจความจำเป็นของคนอื่นก่อนความจำเป็นของเราเอง. ด้วยเหตุนั้น เราลงมือทำสิ่งต่าง ๆ ที่แสดงให้เห็นว่าเราสนใจกันและกัน แม้ว่าเราต้องระวังที่จะไม่เข้าไปยุ่งในเรื่องส่วนตัวของผู้อื่น. (1 โค. 10:24, 33; ฟิลิป. 2:3, 4; 1 เป. 4:15) เราคำนึงถึงเพื่อนร่วมความเชื่อของเราเป็นพิเศษ. ถึงกระนั้น เราพยายามช่วยเหลือคนที่ไม่มีความเชื่อแบบเดียวกับเราด้วย. (กลา. 6:10) คุณจะมองหาโอกาสที่จะแสดงความกรุณาต่อคนที่คุณพบในวันนี้ได้ไหม?—ดูกรอบ “จงคำนึงถึงพวกเขา” ในหน้า 23.
การคำนึงถึงผู้อื่นไม่จำกัดอยู่เฉพาะเวลาใดเวลาหนึ่งหรือเมื่อเกิดสถานการณ์บางอย่างเป็นพิเศษ. (กลา. 6:2; เอเฟ. 5:2; 1 เทส. 4:9, 10) แทนที่จะเป็นอย่างนั้น ทุกวันเราพยายามอยู่พร้อมเสมอที่จะช่วยผู้อื่นเมื่อมีความจำเป็น แม้แต่เมื่อการทำอย่างนั้นอาจไม่สะดวกสำหรับเรา. เราต้องการแบ่งปันให้ผู้อื่นอย่างใจกว้างไม่ว่าอะไรก็ตามที่เรามี—เวลา, ทรัพย์สิ่งของ, และประสบการณ์. เราได้รับคำรับรองจากพระยะโฮวาว่า เมื่อเราให้คนอื่นอย่างใจกว้าง พระองค์จะประทานแก่เราอย่างบริบูรณ์.—สุภา. 11:25; ลูกา 6:38
การรับใช้อันศักดิ์สิทธิ์ “ทั้งวันทั้งคืน”
เป็นไปได้จริง ๆ ไหมที่จะทำงานรับใช้อันศักดิ์สิทธิ์ถวายแด่พระยะโฮวา “ทั้งวันทั้งคืน”? เราสามารถทำอย่างนั้นได้ด้วยการเข้าร่วมอย่างสม่ำเสมอและขยันขันแข็งในทุกแง่มุมของการนมัสการ. (กิจ. 20:31) เราสามารถใช้ชีวิตอย่างที่เปี่ยมด้วยความหมายในการรับใช้อันศักดิ์สิทธิ์โดยอ่านและใคร่ครวญพระคำของพระเจ้าทุก ๆ วัน, โดยอธิษฐานอยู่เสมอ, โดยพยายามเข้าร่วมการประชุมทุกรายการ, และโดยประกาศในทุกโอกาส.—เพลง. 1:2; ลูกา 2:37; กิจ. 4:20; 1 เทส. 3:10; 5:17
เราเองกำลังทำงานรับใช้อันศักดิ์สิทธิ์ถวายพระยะโฮวาอยู่ไหม? หากเราทำอย่างนั้น ความปรารถนาที่เราจะเป็นที่พอพระทัยพระองค์และที่จะตอบข้อกล่าวหาของซาตานจะสะท้อนออกมาให้เห็นในทุกแง่มุมของชีวิตประจำวันของเรา. เราพยายามถวายเกียรติแด่พระยะโฮวาด้วยทุกสิ่งที่เราทำและไม่ว่าเราจะเผชิญกับสถานการณ์เช่นไรก็ตาม. เราให้หลักการของพระองค์ควบคุมคำพูดและการกระทำของเราและชี้นำเราในการตัดสินใจ. เราแสดงความขอบคุณสำหรับการดูแลและการสนับสนุนด้วยความรักจากพระองค์โดยไว้วางใจพระองค์อย่างเต็มที่และใช้กำลังความสามารถที่เรามีในการรับใช้พระองค์. และเรายินดีรับคำแนะนำและการตีสอนจากพระองค์เมื่อเราไม่ได้ทำตามมาตรฐานของพระองค์เนื่องด้วยความไม่สมบูรณ์ของเรา.—เพลง. 32:5; 119:97; สุภา. 3:25, 26; โกโล. 3:17; ฮีบรู 6:11, 12
ให้เราดำเนินชีวิตแต่ละวันเพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้าต่อ ๆ ไป. ด้วยการทำอย่างนั้น เราจะได้รับความสดชื่นและได้รับการดูแลด้วยความรักจากพระบิดาของเราผู้อยู่ในสวรรค์ตลอดไป.—มัด. 11:29; วิ. 7:16, 17
[กรอบ/ภาพหน้า 22]
หน้าที่รับผิดชอบที่พระเจ้ามอบให้
• อธิษฐานบ่อย ๆ.—โรม 12:12
• อ่านและศึกษาคัมภีร์ไบเบิลและนำไปใช้กับตัวเอง.—เพลง. 1:2; 1 ติโม. 4:15
• นมัสการพระยะโฮวาในประชาคม.—เพลง. 35:18; ฮีบรู 10:24, 25
• หาเลี้ยงคนในครอบครัวและดูแลความจำเป็นด้านอารมณ์และฝ่ายวิญญาณ.—1 ติโม. 5:8
• ประกาศข่าวดีเรื่องราชอาณาจักรและสอนคนให้เป็นสาวก.—มัด. 24:14; 28:19, 20
• เอาใจใส่สุขภาพด้านร่างกาย, ด้านอารมณ์, และฝ่ายวิญญาณ ซึ่งรวมถึงการจัดให้มีนันทนาการที่ดีงาม.—มโก. 6:31; 2 โค. 7:1; 1 ติโม. 4:8, 16
• ดูแลเอาใจใส่หน้าที่รับผิดชอบในประชาคม.—กิจ. 20:28; 1 ติโม. 3:1
• ดูแลบ้านและหอประชุมราชอาณาจักรให้อยู่ในสภาพที่เรียบร้อย.—1 โค. 10:32
[กรอบ/ภาพหน้า 23]
จงคำนึงถึงพวกเขา
• พี่น้องสูงอายุ.—เลวี. 19:32
• คนที่เจ็บป่วยด้านร่างกายหรือด้านจิตใจ.—สุภา. 14:21
• พี่น้องในประชาคมที่มีความจำเป็นอย่างเร่งด่วนซึ่งคุณสามารถช่วยได้.—โรม 12:13
• คนในครอบครัวของคุณเอง.—1 ติโม. 5:4, 8
• เพื่อนร่วมความเชื่อที่คู่สมรสเสียชีวิต.—1 ติโม. 5:9
• ผู้ปกครองที่ทำงานหนักในประชาคมของคุณ.—1 เทส. 5:12, 13; 1 ติโม. 5:17
