Πρέπει να Είστε Έντιμοι Πάντοτε;

ΟΛΟΙ είναι έντιμοι μερικές φορές. Πολλοί ίσως είναι έντιμοι τις περισσότερες. Αλλά πόσους ανθρώπους γνωρίζετε που αγωνίζονται να είναι έντιμοι πάντοτε;

Σήμερα, η έλλειψη εντιμότητας κυριαρχεί σε πολλές πλευρές της ζωής. Ωστόσο, η άποψη του Θεού σχετικά με την εντιμότητα είναι πασίγνωστη. Για παράδειγμα, οι περισσότεροι ξέρουν καλά την όγδοη από τις Δέκα Εντολές: «Ου κλέψεις». (Έξοδος 20:15, Μετάφραση των Εβδομήκοντα) Πολλοί, όμως, πιστεύουν ότι οι περιστάσεις δικαιολογούν την κλοπή ή άλλες μορφές ανεντιμότητας. Ας εξετάσουμε τρεις περιπτώσεις κλοπής οι οποίες συνήθως θεωρούνται συγχωρητέες.

Δικαιολογεί η Φτώχεια την Κλοπή;

Ένας Ρωμαίος πολιτικός είπε κάποτε: «Η φτώχεια είναι η μητέρα του εγκλήματος». Κάποιος φτωχός ίσως πιστεύει ότι δικαιολογείται να κλέβει. Οι γύρω του μπορεί να συμφωνούν. Τι στάση πήρε ο Ιησούς σε αυτό το ζήτημα; Ήταν πολύ συμπονετικός στις σχέσεις του με εκείνους που είχαν ανάγκη. Τους “σπλαχνιζόταν”. (Ματθαίος 9:36) Εντούτοις, δεν ανέχτηκε επ’ ουδενί την κλοπή. Τι πρέπει να κάνει, λοιπόν, ένα φτωχό άτομο;

Ο Θεός νιώθει συμπόνια για εκείνους οι οποίοι προσπαθούν ειλικρινά να τον υπακούν, και θα ευλογήσει τις προσπάθειες που κάνουν για να αποκτήσουν τα αναγκαία. (Ψαλμός 37:25) Η Αγία Γραφή υπόσχεται: «Ο Ιεχωβά δεν θα φέρει πείνα στην ψυχή του δικαίου, αλλά την έντονη επιθυμία των πονηρών θα την απωθήσει». (Παροιμίες 10:3) Μπορεί ένας φτωχός να βασίζεται στα παραπάνω λόγια; Η Βικτορίν είναι πεπεισμένη για αυτό.

Ως χήρα με πέντε παιδιά σχολικής ηλικίας, η Βικτορίν δεν έχει οικονομική άνεση. Ζει σε κάποια αναπτυσσόμενη χώρα στην οποία οι κοινωνικές παροχές είναι περιορισμένες. Κάθε μέρα, περνάει τον περισσότερο χρόνο της εκτός σπιτιού, όπου υπάρχουν άφθονες ευκαιρίες να κλέψει. Ωστόσο, η Βικτορίν δεν μπαίνει στον πειρασμό να κάνει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, προσπαθεί να εξοικονομεί τα προς το ζην έντιμα ως υπαίθρια πωλήτρια. Γιατί παραμένει έντιμη;

«Πρώτον, πιστεύω ότι ο Θεός είναι έντιμος και ότι θα μου φερθεί έντιμα αν εγώ τον μιμούμαι. Δεύτερον, τα παιδιά μου μπορούν να μάθουν την εντιμότητα μόνο αν τη διακρίνουν σε εμένα».

Πώς τα βγάζει πέρα; «Έχουμε φαγητό, ρούχα και στέγη. Κάποιες φορές, όμως, έχει χρειαστεί  να ζητήσω βοήθεια από φίλους, όπως όταν πρέπει να πληρώσω απρόοπτα ιατρικά έξοδα. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις έχω λάβει ό,τι χρειάζομαι. Γιατί; Επειδή οι φίλοι μου ξέρουν ότι έχω περιγράψει με εντιμότητα την κατάστασή μου και δεν προσπαθώ να πάρω περισσότερα από όσα χρειάζομαι.

»Τα παιδιά μεγαλώνουν μαθαίνοντας να είναι έντιμα. Πρόσφατα, μια γειτόνισσα είδε κάποια κέρματα στο τραπέζι μας και με ρώτησε πώς δεν φοβόμουν μήπως τα πάρουν τα παιδιά. Όταν της είπα ότι τα παιδιά μου δεν θα το έκαναν ποτέ αυτό, εκείνη δεν μπορούσε να το πιστέψει. Εν αγνοία μου, αποφάσισε να τα δοκιμάσει. Άφησε κρυφά στο σπίτι μας δύο κέρματα των 100 φράγκων, σε σημείο όπου τα παιδιά μπορούσαν να τα βρουν εύκολα. Όταν πέρασε την επόμενη μέρα, προς έκπληξή της τα κέρματα ήταν ακόμη εκεί. Θεωρώ πιο ανταμειφτικό το να έχω έντιμα παιδιά από το να έχω πολλά υλικά πράγματα».

«Έτσι Κάνουν Όλοι»

Η κλοπή στην εργασία είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Ως αποτέλεσμα, πολλοί σκέφτονται: «Έτσι κάνουν όλοι, γιατί όχι και εγώ;» Αντιθέτως, η Γραφή δηλώνει: «Δεν πρέπει να ακολουθήσεις τους πολλούς για κακούς σκοπούς». (Έξοδος 23:2) Η Βικτουάρ εφαρμόζει αυτή τη νουθεσία. Της έχει βγει σε καλό;

Όταν ήταν 19 χρονών, έπιασε δουλειά σε μια μονάδα επεξεργασίας φοινικέλαιου. Σύντομα διαπίστωσε ότι και οι 40 εργάτριες έκρυβαν στα καλάθια τους πυρήνες από φοίνικες και τους έβγαζαν λαθραία από τη μονάδα. Κάθε σαββατοκύριακο τους πουλούσαν για ποσό ισοδύναμο με τρία ή τέσσερα μεροκάματα. Η Βικτουάρ αφηγείται: «Έτσι έκαναν στην κυριολεξία όλες. Περίμεναν ότι θα έκανα το ίδιο, αλλά εγώ αρνήθηκα λέγοντας ότι η εντιμότητα αποτελεί στάση ζωής για εμένα. Με κορόιδευαν, ισχυριζόμενες ότι εγώ θα έβγαινα χαμένη.

»Κάποια μέρα, καθώς φεύγαμε από τη δουλειά, εμφανίστηκε ξαφνικά ο διευθυντής. Έψαξε τα καλάθια και βρήκε πυρήνες από φοίνικες σε όλα εκτός από το δικό μου. Όλες όσες πιάστηκαν επ’ αυτοφόρω είτε απολύθηκαν αμέσως είτε υποχρεώθηκαν να εργαστούν δύο εβδομάδες χωρίς μισθό. Εκείνες τις δύο εβδομάδες, οι γυναίκες πείστηκαν ότι δεν ήμουν εγώ αυτή που βγήκε χαμένη».

«Βρίσκω Παίρνω»

Πώς νιώθετε όταν βρίσκετε κάτι πολύτιμο που έχει χάσει κάποιος; Πολλοί νιώθουν αυτομάτως ότι αυτό που βρήκαν τους ανήκει, και διώχνουν κάθε σκέψη να το επιστρέψουν. Έχουν τη φιλοσοφία τού «βρίσκω παίρνω». Μερικοί ίσως πιστεύουν ότι δεν κάνουν κάτι κακό. Εξάλλου, σκέφτονται, όποιος το έχασε το έχει ξεγράψει. Άλλοι λένε ότι δεν είναι δική τους ευθύνη να βρουν τον ιδιοκτήτη​—διαδικασία που μπορεί να περιλαμβάνει μεγάλη προσπάθεια.

Πώς θεωρεί το ζήτημα ο Θεός; Τα εδάφια Δευτερονόμιο 22:1-3 δείχνουν ότι όποιος έβρισκε κάτι δεν έπρεπε να το πάρει για δικό του, αλλά να το κρατήσει «μέχρι να το αναζητήσει» ο ιδιοκτήτης. Κατόπιν, “έπρεπε να του το επιστρέψει”. Αν αυτός που έβρισκε κάτι δεν το ανέφερε, θα μπορούσε να κατηγορηθεί για κλοπή. (Έξοδος 22:9) Έχει πρακτική αξία κάτι τέτοιο σήμερα; Η Κριστίν είναι πεπεισμένη ότι έχει.

Η Κριστίν είναι διευθύντρια ιδιωτικού σχολείου. Κάποια Τετάρτη εισέπραξε το μηνιαίο μισθό της σε μετρητά. Όπως συνηθίζεται στη Δυτική Αφρική, δίπλωσε τη δεσμίδα με τα χαρτονομίσματα και την έχωσε μέσα στην τσάντα της. Μετά σταμάτησε ένα δίκυκλο ταξί και έφυγε γρήγορα για μια συνάθροιση. Όταν έφτασε, ψηλάφησε μέσα στην τσάντα της ψάχνοντας να βρει κέρματα για να πληρώσει τον οδηγό. Μέσα στο σκοτάδι, η δεσμίδα με τα χαρτονομίσματα έπεσε κάτω, χωρίς εκείνη να το αντιληφθεί.

Ύστερα από μερικά λεπτά, έφτασε σε εκείνο το σημείο ο 19χρονος Μπλεζ​—ξένος στην περιοχή—​ο οποίος είχε διευθετήσει να συναντηθεί με έναν φίλο του στην ίδια συνάθροιση που θα παρακολουθούσε η Κριστίν. Είδε τη δεσμίδα με τα χαρτονομίσματα και την έβαλε στην  τσέπη του. Στο τέλος της συνάθροισης, είπε στο φίλο του ότι είχε βρει κάτι απέξω και, αν κάποιος είχε χάσει κάτι, μπορούσε να του τηλεφωνήσει και να του το περιγράψει.

Όταν η Κριστίν πήγε στο σπίτι της εκείνο το βράδυ, ανακάλυψε με τρόμο ότι ο μισθός της έλειπε. Έπειτα από μια εβδομάδα, όταν είπε στη φίλη της, τη Ζοζεφίν, τι είχε πάθει, αυτή την ενημέρωσε ότι κάποιος επισκέπτης σε εκείνη τη συνάθροιση είχε βρει κάτι. Η Κριστίν τηλεφώνησε στον Μπλεζ και του είπε πόσα χρήματα είχε χάσει. Χάρηκε πολύ όταν εκείνος της επέστρεψε τα χρήματα. Και πώς ένιωθε ο Μπλεζ; Εκείνος είχε πάρει τα χρήματα και τα είχε κρατήσει για μια εβδομάδα, αλλά είπε: «Η χαρά που ένιωσα όταν επέστρεψα τα χρήματα ήταν μεγαλύτερη από αυτήν που θα ένιωθα αν τα κρατούσα».

Γιατί Αγωνίζονται να Είναι Έντιμοι Πάντοτε

Η Βικτορίν, η Βικτουάρ και ο Μπλεζ ζουν σε διαφορετικές περιοχές και δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Ωστόσο, έχουν κάτι κοινό. Είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά και εφαρμόζουν αυτά που λέει η Γραφή για την εντιμότητα. Προσμένουν την εκπλήρωση της υπόσχεσης που έχει δώσει ο Θεός για έναν νέο κόσμο. «Νέους ουρανούς και νέα γη προσμένουμε σύμφωνα με την υπόσχεσή του, και σε αυτά δικαιοσύνη θα κατοικεί». Όλοι οι άνθρωποι που θα ζουν τότε θα είναι δίκαιοι​—και έντιμοι.​—2 Πέτρου 3:13.

Η Βικτορίν δεν ελπίζει ότι η οικονομική της κατάσταση θα βελτιωθεί σημαντικά προτού αλλάξει ο Θεός τα πράγματα. Ωστόσο, είναι πλούσια από πνευματική άποψη, πράγμα που δεν μπορούν να αγοράσουν τα χρήματα. Τα παιδιά της είναι έντιμα και έχουν καλούς τρόπους. Κάθε Κυριακή «ξεχειλίζουν» από χαρά όταν μιλούν στους γείτονές τους για την αγαθότητα του Θεού και εξηγούν πώς εκείνος θα ικανοποιήσει «όλους όσους τον επικαλούνται με αλήθεια» και θα φυλάξει «όλους όσους τον αγαπούν».​—Ψαλμός 145:7, 18, 20.

Τελικά, η Βικτουάρ έφυγε από τη μονάδα επεξεργασίας φοινικέλαιου. Άρχισε να εργάζεται μόνη της πουλώντας γκάρι (νιφάδες κασσάβας) στην αγορά. Χάρη στην εντιμότητά της, απέκτησε πολλούς πελάτες. Μάλιστα, προτού περάσει πολύς καιρός, μπόρεσε να μειώσει τις ώρες εργασίας της ώστε να αφιερώνει περισσότερο χρόνο μιλώντας σε άλλους για την προοπτική της ζωής σε έναν κόσμο χωρίς ανεντιμότητα. Αργότερα παντρεύτηκε, και τώρα υπηρετούν με το σύζυγό της ως ολοχρόνιοι διάκονοι.

Η Κριστίν έχασε τα χρήματά της μπροστά σε μια Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο Μπλεζ ήξερε πολύ λίγους από τους παρόντες σε εκείνη τη συνάθροιση, αλλά γνώριζε ότι ήταν Χριστιανοί αδελφοί και αδελφές του οι οποίοι προσπαθούν να είναι έντιμοι πάντοτε.

Πόσους ανθρώπους γνωρίζετε που αγωνίζονται ειλικρινά να είναι έντιμοι πάντοτε; Φανταστείτε να βρίσκεστε ανάμεσα σε 50, 100 ή 200 τέτοια άτομα. Αυτή την ευτυχία γεύονται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στις Αίθουσες Βασιλείας τους. Σας προτρέπουμε να πάτε σε κάποια από αυτές και να γνωριστείτε μαζί τους.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 12]

«Θεωρώ πιο ανταμειφτικό το να έχω έντιμα παιδιά από το να έχω πολλά υλικά πράγματα».​—ΒΙΚΤΟΡΙΝ

[Πλαίσιο στη σελίδα 14]

Μήπως το Εδάφιο Παροιμίες 6:30 Δικαιολογεί την Κλοπή;

Το εδάφιο Παροιμίες 6:30 λέει: «Τον κλέφτη δεν τον καταφρονούν, αν κλέβει για να χορτάσει την ψυχή του όταν πεινάει». Μήπως αυτή η δήλωση δικαιολογεί την κλοπή; Καθόλου. Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι ο Θεός εξακολουθεί να θεωρεί τον κλέφτη υπεύθυνο για το σφάλμα του. Το επόμενο εδάφιο αναφέρει: «Αν όμως πιαστεί, θα επανορθώσει δίνοντας εφταπλάσια· όλα τα πολύτιμα πράγματα του σπιτιού του θα δώσει». (Παροιμίες 6:31) Ενώ ο κλέφτης που κλέβει εξαιτίας της πείνας μπορεί να μην είναι τόσο αξιόμεμπτος όσο εκείνος που κλέβει από απληστία ή με σκοπό να κάνει κακό στο θύμα του, εξακολουθεί, ωστόσο, να έχει την ευθύνη να «επανορθώσει», δηλαδή να ξεπληρώσει. Εκείνοι που επιθυμούν την επιδοκιμασία του Θεού δεν πρέπει να είναι ένοχοι κλοπής υπό οποιεσδήποτε περιστάσεις.