Kutsal Kitap Hayatları Değiştirir

BİR Rastafaricinin * saçlarını kesmesini ve önyargılarını yenmesini ne sağladı? Uyuşturucu satıcıları için tahsilat yapan, şiddet düşkünü bir genç nasıl oldu da yaşam tarzını değiştirdi? Dilerseniz bu kişiler hayatlarını kendileri anlatsın.

“Önyargımı bile yenebildim” (HAFENI NGHAMA).

YAŞ: 34

ÜLKE: ZAMBİYA

GEÇMİŞİ: RASTAFARİCİ

ÖYKÜM: Zambiya’da bir sığınmacı kampında dünyaya geldim. Annem bir savaş sırasında Namibya’dan kaçmış ve Güney Batı Afrika Halk Örgütü’ne (SWAPO) katılmıştı. Bu örgüt Namibya’yı Güney Afrika egemenliğinden kurtarmak için mücadele veriyordu.

15 yaşıma kadar çeşitli sığınmacı kamplarında yaşadım. SWAPO kamplarındaki gençler özgürlük mücadelesine önderlik etmek üzere yetiştirilirdi. Siyasi propagandalarla beynimiz yıkanmıştı ve beyazlardan nefret etmeyi öğrenmiştik.

Bulunduğum kampta Katoliklerin, Luthercilerin, Anglikanların ve diğer mezheplerin karma bir kilisesi vardı. 11 yaşındayken Hıristiyan olmak için oraya başvurdum. Fakat konuştuğum papaz beni kararımdan caydırdı. Ben de o andan itibaren ateist oldum. Fakat reggae müziğini sevdiğim için ve siyah Afrikalılara yapılan haksızlıklardan bazılarını düzeltmek istediğimden 15 yaşındayken Rastafaricilere katıldım. Saçlarımı onlarınki gibi yaptım, et yemeyi bıraktım, esrar içmeye ve siyahların özgürlüğünü savunmaya başladım. Ancak ahlaksız hayatımı, açık saçık konuşmayı ve şiddet içerikli filmler izlemeyi sürdürüyordum.

KUTSAL KİTAP YAŞAMIMI DEĞİŞTİRDİ: 1995’te, yaklaşık 20 yaşındayken hayatıma nasıl bir yön vermek istediğimi ciddi ciddi düşünmeye başladım. Bulabildiğim tüm Rastafarici yayınları inceliyordum. Bu yayınlardan bazılarında Kutsal Kitaptan bahsediliyordu, fakat okuduklarımdan hiçbir şey anlamadım. Ben de Kutsal Kitabı kendim okumaya karar verdim.

Sonra bir Rastafarici arkadaşım bana Yehova’nın Şahitlerinin yayımladığı, Kutsal Kitabı incelemeye yarayan bir kitap verdi. O yayınla birlikte Kutsal Kitabı kendi kendime inceledim.  Yehova’nın Şahitleriyle tanışmam bundan bir süre sonra oldu.

Büyük çabalar sarf ederek esrarı ve aşırı içki içmeyi bıraktım (2. Korintoslular 7:1). Kendime çeki düzen verdim, saçlarımı kestirdim, pornografik görüntülere bakmayı, şiddet içeren filmler izlemeyi, ayrıca edepsizce konuşmayı bıraktım (Efesoslular 5:3, 4). Hatta, sonunda beyazlara önyargımı bile yenebildim (Elçiler 10:34, 35). Hayatımda yaptığım değişiklikler arasında, ırkçılığı teşvik eden müzikleri artık dinlememek ve beni eski yaşam tarzıma döndürmeye çalışacak arkadaşlarımla görüşmemek de vardı.

Bu değişikliklerden sonra Yehova’nın Şahitlerinin toplandığı bir İbadet Salonu aradım ve onlara aralarına katılmak istediğimi söyledim. İşte onlarla Kutsal Kitabı incelemeye o zaman başladım. Yehova’nın bir Şahidi olarak vaftiz edilmeye karar verdiğimde ailem bundan hiç memnun olmadı. Annem ‘hangi Hıristiyan gruba katılırsan katıl, yeter ki Yehova’nın Şahidi olma’ dedi. Hükümette yetkili olan bir akrabam da Yehova’nın Şahidi olma kararımdan dolayı beni sürekli eleştiriyordu.

Ancak İsa’nın insanlara nasıl davrandığını öğrenmem ve onun öğütlerini uygulamam, muhalefete ve alaylara dayanmama çok yardım etti. Yehova’nın Şahitlerinin öğrettikleriyle Kutsal Kitabın söylediklerini karşılaştırdığımda doğru dini bulduğuma ikna olmuştum. Örneğin onlar Kutsal Kitaptaki iyi haberi duyurma emrine uyuyorlardı (Matta 28:19, 20; Elçiler 15:14). Ayrıca siyasete karışmıyorlardı (Mezmur 146:3, 4; Yuhanna 15:17, 18).

NASIL YARAR GÖRDÜM: Kutsal Kitaptaki standartlara göre yaşamayı öğrenmenin bana pek çok yararı oldu. En basiti, esrarı bıraktığım için artık her ay yüzlerce dolarım cebimde kalıyor. Halüsinasyonlar görmüyorum, hem ruh sağlığım hem de fiziksel sağlığım düzeldi.

Artık gençliğimden beri istediğim gibi hayatımın bir amacı var. Hepsinden önemlisi de, kendimi Tanrı’ya daha yakın hissediyorum (Yakup 4:8).

“Artık öfkemi kontrol altında tutabiliyorum” (MARTINO PEDRETTI).

YAŞ: 43

ÜLKE: AVUSTRALYA

GEÇMİŞİ: UYUŞTURUCU SATICISI

ÖYKÜM: Ben küçükken ailem sık sık taşınırdı. Küçük kasabalarda, büyük şehirde ve bir ara da ülkenin kırsal kesimlerinde, misyonerlerin yanında yaşadık. Kuzenlerim ve dayılarımla geçirdiğim o dönemden çok güzel anılarım var. Birlikte balık tutar, avlanır, bumerang yapar ya da tahta oyardık.

Babam boksördü. Bana daha çok küçükken dövüşmeyi öğretmeye başladı. Şiddet  hayatımın ayrılmaz bir parçası oldu. Ergenlik dönemimde zamanımın büyük kısmını barlarda içerek geçiriyordum. Arkadaşlarımla birlikte dövüşmek için fırsat kollardık. 20 kişilik ya da daha kalabalık gruplara bıçaklarla ve beysbol sopalarıyla saldırırdık.

Liman işçilerinin çaldığı malların yanı sıra uyuşturucu da satarak para kazanıyordum. Ayrıca uyuşturucu satıcıları adına tahsilat yapıyor, para vermeyenleri de av tüfeği ve tabancayla tehdit ediyordum. Amacım bir tetikçi olmaktı. Felsefem şuydu: Öldür ya da öl.

KUTSAL KİTAP YAŞAMIMI DEĞİŞTİRDİ: Küçükken Yehova’nın Şahitlerini duymuştum. 20’li yaşlarıma geldiğimde anneme ‘Onları nerede bulabileceğimi biliyor musun?’ diye sorduğumu hatırlıyorum. Bundan iki gün sonra Dixon isimli bir Yehova’nın Şahidi kapımı çaldı. Biraz sohbet ettikten sonra Dixon beni Yehova’nın Şahitlerinin bir ibadetine davet etti, ben de kabul ettim. O gün bugündür, 20 yıldan uzun süredir o ibadetlere katılıyorum. Sohbetlerimizde sorduğum her soruya Şahitler Kutsal Kitaptan cevap veriyordu.

Yehova’nın her insanla, hatta günahkârlarla bile ilgilendiğini öğrenmek beni çok mutlu etti (2. Petrus 3:9). O’nun sevgi dolu bir Baba olduğunu, herkes beni bıraksa bile O’nun benimle ilgileneceğini öğrendim. Ayrıca davranışlarımı değiştirirsem günahlarımı bağışlayacağını öğrenmek de beni çok rahatlattı. Efesoslular 4:22-24 ayetlerinin üzerimde büyük etkisi oldu. O kısım beni ‘eski kişiliği üzerimden atmaya ve Tanrı’nın isteğine göre yaratılmış yeni kişiliği giymeye’ teşvik etti.

Yaşamımı değiştirmem zaman aldı. Hafta içi uyuşturucuya elimi bile sürmüyordum, fakat hafta sonları arkadaşlarımla beraberken kontrolümü kaybediyordum. Eğer hayatımı düzene sokmak istiyorsam arkadaşlarımdan uzaklaşmam gerektiğini fark ettim. Bu nedenle başka bir eyalete taşınmaya karar verdim. Bazı dostlarım yapacağım yolculukta bana eşlik etmek istedi, ben de kabul ettim. Yolculuk sırasında esrar içmeye başladılar ve bana da vermek istediler. Onlara bu alışkanlıkları bırakmaya çalıştığımı söyledim. Eyalet sınırına gelince ayrıldık. Sonradan öğrendim ki, o arkadaşlarım gidip bir tüfekle banka soymuşlar.

NASIL YARAR GÖRDÜM: Eski arkadaşlarımla ilişkimi kestikten sonra yaşamımda gereken değişiklikleri çok daha kolay yapabildiğimi fark ettim. 1989 yılında vaftiz edilerek Yehova’nın Şahidi oldum. Benden sonra kızkardeşim, annem ve babam da hayatlarında ilk yeri Yehova Tanrı’ya verdiler.

On yedi yıldır evliyim ve üç harika çocuğum var. Artık öfkemi kontrol altında tutabiliyorum, insanlar damarıma bastığında bile! Ayrıca ‘her kabileden, halktan, dilden’ insanları sevmeyi öğrendim (Vahiy 7:9). İsa’nın şu sözlerinin benim hayatım için geçerli olduğunu düşünüyorum: “Sözlerime bağlı kalırsanız, gerçekten öğrencilerim olursunuz. Siz hakikati bileceksiniz ve hakikat sizi özgür kılacak” (Yuhanna 8:31, 32).

[Dipnot]

[Sayfa 19’daki pasaj]

Hayatımda yaptığım değişiklikler arasında, ırkçılığı teşvik eden müzikleri artık dinlememek de vardı

[Sayfa 20’deki pasaj]

Arkadaşlarımla birlikte dövüşmek için fırsat kollardık. 20 kişilik ya da daha kalabalık gruplara bıçaklarla ve beysbol sopalarıyla saldırırdık