در هر وضعیتی یَهُوَه را خوشنود سازیم

آیا در زندگی با شرایط جدید و تغییراتی روبرو هستید؟‏ آیا قبول این تغییرات برایتان دشوار است؟‏ اغلبِ ما با چنین شرایطی روبرو بوده‌ایم و یا در آینده با آن روبرو خواهیم شد.‏ بررسی شرح حال برخی خادمان خدا می‌تواند برای ما روشن سازد که برای پذیرش تغییرات به چه خصوصیاتی نیاز داریم.‏

برای مثال داود در زندگی‌اش با تغییرات متعددی روبرو شد.‏ او پسری چوپان بود که سموئیل او را به عنوان پادشاه آیندهٔ اسرائیل مسح کرد.‏ جوانی بیش نبود که حاضر شد با جُلْیات غول‌پیکر،‏ سربازی فلسطینی بجنگد.‏ (‏۱سمو ۱۷:‏۲۶-‏۳۲،‏ ۴۲‏)‏ پس از آن داود جوان به دربار شاؤل پادشاه راه یافت و به عنوان فرماندهٔ سپاه منصوب شد.‏ داود تصوّرش را هم نمی‌کرد که چنین تغییراتی در زندگی‌اش روی دهد.‏ به ذهنش هم خطور نمی‌کرد که پس از یک پیشامد چه پیشامد دیگری روی خواهد داد.‏

رابطهٔ شاؤل با داود شدیداً تیره شد.‏ (‏۱سمو ۱۸:‏۸،‏ ۹؛‏ ۱۹:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ داود برای نجات جانش سال‌ها فراری بود.‏ حتی زمانی که بر اسرائیل پادشاهی می‌کرد زندگی‌اش به شدّت دگرگون شد؛‏ به خصوص پس از این که زنا کرد و برای پوشاندن آن دست به قتل زد.‏ به دلیل گناهانش طعم تلخ مصایب بسیاری را در خانواده‌اش چشید.‏ علاوه بر بسیاری وقایع دیگر داود شاهد شورش پسرش اَبْشالوم بود.‏ (‏۲سمو ۱۲:‏۱۰-‏۱۲؛‏ ۱۵:‏۱-‏۱۴‏)‏ البته،‏ یَهُوَه داود را پس از توبه از زنا و قتلی که مرتکب شده بود،‏ بخشید و بار دیگر داود از رضایت و خوشنودی او برخوردار شد.‏

ممکن است شرایط و وضعیت زندگی ما نیز تغییر کند.‏ بیماری،‏ فشار اقتصادی و مشکلات خانوادگی،‏ حتی اَعمال خود ما می‌تواند تغییراتی در زندگی‌مان به وجود آورد.‏ برای آمادگی بیشتر و کنار آمدن با چنین مشکلاتی چه خصوصیاتی را باید در خود پرورش دهیم؟‏

چگونه تواضع ما را یاری می‌کند؟‏

اطاعت و فرمانبرداری از جمله خصوصیات فرد متواضع است.‏ تواضع و فروتنی واقعی ما را قادر می‌سازد که خود و دیگران را آن طور که واقعاً هستیم بشناسیم.‏ شناخت خصوصیات و توانایی‌های دیگران باعث می‌شود که برای آنان و اَعمالشان بیشتر ارزش قائل شویم.‏ همچنین تواضع و فروتنی به ما در درک دلیل وقوع یک پیشامد و چگونگی کنار آمدن با آن یاری می‌رساند.‏

 یوناتان،‏ پسر شاؤل نمونهٔ فردی متواضع است.‏ به دلیل وقوع پیشامدهایی که او هیچ کنترلی بر آن‌ها نداشت زندگی‌اش دگرگون شد.‏ سموئیل به شاؤل گفت که یَهُوَه مقام پادشاهی را از او خواهد گرفت اما نگفت که آیا آن را به یوناتان خواهد سپرد یا خیر.‏ (‏۱سمو ۱۵:‏۲۸؛‏ ۱۶:‏۱،‏ ۱۲،‏ ۱۳‏)‏ خدا با انتخاب داود به عنوان پادشاه بعدی اسرائیل به وضوح نشان داد که خواست او نیست که یوناتان به پادشاهی برسد.‏ در واقع نافرمانی شاؤل بر زندگی یوناتان نیز اثر داشت.‏ با این که یوناتان در نافرمانی شاؤل سهمی نداشت وارث تخت پادشاهی پدرش نمی‌شد.‏ (‏۱سمو ۲۰:‏۳۰،‏ ۳۱‏)‏ یوناتان در مقابل آنچه پیش آمده بود چه عکس‌العملی نشان داد؟‏ آیا از این که فرصت پادشاهی را از دست داده بود رنجیده شد و به داود حسادت کرد؟‏ خیر.‏ یوناتان با این که مسن‌تر و باتجربه‌تر از داود بود وفادارانه داود را پذیرفت.‏ (‏۱سمو ۲۳:‏۱۶-‏۱۸‏)‏ تواضع یوناتان او را قادر به درک این امر ساخت که یَهُوَه می‌خواهد چه کسی را به مقام پادشاهی منصوب کند و در مورد خود ‹فکرهای بلندتر از آنچه شایسته است نکند.‏› (‏روم ۱۲:‏۳‏)‏ یوناتان فهمید که یَهُوَه از او چه انتظاری دارد و به آن گردن نهاد.‏

طبعاً بسیاری از تغییرات،‏ مشکلاتی به وجود می‌آورند.‏ مدتی یوناتان در میان دو نفر که به او نزدیک بودند قرار گرفته بود.‏ یکی دوستش داود،‏ پادشاه آیندهٔ اسرائیل،‏ کسی که یَهُوَه او را برگزیده بود.‏ دیگری پدرش،‏ شاؤل،‏ پادشاه اسرائیل کسی که یَهُوَه او را رد کرده بود.‏ چنین وضعیتی قطعاً سبب شد یوناتان که تلاش می‌کرد همچنان رضایت یَهُوَه را جلب کند با مشکلات عاطفی بسیاری درگیر شود.‏ ممکن است تغییراتی که ما با آن روبرو هستیم تشویش و نگرانی در ما به وجود آورند.‏ اما اگر تلاش کنیم که دید و نگرش یَهُوَه را درک کنیم قادر خواهیم بود با وضعیتمان کنار آییم و وفادارانه او را خدمت کنیم.‏

اهمیت شناخت محدودیت‌هایمان

ما باید در کنار تواضع محدودیت‌ها و حد و مرزمان را نیز بشناسیم و آن‌ها را نیز در نظر گیریم.‏

داود از محدودیت‌هایش آگاه بود.‏ با این که یَهُوَه او را به عنوان پادشاه برگزیده بود برای سال‌ها او پادشاهی‌اش را آغاز نکرد.‏ در کتاب مقدّس توضیحی داده نشده است که آیا یَهُوَه دلیل این امر را به او گفته باشد.‏ اما آن شرایط ظاهراً آزاردهنده،‏ داود را آشفته نساخت.‏ داود حد و مرز و محدودیت‌هایش را می‌شناخت و می‌دانست یَهُوَه که اجازه داده بود چنین وضعیتی پیش آید آن را زیر کنترل خود دارد.‏ از این رو حتی برای نجات جان خود نیز شاؤل را نکشت و نگذاشت که اَبیشای نیز چنین کند.‏ —‏ ۱سمو ۲۶:‏۶-‏۹‏.‏

ممکن است گاه وضعیتی در جماعت پیش آید که ما به درستی آن را درک نکنیم،‏ یا شاید به نظرمان رسد که کاری به طریقی منظم و متشکل انجام نمی‌شود.‏ اگر از حد و مرزمان آگاه باشیم عیسی را به عنوان سرپرست جماعت مسیحی به رسمیت می‌شناسیم و می‌دانیم که او از طریق پیران منصوب در جماعت به امور رسیدگی خواهد کرد.‏ آیا برای کسب رضایت و خوشنودی یَهُوَه منتظر می‌مانیم تا او از طریق عیسی جماعت را هدایت کند؟‏ آیا با وجود سختی و مشکلات منتظر یَهُوَه می‌مانیم؟‏ —‏ امث ۱۱:‏۲‏.‏

حلم خصوصیتی مفید

حلم،‏ به معنی نرمخویی و ملایمت در هر وضعیتی است.‏ این خصوصیت ما را قادر می‌سازد مصایب و صدمات را با  شکیبایی بدون آزردگی،‏ رنجش و کینه‌ورزی متحمّل شویم.‏ شکی نیست که پرورش این خصوصیت چندان آسان نیست.‏ جالب اینکه کتاب مقدّس در آیه‌ای چنین گفته است:‏ «جمیع حلیمانِ زمین .‏ .‏ .‏ تواضع را بجویید.‏» (‏صف ۲:‏۳‏)‏ بنابراین حلم با تواضع و آگاهی از محدودیت‌هایمان در ارتباط است.‏ اما خصوصیات دیگری همچون نیکویی و ملایمت را نیز شامل می‌شود.‏ شخصی حلیم که پذیرای تعلیم باشد و اجازه دهد که شخصیتش شکل گیرد از لحاظ روحانی پیشرفت خواهد کرد.‏

حلم و نرمخویی چگونه ما را در رویارویی با تغییرات و وضعیت‌های جدید زندگی یاری می‌کند؟‏ شاید شما نیز متوجه شده باشید که بسیاری از مردم تغییرات در زندگی را به دیدهٔ رویدادی ناخوشایند می‌نگرند.‏ در واقع،‏ چنین موقعیت‌هایی است که برای ما این فرصت را ایجاد می‌کند تا یَهُوَه خدا ما را تعلیم دهد.‏ شرح حال موسی این نکته را ثابت می‌کند.‏

موسی در ۴۰ سالگی خصوصیات بسیار خوبی داشت.‏ توجه او به نیازهای قوم و ازخودگذشتگی‌اش در برابر آنان گواهی روشن بر این امر است.‏ (‏عبر ۱۱:‏۲۴-‏۲۶‏)‏ با این حال پیش از این که یَهُوَه به او وظیفهٔ هدایت قوم را واگذار کند موسی باید تغییراتی را در زندگی‌اش می‌پذیرفت تا خصوصیت حلم و نرمخویی در او شکل گیرد.‏ او که در مصر از وجههٔ خاصّی برخوردار بود باید از آنجا می‌گریخت و برای ۴۰ سال در سرزمین مدیان به دور از توجه مردم به چوپانی می‌پرداخت.‏ این موقعیت برای او چه حاصلی داشت؟‏ این تغییر از او انسانی بهتر ساخت.‏ (‏اعد ۱۲:‏۳‏)‏ او آموخت که خواست خدا را در زندگی‌اش در درجهٔ اوّل قرار دهد.‏

برای درک حلم و ملایمت موسی نمونه‌ای را بررسی می‌کنیم.‏ زمانی که یَهُوَه اعلام نمود که می‌خواهد قوم نامطیع را رد نماید و تنها نوادگان موسی قومی عظیم گردند،‏ موسی چه کرد؟‏ (‏اعد ۱۴:‏۱۱-‏۲۰‏)‏ او برای قوم شفاعت کرد.‏ گفته‌های موسی بیانگر این است که او به نام نیک یَهُوَه و رفاه برادرانش می‌اندیشید،‏ نه به نفع شخصی خود.‏ تنها شخصی حلیم می‌توانست رهبری قوم را بر عهده گیرد و واسطی بین خدا و قوم باشد.‏ کتاب مقدّس در خصوص موسی می‌گوید او مردی «بسیار حلیم بود،‏ بیشتر از جمیع مردمان،‏» با وجود این مریم و هارون علیه موسی دست به شکوه و شکایت زدند.‏ (‏اعد ۱۲:‏۱-‏۳،‏ ۹-‏۱۵‏)‏ به  نظر می‌رسد که موسی اهانت‌های آنان را با حلم و ملایمت متحمّل شد.‏ اگر موسی مردی حلیم نبود چه روی می‌داد؟‏

نمونه‌ای دیگر را در نظر گیرید.‏ روح مقدّس یَهُوَه بر برخی مردان اسرائیلی نازل شد و آنان شروع به نبوّت کردن نمودند.‏ یوشَع یار موسی احساس می‌کرد که آنان نابجا عمل کرده‌اند.‏ اما موسی با حلم دیدگاه یَهُوَه را مد نظر داشت و نگران از دست دادن اختیارات و اقتدار خود نبود.‏ (‏اعد ۱۱:‏۲۶-‏۲۹‏)‏ اگر موسی شخصیتی حلیم و نرمخو نمی‌داشت آیا می‌توانست تدارکات یَهُوَه را در خصوص تغییرات جدید بپذیرد؟‏

 حلم و نرمخویی،‏ موسی را قادر ساخت که اختیارات وسیع و نقشی که یَهُوَه به او واگذار کرده بود را در جهت درست بکار برد.‏ یَهُوَه از او خواست که به کوه حوریب بالا آید و او را در برابر قوم قرار داد.‏ یَهُوَه از طریق فرشته‌ای با موسی گفتگو کرد و او را واسط عهد خود با قوم خواند.‏ از آنجایی که موسی شخصی حلیم بود اختیاراتی که یَهُوَه به او واگذار کرد مایهٔ غرور او نشد بلکه طوری عمل کرد که همچنان مورد رضایت خدا باقی ماند.‏

در مورد ما چطور؟‏ حلم و نرمخویی برای رشد شخصیت هر یک از ما ضروری است.‏ تمامی کسانی که در میان قوم خدا وظایف و اختیاراتی دارند باید حلیم و ملایم باشند.‏ این خصوصیت در رویارویی با موقعیت‌های مختلف مانع کبر و غرور می‌شود و شخص را قادر می‌سازد که با طرز فکری صحیح با آن موقعیت برخورد کند.‏ عکس‌العمل در برابر چنین موقعیت‌هایی بسیار اهمیت دارد.‏ آیا ما از چنین موقعیت‌هایی می‌گریزیم و یا پذیرای آن هستیم؟‏ آیا این موقعیت جدید را فرصتی برای رشد و پیشرفت می‌شماریم؟‏ ممکن است این تنها فرصتی باشد که حلم و نرمخویی را در خود پرورش دهیم.‏

ما در زندگی مرتباً با تغییر و دگرگونی روبرو می‌شویم.‏ گاه درک این که چرا رویدادی پیش می‌آید آسان نیست.‏ ممکن است محدودیت‌هایمان و تنش‌های عاطفی سبب شوند که نتوانیم به وضعیت از دید یَهُوَه بنگریم.‏ باز هم در چنین شرایطی خصوصیاتی از قبیل تواضع و آگاهی از محدودیت‌هایمان و همچنین حلم و ملایمت ما را قادر می‌سازند که تغییرات و شرایطمان را بپذیریم و همچنان رضایت و خوشنودی یَهُوَه را جلب نماییم.‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۴]‏

تواضع واقعی ما را قادر می‌سازد که خود را همان طور که هستیم ببینیم

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۵]‏

حلم برای رشد شخصیت ما ضروری است

‏[تصویر در صفحهٔ ۵]‏

به منظور این که موسی فردی حلیم و نرمخو گردد باید با تغییراتی در زندگی‌اش روبرو می‌شد