สวรรค์เป็นเช่นไร?
สวรรค์เป็นเช่นไร?
บางคนคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ว่าสวรรค์เป็นเช่นไรเนื่องจากไม่เคยมีใครลงมาจากสวรรค์เพื่อบอกเรา. บางทีพวกเขาอาจลืมไปว่าพระเยซูเคยตรัสว่า “เราลงมาจากสวรรค์.” (โยฮัน 6:38) พระองค์ตรัสกับหัวหน้าศาสนาบางคนด้วยว่า “พวกเจ้ามาจากแดนเบื้องล่าง ส่วนเรามาจากแดนเบื้องบน.” (โยฮัน 8:23) พระเยซูตรัสไว้เช่นไรเกี่ยวกับสวรรค์?
พระเยซูยืนยันว่าสวรรค์เป็นที่สถิตของพระยะโฮวา. พระองค์เรียกพระเจ้าว่า “พระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์.” (มัดธาย 12:50) แต่พระเยซูทรงใช้คำภาษากรีกที่แปลว่า “สวรรค์” ในความหมายอื่นด้วย. ตัวอย่างเช่น พระองค์ทรงใช้คำนี้เพื่อหมายถึงชั้นบรรยากาศของโลกเมื่อพระองค์ตรัสว่า “จงสังเกตนกในท้องฟ้า.” (มัดธาย 6:26) แต่พระยะโฮวาทรงประทับอยู่ไกลกว่าชั้นบรรยากาศ. คัมภีร์ไบเบิลกล่าวถึงพระองค์ว่า “องค์ที่ประทับเบื้องสูงบนขอบจักรวาลแห่งพิภพ.”—ยะซายา 40:22
“พระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์” ทรงประทับอยู่ท่ามกลางหมู่ดาวไหม? พระคัมภีร์บริสุทธิ์เรียกเอกภพว่า “สวรรค์” ด้วย. ตัวอย่างเช่น ผู้ประพันธ์เพลงสรรเสริญคนหนึ่งเขียนว่า “เมื่อข้าพระองค์มองดูฟ้าสวรรค์อันเป็นฝีพระหัตถ์ของพระองค์ ดวงจันทร์และดวงดาวซึ่งพระองค์ได้ทรงสถาปนาไว้ มนุษย์เป็นผู้ใดเล่าซึ่งพระองค์ทรงระลึกถึงเขา.”—บทเพลงสรรเสริญ 8:3, 4, ฉบับ R73
พระยะโฮวาพระเจ้าไม่จำเป็นต้องสถิตอยู่ท่ามกลางหมู่ดาวในเอกภพเช่นเดียวกับที่ช่างไม้ไม่จำเป็นต้องอาศัยอยู่ในตู้ที่เขาทำขึ้น. ด้วยเหตุนี้ เมื่อกษัตริย์โซโลมอนได้อุทิศพระวิหารในกรุงเยรูซาเลมแด่พระยะโฮวา ท่านจึงกล่าวว่า “พระเจ้าจะทรงประทับที่แผ่นดินโลกหรือ ดูเถิด ฟ้าสวรรค์และฟ้าสวรรค์อันสูงที่สุดยังรับพระองค์อยู่ไม่ได้ พระนิเวศซึ่งข้าพระองค์ได้สร้างขึ้นจะรับพระองค์ไม่ได้ยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด.” (1 กษัตริย์ 8:27, ฉบับ R73) ถ้าพระยะโฮวาไม่ได้สถิตในสวรรค์ที่หมายถึงเอกภพ แล้วสวรรค์อันเป็นที่สถิตของพระองค์อยู่ที่ไหนล่ะ?
แม้ว่ามนุษย์ได้ศึกษาเอกภพด้วยกล้องโทรทรรศน์ที่มีศักยภาพสูงและบางคนเคยไปอวกาศแล้วก็ตาม สิ่งที่คัมภีร์ไบเบิลกล่าวไว้ยังคงเป็นความจริงที่ว่า “ไม่มีคนใดเคยเห็นพระเจ้าเลย.” (โยฮัน 1:18) พระเยซูทรงอธิบายเหตุผลเมื่อพระองค์ตรัสว่า “พระเจ้าทรงเป็นองค์วิญญาณ.”—โยฮัน 4:24
กายวิญญาณเป็นรูปแบบหนึ่งของชีวิตที่สูงกว่ามนุษย์. กายวิญญาณไม่ได้มีเลือดเนื้อที่มนุษย์จะเห็นหรือสัมผัสได้. ดังนั้น เมื่อพระเยซูตรัสว่าเคยอยู่เคียงข้างพระบิดาใน “สวรรค์” พระองค์หมายความว่า พระองค์เคยมีชีวิตรูปแบบหนึ่งที่มีสง่าราศีมากกว่าชีวิตที่เป็นเนื้อหนังรูปแบบใด ๆ. (โยฮัน 17:5; ฟิลิปปอย 3:20, 21) ที่ซึ่งพระเยซูเคยอยู่กับพระบิดานี้แหละที่คัมภีร์ไบเบิลเรียกว่า “สวรรค์.” ที่นั่นเป็นเช่นไร? มีกิจกรรมอะไรบ้าง?
สถานที่ที่มีกิจกรรมที่น่ายินดี
คัมภีร์ไบเบิลพรรณนาสวรรค์ว่าเป็นที่ที่มีกิจกรรมมากมาย. พระคัมภีร์กล่าวว่ามีเหล่ากายวิญญาณที่ซื่อสัตย์หลายร้อยล้านองค์อยู่ที่นั่น. (ดานิเอล 7:9, 10) กายวิญญาณแต่ละองค์ต่างก็มีบุคลิกเฉพาะตน. เรารู้ได้อย่างไร? เมื่อสังเกตสิ่งต่าง ๆ ที่พระเจ้าได้สร้าง ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดจะเหมือนกันทุกประการ เราจึงแน่ใจได้ว่าในสวรรค์ก็ย่อมมีความแตกต่างหลากหลายเช่นกัน. น่าสังเกตว่า บุคคลวิญญาณในสวรรค์เหล่านี้ทั้งหมดทำงานร่วมกันอย่างเป็นเอกภาพ ซึ่งแตกต่างจากโลกทุกวันนี้ที่ผู้คนมักไม่ร่วมมือกัน.
ขอให้สังเกตว่าคัมภีร์ไบเบิลพรรณนากิจกรรมในสวรรค์อย่างไร. “ดูกรทูตสวรรค์ทั้งหลาย, จงสรรเสริญพระยะโฮวาเถิด, คือทูตผู้มีกำลังมาก, ผู้ปฏิบัติตามพระดำรัสของพระองค์, ผู้ที่คอยฟังพระสุรเสียงของพระองค์. ดูกรพลโยธาทั้งหลายของพระยะโฮวา, ที่รับใช้, และปฏิบัติตามพระทัย.” (บทเพลงสรรเสริญ 103:20, 21) ดังนั้น มีงานมากมายที่ทำกันในสวรรค์. เราแน่ใจได้ว่างานเหล่านั้นเป็นงานที่น่าพอใจ.
เหล่าทูตสวรรค์ได้รับใช้อย่างมีความสุขมานานตั้งแต่ก่อนที่แผ่นดินโลกถูกสร้างขึ้นเสียอีก. ตามบันทึกในพระคัมภีร์ เมื่อพระยะโฮวาทรงวางรากแผ่นดินโลกเหล่าบุตรของพระเจ้า “แซ่ซ้องสรรเสริญ” และ “ส่งเสียงแสดงความยินดี.” (โยบ 38:4, 7) บุตรองค์หนึ่งของพระเจ้าในสวรรค์ถึงกับได้รับสิทธิพิเศษให้ทำงานเคียงข้างพระเจ้าในการสร้างสิ่งอื่นทั้งหมด. (โกโลซาย 1:15-17) การพรรณนาอย่างน่าสนใจเกี่ยวกับกิจกรรมที่น่ายินดีในสวรรค์เช่นนี้อาจทำให้เกิดคำถามหลายอย่างเกี่ยวกับสวรรค์และมนุษย์.
มนุษย์ถูกสร้างให้ไปสวรรค์ไหม?
เนื่องจากมีทูตสวรรค์รับใช้พระเจ้าอยู่แล้วในสวรรค์ตั้งแต่ก่อนการวางรากแผ่นดินโลก จึงเห็นได้ชัดว่ามนุษย์คู่แรกไม่ได้ถูกสร้างเพื่อให้อยู่ในสวรรค์. แทนที่จะเป็นอย่างนั้น พระเจ้าได้ตรัสกับมนุษย์คู่แรกว่า “จงบังเกิดทวีมากขึ้นทั่วทั้งแผ่นดิน.” (เยเนซิศ 1:28; กิจการ 17:26) อาดามเป็นผู้แรกที่มีชีวิตรูปแบบใหม่บนแผ่นดินโลกที่สามารถรู้จักและรับใช้พระเจ้าอย่างซื่อสัตย์. เขาจะให้กำเนิดเผ่าพันธุ์มนุษย์ซึ่งอาศัยอยู่บนแผ่นดินโลก. “ฟ้าสวรรค์เป็นฟ้าสวรรค์ของพระยะโฮวา; แต่แผ่นดินโลกพระองค์ได้ประทานแก่มนุษย์.”—บทเพลงสรรเสริญ 115:16
ตามปกติแล้วไม่มีใครอยากตาย และความตายไม่ใช่เรื่องธรรมชาติสำหรับมนุษย์. พระเจ้าตรัสกับอาดามว่าเขาจะตายก็ต่อเมื่อเขาไม่เชื่อฟังเท่านั้น. ถ้าอาดามเชื่อฟัง เขาจะไม่ตายเลย.—เยเนซิศ 2:17; โรม 5:12
ฉะนั้น จึงไม่แปลกที่พระเจ้าไม่ได้ตรัสอะไรกับอาดามเกี่ยวกับการไปสวรรค์เลย. ดังนั้น แผ่นดินโลกไม่ใช่สถานที่ทดสอบมนุษย์เพื่อดูว่าเขาเหมาะที่จะมีชีวิตในสวรรค์หรือไม่. มนุษย์ถูกสร้างให้มีชีวิตตลอดไปบนแผ่นดินโลก และพระประสงค์ของพระเจ้าในเรื่องนี้จะต้องสำเร็จเป็นจริง. คัมภีร์ไบเบิลสัญญาว่า “คนสัตย์ธรรมจะได้แผ่นดินเป็นมฤดก, และจะอาศัยอยู่ที่นั่นต่อไปเป็นนิตย์.” (บทเพลงสรรเสริญ 37:29) เห็นได้ชัดว่าแต่เดิมมนุษย์ไม่ได้ถูกสร้างเพื่อให้อยู่ในสวรรค์. แล้วทำไมพระเยซูจึงสัญญากับอัครสาวกว่าพวกเขาจะได้ไปสวรรค์? พระเยซูหมายความว่าคนดีทุกคน จะไปสวรรค์ไหม?
