„W owym czasie prawi będą świecić jasno jak słońce w królestwie ich Ojca” (MAT. 13:43).

1. Jakie sprawy dotyczące Królestwa Jezus objaśniał za pomocą przykładów?

JEZUS CHRYSTUS objaśniał różne sprawy dotyczące Królestwa za pomocą licznych przykładów i przypowieści. „Mówił do tłumów w przykładach. Doprawdy, bez użycia przykładu niczego do nich nie mówił” (Mat. 13:34). Gdy opowiadał o wysiewaniu ziarna prawdy o Królestwie, podkreślił dwie rzeczy: rolę, jaką w przyjęciu tego orędzia odgrywa stan serca danej osoby, oraz rolę, jaką w duchowym wzroście odgrywa Jehowa (Marka 4:3-9, 26-29). Kiedy indziej unaocznił zdumiewający — choć nie zawsze od razu widoczny — rozwój ziemskiej dziedziny Królestwa (Mat. 13:31-33). Poza tym wskazał, że nie każdy, kto reaguje na dobrą nowinę, nadaje się do tego, by zostać poddanym tego niebiańskiego rządu (Mat. 13:47-50) *.

2. Kogo w przykładzie o pszenicy i chwastach wyobraża wyborne nasienie?

² Ale w jednej z tych ilustracji słownych Jezus skierował uwagę na zgromadzanie ludzi, którzy będą z nim panować w jego Królestwie. Przykład ten, często nazywany przypowieścią o pszenicy i chwastach, jest zapisany w 13 rozdziale Ewangelii według Mateusza. Wprawdzie przy innej okazji Jezus utożsamił wysiane nasienie ze „słowem o królestwie”, jednak tutaj wyjaśnił, że wyborne nasienie wyobraża coś odmiennego — „synów królestwa” (Mat. 13:19, 38). Nie miał na myśli poddanych, lecz „synów”, czyli dziedziców Królestwa (Rzym. 8:14-17; odczytaj Galatów 4:6, 7).

Przypowieść o pszenicy i chwastach

3. Jaki problem napotkał człowiek z omawianej przypowieści i jak postanowił go rozwiązać?

³ Jezus powiedział: „Królestwo niebios stało się podobne do człowieka, który na swym polu zasiał wyborne nasienie. Kiedy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel i między pszenicę nasiał chwastów, i odszedł. Gdy źdźbło wyrosło i wydało plon, wtedy ukazały się też chwasty. Podeszli więc niewolnicy gospodarza i rzekli do niego: ‚Panie, czyż nie posiałeś na swym polu wybornego nasienia? Skąd się zatem wzięły chwasty?’ On powiedział do nich: ‚Jakiś nieprzyjaciel, jakiś człowiek, to uczynił’. Rzekli do niego: ‚Czy więc chcesz, żebyśmy poszli i je zebrali?’ On powiedział: ‚Nie, żebyście przypadkiem, zbierając chwasty, nie wykorzenili wraz z nimi pszenicy. Pozwólcie obu rosnąć razem aż do żniwa, a w porze żniwa powiem żniwiarzom: Najpierw zbierzcie chwasty i powiążcie je w wiązki na spalenie, potem idźcie zgromadzić pszenicę do mojego spichrza’” (Mat. 13:24-30).

4. (a) Kogo wyobraża człowiek z omawianego przykładu? (b) Kiedy i jak Jezus zaczął siać wyborne nasienie?

⁴ Kogo wyobraża człowiek, który na swym polu zasiał wyborne nasienie? Jezus  nieco później wyjaśnił uczniom: „Siewcą wybornego nasienia jest Syn Człowieczy” (Mat. 13:37). On sam jako „Syn Człowieczy” przygotował pole do siewu podczas swej trzyipółletniej służby na ziemi (Mat. 8:20; 25:31; 26:64). Sianie wybornego nasienia — czyli „synów królestwa” — rozpoczął w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., gdy jako przedstawiciel Jehowy zaczął wylewać na uczniów ducha świętego i w ten sposób namaszczać ich na synów Bożych (Dzieje 2:33) *. Z tego wybornego nasienia wyrosła dojrzała pszenica. A zatem wysiewano je po to, by zebrać pełną liczbę ludzi, którzy mieli stać się współdziedzicami i współwładcami u boku Jezusa w jego Królestwie.

5. Kto jest nieprzyjacielem i kogo wyobrażają chwasty?

⁵ A kto jest nieprzyjacielem i kogo przedstawiają chwasty? Jezus wyjaśnił, że ‛nieprzyjacielem jest Diabeł’. Chwastami nazwał „synów niegodziwca” (Mat. 13:25, 38, 39). Mówiąc o chwastach, mógł mieć na myśli życicę roczną. Ta trująca roślina, zanim dojrzeje, jest bardzo podobna do pszenicy. Jakże stosowny to symbol rzekomych chrześcijan, którzy uważają się za synów Królestwa, ale nie wydają prawdziwego plonu! Ci obłudnicy, podający się za naśladowców Chrystusa, w gruncie rzeczy  należą do „potomstwa” Szatana Diabła (Rodz. 3:15).

6. Kiedy zaczęły się pojawiać symboliczne chwasty i w jakim sensie ludzie wtedy spali?

⁶ Jak wynika z wypowiedzi Jezusa, chrześcijan przyrównanych do chwastów posiano wtedy, gdy „ludzie spali” (Mat. 13:25). Kiedy zatem do tego doszło? Pomagają nam to ustalić słowa, które apostoł Paweł skierował do starszych w Efezie: „Ja wiem, że po moim odejściu wejdą pomiędzy was ciemięskie wilki i nie będą się czule obchodzić z trzodą, a spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów” (Dzieje 20:29, 30). Następnie wezwał tych starszych do zachowywania czujności duchowej. Gdy apostołowie, którzy powstrzymywali odstępstwo, zaczęli zapadać w sen śmierci, wielu chrześcijan pogrążyło się w duchowym śnie (odczytaj 2 Tesaloniczan 2:3, 6-8). Właśnie wtedy rozpoczęło się wielkie odstępstwo.

7. Czy niektóre osoby wyobrażone przez pszenicę stały się chwastami? Wyjaśnij to szerzej.

⁷ Jezus nie powiedział, że pszenica zamieniła się w chwasty, ale że chwasty posiano między pszenicę. Dlatego unaocznienie to nie odnosi się do prawdziwych chrześcijan, którzy odpadli od prawdy. Wskazuje raczej na celowe działanie Szatana, który chciał skazić zbór chrześcijański, wprowadzając do niego niegodziwych ludzi. Gdy Jan, ostatni z apostołów, był już w sędziwym wieku, odstępstwo stało się wyraźnie widoczne (2 Piotra 2:1-3; 1 Jana 2:18).

„Pozwólcie obu rosnąć razem aż do żniwa”

8, 9. (a) Dlaczego polecenie, które Pan wydał niewolnikom, było dla słuchaczy Jezusa logiczne? (b) Jak wyglądało zapowiedziane wspólne wzrastanie pszenicy i chwastów?

⁸ Niewolnicy informują Pana o problemie i pytają: „Czy więc chcesz, żebyśmy poszli i (...) zebrali [chwasty]?” (Mat. 13:27, 28). Jego odpowiedź może się wydać zaskakująca. Gospodarz mówi, żeby pozwolili pszenicy i chwastom rosnąć razem aż do żniwa. Polecenie to było dla uczniów Jezusa logiczne. Wiedzieli, jak trudno odróżnić pszenicę od życicy. Osoby zajmujące się rolnictwem miały też świadomość, że korzenie tego chwastu zwykle splatają się z korzeniami pszenicy *. Słusznie zatem Pan kazał im czekać!

⁹ W ciągu stuleci chwasty bujnie pleniły się w różnych odłamach chrześcijaństwa — najpierw w kościołach katolickim i prawosławnym, a później wśród mnożących się grup protestanckich. Jednocześnie na polu, którym jest świat, zasiewano nieliczne ziarna pszenicy. Gospodarz z przypowieści cierpliwie czekał, aż po długim okresie wegetacji nadejdzie stosunkowo krótka pora żniwa.

Długo wyczekiwane żniwo

10, 11. (a) Kiedy nastała pora żniwa? (b) Na czym polega zgromadzanie symbolicznej pszenicy do spichrza Jehowy?

¹⁰ Jezus oświadczył: „Żniwem jest zakończenie systemu rzeczy, a żniwiarzami są aniołowie” (Mat. 13:39). W dniach ostatnich obecnego niegodziwego systemu rzeczy odbywa się pewne oddzielanie — synowie Królestwa mają być zebrani i oddzieleni od symbolicznych chwastów. Apostoł Piotr tak o tym napisał: „Jest (...) wyznaczony czas, by sąd się zaczął od domu Bożego. Jeżeli więc zaczyna się najpierw od nas, to jakiż będzie koniec tych, którzy nie są posłuszni dobrej nowinie Bożej?” (1 Piotra 4:17).

 ¹¹ Wkrótce po rozpoczęciu się dni ostatnich, czyli okresu „zakończenia systemu rzeczy”, zaczął się osąd ludzi podających się za prawdziwych chrześcijan — bez względu na to, czy byli „synami królestwa”, czy „synami niegodziwca”. Na początku żniwa upadł Babilon Wielki, a potem zaczęto zbierać synów Królestwa (Mat. 13:30). Ale na czym polega zgromadzanie symbolicznej pszenicy do spichrza Jehowy? Wyobrażone przez nią osoby albo weszły w skład odrodzonego zboru chrześcijańskiego, gdzie cieszą się uznaniem i ochroną Boga, albo już otrzymały nagrodę niebiańską.

12. Jak długo potrwa żniwo?

¹² Jak długo potrwa ów osąd? Jezus wspomniał o „porze żniwa”, a więc chodzi o jakiś okres (Obj. 14:15, 16). Sądzenie poszczególnych osób namaszczonych duchem odbywa się przez cały czas końca i potrwa do chwili, gdy zostaną ostatecznie opieczętowane (Obj. 7:1-4).

13. W jaki sposób ludzie przyrównani do chwastów powodują zgorszenie i czynią bezprawie?

¹³ Kto zostanie ‛zebrany z królestwa’ i jak ci ludzie ‛powodują zgorszenie oraz czynią bezprawie’? (Mat. 13:41). Przyrównany do chwastów kler chrześcijaństwa od stuleci wprowadza w błąd miliony ludzi. Robi to, krzewiąc nauki, które zniesławiają Boga i wywołują zgorszenie. Zalicza się do nich choćby dogmat o wiecznej karze w piekle albo o niejasnej i tajemniczej Trójcy. Wielu przywódców religijnych daje wiernym zły przykład — uprawia duchowe cudzołóstwo, przyjaźniąc się ze światem, a niekiedy dosłownie postępuje w rażąco niemoralny sposób (Jak. 4:4). Poza tym w chrześcijaństwie coraz bardziej przymyka się oko na niemoralność wśród ogółu wyznawców (odczytaj Judy 4). Pomimo tego wszystkiego ludzie ci dalej zachowują pozory pobożności. Jakże szczęśliwi są synowie Królestwa, będąc oddzieleni od wpływu symbolicznych chwastów i skażonych nauk, które powodują zgorszenie!

14. Dlaczego osoby wyobrażone przez chwasty płaczą i zgrzytają zębami?

¹⁴ Dlaczego osoby wyobrażone przez chwasty płaczą i zgrzytają zębami? (Mat. 13:42). „Synów niegodziwca” dręczy fakt, że „synowie królestwa” demaskują trujący duchowo stan symbolicznych chwastów. Ci pierwsi ubolewają również z tego powodu, że tracą poparcie wiernych oraz władzę nad nimi (odczytaj Izajasza 65:13, 14).

15. W jakim sensie symboliczne chwasty zostaną spalone ogniem?

¹⁵ W jakim sensie zbiera się chwasty i pali ogniem? (Mat. 13:40). Czynności te opisują ich ostateczny los. Symboliczne wrzucenie do ognistego pieca wskazuje, że czeka je wieczna zagłada (Obj. 20:14; 21:8). Rzekomi, oszukańczy chrześcijanie przypominający chwasty zostaną wykorzenieni podczas „wielkiego ucisku” (Mat. 24:21).

 „Będą świecić jasno jak słońce”

16, 17. Co Malachiasz zapowiedział w odniesieniu do świątyni Bożej i kiedy te słowa zaczęły się spełniać?

¹⁶ Kiedy osoby przyrównane do pszenicy miały „świecić jasno jak słońce”? (Mat. 13:43). Na temat oczyszczania świątyni Bożej Malachiasz napisał proroczo: „‚Nagle do swej świątyni przyjdzie prawdziwy Pan, którego szukacie, oraz posłaniec przymierza, w którym macie upodobanie. Oto przyjdzie na pewno’ — rzekł Jehowa Zastępów. ‚Ale kto zniesie dzień jego przyjścia i kto się ostoi, gdy on się ukaże? Będzie bowiem jak ogień rafinera i jak ług praczy. I usiądzie jak rafiner i czyściciel srebra, i będzie oczyszczał synów Lewiego, i będzie ich oczyszczał jak złoto i srebro, oni zaś staną się dla Jehowy ludem składającym dar ofiarny w prawości’” (Malach. 3:1-3).

¹⁷ Jak rozumiemy, w naszych czasach proroctwo to zaczęło się urzeczywistniać w roku 1918, gdy Jehowa w towarzystwie „posłańca przymierza”, Jezusa Chrystusa, przyszedł do duchowej świątyni dokonać przeglądu. Malachiasz tak opisuje rezultaty tego oczyszczania: „Znowu zobaczycie różnicę między prawym a niegodziwym, między tym, który służy Bogu, a tym, który mu nie służył” (Malach. 3:18). Prawdziwi chrześcijanie odzyskali werwę i wzmogli działalność, co wskazuje, że właśnie wtedy rozpoczęła się pora żniwa.

18. Co Daniel zapowiedział na nasze dni?

¹⁸ Prorok Daniel zapowiedział na nasze czasy: „Wnikliwi będą jaśnieć jak blask przestworza, a ci, którzy prowadzą wielu do prawości, jak gwiazdy — po czas niezmierzony, na zawsze” (Dan. 12:3). Kto tak jasno świeci? To nikt inny jak tylko namaszczeni duchem chrześcijanie — prawdziwa pszenica z przykładu Jezusa o pszenicy i chwastach! Zbieranie rzekomych chrześcijan przyrównanych do chwastów wyraźnie dostrzega wciąż rozrastająca się wielka rzesza symbolicznych owiec. Ci przyszli poddani Królestwa przyłączają się do ostatka duchowego Izraela i w tym mrocznym świecie również pozwalają świecić swemu światłu (Zach. 8:23; Mat. 5:14-16; Filip. 2:15).

19, 20. Czego pilnie wyczekują „synowie królestwa” i co omówimy w następnym artykule?

¹⁹ Obecnie „synowie królestwa” pilnie wyczekują chwalebnej, niebiańskiej nagrody (Rzym. 8:18, 19; 1 Kor. 15:53; Filip. 1:21-24). Ale zanim ją otrzymają, muszą pozostawać wierni, nadal jasno świecić i odróżniać się od „synów niegodziwca” (Mat. 13:38; Obj. 2:10). Jakże możemy być szczęśliwi, że widzimy rezultaty symbolicznego zbierania chwastów w naszych czasach!

²⁰ Ale jaki związek zachodzi między synami Królestwa a powiększającą się wielką rzeszą tych, którzy spodziewają się żyć wiecznie na ziemi w charakterze poddanych rządu Bożego? Odpowiedź na to pytanie znajdziemy w następnym artykule.

[Przypisy]

Czy zapamiętałeś?

Co w przykładzie Jezusa o pszenicy i chwastach oznacza:

• wyborne nasienie

• człowiek, który posiał nasienie

• sianie nasienia

• nieprzyjaciel

• chwasty

• pora żniwa

• spichrz

• płacz i zgrzytanie zębami

• ognisty piec

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 20]

W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. zaczęło się sianie wybornego nasienia

[Ilustracja na stronie 23]

Symboliczna pszenica jest obecnie zgromadzana do spichrza Jehowy

[Prawa własności]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.